Evil thread (For Thy is the Kingdom)

Απάντηση: Evil thread (For Thy is the Kingdom)

Αυτό το "Ζουν ανάμεσά μας" ....μου θύμισε λίγο Λιακόπουλο ... 

Τέσπα ...επειδή οι γυναίκες για τις οποίες μιλάς ...σπανίζουν ...έστω και ζώντας ανάμεσά μας, μην απορρίπτεις την πρόταση του Πέρρη.
Κάτι ανάλογο είχα ζήσει και εγώ στη Λατινική Αμερική και δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω ότι έζησα ...
Ήταν πράγματι φανταστικά. Άλλος λαός, ....άλλη κουλτούρα στον έρωτα ...... 

 

Απάντηση: Evil thread (For Thy is the Kingdom)

Φίλτατε, το ξέρω από πρώτο χέρι... οτι τέτοια θηλυκά ζουν ανάμεσά μας και μάλιστα δεν είναι λίγα αλλά πολλά, όμως αυτά τα θηλυκά εχουν πολλά ταμπού και πρέπει σαν Ελληνίδες, ετσι ομως πέρνουν τα χρόνια, έρχεται η κατάθλιψη και τα θέλω τους έχουν μείνει μόνο στην φαντασία τους, ισως σκέφτονται να τα ζήσουν στην επόμενη ζωή...  ποιος ξέρει.....

Τέσπα, ας αφήσουμε τα θηλυκά στα ταμπού τους και ας πάμε σε τα μας, τα αρσενικά.

Φίλτατε, για μερικούς που τους αρέσει το βρώμικο, βιαίο, βιτσιόζικο σεξ, δεν τους φτάνει να το παίρνουν μόνο από αυτες που ζουν ανάμεσά τους, έστω και αν αυτες είναι πολλές ή λίγες, αλλά να το παίρνουν και ΑΠΟ του διάολου την μάνα..., ειδικά αν είναι και υποτακτική-μαζόχα...(η μάνα του διάολου...) και ας είναι αυτή ΣΤΟΥ διαόλου τον πατέρα...και την μαστιγώνει... 

Πέραν την πλάκας, συμπαθέστατε vautrin, εχει και πέραν των ελληνικών συνόρων, σπάνιες και πολύ σούπερ θηλυκές υπάρξεις, θηλυκές άβουλες σάρκες..., θηλυκά κομμάτια..., θηλυκά ερωτικά αντικείμενα..., θηλυκά κρέατα...ή όπως αλλιώς σου αρέσει να τα ονομάζεις...

Sorry νηματοθέτη, σου κάναμε το νήμα σεξουαλικού περιεχομένου...

 

@Alexkat & MasterPerris

Μιλάτε λες κι εσείς οι δύο πρωτοανακαλύψατε τον σεξοτουρισμό!
Ή μήπως θέλετε να πείτε πως οι εξωτικές γυναίκες που συναντήσατε στα ταξίδια σας το έκαναν για την καύλα τους κι όχι για χρήματα;
Γιατί αν έχεις χρήματα, μια χαρά σε «υπηρετούν» οι επαγγελματίες και στην Αθήνα.


@Elysium

Η Ιστορία δεν κρίνει προθέσεις, κρίνει μεθόδους κι αποτελέσματα. Χίτλερ, Στάλιν και Μάο μετήρθαν τρομοκρατικών, αυταρχικών, καταπιεστικών μέσων με εκατομμύρια θύματα, διαφέρουν όμως ως προς το τι πέτυχαν με τη χρήση τέτοιων πολιτικών. Ο πρώτος κατέστρεψε κι υποδούλωσε τη χώρα του, οι άλλοι δύο ανόρθωσαν κι ισχυροποίησαν τις δικές τους. Δεν είναι αμελητέα η διαφορά.

Κάτι ακόμα. Ο Μεταξάς δεν ήταν εθνικιστής, ήταν μοναρχικός, βασιλόφρων. Κανένας αληθινός εθνικιστής δεν θα ορκιζόταν πίστη σε αλλοδαπής καταγωγής βασιλιά, ούτε θα κρατούσε τη χώρα του υποτελή και προσδεδεμένη στο άρμα της Μεγάλης Βρετανίας.

Πριν ξαναγράψετε την ιστορία, διαβάστε την και λίγο.

 

Απάντηση: Re: Evil thread (For Thy is the Kingdom)

Στο επιστρέφω το τελευταίο μιας και χρειάζεται να διαβάσεις πως ο Μεταξάς και ο τότε ξενόφερτος βασιλιάς της Ελλάδας είχαν ανέκαθεν εχθρικές σχέσεις.
(Από τα σχολικά εγχειρίδια). Ελπίζω η αριστερή Ρεπούση να μην τα άλλαξε κι αυτά (δε νομίζω να πρόλαβε αν και δεν το αποκλείω   ).

Κατά τα λοιπά δείτε οι υπόλοιποι που διαβάζετε το thread αυτό πως σκέφτονται οι αριστεροί.

«ΝΑΙ ΜΕΝ ΑΙΜΑΤΟΚΥΛΙΣΑΝ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΟΙΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΜΕ ΑΠΑΝΘΡΩΠΕΣ ΜΕΘΟΔΟΥΣ», αλλά είχαν καλά αποτελέσματα*.

