fifty shades of grey

Επίσης το λάθος ορισμένων είναι να θεωρούν το 50 αποχρώσεις του Γκρι μια ταινία για το BDSM και να προσπαθούν να την κρίνουν όπως μια ταινία του Trier για παράδειγμα.
Είναι ένα καλοστημένο (και καλά κάνει γιατί έτσι λειτουργεί έξω) franchise Αμερικάνικου τύπου - το πιο λογικό είναι να έχει και σήκουελ με σκοπό το ταμείο φυσικά - όπως κάθε μεγάλη Αμερικάνικη παραγωγή.
Το μοντέλο αυτό (ειδικά αν πρόκειται για ρομάντζο όπως η ταινία) πάντα πιάνει εμπορικά - ακόμα και αν οι κινηματογραφικές κριτικές είναι κάτω του μετρίου - και στο φινάλε αν δεν πουλήσει το ίδιο θα πουλήσουν τα συνοδευτικά καλούδια του (soundtrack, εσώρουχα και τόσα άλλα).

 

Ρε γαμησε το αυτό το βιβλίο. Ποιο πολλά θα πάρεις δίαβαζοντας τον Άρχοντα Των Δαχτυλιδιών. ΣΟΦΙΑ.

 

εχουν βγαλει κι αλλα θα τρελαθωωωωωωωωωω αχαχαχαχαχαχα
 

 

χαχαχαχαχα

 

μεχρι ενα σημειο συμφωνω αλλα στην εποχη του ιντερνετ και στην απεριοριστη γκαμα πληροφοριων δεν περιμενουν οι νεοι και οι νεες μια ταινια για να επιρεαστουν. 

 

Εννοείται. Και ούτε λέω πως η νεολαία χειραγωγείται τόσο εύκολα. Αλλά σίγουρα, τα πρότυπα έχουν τις προβολές τους παντού και υποσυνείδητα όλο και κάτι εντυπώνεται, το οποίο "κάτι" αργότερα γιγαντώνεται, δυστυχώς. Και ουκ ολίγα τα παραδείγματα...

 

σου ειπα δεν διαφωνω αλλα ειναι ενα μικρο μερος του προβληματος.ολα ξεκινανε απο την ελειψη παιδειας την αμορφωσια(το οτι καθεται κανεις χρονια στα θρανια δεν σημαινει οτι ειναι κανεις μορφωμενος)

 

Και όποιος έχει πολλές γνώσεις δεν σημαίνει ότι δεν είναι μαλακας. :-D

 

αυτο εννοείται.η μαλακια δεν ειναι μονοπώλιο κανενος χεχεχε.ολοι εχουν δικαιωμα σε αυτην

 

Διάβασα αρκετά σχόλια και κριτικές εδώ. Λίγες θα είναι θετικές, προσθέτω λοιπόν τη θετική όψη του νομίσματος.
Ο Γκρέυ, παρότι golden boy και υπεροβολικά πλούσιος, είναι το στυλ του πετυχημένου ανδρός -λίγοι θέλουν έναν loser.
Η παρθενοπιπίτσα έχει ακριβώς το στυλ της μέσης Ελληνίδας των 30ς (τα νέα κορίτσια είναι πιο προχω), λίγο νάζι, λίγο δεν ξέρω-μάθε με και τσουπ
ο έρως ξεπηδά ωσάν θαύμα. Καμία ειρωνεία σε αυτό. Από το να κακιώνει κανείς με το πλουσιόπαιδο ή να κράζει την επαρχιωτοπούλα, καλό είναι να
αναγνωρίσει πως η ταινία αυτή είναι μια σφραγίδα σε αυτό που λέγεται ΠΑΡΑΜΥΘΙ. Το παραμύθι πάντα πιάνει, αυτή τη φορά έπιασε με παιχνίδια και ...bdsm.
Aξίζει ένα μπράβο στην συγγραφέα. Πολλοί θα πουν πως έκανε το sm μαινστριμ. Παρότι δεν έχω εντρυφήσει και είμαι άπειρη σε αυτό, μεταφορικά ομιλώντας το
sm ήταν πάντα εκεί. Ιστορικά, κοινωνικά, πολιτικά.
Κάτω η ζήλεια, ζήτω το ρομάντζο  

 

Αν η συγγραφέας ζητούσε "δικηγόρο" νομίζω πως η @alicev θα ήταν η πλέον κατάλληλη (ή έστω μια απλή μάρτυρας υπεράσπισης  ).
Σαφώς και της αξίζει μπράβο, αφού χέστηκε στο τάλαρο - και ως γνωστόν Money makes the world go round.
Kάτω όλα, πάνω τα λεφτά.

 

χαχα το ισοπέδωσες οικονομικά ομιλώντας...αλλά ποιός τα αφοδεύει τα λεφτά...εμείς έχουμε δραχμή