fifty shades of grey

τους προτεινα το δικο μου για τα γυρισματα της ταινιας,
αλλα οταν εμαθαν τις λεπτομερειες, εγιναν ... αφαντοι !  

οχι απλα ακαταλληλη θα εβγαζαν την ταινια, θα τους επαιρναν και την αδεια για το στουντιο !  

 

κανε μια ανεξαρτητη παραγωγη να καταλαβουν τι εχασαν.. θα βγαλεις φραγκα πολλα..  

 

Παραθέτω μία άλλη, διαφορετική κριτική της ταινίας, όπου έλαβα από την υποτακτική μου και όπου θα ήθελα να αναφερθώ σε μερικά σημεία:

Το link τής ανάλυσης βρίσκεται εδώ http://m.lifo.gr/guide/cinema/2839.

Σας κάνω copy-paste το κείμενο προκειμένου να το διαβάσετε απευθείας. Με κίτρινα γράμματα, τα σημεία που θα ήθελα να θίξω, αλλά και ο περαιτέρω σχολιασμός τους:

"Η πλέον καυτή και πολυαναμενόμενη ταινία του 2015 (με το πρώτο τρέιλερ της ταινίας στο YouTube να σαρώνει σε αναπαραγωγή, καθιστώντας το Νο 1 τρέιλερ του 2014 στο Youtube) με πρωταγωνίστρια τη σέξι κόρη της Μέλανι Γκρίφιθ και του Ντον Τζόνσον, Ντακότα Τζόνσον, στον ρόλο της αθώας και άπειρης ερωτικά Αναστάζια Στιλ, που εκπαιδεύεται «επίπονα» στον έρωτα... Στον ρόλο του εξτρεμιστικά ηδονικού και απλησίαστου συναισθηματικά Κρίστιαν Γκρέι ο απίστευτα hot Τζέιμι Ντόρναν, μοντέλο και ηθοποιός, που έχει ήδη υποδυθεί αρκετούς ρόλους ως σέξι χαρακτήρας, με αρκετά psycho στοιχεία. Αισθησιασμός, ένταση και μια πολύ έντονη ερωτική ιστορία αγάπης με τη σκηνοθετική σφραγίδα της Σαμ Τέιλορ-Τζόνσον, όπου η εικόνα πυροδοτεί τις αισθήσεις.

Η μεταφορά του πιο πολυδιαβασμένου μυθιστορήματος των τελευταίων χρόνων (με 100 εκατομμύρια πουλημένα αντίτυπα σε 51 γλώσσες) είναι καλύτερη απ' ό,τι θα φανταζόταν κάποιος[1] που δεν περιμένει με ιδιαίτερη ανυπομονησία τις ερωτικές περιπέτειες του Κρίστιαν και της Αναστάζια στη μεγάλη οθόνη. Θυμίζω πως πρόκειται για το μετ' εμποδίων και μετά βοηθημάτων ρομάντσο ανάμεσα σε μια άβγαλτη τελειόφοιτη και έναν 27χρονο δισεκατομμυριούχο. Συναντιούνται τυχαία, όταν αυτή αντικαθιστά τη φίλη της σε μια συνέντευξη και, σκοντάφτοντας μάλιστα, πέφτει πάνω στον όμορφο, γεμάτο αυτοπεποίθηση, απόμακρο επιχειρηματία. Η νεαρή νομίζει πως βρίσκει τον πρίγκιπα, ενώ εκείνος ακόμα μια νόστιμη σκλάβα για τις σαδομαζό ορέξεις του. Κι ενώ ετοιμάζονται να υπογράψουν το στάνταρ συμβόλαιο που προτείνει ο περίφημος κύριος Γκρέι, η συμφωνία σκοντάφτει, καθώς και οι δύο αναγκάζονται να υποχωρήσουν μπροστά στα νέα δεδομένα: έκπληξη, σοκ και πόνος περιμένει την Άνα, λαχτάρα, κοριτσίστικες συμβατικότητες και ξεβόλεμα από μια σεξουαλική ζωή χωρίς περιπλοκότητες μπερδεύουν τον ευγενή επίδοξο αφέντη.

