Forced or not forced?

limitless man · 4 Αυγούστου 2017

angel42 said: ↑

Θα ξεκινήσω λέγοντας ότι από την εφηβεία Μου και μετά, το θέαμα δύο αντρών να παίζουν ερωτικά μεταξύ τους Με ερέθιζε αφάνταστα. Αυτό δεν άλλαξε στην πορεία των χρόνων. Κάποια στιγμή είχα σχέση και με bi-sexual αρσενικό και Μου δόθηκε η ευκαιρία να καταλάβω πολλά από εκείνα τα ερωτηματικά που Μου δημιουργούσε το εκπαιδευμένο κοινωνικά μυαλό Μου όπως πχ "μα πως γίνεται να σου αρέσουν και οι άντρες και οι γυναίκες, μήπως είσαι κρυφο - γκέι;" Γιατί το ότι Με καύλωνε να βλέπω δύο άντρες να σχετίζονται ερωτικά μεταξύ τους δεν αρκούσε από μόνο του για να

α) μη νιώθω μοναξιά για το γούστο Μου αυτό μιας και όταν το ανέφερα σε φίλους και φίλες (στρέιτ) η αντίδραση ήταν ότι αυτό είναι αηδιαστικό...

β) να κατανοήσω λίγο παραπάνω τα περί έρωτος και ηδονής μιας που στα χρόνια που μεγάλωνα ο κόσμος ήταν αυστηρά χωρισμένος ανάμεσα σε στρέιτ, γκέι, και αμφί, άντε γνωρίζαμε ότι υπήρχαν και τα τραβεστί.
(δεν άκουγες καν τις ορολογίες πανσέξουαλ, πανηδονιστής, κούηρ. Τη μόνη φορά που άκουσα τον όρο κουήρ κι έσπασα κανονικά το κεφάλι Μου να τον κατανοήσω ήταν στα πλαίσια σπουδών ανάλυσης του σινεμά στην υποκατηγορία φεμινιστικής ανάλυσης)...

Αργότερα κατά τη διάρκεια των σπουδών Μου γνωρίστηκα και δημιούργησα αρκετές φιλίες αλλά και συγκατοίκιση με άνδρες και γυναίκες γκέι. Θεώρησα ότι τότε θα μπορούσα να καταλάβω περισσότερα για τους bi προς έκπληξη Μου το μόνο που διαπίστωσα ήταν μία απέραντη διάκριση και υποτίμιση απέναντί τους. Για τις γυναίκες γκέι που συνάντησα οι bi- γυναίκες ήταν "προδότρες" που πήγαιναν με εκείνα τα σιχαμερά πλάσματα τους άνδρες, για τους άνδρες γκέι που συνάντησα οι bi άνδρες δεν ήταν αληθινοί γκέι γιατί πήγαιναν με εκείνα τα σιχαμερά πλάσματα τις γυναίκες. Είχα πάθει σοκ. Είχα ανακαλύψει μία κατηγορία ανθρώπων που βρίσκονταν στη στόχευση όλων και κανείς δεν τους ήθελε κοντά του κανείς δεν τους εμπιστευόταν... Πώς γίνεται σκεφτόμουν για τους γκέι να ανήκεις σε μία κατηγορία που τρώει τέτοια διάκριση, χλεύη και απομωνοτισμό και να αναπαράγεις έτσι την ίδια συμπεριφορά απέναντι σε άλλες ερωτικές επιλογές ενώ γνωρίζεις πόσο επίπονο ήταν για σένα το να βιώνεις τέτοια βία... Παρόμοιο και με εκείνο του πως γίνεται να έχεις υποστεί ολοκαύτωμα και μετά να φέρεσαι έτσι στους Παλαιστίνιους... Ερωτήματα των 20-22 χρόνων Μου...

