fifty shades of grey

Διάβασα επιλεκτικά κάποια από τα σχόλια, καθώς είναι πολλά... Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο, δεν είδα την ταινία. Κυρίως γιατί εκνευρίζομαι. Βλέπω πολλές κοπέλες στον κοινωνικό μου περίγυρο που ενθουσιάζονται με το όλο σκηνικό. Κρατιέμαι με το ζόρι να μην αρχίσω κουβέντα και παρεξηγηθώ, ενώ βγάζω στη φόρα την προσωπική μου ζωή... Θέλω να τους πω ότι ένας dom δεν σημαίνει απαραίτητα πως θα είναι νέος, ωραίος, πλούσιος. Δεν μπορούν να καταάβουν τη σημασία του mindfuck!! Είναι ξεκάθαρα ένα love story με πολλές σάλτσες, που μπορεί να μην είμαι τόσο έμπειρη σχετικά, αλλά μου φαίνεται ότι απέχει πολύ από την πραγματικότητα... Εσείς, δεν εκνευρίζεστε με αυτό; Όπως για πχ όταν σας αρέσει πολύ ένα ιδιαίτερο τραγούδι, το οποίο σημαίνει κάτι για εσάς και ξαφνικά γίνεται μόδα και κάθε κακομοίρης το ακούει; Δεν ξέρω αν είναι ζήλεια, αλλά από την εμπειρία που είχα Εκείνος με έκανε να νιώθω ξεχωριστή, πως με επέλεξε... Πφφφ βγάζω καθόλου νόημα;;

 

Πίστεψέ με, το σχόλιό σου ήτανε ένα από τα καλύτερα που έχω διαβάσει τους τελευταίους μήνες εδώ μέσα... 

 

τι ανακουφιση....!

 

μια χαρα!μαζι σου χεχεχε

 

http://www.tanea.gr/instanea/instav...rwseis-toy-gkri-kai-o-apohxos-ths-mperlinale/

Μια κριτική για τις 50 Αποχρώσεις του Γκρι από επαγγελματίες του είδους.

https://www.facebook.com/video.php?v=348032958725431

  

 

ειδα αυτο και ελυσα απο τα γελια........ αχαχαχαχαχα

 

 

Έχω διαβάσει το βιβλίο - και τους τρεις τόμους - αλλά μην με παρεξηγείτε, έχω διαβάσει αγόγγυστα πολλά βαρετά και μακροσκελή αναγνώσματα στη ζωή μου και καλά να είμαι να διαβάσω κι άλλα ενδιαφέροντα ή και βαρετά ακόμα   Επιμένω ότι το βιβλίο δεν ήταν για πέταμα. Είναι φανερό ότι δεν είχε τύχει της παραμικρής επιμέλειας πριν εκδοθεί, βασικά διαβάζουμε ένα πρώτο draft. Έχει την αρετή της αμεσότητας, την αρετή ότι δεν ψεύδεται ακριβώς - απλά μας βγάζει φωτογραφίες χωρίς να έχουμε προλάβει να ποζάρουμε, την αρετή της καλής προαίρεσης.

Οι ψυχές των ανθρώπων δεν αλλάζουν είτε είναι bdsm είτε είναι βανίλλα και όλοι οι άνθρωποι - φαίνεται για μια ακόμη φορά - αγαπούν πολύ το παραμύθι της σταχτοπούτας.

Το εργάκι φαντάζομαι μια χαρά έργο της μιας χρήσης θα είναι. Δεν προτίθεμαι να πάω να το δω, αλλά δεν τραβώ και κανένα ζόρι που η κυρία που το έγραψε δεν ήταν ακριβώς ο Εμπειρίκος και που η Ντακότα της Μέλανι και του Ντον θα γίνει σταρ από αυτό. Να γίνει και να το απολαύσει, γιατί όχι. Ο νεαρός Γκρέϋ δεν έκανε το εσωτερικό μου σαδιστόμετρο να κινηθεί ούτε χιλιοστό, όσο διάβαζα το βιβλίο και έχω καλό ένστικτο γι αυτά τα πράγματα. Δεν θα μπορούσε να με κάνει να πειθαρχήσω σε αυτόν χωρίς να το θέλω από πριν ή να περιμένω με ερωτική αγωνία μια απόφασή του. Αλλά γούστα είναι αυτά, δεν διεκδικώ κάποιο αλάθητο. Και η ηλικία δεν παίζει κανένα ρόλο.

Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι το εξής, λέμε εδώ μέσα ξανά και ξανά, πως το BDSM "είναι ένας χορός με πολλές φιγούρες". Εντάξει. Υποτίθεται πως όλες οι φιγούρες είναι καλές πλην αυτών των πενήντα αποχρώσεων; Γιατί; Δεν το καταλαβαίνω, ειλικρινά.

Πάντως, εφόσον κατά κάποιον τρόπο "αναγκαστήκαμε" να πάρουμε θέση απέναντι στο φαινόμενο, εκτιμώ τους σαδομαζοχιστές εκείνους που τοποθετήθηκαν μεν αρνητικά, αλλά με επιχειρήματα και κάποιοι έφτασαν στο σημείο να πάρουν ένα πλακάτ και να πάνε να σταθούν έξω από σινεμά που έπαιζαν το έργο (Λονδίνο) έστω και μόνοι τους. Δεν χαίρουν της ιδιαίτερης εκτίμησής μου κάποιοι "σαδομαζοχιστές" γνωστοί ή άγνωστοι, που θεωρούν ότι η όποια δημοσιότητα επιφέρει όλο αυτό το νταβαντούρι π ρ έ π ε ι και καλά να αποβεί προς όφελός τους και οι ίδιοι (θα) κάνουν τα πάντα προς τούτο.

Όσο για την επίπτωσή του σ εμάς, βλέπω ισορροπημένα πράγματα. Πολλούς Γκρέϋ δεν βλέπω να μας έρχονται σύντομα, δεσποινίδες Στηλ όμως βλέπω να στρώνουν στο κυνήγι τους υπάρχοντες για να τους πάρουν συνέντευξη - τα υπόλοιπα ακολουθούν αυτονοήτως και η κατάληξη είναι δεδομένη   Και αν οι Γκρέϋ δεν είναι πολυεκατομμυριούχοι, μήπως οι δεσποινίδες Στηλ είναι παρθένες; Ας μην τα θέλουμε όλα δικά μας…  

@PurpleVelvet  

μπορώ να πω ότι σε καταλαβαίνω απόλυτα, γιατί τόσα χρόνια εδώ μου έχει τύχει πολλές φορές να διαβάσω γραμμένο φαρδύ πλατύ κάτι που θεωρούσα αναπόσπαστο και μοναδικό κομμάτι του μυστικού μου τοπίου, όπως μου έχει τύχει πολλές φορές να δω στα χέρια "άλλων", στις αφιερώσεις, τραγούδια που θα ήθελα να σημαίνουν πράγματα μόνον για μένα. Όμως, δεν μπορεί κάποιος να λέει "εκτός πραγματικότητας το έργο" και συγχρόνως να του φταίει ακριβώς η χαρακτηριστική του αμεσότητα και να νιώθει ότι του "έπαιρνε" πράγματα δικά του. Διότι το βιβλίο δεν ήταν τόσο εκτός πραγματικότητας, ένα αυτό και τα εκτός πραγματικότητας κομμάτια, το story δηλαδή, είναι αυτά που ήθελε το κοινό καθώς το παραμύθι δεν είναι μόνον για μικρά παιδιά αλλά και για ενηλίκους που καλά είναι όταν παραμυθιάζονται με ένα τρίτομο BDSM ρομάντζο, αλλά όταν παραμυθιάζονται με πραγματικές καταστάσεις που δεν αφορούν μόνον τους ίδιους αλλά και πολλούς άλλους;

 

aaaaaaaaaaxaxaxaxaxaxaxaxaxaxa
axaxaxaxaxaxaxaxaxaxaxaxax
τελειο!!!!