Βασικά, είναι μια ιστορία ερωτικής επιβολής και κυριαρχίας στη σχέση, με δόλωμα την παράκαμψη από τη συνηθισμένη ερωτική δεοντολογία. Αμφότεροι έχουν κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό τους, την παραδοσιακή κόντρα του σκληρού με το ρομαντικό, και σταδιακά συμβαίνει η αμοιβαία υποχώρηση, όπως περίπου ο συμβιβασμός στα ζευγάρια όλου του κόσμου.[2] Τα αξεσουάρ είναι το γαργαλιστικό κομμάτι της υπόθεσης, καθώς όλο αυτό το πρότζεκτ απευθύνεται σαφώς σε ένα κοινό που μπορεί να έρχεται για πρώτη φορά σε επαφή με τις έννοιες του bondage και του πόνου γενικότερα ως ερωτικού συστατικού, και το έξτρα πιπέρι, που βοηθάει περισσότερο την ταινία να αποκτήσει σασπένς, είναι το κόκκινο δωμάτιο, εκεί όπου ο Κρίστιαν υπόσχεται και η Αναστάζια απειλείται. Διότι η ηδονή του ενός, στο πρώτο στάδιο, είναι το μαρτύριο του άλλου.

Η ζυγαριά είναι στραβή από την αρχή, όπως καταλαβαίνετε. Ο Γκρέι έχει τα ψυχολογικά του θέματα και δεν θέλει να τα συζητήσει, ούτε και να μείνει στο κακό παρελθόν. Οπότε το ρίχνει στο S&M και ξεμπερδεύει.[3] Η Άνα είναι μια ονειροπαρμένη και άπειρη παρθένα που αναζητά την απαλή τελειότητα. Ο κύριος Γκρέι βασανίζεται με το να δεχτεί να βγει πηγαίνοντας σινεμά ή να δώσει ένα φιλί. Ενώ εκείνη πρέπει να φάει ξύλο για να φανεί αντάξια του έρωτα του. Καθόλου δίκαιο.[4] Και εντελώς αντιδραστικό, αν σκεφτούμε πως τα 50 χρόνια της γυναικείας χειραφέτησης εκπαραθυρώνονται αβλεπεί, μαζί με τα καμένα σουτιέν.[5]

Ποιος όμως δίνει σημασία στο περιεχόμενο, όταν το βιβλίο, και φαντάζομαι και η ταινία, έχουν χτυπήσει μια συλλογική χορδή[6] στο κέντρο της γυναικείας ψυχοσύνθεσης της καψωμένης παράδοσης, στον θεληματικό, αναχρονιστικά αρσενικό[7], σίγουρα αρχετυπικό κούκλο των Άρλεκιν; Κανείς. Συγγνώμη, καμία. Η φαντασία της αδύναμης γυναίκας που ψάχνει τον άρχοντα και ελπίζει, με επιμονή και κλάμα, να τον φέρει στα νερά της διαιωνίζεται[8], αλλά, για να πω την αλήθεια, με γούστο και τακτ, από τη σκηνοθέτιδα Σαμ Τέιλορ-Τζόνσον, πρώην Γουντ. Διακρίνει τους εκατέρωθεν χώρους των δύο ηρώων, διατηρώντας την απαραίτητη ψυχρότητα που απαιτεί το πρώτο μέρος, που κλίνει σαφώς υπέρ του μυστηριώδους, επιθετικού σύμπαντος του Γκρέι. Οι επιφάνειες είναι πολυτελείς, ενώ το βάθος δεν φαίνεται καθαρά, καθώς η ταινία τελειώνει ως επίλογος του πρώτου μέρους, με μια πόρτα ασανσέρ που κλείνει απότομα και παραπέμπει στο επόμενο, λίαν προσεχώς. Η Ντακότα Τζόνσον (που μοιάζει πολύ στη νεαρή, προ Εργαζόμενου Κοριτσιού, μητέρα της, την Μέλανι Γκρίφιθ) είναι γήινη και ανθρώπινη, χαριτωμένη και όσο χρειάζεται μελαγχολική, σαν να προβλέπει τα σύννεφα στον ορίζοντα. Σε κερδίζει, ενώ ο Τζέιμι Ντόρναν, που είναι ωραίος όταν ποζάρει αυστηρά σαν μοντέλο, δεν λέει τίποτε όποτε αχνά συσπάται και μονοκόμματα κινείται."

[1] : Και οι θετικές αλλά και οι αρνητικές κριτικές συγκλίνουν σε ένα πράγμα, πως όντως η κινηματογραφική μεταφορά είναι καλύτερη από το βίβλιο.