'Εχουν περάσει είκοσι και βάλε χρόνια από τότε. Ο όρος bi-sexual δεν ακούγεται πλέον τόσο σπάνια. Πολλοί περισσότεροι άνδρες και γυναίκες τον χρησιμοποιούν ως προσδιορισμό τους ανοιχτά και ακομπλεξάριστα διεκδικώντας το χώρο και την ύπαρξή τους και είναι περισσότερο αποδεκτή αυτή η ταυτότητα από ότι ήταν είκοσι χρόνια πριν όπως και με τις έννοιες του gender-fluid υπάρχει περισσότερος κόσμος που πιο ανοιχτά πειραματίζεται και τολμά να μιλάει για τις καύλες του. Ειδικά στις νεότερες γενιές. Βλέπω στους έφηβους μαθητές Μου ρευστότητα και πυγμή στο να αποδέχονται τη διαφορετικότητα και να την υπερασπίζονται και να τη θεωρούν και προχώ και καμμία σχέση δεν έχουν με τη δική Μου γενιά που μεγάλωσε με το φόβο "μη σου βγει ο γιος πούστης" ή "μη σου βγεί ο γκόμενος και ο άνδρας πούστης" και πολύ ισχυρά άλλα ταμπού. Αυτό Με κάνει να πιστεύω ότι τουλάχιστον ως προς τα του έρωτα και των ηδονών τα πράγματα μπορεί να είναι αρκετά διαφορετικά σε είκοσι τριάντα χρόνια από τώρα παρόλο που η αντίδραση, η συντηρητικοποίηση και μία μανία οπισθοδρόμισης σε παλιές "ασφαλείς" και βαρβαρικές έννοιες "καθαρότητας" δίνουν κι αυτές τη λυσσαλέα μάχη τους... Μόνο με καταστολή και βία θα μπορέσουν να επιβληθούν όμως μιας που το τρένο του πανηδονισμού που κάνει την πορεία του μέσα στους αιώνες έχει υποδεχτεί στα βαγόνια του πολλούς από τις νεότερες γενιές από τις αρχές του ερωτικού τους βίου και συνεχίζει το ταξίδι του πιο εμπλουτισμένο ίσως...

Στη σχέση αυτή που έκανα με τον αμφί αρσενικό άκουσα για πρώτη φορά ότι ερωτεύεσαι πρώτα τον άνθρωπο και όχι το φύλο του. Ότι αν σε γοητεύσει μία γυναίκα τίποτε δε σε σταματάει από το να δημιουργήσεις σχέση μαζί της, δε στέκεται το σεξ ως εμπόδιο, αν σε γοητεύσει ένας άνδρας, τίποτε δε σε σταματάει από το να δημιουργήσεις σχέση μαζί του, δε στέκεται το σεξ ως εμπόδιο. Ο άνθρωπος και όχι το φύλο του ήταν το βασικό. Απλό και συνάμα σοκαριστικό το κόνσεπτ, το καταλάβαινα με το μυαλό αλλά και πάλι δεν το πολυχωρούσε το μυαλό. Προσπαθούσε να Με κάνει επίσης να καταλάβω ότι όταν ήταν σε σχέση με μία γυναίκα δεν του έλειπε το σεξ με άντρα και τούμπαλιν. Γιατί η μεγάλη ανασφάλεια που Μου δημιουργούσε ήταν ότι όντας μαζί Μου κι εγώ όντας γυναίκα θα του έλειπε κάτι στο σεξ εφόσον δεν ήμουν άντρας και του άρεσαν και οι άντρες οπότε επόμενο κάποια στιγμή να την έκανε προς αναζήτηση του σεξ που θα του έλειπε. Τότε ακόμα σκεφτόμουν "μονογαμικά" (αναζητώντας να βρω εκείνον που θα τα κάλυπτε όλα κι ήθελα κι Εγώ να τα καλύπτω όλα για εκείνον), παρόλο που διαισθανόμουν ότι δε χώραγα ούτε Εγώ σε εκείνο το μονογαμικά μέσα και είχα ήδη αρχίσει να διεκδικώ το να μην είμαι μονογαμική ανοιχτά και με κάθε ειλικρίνεια από τους εραστές Μου συνέχισα όμως να έχω προβλήματα στο να αποδεχτώ ότι και ο άλλος μπορούσε να πάει με άλλες/άλλους ως κάτι που μπορούσε να οδηγήσει στην εγκατάλειψή Μου. Ο φόβος του να μειονεκτείς και ό φόβος της εγκατάλειψης Με συντρόφευσε πολύ πιο έντονα στη σχέση Μου με αυτόν τον άνδρα επειδή ήταν αμφί παρόλο που λογικά εξηγούσα στον εαυτό Μου ότι αυτό ήταν παράλογο και τελικά οδήγησε στο να τερματίσω τη σχέση όχι όμως και τη φιλία μας και τις πολλές συζητήσεις που ακολούθησαν. Μου πήρε αρκετά χρόνια να κατανοήσω και να ξεφορτωθώ τα δύο παραπάνω θέματα και η γνωριμία και η σχέση Μου με αυτόν τον αμφί άνδρα ήταν σημαντική να προχωρήσω τον εαυτό Μου...