Έτσι σκέφτονται όλοι οι αριστεροί και σας παραμυθιάζουν με δήθεν ανθρώπινα δικαιώματα, δημοκρατία κι ελευθερία.
Για να εκτελούν και να διώκουν όποιον διαφωνεί μαζί τους. Αρκεί να επιτευχθεί ο «κουμμουνιστικός σκοπός». Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν πλέον σας μιλούν για ελεύθερους λαούς μακριά από καταπίεση. Αλλοίμονό σας βέβαια αν διαφωνήσετε μαζί τους ή πείτε όταν έλθουν στην εξουσία πως οι τύρρανοί τους «δεν είχαν καλές προθέσεις». Σας περιμένει κι εσάς ο όλμος.



*τα καλά αποτελέσματα για τους λαούς τους τα βλέπουμε και σήμερα βέβαια.

 

Re: Απάντηση: Re: Evil thread (For Thy is the Kingdom)

"A staunch monarchist, he supported Constantine I and opposed Greek entry into World War I. Eleftherios Venizelos, the prime minister, resigned over the refusal of Metaxas to aid the Allies' unsuccessful Dardanelles campaign and used the war as the major issue in the elections. When Venizelos won the May 1915 elections, he mobilised the army to aid Serbia, but was dismissed by the king. This dismissal solidified the rift between monarchists and Venizelists, creating the "National Schism" that would plague Greek politics for decades. In August 1916, Venizelist officers launched a revolt in Greece's northern city of Thessaloniki, which resulted in the establishment of a separate "Government of National Defence" under Venizelos. The new government, with the Allies' support, expanded its control over half the country, and entered the war on the Allies' side. In June 1917, with Allied support, King Constantine was deposed and Venizelos came to power, declaring war on behalf of the whole country on 29 June 1917.

Exile and interwar political career

Metaxas followed the king into exile in Corsica, neither returning until 1920 and the electoral defeat of Eleftherios Venizelos. Metaxas was one of the few who publicly opposed the ongoing Asia Minor Campaign, citing military considerations, and refused to assume any military office in the war. Following the defeat of Greek forces in Asia Minor, King Constantine was again forced into exile by a revolution led by Colonel Nikolaos Plastiras. Metaxas moved into politics and founded the Freethinkers' Party on 12 October 1922. However, his association with the failed royalist Leonardopoulos-Gargalidis coup attempt in October 1923 forced him to flee the country. Soon after, King George II (son of Constantine I) was also forced into exile. The monarchy was abolished, and the Second Hellenic Republic proclaimed, in March 1924.

Metaxas returned to Greece soon after, publicly stating his acceptance of the regime change. Despite his being one of the most prominent royalist politicians, and a promising start, Metaxas' foray into politics was not very successful. In the 1926 elections, his Freethinkers' Party claimed 15.78% of the vote and 52 seats in Parliament, putting it almost on a par with the other main royalist party, the People's Party. As a result, Metaxas became Communications Minister in the "ecumenical government" formed under Alexandros Zaimis.

However, infighting within the party and the departure of many members plunged the party to 5.3% and a single seat in the 1928 elections. The 1932 and 1933 elections saw the percentage drop to 1.59%, although the party still returned three MPs, and Metaxas became Interior Minister in the Panagis Tsaldaris cabinet. In the 1935 elections, he cooperated in a union with other small royalist parties, returning 7 MPs, repeating the performance in the 1936 elections.

Prime Minister and the 4th of August Regime

After a disputed plebiscite, George II returned to take the throne in 1935. The elections of 1936 produced a deadlock between Panagis Tsaldaris and Themistoklis Sophoulis. The political situation was further polarized by the gains made by the Communist Party of Greece (KKE). Disliking the Communists and fearing a coup, George II appointed Metaxas, then minister of war, to be interim prime minister on 13 April 1936, and the appointment was confirmed by the Greek parliament.

Widespread industrial unrest gave Metaxas justification to declare a state of emergency on August 4, 1936. With the king's support, he suspended the parliament indefinitely and suspended various articles of the constitution.

Wikipedia.

 

Απάντηση: Re: Evil thread (For Thy is the Kingdom)

@vautrin και ομως ναι, το πιστεύεις δεν το πιστεύεις, τουλάχιστον την εποχή που έκανα τα εξωτικά μου ταξίδια, (πριν 5-6 χρόνια) γνώρισα πολλά εξωτικά θηλυκά, που δεν το έκαναν για τα χρήματα, φτάνει αυτα τα θηλυκά να ένιωθαν ενδιαφέρον απο μέρους σου προς αυτές για κάτι πιο σοβαρό μαζί τους, φυσικά στο κρεβάτι του πεντάστερου ξενοδοχείου που τις πήγαινες, (τα πεντάστερα τα έβλεπαν μόνο απο έξω αν δεν τις πήγαινε κάποιος ευρωπαίος στο δωμάτιό του... ) τα σεντόνια τα έκαναν μούσκεμα....όταν τις χρησιμοποιούσες...,   τώρα αν αυτό δεν λέγεται καύλα..., τι να πω...