[2] : Θέμα προς ΜΕΓΑΛΗ συζήτηση για το εάν υφίσταται και εάν ναι, σε ποιο στατιστικά βαθμό μιας και ο κ. Κουτσογιαννόπουλος πιστεύει ότι συμβαίνει στα ζευγάρια όλου του κόσμου...[;]

[3] : Δηλαδή...τα ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ψυχολογικά προβλήματα λειτουργούν εξ ορισμού ως προθάλαμος στο να αφοσιωθεί ένα άτομο στο SM...

[4] : Υποχρέωσε κανείς τη δεσποινίδα Steele να δεχθεί ραπίσματα; Υπήρχε ή δεν υπήρχε συμβόλαιο; Που έγκειται η αδικία κ. Κουτσογιαννόπουλε μιας και όσο άσχετος να είναι κάποιος με το χώρο του BDSM, υποτίθεται πως έχετε δει την ταινία και άρα έχετε εκλάβει το όλο της ύφος; Ή μήπως ενοχληθήκατε για το [5];

[5] : Αντιδραστικό; Εναντίον ποιανού και τίνος; Του αποτυχημένου παγκόσμιου φεμινιστικού κινήματος; (ad hoc κοινωνιολογική προσέγγιση)

[6] : Προφανώς σε αυτό το σημείο πανηγυρίζει ο κ. Young...

[7] : Και πάλι ένα δυσδιάκριτο σημείο της κριτικής. Αναχρονιστικά αρσενικό;! Δηλαδή η Νέα Παγκόσμια Τάξη ζητά τον "ευνουχισμό" του ανδρικού φύλου...ενώ μετέπειτα θα διαμαρτυρηθούν οι σύγχρονες, χειραφετημένες γυναίκες πως "δεν υπάρχουν πια άνδρες"; Αλήθεια, ποιο το αρχέτυπο αρσενικό μέσα στο μυαλό μίας σύγχρονης, μοντέρνας γυναίκας; Μην επιχειρήσετε να απαντήσετε. Έχει καθαρά υποκειμενική φύση. Εάν χίλιες γυναίκες μπουν στη διαδικασία να απαντήσουν, θα λάβουμε (σχεδόν) χίλιες διαφορετικές απαντήσεις.

[8] : Ίσως και το μοναδικό σημείο που ο κ. Κουτσογιαννόπουλος το έσωσε...

 

ΚΡΙΤΙΚΗ: ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΟΔΩΡΗ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟ

Η πλέον καυτή και πολυαναμενόμενη ταινία του 2015 (με το πρώτο τρέιλερ της ταινίας στο YouTube να σαρώνει σε αναπαραγωγή, καθιστώντας το Νο 1 τρέιλερ του 2014 στο Youtube) με πρωταγωνίστρια τη σέξι κόρη της Μέλανι Γκρίφιθ και του Ντον Τζόνσον, Ντακότα Τζόνσον, στον ρόλο της αθώας και άπειρης ερωτικά Αναστάζια Στιλ, που εκπαιδεύεται «επίπονα» στον έρωτα... Στον ρόλο του εξτρεμιστικά ηδονικού και απλησίαστου συναισθηματικά Κρίστιαν Γκρέι ο απίστευτα hot Τζέιμι Ντόρναν, μοντέλο και ηθοποιός, που έχει ήδη υποδυθεί αρκετούς ρόλους ως σέξι χαρακτήρας, με αρκετά psycho στοιχεία. Αισθησιασμός, ένταση και μια πολύ έντονη ερωτική ιστορία αγάπης με τη σκηνοθετική σφραγίδα της Σαμ Τέιλορ-Τζόνσον, όπου η εικόνα πυροδοτεί τις αισθήσεις.