 

Ω μα ναι

 

Θα συμφωνήσω με την @gaby στο ποσοστό των νέων "υποτακτικών" που θα εμφανιστούν. Ευτυχές ή όχι, αυτό δε με αφορά. Με προβληματίζει όμως, κάτι που δεν αναφέρθηκε (το οποίο το συζητούσα μάλιστα και με ένα μέλος του φόρουμ τις προάλλες, εν όψει της παγκόσμιας πρεμιέρας) και αφορά στο πρότυπο του άντρα που προβάλλει η ταινία.
>>>>Πλούσιος, νέος, μορφωμένος, όμορφος, με ρώμη...
Μάλιστα. Ωραίο πρότυπο.

Μετά αναρρωτιόμαστε γιατί οι άντρες έχουν ευνουχιστεί τόσο και γιατί έχουμε βαρεθεί τους "φλώρους". Εντός και εκτός χώρου.

 

To έγραψα κι αλλού...

"Noμίζω ότι όλοι κάνουμε μια βασική παρανόηση.
Αναφερόμαστε στο BDSM (ένα σύμπλεγμα σεξουαλικής συμπεριφοράς / ταυτότητας) γενικότερα σε σύγκριση με την ταινία ή το βιβλίο πιασμένοι ακριβώς από το γεγονός πως πούλησε 100μύρια αντίτυπα (και μάλλον το ίδιο θα γίνει και με την εμπορική πορεία της ταινίας),
ενώ η ταινία / βιβλίο χρησιμοποιεί στοιχεία του "σκοτεινού" (για τους πολλούς) - απαγορευμένου BDSM κόσμου, απλά για να "πλάσει" το ρομάντζο των 2 αυτών ηρώων εντός της μυθοπλασίας και να πουλήσει τα προίοντα του franchise της. Οι λέξεις "σκοτεινό" και "απαγορευμένο" πάντα πουλάνε στο θέαμα, ειδικότερα αν έχουν μια τρελά καλοστημένη καμπάνια από πίσω τους - και το φαινόμενο αυτό έχει ξαναγίνει ΚΑΙ θα ξαναγίνει στον κινηματογράφο άπειρες φορές.

Πρίν 10-15 χρόνια είχε γίνει το ίδιο (αν και δεν είχε κάνει τόσο μαζικό buzz) με την ταινία Killing me Softly (2002) - εμπορικό αισθηματικό θρίλερ.
Καθώς και με την ταινία 8 χιλιοστά (η οποία ανήκε στην κατήγορία του θρίλερ τρόμου).
Το SM σεξ στις Χολυγουντιανές παραγωγές δεν είναι καινούργιο πράγμα, άλλωστε και όχι δεν μας φωτογραφίζει αρνητικά μαζικά, μα ειδικά σε υποθέσεις που το σηκώνουν.
Χρησιμοποιείται ως πιπεράτο αμπαλάζ από τον εκάστοτε δημιουργό - σεναρίστα για να πει το παραμύθι του - ένα παραμύθι, ειδικά τα εμπορικά, πρέπει να έχει απλή δομή (ανάμεσα σε 90 με 120 λεπτά) και με την παρακάτω χοντρικά ακολουθία: Δέση (σύστηση χαρακτήρων), Σύγκρουση (καλό / κακό / αντιπαλότητες κλπ), Λύση (ευτυχισμένο / διστυχισμένο / διφορούμενο τέλος) - φανταστείτε μια ταινία (εμπορικού, χαλαρού χαρακτήρα) που δεν θα τα είχε όλα αυτά, απλά δεν θα ήταν ταινία - κανένας μεγαλοπαραγωγός δεν θα επένδυε στο BDSM της διπλανής πόρτας προκειμένου για θεματολογία ρομάντζο blockbuster.
Το πιθανότερο με την ταινία είναι γυναίκες στο φαν κλάμπ του πρωταγωνιστή της (ενσάρκωση Κου Γκρι) να κάνουν νέες ουρές για τους κοιλιακούς του....όχι γιατί ξαφνικά τις έπιασε αγάπη για το BDSM."