Φυσικά και υπήρχαν μερικές επαγγελματίες που τα έπαιρναν, (τότε) όμως αυτές τις απέφευγαν οι τουρίστες την στιγμή που υπήρχαν θηλυκά έτοιμα να τ΄ απολαύσεις..., δίχνοντας μόνο ότι ενδιαφέρεσαι σοβαρά γι΄ αυτά και πηγαίνοντας τα σ΄ ενα καλό μαγαζί για καφέ ή ενα καλό ρέστοραν που μόνο στα όνειρά τους τα είχαν δει από μέσα..., (αυτό λέγεται εκμετάλευση συναισθημάτων αυτών των εξωτικών θηληκών αλλά τεσπά.. ).

Αυτά για την Ταυλάνδη, στην Σιγκαπούρη είναι σχεδόν ολες επαγγελματίες, γιατί είναι πολύ εθνικιστές και δεν θέλουν οι γυναίκες σοβαρές σχέσεις με ξένους.

Αυτά τουλάχιστον ξέρω για τότε, τι γίνεται τώρα δεν ξέρω.

Θα σου στείλω τον αριθμό του τραπεζικού μου λογαριασμού, για να καταθέσεις το ποσό για τις πληροφορίες που σου έδωσα... 

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Evil thread (For Thy is the Kingdom)

Η wikipedia πριν λίγο καιρό έγραφε πως οι ψηφοφόροι των Χρυσή Αυγής είναι νεοναζιστές.
Αυτή είναι η πηγή σου; Το ότι από το φόβο των κομμουνιστών ο βασιλιάς έπρεπε να υποστηρίξει κάποιο πρόσωπο που τους αντιπολιτεύεται;



Και ξαναλέω και θα το επαναλαμβάνω σε όποιον αριστεριστή μου μιλά για δήθεν ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες.

Υπάρχουν μεγαλύτεροι σφαγείς κα φασίστες στην ιστορία της ανθρωπότητας από τους αριστερούς ηγέτες και τα καθεστώτα τους;


Διαβάζω αρκετούς αριστερούς υπέρμαχους της "δημοκρατίας" σε αυτό το forum. Ας μας απαντήσει.

 

Απάντηση: Evil thread (For Thy is the Kingdom)

Εγώ διαφωνώ μαζί σου Elysium, γιατί οι πρώτοι που γνώρισαν την αιματηρότατη καταστολή στο πετσί τους, από καθεστωτικούς, ήταν οι κομουνιστές. Κομούνα του Παρισιού, πνίγηκε στο αίμα και άλλες πολλές πρώιμες κομουνιστικές κινήσεις, όταν ακόμα δεν είχαν δώσει δικαιώματα για τέτοια καταστολή. Λίμπκνεχτ, Ρόζα Λούξεμπουργκ τους δολοφόνησαν κανονικότατα στο Βερολίνο, ο δικός μας Λαμπράκης και δεν ήταν ο μόνος και ένα σωρό άλλοι.

Οι κομουνιστές που πήραν την Ανατολική Ευρώπη ήταν απείρως πιο ήπιοι από τους πρότερους φασίστες και ναι, όπως λέει ο Vautrin, αποκατέστησαν και έκτισαν πράγματα, δεν κατέστρεψαν και έκαψαν. Γι αυτό κράτησαν πολύ περισσότερα χρόνια από τους φασίστες και με την εξαίρεση του επί της ουσίας ουδόλως κομουνιστή Τσαουσέσκου, έφυγαν σχετικά ήρεμα από την εξουσία.

Για τον Μάο δεν έχω κρίση και άποψη, ξέρω για την πολιτιστική επανάσταση όπως και για τις εκκαθαρίσεις του Στάλιν, πλην θεωρώ κι εγώ ότι αυτό που έκτισαν ήταν σαφώς μεγαλύτερο και σπουδαιότερο. Δικαιολογεί τόσα πτώματα; Όχι, για μένα όχι. Για τον Χομπσμπάουμ, εν μέρει ναι, για τον Όσκαρ Λάγκε "τριάντα εκατομμύρια νεκροί δεν ήταν τίποτα σπουδαίο μπροστά σε αυτά που έδωσε ο κομουνισμός σε όλους τους άλλους", που ήταν δισεκατομμύρια. Εγώ διαφωνώ με αυτό, ο Λάγκε όμως έχει μεγαλύτερο κύρος από εμένα, είναι κλασικός μαρξιστής οικονομολόγος. Από την άλλη, η Ιστορία δεν είναι τσάι και συμπάθεια, δεν είναι γλυκά γραψίματα σε τοίχους του facebook με καρτούλες από αγκαλιασμένα ζωάκια.

Για να είμαι ειλικρινής, με απασχολεί τι θα γίνει τώρα.

Πριν από 25 περίπου χρόνια συνετρίβη ο κομουνισμός στην Ευρώπη και την Ευρασία, παρά το ότι είχε γίνει αρκετά πιο ήπιος και έκανε βήματα προς σοσιαλιστική κατεύθυνση πια, ο Σινικός κομουνισμός έχει γίνει τελείως καπιταλιστικός και με τον πιο βίαιο τρόπο που υπάρχει και τώρα βαίνουν προς πλήρη κατεδάφιση η έννοια της σοσιαλδημοκρατίας και χριστιανοδημοκρατίας, Ευρωπαϊκές εφευρέσεις που στήριξαν το κράτος πρόνοιας. Τα ακραιφνώς καπιταλιστικά καθεστώτα και ο τεχνοκρατικός τους βραχίονας, το ΔΝΤ, κοιτάζουν να διαλυθούν τα πάντα με τρόπο κλιμακωτά εκδικητικό. Ξέρεις μήπως πού είχε δουλέψει ο Τόμσεν πριν έρθει εδώ και τι έγινε απ όπου πέρασε;