Η μεταφορά του πιο πολυδιαβασμένου μυθιστορήματος των τελευταίων χρόνων (με 100 εκατομμύρια πουλημένα αντίτυπα σε 51 γλώσσες) είναι καλύτερη απ' ό,τι θα φανταζόταν κάποιος που δεν περιμένει με ιδιαίτερη ανυπομονησία τις ερωτικές περιπέτειες του Κρίστιαν και της Αναστάζια στη μεγάλη οθόνη. Θυμίζω πως πρόκειται για το μετ' εμποδίων και μετά βοηθημάτων ρομάντσο ανάμεσα σε μια άβγαλτη τελειόφοιτη και έναν 27χρονο δισεκατομμυριούχο. Συναντιούνται τυχαία, όταν αυτή αντικαθιστά τη φίλη της σε μια συνέντευξη και, σκοντάφτοντας μάλιστα, πέφτει πάνω στον όμορφο, γεμάτο αυτοπεποίθηση, απόμακρο επιχειρηματία. Η νεαρή νομίζει πως βρίσκει τον πρίγκιπα, ενώ εκείνος ακόμα μια νόστιμη σκλάβα για τις σαδομαζό ορέξεις του. Κι ενώ ετοιμάζονται να υπογράψουν το στάνταρ συμβόλαιο που προτείνει ο περίφημος κύριος Γκρέι, η συμφωνία σκοντάφτει, καθώς και οι δύο αναγκάζονται να υποχωρήσουν μπροστά στα νέα δεδομένα: έκπληξη, σοκ και πόνος περιμένει την Άνα, λαχτάρα, κοριτσίστικες συμβατικότητες και ξεβόλεμα από μια σεξουαλική ζωή χωρίς περιπλοκότητες μπερδεύουν τον ευγενή επίδοξο αφέντη.

Βασικά, είναι μια ιστορία ερωτικής επιβολής και κυριαρχίας στη σχέση, με δόλωμα την παράκαμψη από τη συνηθισμένη ερωτική δεοντολογία. Αμφότεροι έχουν κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό τους, την παραδοσιακή κόντρα του σκληρού με το ρομαντικό, και σταδιακά συμβαίνει η αμοιβαία υποχώρηση, όπως περίπου ο συμβιβασμός στα ζευγάρια όλου του κόσμου. Τα αξεσουάρ είναι το γαργαλιστικό κομμάτι της υπόθεσης, καθώς όλο αυτό το πρότζεκτ απευθύνεται σαφώς σε ένα κοινό που μπορεί να έρχεται για πρώτη φορά σε επαφή με τις έννοιες του bondage και του πόνου γενικότερα ως ερωτικού συστατικού, και το έξτρα πιπέρι, που βοηθάει περισσότερο την ταινία να αποκτήσει σασπένς, είναι το κόκκινο δωμάτιο, εκεί όπου ο Κρίστιαν υπόσχεται και η Αναστάζια απειλείται. Διότι η ηδονή του ενός, στο πρώτο στάδιο, είναι το μαρτύριο του άλλου. Η ζυγαριά είναι στραβή από την αρχή, όπως καταλαβαίνετε. Ο Γκρέι έχει τα ψυχολογικά του θέματα και δεν θέλει να τα συζητήσει, ούτε και να μείνει στο κακό παρελθόν. Οπότε το ρίχνει στο S&M και ξεμπερδεύει. Η Άνα είναι μια ονειροπαρμένη και άπειρη παρθένα που αναζητά την απαλή τελειότητα.

Ο κύριος Γκρέι βασανίζεται με το να δεχτεί να βγει πηγαίνοντας σινεμά ή να δώσει ένα φιλί. Ενώ εκείνη πρέπει να φάει ξύλο για να φανεί αντάξια του έρωτα του. Καθόλου δίκαιο. Και εντελώς αντιδραστικό, αν σκεφτούμε πως τα 50 χρόνια της γυναικείας χειραφέτησης εκπαραθυρώνονται αβλεπεί, μαζί με τα καμένα σουτιέν. Ποιος όμως δίνει σημασία στο περιεχόμενο, όταν το βιβλίο, και φαντάζομαι και η ταινία, έχουν χτυπήσει μια συλλογική χορδή στο κέντρο της γυναικείας ψυχοσύνθεσης της καψωμένης παράδοσης, στον θεληματικό, αναχρονιστικά αρσενικό, σίγουρα αρχετυπικό κούκλο των Άρλεκιν; Κανείς. Συγγνώμη, καμία. Η φαντασία της αδύναμης γυναίκας που ψάχνει τον άρχοντα και ελπίζει, με επιμονή και κλάμα, να τον φέρει στα νερά της διαιωνίζεται, αλλά, για να πω την αλήθεια, με γούστο και τακτ, από τη σκηνοθέτιδα Σαμ Τέιλορ-Τζόνσον, πρώην Γουντ. Διακρίνει τους εκατέρωθεν χώρους των δύο ηρώων, διατηρώντας την απαραίτητη ψυχρότητα που απαιτεί το πρώτο μέρος, που κλίνει σαφώς υπέρ του μυστηριώδους, επιθετικού σύμπαντος του Γκρέι. Οι επιφάνειες είναι πολυτελείς, ενώ το βάθος δεν φαίνεται καθαρά, καθώς η ταινία τελειώνει ως επίλογος του πρώτου μέρους, με μια πόρτα ασανσέρ που κλείνει απότομα και παραπέμπει στο επόμενο, λίαν προσεχώς. Η Ντακότα Τζόνσον (που μοιάζει πολύ στη νεαρή, προ Εργαζόμενου Κοριτσιού, μητέρα της, την Μέλανι Γκρίφιθ) είναι γήινη και ανθρώπινη, χαριτωμένη και όσο χρειάζεται μελαγχολική, σαν να προβλέπει τα σύννεφα στον ορίζοντα. Σε κερδίζει, ενώ ο Τζέιμι Ντόρναν, που είναι ωραίος όταν ποζάρει αυστηρά σαν μοντέλο, δεν λέει τίποτε όποτε αχνά συσπάται και μονοκόμματα κινείται.