Οι "σκατόφατσες", οι "διεστραμμένοι", οι "αντισυμβατικοί" "ηδονιστές" που δεν έμοιαζαν να έχουν κανένα θέμα με την σεξουαλικότητα τους και "πήδαγαν" τα πάντα και "πηδιόντουσαν" από τα πάντα και το γούσταραν, πάντα Με εξιτάριζαν, με έλκυαν, ακόμα και αν Με φόβιζαν νιώθωντας πόσα ταμπού και περιορισμούς κουβαλούσα ακόμα απάνω Μου.Την απόσταση δηλαδή που είχα να διανύσω για να τους φτάσω στο βαθμό της ελευθερίας τους που Μου ήταν θελκτική και θαυμαστή. Διαισθανόμουν ότι ήταν και οι μόνοι που θα μπορούσαν να Με προχωρήσουν εφόσον τα ταμπού και τους περιορισμούς που κουβαλούσα τα ένιωθα ως πιεστικά πράγματα που ήθελα να ξεφορτωθώ και όχι ως αρχές πάνω στις οποίες αν βάσιζα τη ζωή Μου θα ήμουν ελεύθερη και καλά με τον εαυτό και τις καύλες Μου... Έτσι τους αποζητούσα ενεργά είτε ως φίλους είτε ως εραστές και με κάποιους μοιράστηκα και άλλες πολλές σημαντικές ηδονές και συνειδητοποιήσεις.

Ένα αρσενικό λοιπόν που καυλώνει να πηγαίνει και με γυναίκες και με άντρες και δεν έχει πρόβλημα με αυτό Μου ήταν και παραμένει να Μου είναι ποθητό και γοητευτικό. Απλά τώρα πλέον δεν Με φοβίζει ούτε Μου προκαλεί αισθήματα μειονεξίας και πιθανής εγκατάλειψης άρα μπορώ και το απολαμβάνω όταν σχετιστώ μαζί του.

Το να ζήσω δύο αρσενικά να συνεργάζονται ερωτικά το πρωτοβίωσα ως τρίο αρχικά με κεντρικό σημείο της προσοχής τους Εμένα. Δύο άντρες στρέητ που δεν έπαιζαν μεταξύ τους ερωτικά αλλά και οι δύο με Εμένα που ένιωθαν άνετα να συνυπάρχουν να δώσουν και να λάβουν ηδονή και ο ερωτισμός της κατάστασης βαρούσε κόκκινα για όλους. Το τρίο με δύο αρσενικά παραμένει μία αγαπημένη Μου κατάσταση και από τότε λέω πάντα "ένας άνδρας δεν είναι ποτέ αρκετός". Λολ... Αργότερα, μέσα από το bdsm και από τη θέση της Κ Μου δόθηκε η ευκαιρία να οργανώσω και να παρακολουθήσω σκηνή με δύο άντρες υπό που τους έβαλα πέραν από το να Με περιποιηθούν από κοινού να παίξουν και μεταξύ τους. Μεγάλη καύλα, αυτό Έχω να πω μιας που υπήρχε και το στοιχείο Κ/υ. 'Εκτοτε το Έχω ξαναζήσει όχι όσο συχνά θα ήθελα και συνεχίζει να παραμένει ένα από τα ενδιαφέροντα Μου το οποίο εκθέτω εξ' αρχής σε κάθε νέα Μου γνωριμία με υπό και προσπαθώ να διερευνήσω το τί όρια υπάρχουν πάνω σε αυτό το θέμα, πόσο σκληρά ή μαλακά μπορεί να είναι...

Κι ερχόμαστε στο θέμα του forced. Υπάρχει forced ή δεν υπάρχει και αν υπάρχει με τι τρόπους υπάρχει; Εδώ θα μιλήσω μόνο για το πως το αντιλαμβάνομαι Εγώ. Υπάρχει και δεν υπάρχει αναλόγως του πως νιώθει, πως το βλέπει και πως χρειάζεται να το εισπράξει ένας υπό και δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες. Για Εμένα είναι πιο χρήσιμη η έννοια της "Ώθησης" παρά του ¨εξαναγκασμού" ως κατανόηση του forced.

