Forced Defeminization

Πιο πάντω έχω μιλήσει για την επικινδυνότητα του εγχειρήματος. Όχι μόνο στο εξωτερικό, αλλά και στο εσωτερικό περιβάλλον και το πιο μικρό απρόβλεπτο συμβάν, μπορεί να απελευθερώσει καταστροφικές ή και αυτοκαταστροφικές τάσεις.

 

Ενδιαφέρον, την πρώτη φορά που διάβασα το Φάουστ, έκανα παρόμοιες σκέψεις για το Μεφιστοφελή, και το post σου tender lilly με εκπλήσσει τόσο για το κοινό της σκέψης όσο και για το συγχρονισμό της αναφοράς σου με την πολλοστή ανάγνωση του Φάουστ από μέρους μου αυτές τις μέρες. Πιθανώς θα ανεβάσω αποσπάσματα στο νήμα μου επί του θέματος.

Καθ'υπέρβασιν θα αναφέρω εδώ για όσους δεν γνωρίζουν, ότι ο Μεφιστοφελής ήταν ένας δαίμονας στον οποίο ο μάγος Ιωάννης Φάουστ παραχώρησε την ψυχή του με αντάλλαγμα τη νεότητά του.

 

Τι είναι η θηλυκότητα?
Τι είναι και πως ορίζεται η φύση μιας γυναίκας?

 

Αυτό που μόλις το αναλύσεις παύει να υφίσταται.

 

Ηλία, δίχως να γνωρίζω αν διαθέτεις μέτρο σύγκρισης, παραβάλεις τα προαναφερθέντα ως βάθη; Ο θάνατος τί είναι;
Προφανώς δεν εννοώ την περίπτωση που δεν επιτρέπει να μοιραστείς την εμπειρία, αλλά αυτήν που τον έχεις προσεγγίσει* με διαφορετικούς τρόπους.

* τόσο κοντά που να μην υπάρχει περιθώριο απόις

 

Περήφανε αν κατάλαβα ορθά, μιλάς για τις τελευταίες στιγμές και με την συνειδητοποίηση ότι εδώ τελειώνει η ζωή σου. Σίγουρα πια δεν υπάρχει νόημα να κρύψεις τίποτε από τον εαυτό σου και έρχεσαι αντιμέτωπος με την πραγματική αντανάκλαση σου. Αλλά…

Κάποτε πλησίασα κοντά στο θάνατο και το μόνο που άκουγα ήταν ένα σφύριγμα. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν τι θα μπορούσε να είναι. Τελικά κατέληξα ότι μάλλον η ροή του αίματος στα τύμπανα μου. Το μόνο συμπέρασμα που έβγαλα από τον εαυτό μου ήταν ότι η γνώση είναι το τελικό ζητούμενο μου ακόμα και σε απλοϊκά ερωτήματα. Άντε να βγάλεις άκρη...

 

Καρδούλα μου, το μόνο που μπορώ να σου πω, είναι αυτό που ερωτεύομαι. Ο μόνος τρόπος για να το περιγράψω είναι η ποίηση.

Αλλά αυτό είναι πέρα ως πέρα υποκειμενικό. Τι βλέπεις όταν κοιτάς στον "καθρέπτη";