Οπότε, ό,τι και να λέμε για τον κομουνισμό και τους αριστερούς για μένα είναι αδιάφορο από τη στιγμή που οι καπιταλιστικές μπουλντόζες σαρώνουν τις απανταχού αστικές τάξεις στην Ευρώπη και θέτουν υπό τον έλεγχό τους το τραπεζικό και το βιομηχανικό κεφάλαιό της. Ενώ τα νεο-λούμπεν στοιχεία ακουμπάνε σ έναν αναδυόμενο φασισμό στα μέτρα τους.

Σε κάθε περίπτωση πρέπει να παραδεχτείς ότι αυτό που είπες για κακές σχέσεις μεταξύ Κωνσταντίνου Α' και Ι. Μεταξά ήταν κουλό. Άσχετο πόσο πολύπλοκη και ουσιαστικά δυσανάγνωστη είναι η ιστορία της περιόδου εκείνης, άσχετο αν μόλις πριν από είκοσι χρόνια άρχισε να αποτιμάται ιστορικά ο Βενιζέλος, δεν μπορείς να λες ότι ο Μεταξάς είχε κακή σχέση με τα Ανάκτορα και να επιμένεις ότι μόνο η Ρεπούση λέει το αντίθετο, ακούγεται κάπως ...

 

Εθνικός διχασμός [Επεξεργασία]

Σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε στον Εθνικό Διχασμό του 1915. Ο Ιωάννης Μεταξάς υποστήριζε τον Βασιλιά και συνεπώς την απόφασή του για ουδετερότητα. Αναγκαστικά λοιπόν ήρθε σε σύγκρουση με τον Βενιζέλο. Τον Φεβρουάριο του 1915, ύστερα από την απόταξη του Δούσμανη, προήχθη σε αναπληρωτή αρχηγό του Επιτελείου. Η απόφαση του Ελευθέριου Βενιζέλου για ένταξη της Ελλάδας στον πόλεμο στο πλευρό των Συμμάχων εξόργισε τον Μεταξά. Αμέσως υπέβαλλε την παραίτησή του (Μάρτιος 1915) στον Βενιζέλο με το αιτιολογικό ότι δεν συμφωνούσε με τον επικείμενο πόλεμο και επομένως δεν μπορούσε να παραμείνει αρχηγός του Γενικού Επιτελείου. Στις 6 Οκτωβρίου ο Ελευθέριος Βενιζέλος διώχθηκε από το αξίωμα του πρωθυπουργού, ενώ ο Μεταξάς ανακλήθηκε στο σώμα ως υπαρχηγός του Επιτελείου. Στις 26 Μαΐου του 1916 οι γερμανοβουλγαρικές δυνάμεις επιτέθηκαν εναντίον του οχυρού Ρούπελ στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Ο Μεταξάς, ύστερα από πιέσεις του Βασιλιά, έδωσε εντολή να παραδοθεί το οχυρό χωρίς αντίσταση. Για τη στάση του αυτή επικρίθηκε πολλές φορές και χαρακτηρίστηκε από τους πολιτικούς του αντιπάλους ως «αρχιπροδότης». Στις 27 Ιουνίου, ύστερα από τελεσίγραφο των Μεγάλων Δυνάμεων, δημοσιεύτηκε το διάταγμα της γενικής αποστράτευσης. Με την αποστράτευσή του ο Μεταξάς προήχθη σε συνταγματάρχη.

Αμέσως μετά οι απόστρατοι οργανώθηκαν σε ομάδες εφέδρων και έγιναν γνωστοί ως «οι Επίστρατοι». Ανεπίσημος αρχηγός των επιστράτων ήταν ο Ιωάννης Μεταξάς. Μεγάλο μέρος του στρατού προσχώρησε στους επίστρατους. Οι Αγγλογάλοι απαίτησαν από την κυβέρνηση των Αθηνών να τους παραδώσει μεγάλο μέρος του στόλου της καθώς και πολεμοφόδια. Ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος αρνήθηκε. Τότε ο Γάλλος αντιναύαρχος Φουρνέ αποβίβασε 3000 στρατιώτες στο Φάληρο και στον Πειραιά για να προελάσουν στην Αθήνα. Το δρόμο όμως τους έφραξε ο στρατός των επιστράτων όπου και συγκρούσθηκε με τους Αγγλογάλλους κυρίως γύρω από την περιοχή του Φιλοπάπου. Οι Αγγλογάλλοι ηττήθηκαν και την επόμενη μέρα αποσύρθηκαν προς το Φάληρο, ενώ ο συμμαχικός στόλος άρχισε να βομβαρδίζει από το Φάληρο την Αθήνα. Κατόπιν αυτής της εξέλιξης το καθεστώς του Κωνσταντίνου άρχισε να καταδιώκει τους βενιζελικούς. Από το 1916 έως το 1917 οι επίστρατοι ασκούσαν ουσιαστικά την εξουσία. Η δράση τους όμως συνεχίστηκε μέχρι το 1920, οπότε και επανήλθαν στην εξουσία οι Βασιλικοί.
Στις 7 Ιανουαρίου του 1921 ο Ιωάννης Μεταξάς ανακλήθηκε στο στρατό, προήχθη σε αντιστράτηγο και αποστρατεύθηκε αμέσως.