(Πηγή: www.lifo.gr)

   

 

Βασικά ανεβάσαμε την ίδια ακριβώς πηγή, αλλά το ζητούμενο είναι άλλο και προς αποφυγήν παρεξηγήσεων μιας η πηγή μου δόθηκε από την υποτακτική μου: η @Madeleine Rk και η υποτακτική μου ΔΕΝ είναι το ίδιο πρόσωπο. Όφειλα να το διευκρινήσω αυτό...

 

..Mα τι timing!.. xaxaxax <x>

 

Είναι αντιφατικό απ'τη μία να κάνεις λόγο για σύγχρονες, χειραφετημένες γυναίκες που αναφωνούν ότι δεν υπάρχουν άνδρες(sic) και απ'την άλλη να λες ότι είναι καθαρά υποκειμενικό και ότι αν διερωτηθούν χίλιες γυναίκες, θα λάβουμε χίλιες διαφορετικές απαντήσεις.

Όσο για την καραμέλα περί ευνουχισμού, είχα τοποθετηθεί ολίγες σελίδες πρωτύτερα:

 

μαζεωε τα σαλια σου μας εβρεξες 

 

βγαλτο χχχ στα πορνο.ποιο πολλα λεφτα θα βγαλεις χεχεχε

 

To ότι παντρεύονται και κάνουν και παιδί στο τέλος
είναι το πιο σκληροπυρηνικό κομμάτι του έπους.
Δεν έπρεπε να είναι τόσο σκληρός μαζί της.

 

καθαρα προσωπικη αποψη.μια ακομα ρομαντικη μαλακια οπως τοσες αλλες.ντροπαλο κοριτσι γνωριζει πλουσιο γεματο στην αυτοπεποιθηση αγορι.πασπαλισμενο με ψηγματα bdsm για νοστιμια.σιγουρα τα βιβλια θα ειναι πιο ενδιαφερον.τελικο συμπερασμα μετα απο μερικα χρονια δεν νομιζω να τη θυμαται κανεις.και παλι τονιζω προσωπικη αποψη

 

Όλες οι κριτικές από τη δημοσιογραφική προβολή (και αναφέρομαι σε αξιόπιστα έντυπα) την "κράζουν" την ταινία. Μισό με ένα αστεράκι..
Δεν πρόκειται να διαβάσω ούτε το βιβλίο ούτε και να δω την ταινία. Έχω άλλωστε κριτήρια αρέσκειας με βάση τη συμπεριφορά κάποιων βανιλών φιλενάδων μου που, μόλις διάβασαν το βιβλίο, μου είπαν: "Αχ, Μαρλέν. Θέλω και εγώ να τα ζήσω αυτά.."
Άρλεκιν. Έβγαλα το συμπέρασμά μου.

Και αν στην τελική ήθελα να διαβάσω Άρλεκιν, θα διάβαζα για τη Σίρλεη και τον Ομάρ, γιατί ο Ομάρ είναι και ο συνδυασμός βάναυσου-τρυφερού, τρυφερού-βάναυσου.  



Τέτοιες περιπτώσεις ταινιών βέβαια είναι φούσκες και διάττοντες αστέρες (βλ. Τουάηλάητ).. Θα τελειώσει η τριλογία, θα το θυμόμαστε και κάνα χρόνο μετά και στη συνέχεια άντε πάλι οι οκνές για την ΟΚΝΕ..

Ειπώθηκε και πιο πάνω μάλιστα, πως το θέμα χρειάζεται "φρεσκάρισμα" κάθε τόσο.