Eros and Death --- Araki...

Re: Απάντηση: Eros and Death --- Araki...

Ευχαριστούμε πολύ, Photographer!



​

 

Χαχαχαχαχαχαχαχαχα καλοοοοοοοοοοοοοοοοοοο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! 

 

Απάντηση: Eros and Death --- Araki...

Παρα πολυ ωραιες φωτογραφιες.

 

Brutal αισθητική.

 

Παραθέτω όχι τι μου αρέσει, αλλά και τι αποτελεί τροφή για σκέψη και ενατένιση. Κοιτάω προσπαθώντας να δω, να ανακαλύψω. Η γιαπωνέζικη αισθητική (τριχωτή ή όχι) στο σεξ μου είναι συχνά ενοχλητική και βρίσκω τη "λαγνεία θανάτου" της ιαπωνικής κουλτούρας άκρως απωθητική ως προσωπική μου επιλογή. Γενικότερα, είναι μια κουλτούρα πολύ μακρινή και για μένα δύσκολα κατανοήσιμη.

Ο Araki έχει μια άποψη και μάλιστα μια άποψη διατυπωμένη με καθαρό και ενδιαφέροντα τρόπο. Βρίσκω ότι έχω να μάθω απ' αυτήν, άσχετα αν δεν την υιοθετώ αυτήν καθεαυτήν σε όλες της τις μορφές.


​

 ​

 ​

 ​

 

 ​

 ​

 ​

 ​

 ​

​

 

 

 ​

 ​

 




 

 ​

 ​

 ​

​

 

Ειδικα οι τελευταιες ειναι πολυ ομορφες !

 

Τον θεωρώ έναν από τους αγαπημένους μου φωτογράφους.
Και ΝΑΙ η άποψή που περνά και που αποπνέει και το έργο του με εκφράζει απόλυτα.
Αυτά περί αξυρισιάς τα πέρνω ελαφρώς, εξάλλου το σώμα γυναικείο ή αντρικό δεν γεννιέται ξυρισμένο έχει και ατέλειες που στα μάτια του Araki (και σε κάθε άνθρωπο που βλέπει με "άλλα" μάτια την ομορφία) ανάγονται σε ύψιστη τέχνη (αμυήτοι τον πούλο).

Μου αρέσει η αυτή η αισθητική στις εικόνες του Araki
σώματα όχι πολύ φροντισμένα, αλλά από γιαπωνέζες της διπλανής πόρτας (ίσως οι κολλημένοι με την αισθητική τύπου playboy kai penthouse δεν μπορούνε να το δούνε, ας τσεκάρουνε και δύση μεριά κάνα John Willie για να καταλάβουνε ότι τα πάντα που βλέπουμε σε ακριβοπληρωμένα shootings τύπου Hogtied.com έχουνε τις ρίζες τους σε απλά πράματα που γινόσανται από ιδιώτες την δεκαετία του 1950) σε οικία ιαπωνικά περιβάλλοντα (και όχι σε τελευταίας τεχνολογίας dungeons)

Προσωπικά μου αρέσει για αυτό ακριβώς το λόγο και αυτός είναι ο σαδομαζοχισμός που γνωρίζω, έχω βιώσει και αγαπώ, εντός αυτού του απλοικού πλαισίου.

Σώματα δεμένα με καναβόσχοινα (από αυτά που έχουνε και οι ντόπιοι ψαράδες), δίπλα σε αυλές και φτωχικά ιαπωνικά σπίτια και όχι σε υπερλούξ βίλλες.

Σώματα δεμένα με πολύπλοκο, μεν, τρόπο, αλλά από τα χέρια ενός απλοϊκού σεξ. σαδιστή μεροκαματιάρη ιάπωνα στο διαμέρισμά του, με την τηλεόραση να τρεμοπαίζει στις ντόπιες τηλεοπτικές μαλακίες (και όχι σε clubs με επιβαλλόμενο dresscode, όχι σε φόρουμς που το κατα φαντασίαν σαδομαζό μεγαλείο πάει σύννεφο)

Σώματα και σεξ. συνευρέσεις με ατέλειες πολλές φορές (αλλά που τελικά αυτές είναι που κάνουνε τον άνθρωπο) για τα δυτικά - πλέον με παρωπίδες - μάτια χωρίς το υπερσύγχρονο ρετουσάρισμα τύπου Photoshop, πάσχοντα από καύλα, πόνο και όλα αυτά ανακατεμένα στις μυρωδίες της ντόπιας ανατολίτικης ατμόσφαιρας.

Kαι τέλος, αυτό που μου αρέσει ΠΟΛΥ στον Nobu (Υoshi), είναι η αντίφαση του ότι, αφού πρώτα έχει, σαδιστικά, αντικειμενοποιήσει το γυναικείο σώμα (fuck your west-type rights bitches), είτε δεμένο, είτε λυτό, το εξυψώνει μέσω του φακού του σε έργο τέχνης, για την χαρά των οφθαλμών μας (αντρών τε και γυναικών) και των δικών του (πρωτίστος).

και δια φακού μου λοιπόν

Salute στον Δάσκαλο