fifty shades of grey

Δώσε πόνο στις... Καυλιάρες χαχαχα
Το παρών post το θεωρώ ότι πιο, "απλόχερα", Δωρικό υπάρχει στο φόρουμ.
Aν υπήρχε βραβείο του post της χρονιάς νομίζω θα το κέρδιζες επάξια.

 

https://www.accesshollywood.com/videos/fifty-shades-darker-brand-new-full-trailer/
Fifty Shades of Grey fans? the new trailer! αφιερωμένο.. hahahaha

 

Ο κ. Γκρέυ ως γαμπρός έπαθλο, νέος, μοιραίος, σεξυ, πλούσιος κι ωραίος μαζί με την όμορφη και γλυκιά νεαρή παρθένα φοιτήτρια, αποτελούν το αναχρονιστικό στερεότυπο του ζευγαριού της Disney. Ο άνδρας κυριαρχικός με αυτοπεποίθηση, η κοπέλα συνεσταλμένη χαμηλοβλεπούσα. Ο άνδρας κοινωνικά και οικονομικά ισχυρός, η κοπέλα άπειρη φοιτητριούλα.
Όσοι(και κυρίως όσες) το ευχαριστήθηκαν, ήταν επειδή κάπου ταυτίστηκαν με το αναχρονιστικό επιμύθιο του βιβλίου :"κανε μερικές υποχωρήσεις σε ο,τι εκείνος ζητά, και θα 'ναι δικός σου μετά".
Η δεσποινίς Στιλ παράλληλα με τις κινκυ "υποχωρήσεις" της, λειτουργεί και σαν μανούλα/θεραπεύτρια της κατατρεγμένης ψυχής του του πρωταγωνιστή, την οποία καλείται να ανασύρει από τα παιδικά του τραύματα, τα έσχατα του bdsm και λοιπά δύσβατα μονοπάτια, οδηγώντας τον -που αλλού -στο γάμο..!
Το πιο σκοτεινό σημείο στο όλο κονσεπτ ήταν πως ο Κριστιάν βρέθηκε να ασχολείται με το bdsm, προσπαθώντας πάντα να ξεπεράσει κάποιο πρόβλημα. Αρχικά ως υποτακτικός μαζοχιστής, επειδή τον αποπλάνησε μια φιλενάδα της μητέρας του προσφέροντάς του τιμωρία και εκτόνωση σε λίμπιντο και εφηβικό θυμό και στην συνέχεια ως σαδιστής Κυρίαρχος επειδή δεν μπόρεσε να ξεπεράσει τα παιδικά του τραύματα καταλήγοντας έτσι σε μια συνεχή αναζήτηση καστανομάλλας συντρόφου την οποία είχε την ανάγκη να σαδίζει επειδή του θύμιζε την μητέρα του, την κοκαϊνομανή πόρνη.
Πέρα απο το δυνατό σκοράρισμα σε όλα τα στοιχεία αυτά που χαρακτηρίζουν μια ταινία ύμνο στα έμφυλα και κοινωνικά στερεότυπα, πρόκειται για μια κοριτσίστικη κινκυ φαντασίωση με τον κ.Γκρέυ στον ρόλο του γοητευτικού και σκοτεινού πρίγκηπα του παραμυθιού.

 

Που τον θυμήθηκες αυτόν.

 

@sigh το μοναδικό πρόβλημα με τον Γκρέυ είναι ότι δεν είναι διόλου σαδιστής και για τον λόγο αυτό ούτε κατά τύχη δεν μπορεί να γίνει επικυρίαρχος. Όλα τ άλλα θα μπορούσαν να διορθωθούν αν είχε ο Γκρέυ το κίνητρο επικυριαρχίας.

 

Το μόνο πρόβλημα με τον Γκρέυ είναι αν αντιμετωπιστεί σαν κάτι περισσότερο από ένα από ρομάντζο. Για την καυλάντα της το έγραψε η συγγραφέας σε literotica site και απλά επειδή έχει τα απαραίτητα παραμυθένια καυλοστοιχεία "μίλησε" σε πολύ κόσμο.

 

Χαρακτήρες σε Άρλεκιν είναι μια χαρά σαδιστές κάποιες φορές και πιο καλοσχεδιασμένοι από τον Γκρέυ, ο οποίος αλλού πατάει και αλλού βρίσκεται. Σαν κάτι ερωτήσεις εδώ στο φόρουμ ένα πράγμα...

 

Ξεκίνησε ως ιστορία σε literotica site που έγραψε για την καυλάντα της η συγγραφέας, δεν χρειάζεται να αντιμετωπίζεται ως τίποτα περισσότερο.

 

Πόσων σελίδων ιστορία ήταν στο literotica site; Το μυθιστόρημα είναι κάπου 2000 σελίδες. Από τη στιγμή που εκδίδεται ένα μυθιστόρημα αποκτά οντότητα ανεξάρτητη από τις προθέσεις του συγγραφέα και του εκδότη του. Ο καθένας μπορεί να ασχολείται και να αναλύει χαρακτήρες μυθιστορημάτων όπως επιθυμεί και φυσικά ο καθένας μπορεί να κρίνει τα λεγόμενα του αναλύοντα. Είναι κάτι που γίνεται και θα γίνεται. Αν κάποιος δεν θέλει να μετέχει ο ίδιος, είναι απλό, δεν μετέχει.

 

Ο καθένας μπορεί να διαθέσει το χρόνο του όπως νομίζει. Προσωπικά δεν βρίσκω ιδιαίτερα σοβαρό λόγο να κάτσω να κάνω ανάλυση χαρακτήρων σε ένα καυλορομάτζο και το αντιμετωπίζω ως ακριβώς είναι: καυλορομάντζο, όχι πραγματεία πάνω στο BDSM.

 

Εσένα σου αρέσει να γράφεις και να διαβάζεις άλλο πράγματα, μια χαρά! Δεν περίμενα να διαβάζεις ρομάντζα για τον χαρακτήρα ή για την διαβάθμιση του σαδισμού του πρωταγωνιστή, έτσι και αλλιώς   Σε πειράζει να συνεχίσω να το κάνω εγώ, αν έτσι μου κάνει κέφι;