Εξορία [Επεξεργασία]

Αμέσως μετά την εκθρόνιση του Βασιλιά, ο ύπατος αρμοστής των προστάτιδων δυνάμεων έστειλε στον πρωθυπουργό Αλέξανδρο Ζαΐμη κατάλογο με τους ανεπιθύμητους Βασιλικούς, οι οποίοι έπρεπε άμεσα να εξοριστούν. Ο κατάλογος περιείχε μεγάλες προσωπικότητες της εποχής, καθώς και τον συνταγματάρχη Ιωάννη Μεταξά. Στις 20 Ιουνίου του 1917 επιβιβάστηκε στο ελληνικό ατμόπλοιο «Βασιλεύς Κωνσταντίνος» με προορισμό την Κορσική. Στο ίδιο πλοίο επέβαιναν οι Δημήτριος Γούναρης, Γεώργιος Πεσμαζόγλου, Κωνσταντίνος Έσσλιν κ.α. Στις 29 Ιουνίου, ύστερα από ταξίδι εννιά ημερών έφτασε στο Αιάκειο. Ο Μεταξάς είχε πάρει μαζί του την οικογένεια του, η οποία αποτελείτο από τη σύζυγό του και τις δύο τους κόρες. Κατέλυσαν στο Grand Hotel μαζί με άλλους σημαντικούς εξόριστους. Στην Κορσική ο Μεταξάς μάθαινε γαλλικά, ενώ μάθαινε στις κόρες του ελληνικά με ένα αλφαβητάριο που είχε συντάξει ο ίδιος. Τα νέα περί ανακωχής των κεντρικών δυνάμεων ανησύχησαν τους εξόριστους. Λίγο αργότερα έφτασε η είδηση ότι οι Φιλελεύθεροι είχαν ζητήσει τους Βασιλικούς πίσω για να τους δικάσουν. Αυτή η είδηση επηρέασε σε μεγάλο βαθμό τον Μεταξά και τον ανάγκασε να σκεφτεί για πρώτη φορά την περίπτωση της απόδρασης.

Στους επόμενους μήνες που ακολούθησαν ο Μεταξάς ήρθε σε επαφή με ληστές, μασόνους και πολιτικούς προκειμένου να καταφέρει να βρει τρόπο διαφυγής. Αποφασίστηκε να κλέψουν το αυτοκίνητο του νομάρχη γιατί ήταν το μοναδικό το οποίο μπορούσε να κυκλοφορεί το βράδυ. Στο σχέδιο συμμετείχαν ο Δημήτριος Γούναρης και ο Γεώργιος Πεσμαζόγλου ενώ ο Ιωάννης Σαγιάς αρνήθηκε να συμμετάσχει. Στις 6 Δεκεμβρίου του 1918 οι τρεις εξόριστοι έφυγαν κρυφά από το ξενοδοχείο, αφού διένυσαν μεγάλη απόσταση και επιβιβάστηκαν σε ένα καΐκι με προορισμό τη Σαρδηνία. Μετά την αποβίβασή τους και ύστερα από πολύωρη πεζοπορία κατέλυσαν σε ξενοδοχείο ύστερα από παράκληση των Γούναρη και Πεσμαζόγλου. Τελικά, στις οκτώ το βράδυ οι τοπικές αστυνομικές αρχές κατέφθασαν στο ξενοδοχείο και συνέλαβαν τους φυγάδες. Η ιταλική όμως κυβέρνηση αρνήθηκε την έκδοσή τους στη Γαλλία. Την ίδια ώρα ο Βενιζέλος βρισκόταν στη Ρώμη για να συναντήσει τον πρωθυπουργό σχετικά με τις εδαφικές απαιτήσεις της Ελλάδας, οπότε συζητήθηκε και το θέμα των φυγάδων. Παρ' όλες τις πιέσεις του ο Ιταλός πρωθυπουργός αρνήθηκε να εκδώσει τους φυγάδες στην Ελλάδα. Πρόθεση της ιταλικής κυβέρνησης ήταν να τους χρησιμοποιήσει ως μέσο εκβιασμού σχετικά με το θέμα των Δωδεκανήσων. Στις 21 Δεκεμβρίου μεταφέρθηκαν στην πρωτεύουσα της Σαρδηνίας, το Κάλιαρι. Εκεί παρέμειναν υπό αστυνομική παρακολούθηση. Ο Μεταξάς όντας μασόνος[iv] ζήτησε τη βοήθεια της ιταλικής μασονικής στοάς σχετικά με την ασφαλή επιστροφή τους στην πατρίδα και έλαβε ικανοποιητικές εγγυήσεις.[2] Ύστερα από πιέσεις τον μασόνων στον υπουργό των εξωτερικών Tittoni, η ιταλική κυβέρνηση επέτρεψε στους φυγάδες να εγκατασταθούν σε μια από τις παρακάτω πόλεις: Την Περούτζια, τη Σιένα ή τη Λούκκα. Τελικά ο Μεταξάς με την οικογένεια του, η οποία είχε φύγει από τη Γαλλία, εγκαταστάθηκε στη Σιένα. Εκεί παρέμεινε για έναν περίπου χρόνο. Εν τω μεταξύ στις 7 Νοεμβρίου ξεκίνησε η δίκη του πρώην γενικού επιτελείου. Ο Μεταξάς και ο Βίκτωρ Δούσμανης κατηγορήθηκαν για εσχάτη προδοσία. Το αποτέλεσμα ήταν να καταδικαστεί στις 14 Φεβρουαρίου του 1920 με απόφαση του ειδικού στρατοδικείου σε θάνατο. Τον Μάιο του 1920 οι τρεις εξόριστοι έπαψαν να θεωρούνται κρατούμενοι των συμμάχων. Στις 27 Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου ο Μεταξάς με την οικογένειά του μετακόμισαν στη Φλωρεντία. Κατά τη διάρκεια της διαμονής του στην Ιταλία είχε τακτική αλληλογραφία με τη βασιλική οικογένεια και ιδιαίτερα με τη βασίλισσα Σοφία και τον πρίγκηπα Ανδρέα.

