Evil thread (For Thy is the Kingdom)

"We are gathered here tonight,
to lay to rest Abigail la Fey,
whom we now know was first born dead
on the seventh day of July, 1777.

Abigail must be nailed to her coffin with seven silver spikes,
one through each arm, hand, and knee,

and let the last of the seven be drawn through her mouth
so that she may never arise and cause evil again.
Who will be the first?"
"I, O'Brian of the Black Horsemen...."




​

 

αμ αυτούς ή αυτές που βρωμάνε μασχαλίλα? πφφφφφφφφφφφ και όχι τίποτα άλλο κουνάνε και πολύ τα χέρια τους.. Ζήτω το σαπούνι και το αποσμητικό!


 

 

​

 

 ​

 

Life Ends. Feeling Death.



​

 

​

 

...

 

 ​

 

Απάντηση: Evil thread (For Thy is the Kingdom)

Θελεται φανατισμο....????
Ε παρτε λοιπον.........!!!!!!
Γιατι πανατα θα παραμενει το πιο ωραιο κομματι της ζωης μας.....!!!!



Οι ''αλλοι'' απλα κοιτατε μας.....!!!!!

 

@Ride a Woman
   

 

Άνοιξη 96. Σταθμός υπεραστικών λεωφορείων της Χαλκίδας.
Η άφιξή τους προκάλεσε θόρυβο, φασαρία, αναταραχή. Κουβαλούσαν κάθε είδους μπόγους, βαλίτσες, μπαγκάζια και ρωτούσαν τι ώρα έφευγαν τα λεωφορεία για διάφορα χωριά. Στα πρόσωπά τους φαινόταν η διαδρομή.... Κακκαβιά, Γιάννενα, Αθήνα, Χαλκίδα... Μόδα δεκαετίας του '70. Ρουφηγμένα μάγουλα, μάτια γεμάτα ελπίδα. Όταν επιτέλους βρήκαν πότε φεύγει το λεωφορείο τους, πιάσανε μια γωνία.
Ένα κοριτσάκι που μόλις περπατά ξεμακραίνει για λίγο. Κοιτάζει ένα καρότσι από αυτά που κουβαλούν τις αποσκευές και με τα χεράκια του προσπαθεί να το κυλήσει. Θα μπορούσε να είναι η μασκότ της μεγάλης φυγής για το όνειρο. Τουλάχιστον αυτό δεν μπορεί να προβεί σε περίπλοκους και οδυνηρούς συλλογισμούς.
Μια οικογένεια κολατσίζει με θόρυβο αφήνοντας να πέφτουν ψίχουλα από ψωμοτύρι. Ο πατέρας επιστρέφει με μερικά κουτάκια coca cola. Η μητέρα τον επιπλήττει για το περιττό έξοδο. Τα παιδιά ρουφάνε αχόρταγα το ποτό από την χώρα της ελευθερίας. Μια νέα ζωή αρχίζει για αυτά. Δίχως χθες ούτε και αύριο, μόνο με μερικά κόκκινα κουτάκια Coca Cola...

 

Evil thread (For Thy is the Kingdom) [Queen (of the Devil) Marry]

 
​

Seeds Of Evil

We must flee, away from this place
It is no longer safe.
We must leave in haste,
From the witches on their brooms,
Flying silhouetted against the moon.
To the guarded land,
Here take my hand,
I say, to her, with the baby,
Held tight across her chest.
Flee now my lady,
You know what is best.

For days and days we battle,
Against the wind, the rain,
The sea;
As wild as the enemy we fled.
It had to be said,
That later on, the key to our saviour,
Was lost, in seeds of evil, lust.
My baby, don’t cry, said the mother,
As she wiped her own eyes.

The storm prevailed,
Control was lost,
All that remained was chaos. A rush,
To flee again, away from the sealed fate,
Of death, again. We must,
Shout, scream and cry,
Don’t die don’t die.

I seized the baby from her arms,
Not so tight now, the fear was dead.
I made it to the shore,
With madness rearing its head.
Staggering, swaying,
A sharp, piercing gaze met my eyes.
The baby, the girl,
Bundled in her dead mother’s shawl,
Was staring, intently. With a passion,
To awaken the seeds of evil,
Blossoming, in her wicked green eyes.
I fell on the sand, with a cry,
Two cries.
The other from the bear,
Deciding my fate. My destiny,
To tell of the awoken evil,
Even in this guarded land.
She has been taken,
The seeds have blossomed, as I die,
Here, on the sand.
​