Πολιτική καριέρα [Επεξεργασία]

Ύστερα από την επιστροφή των βασιλικών στην εξουσία, ο Μεταξάς αποφάσισε να κάνει ένα σύντομο ταξίδι για να επισκεφθεί μερικούς φίλους. Στην Αθήνα συναντήθηκε με τον υπουργό στρατιωτικών Γούναρη, με τον πρωθυπουργό Ράλλη, με τον πρώην πρωθυπουργό Σκουλούδη, τον φίλο του Ξενοφώντα Στρατηγό, τον πρώην πρωθυπουργό Στέφανο Δραγούμη, ενώ επισκέφθηκε και τον τάφο του δολοφονημένου πολιτικού Ίωνα Δραγούμη. Ύστερα από αυτές τις συναντήσεις αναχώρησε από την Αθήνα για την Κεφαλλονιά με σκοπό να επισκεφθεί τα πάτρια εδάφη. Στο λιμάνι της Σάμης έτυχε μεγάλης υποδοχής από τους κατοίκους του νησιού αλλά και τους επίστρατους. Στις 30 Νοεμβρίου του 1920 επισκέφθηκε το Αργοστόλι, όπου η πόλη είχε ετοιμάσει ενθουσιώδη υποδοχή. Τις επόμενες μέρες πραγματοποίησε επισκέψεις στα γύρω χωριά και στην Ιθάκη. Πριν αναχωρήσει από την Κεφαλλονιά ίδρυσε τον «Πολιτικό Λαϊκό Σύλλογο» που σκοπό είχε την επίβλεψη των βουλευτών του νησιού.

Τις επόμενες μέρες η οικογένεια Μεταξά έφυγε από την πόλη των Μεδίκων και εγκαταστάθηκε στο Φάληρο. Στις 25 Μαρτίου του 1921 ο υπουργός Οικονομικών Πρωτοπαπαδάκης κάλεσε τον Μεταξά σπίτι του. Στη συνάντηση παρευρισκόταν ο υπουργός στρατιωτικών Νικόλαος Θεοτόκης, ο πρωθυπουργός Γούναρης και ο συνταγματάρχης και συμφοιτητής του Μεταξά, Αθανάσιος Εξαδάκτυλος. Στην αρχή, αφού συζήτησαν τα περί Μικρασιατικής εκστρατείας, του πρότειναν τη θέση του στρατιωτικού συμβούλου του Αντιστράτηγου. Μετά την άρνηση του Μεταξά, ο Πρωτοπαπαδάκης δε δίστασε να του προσφέρει την ίδια την θέση του Αντιστράτηγου της Μικράς Ασίας. Παρόλα αυτά ο Μεταξάς αρνήθηκε λέγοντας ότι οποιαδήποτε επιχείρηση εναντίον της Τουρκίας ήταν καταδικασμένη σε ήττα. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 1914 είχε καταθέσει υπόμνημα στο Γενικό Επιτελείο, όπου προεξοφλούσε την ήττα του ελληνικού στρατού σε περίπτωση επέμβασης στη Μικρά Ασία. Ακολούθησε και δεύτερη συνάντηση στις 29 Μαρτίου χωρίς αποτέλεσμα.

Τελικά, η μικρασιατική εκστρατεία κατέληξε στην ολική καταστροφή του ελληνισμού στην Μικρά Ασία. Στις 14 Σεπτεμβρίου του 1922 ο Βασιλιάς τον κάλεσε στα ανάκτορα στο Τατόι. Ο Κωνσταντίνος ζήτησε από τον Μεταξά να συντάξει την επιστολή παραίτησής του προς τον ελληνικό λαό. Η κατάσταση ήταν και για τον ίδιο ανησυχητική, γιατί δεχόταν συνεχώς απειλές για τη ζωή του.

Στις 12 Οκτωβρίου του 1922 ίδρυσε το κόμμα των Ελευθεροφρόνων, το οποίο παρουσιάστηκε ως τρίτη λύση μεταξύ Βενιζελικών και Αντι-Βενιζελικών. Το κόμμα του δε βρήκε την ανταπόκριση που προσδοκούσε, με αποτέλεσμα να απογοητευτεί και να συμμετάσχει στο φιλομοναρχικό Κίνημα Λεοναρδόπουλου-Γαργαλίδη των Λεοναρδόπουλου και Γαργαλίδη. Έτσι τα μεσάνυχτα της 21 Οκτωβρίου του 1923 ξέσπασε η επανάσταση εναντίον της τότε στρατιωτικής κυβέρνησης. Το κίνημα των στρατιωτικών το καθοδηγούσε παρασκηνιακά ο Ιωάννης Μεταξάς, ο οποίος φοβόταν ότι οι επικείμενες εκλογές θα οδηγούσαν σε αβασίλευτο καθεστώς. Στην αρχή φάνηκε ότι υπερείχαν, αφού είχαν καταληφθεί όλες οι πόλεις εκτός από την Αθήνα, αλλά ύστερα από τις συντονισμένες προσπάθειες των Κονδύλη και Πάγκαλου κατάφεραν να τους περιορίσουν στην Κόρινθο. Τελικά η επανάσταση έληξε άδοξα στις 28 Οκτωβρίου. Ο Μεταξάς κατάφερε να δραπετεύσει αμέσως μετά από την καταστολή του κινήματος με νορβηγικό πλοίο από την Πάτρα με προορισμό την Ιταλία.

Το 1924 θα επιστρέψει στην Ελλάδα και θα αποδεχθεί την νέα πολιτική σκηνή. Η κατάσταση που συνάντησε ήταν πραγματικά δραματική, αφού το κόμμα του είχε διαλυθεί και λεηλατηθεί από τους Βενιζελικούς. «Κατεστράφη το κόμμα μου» γράφει χαρακτηριστικά ο Μεταξάς στο ημερολόγιό του. Στο δημοψήφισμα του 1924 για την αβασίλευτη δημοκρατία, ο Μεταξάς και ο Τσαλδάρης θα εκπροσωπήσουν τον Βασιλικό κόσμο. Προκειμένου να ανασυγκροτήσει το πολιτικό του κόμμα, ξεκινάει περιοδείες σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Μακεδονίας και της Θράκης. Με τη δικτατορία Πάγκαλου φυλακίζεται και εκτοπίζεται. Επιστρέφει όμως στις εκλογές της 11ης Νοεμβρίου του 1926, όπου συγκεντρώνει 151.044 ψήφους και καταλαμβάνει 51 έδρες από τις 286. Έτσι στις 4 Δεκεμβρίου διορίζεται υπουργός Συγκοινωνίας στην κυβέρνηση Ζαΐμη. Το Φεβρουάριο όμως του 1928 πολλά μέλη του κόμματος αποχωρούν με αποτέλεσμα να χάσει την εκλογική του δύναμη. Έτσι στις γερουσιαστικές εκλογές του 1929 οι Ελευθερόφρονες θα αποσπάσουν μόνο 22.518 ψήφους και θα αναδείξουν δύο γερουσιαστές. Το ίδιο περίπου θα συμβεί και στις βουλευτικές εκλογές του 1932, όπου το κόμμα των Ελευθεροφρόνων θα συγκεντρώσει 18.591 ψήφους και θα καταλάβει τρεις έδρες. Παρόλα αυτά θα καταφέρει να συμμετάσχει στην κυβέρνηση Τσαλδάρη, αναλαμβάνοντας τη θέση του υπουργού Εσωτερικών.[3] Το 1935 το κόμμα του αναδεικνύει επτά βουλευτές, με 152.285 ψήφους, ενώ το 1936 κατέλαβε πάλι επτά έδρες, με 50.137 ψήφους. Η απελπισία του ήταν έκδηλη. Στο ημερολόγιο του έγραψε: «Εκλογαί. Από χθες είχα την διαίσθησιν της αποτυχίας. Ερημιά σπιτιού. Κέντρον, χαλαρότης, μόνον οι πιστοί Κεφαλλήνες. Καμία εκδήλωσις έξω. Σήμερον επίσης, παρ' όλας τας ελπίδας οικείων και φίλων. Νύκτα εξεδηλώθη πλήρως η αποτυχία. Παντού. Εξαιρέσεις Ηλείας και Μεσσηνίας και εκεί μόνον κάτι. Εις Κεφαλληνίαν η επιτυχία όχι πλήρης. Εις Αθήνας η αποτυχία οικτρά. Συμπέρασμα, ο αντιβενιζελισμός δεν με θέλει, με απέβαλεν εκ του μέσου του. Καλλίτερα». Όλα έδειχναν ότι η πολιτική σταδιοδρομία του Μεταξά έφτανε στο τέλος της.

Το πραξικόπημα της 4ης Αυγούστου [Επεξεργασία]



Στις εκλογές της 26ης Ιανουαρίου του 1936 οι Βενιζελικοί και οι Αντι-Βενιζελικοί δεν μπόρεσαν να σχηματίσουν κυβέρνηση, με αποτέλεσμα ο Γεώργιος Β΄ να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού. Στις 9 Μαρτίου ο βασιλιάς διόρισε υπουργό στρατιωτικών τον Ιωάννη Μεταξά. Η αρχή για τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου είχε αρχίσει ήδη. Κανένα κόμμα, εκτός του Κ.Κ.Ε. και του Γεωργίου Παπανδρέου, δεν αποδοκίμασε το συγκεκριμένο διορισμό. Στις 14 Μαρτίου ορκίστηκε η κυβέρνηση Δεμερτζή, με αντιπρόεδρο και υπουργό στρατιωτικών τον Ιωάννη Μεταξά. Ένα μήνα μετά πέθανε αιφνιδίως από ανακοπή καρδιάς ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Δεμερτζής. Το τραγικό συμβάν έδωσε την ευκαιρία στο Μεταξά να αναρριχηθεί στην εξουσία. Έτσι στις 13 Απριλίου ο Γεώργιος Β΄ διόρισε τον ίδιο πρωθυπουργό και στις 16 Απριλίου πήρε ψήφο εμπιστοσύνης από την Βουλή με 241 ψήφους υπέρ, 16 κατά και 4 αποχές. Ο βουλευτής Ηλείας Βάσος Στεφανόπουλος είπε τότε: «Χρεωκοπήσαμεν ως κοινοβουλευτισμός, εξεπέσαμεν ως συνέλευσις και χάσαμε τον ψυχικόν σύνδεσμο προς τον λαόν. Διότι τι είδους ψυχικός σύνδεσμος είναι δυνατόν να διατηρηθή όταν ο μεν λαός φωνάζει δεν θέλω να με κυβερνήση ο Μεταξάς, ημείς δε αδιαφορούντες του απαντώμεν: Και όμως θα σε κυβερνήση ο Μεταξάς». Ο δρόμος είχε ανοίξει για τον Μεταξά. Και όμως πολλές εξέχουσες προσωπικότητες του τόπου είχαν επισημάνει τον κίνδυνο. Ο Σοφούλης, πρόεδρος της Βουλής, αν και είχε επιφυλάξεις για το διορισμό του Μεταξά, έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης. Στις 30 Απριλίου του 1936 η Βουλή παραχώρησε με ψήφισμα απόλυτη ελευθερία στον Μεταξά. Το ψήφισμα διέκοπτε τις εργασίες της βουλής ως τις 30.9.36 και παρείχε εξουσιοδότηση στην Εκτελεστική εξουσία να εκδίδει νομοθετικά διατάγματα για όλα τα θέματα, κάτω από την επίβλεψη μιας 40μελούς επιτροπής, η οποία τελικά δε λειτούργησε. Επικαλούμενος τον κίνδυνο εσωτερικών ταραχών και την ασταθή διεθνή κατάσταση, στις 4 Αυγούστου 1936 ο Μεταξάς κατήργησε και τον κοινοβουλευτισμό[v] με τη συγκατάθεση του Γεωργίου Β', ο οποίος διέλυσε τη Βουλή χωρίς να προκηρύξει εκλογές και ανέστειλε πολλά άρθρα του Συντάγματος.

Βικιπέδια


Θαυμάστε εθνικιστή και πατριώτη. Που παραδίδει οχυρό στον εχθρό δίχως ντουφεκιά επειδή τον διέταξε ο Βασιλιάς. Που συμμετέχει σε μοναρχικό πραξικόπημα. Που αρνείται να υπηρετήσει την πατρίδα του επειδή θεωρεί χαμένη υπόθεση την εκστρατεία.
Αλλά ξέχασα. Από το φόβο των κομμουνιστών τα έκαναν όλα. Που στις εκλογές του 1936 είχαν πάρει 5,76%...

 

Απάντηση: Evil thread (For Thy is the Kingdom)

@ Vautrin,

αν οι Έλληνες πολιτικοί είχαν ακούσει τον στρατιωτικό Μεταξά που τους έλεγε να μην πάνε στη Μικρασία με τον τρόπο που πήγανε;

 

Απάντηση: Evil thread (For Thy is the Kingdom)

Θα βρεθούν και οι συγγενείς αυτού, δε θα βρεθούν…
Εδώ ρέθηκαν άλλοι.
Μαζί και οι οπαδοί.




Διαβάζετε εσείς οι υπόλοιποι για το τι είναι ικανοί να κάνουν τα κουμούνια; Δολοφονούν εκατομμύρια και το ονομάζουν καλό για την ανθρωπότητα. Θρασύτατα μιλούν για φασισμό.


Ξέρουμε όλοι πως ο εθνικισμός είναι το μέλλον αυτού του τόπου. Είναι ξεκάθαρο όσο ποτέ άλλοτε.

Πόσο θα κρατήσουν οι αντεθνικές προδοτικές κυβερνήσεις δεξιάς και αριστεράς; Ένα μήνα - τρεις; Ένα χρόνο -δύο. ή θα φύγουν με τη βία ή θα βγάλουν τα τανκς οι "δημοκράτες" να διαφυλάξουν τη "δημοκρατία" τους.
Οι απάτριδες προδότες θα πάνε στην ευρωπαϊκή γερμανία ή όπου αλλού... τύχει.

Το τέλος είναι πολύ κοντά. Για όλους.




Άκου λοιπόν αριστερέ κι εσύ κομμουνιστή.

 

Απάντηση: Evil thread (For Thy is the Kingdom)

Λίγη ψυχραιμία δεν θα έβλαπτε, Elysium. Καλή και για τα κουλά που υποστηρίζεις θα ήταν.

Χώρια που με αναγκάζεις να θυμηθώ τους μαζικούς τάφους που άνοιξαν και ανοίγουν φασιστικά καθεστώτα ανά την οικουμένη.

Ich wollte es nicht