Το forced -bi σε κάποιον που δεν έχει προηγούμενο τέτοιο βίωμα και λυμμένα εντός του κάποια πράγματα το θεωρώ από τις πιο ευαίσθητες περιοχές και δεν είναι παιχνιδάκι για να κάνεις τον καμπόσο πάνω σε κάποιον γιατί το βίωμα αυτό χτυπάει κατ' ευθείαν στον πυρήνα και ανοίγει υποχρεωτικά μεγάλα κεφάλαια εντός της ερωτικής ταυτότητας ενός ανθρώπου... Δεν είναι κάτι δηλαδή που δεν ανοίγει ευαίσθητα πεδία και δεν αφήνει τα σημάδια του και χρειάζεται να ξέρεις τι κάνεις, γιατί το κάνεις και με ποιούς όρους το κάνεις όπως και να είσαι έτοιμος ως Κ για τις συνέπειες, τα απόνερα και το πόσο από δίπλα θα χρειαστεί ενδεχομένως να είσαι αν απαιτήσεις κάτι τέτοιο. To επειδή απλώς Με καυλώνει σε αυτήν την περίπτωση δεν το θεωρώ επαρκές ως Κ.

Υπάρχουν όντως υπό που δεν έχουν συμφιλιωθεί με τη γκέι ή τη μπάι πλευρά τους και ζητούν από μία Κ να έχει την πυγμή και τη δύναμη εκείνη που θα τα ωθήσει να λάβουν το βίωμα χρησιμοποιώντας Την ως "άλλοθι" για να ισορροπήσουν μέσα τους τις ενοχές που τους προκαλεί αυτή τους η επιθυμία. Άλλοι είναι ειλικρινείς κι έχουν επίγνωση του τι ζητούν και γιατί το ζητούν και άλλοι δεν έχουν και το καλύπτουν κάτω από την πλήρη διαθεσιμότητα της ολικής υποταγής. "Δε το θέλησα, δεν το ζήτησα Εγώ, η Κ το ζήτησε, δε φέρω ευθύνη"... Σε αυτήν την περίπτωση το forced είναι άλλοθι και προσωπικά δεν βρίσκω τίποτε κακό στο να υπάρξει ως άλλοθι εφόσον αυτό μπορεί να διευκολύνει ένα πέρασμα με έναν τρόπο και ρυθμό που δε θα προκαλέσει στον άλλο σοβαρό ρήγμα και πλήγμα αλλά οδηγεί σε διαχείριση του ανοίγματος. Θα το έβρισκα κακό αν Εγώ δεν είχα επίγνωση ότι ο άλλος θέλει να Με χρησιμοποιήσει κατά τέτοιον τρόπο και μου πουλάει κι Εγώ αγοράζω απλά φούμαρα για μεταξωτές κορδέλλες. Εφ' όσον εν γνώσει Μου έχω κάνει σωστή ακτινογραφία της κατάστασης και Μ' ενδιαφέρει να πάρω αυτήν την καύλα και ο άλλος μπορεί να Μου την δώσει μέσα από αυτό το δρόμο μια χαρά και κανένα πρόβλημα... Αν πάλι στη φάση που Είμαι θέλω κάτι παραπάνω και αυτό δεν Μου αρκεί δε θα μπω στη διαδικασία οπότε πάλι μια χαρά και κανένα πρόβλημα.

Υπάρχουν υπό που έχουν ζήσει παρόμοιο βίωμα και είναι εξ αρχής διαθέσιμα να λειτουργήσουν έτσι σε μία σκηνή με προϋπόθεση να νιώθουν ότι στ΄αλήθεια δε θα υποτιμηθούν αν ανοίξουν τον εαυτό τους έτσι και ότι η Κ δεν θα τα περιφρονήσει μετά. Υπάρχει δηλαδή η θέληση αλλά και ο φόβος για το πως θα τον βλέπεις ως άνθρωπο μετά. Αν θα τον θεωρείς λιγότερο αρσενικό ή αηδιαστικό και άλλα τέτοια. Το forced σε αυτήν την περίπτωση είναι η ισχύ με την οποία θα καταστήσεις σαφές και θα πείσεις ότι είναι επιθυμητός για Εσένα ως Κ, ότι δε δέχεσαι το όχι ως απάντηση, ότι η σκηνή θα συντελεστεί και ότι το υ θα ξεπεράσει το φόβο και την αναστολή του αυτή καθώς διαλύεις το φόβο της απόρριψής του ως ενδεχόμενο πριν και μετά από μία τέτοια σκηνή.

Υπάρχουν υπό που παραδέχονται ότι έχουν μία τέτοια επιθυμία αλλά δεν νιώθουν έτοιμα να ζήσουν κάτι τέτοιο γιατί: φοβούνται τι θα ανακαλύψουν για τον εαυτό τους μετά, φοβούνται πολύ περισσότερο το ότι μπορεί να τους αρέσει παρά ότι μπορεί να μην τους αρέσει και να το αντέξουν για την Κ. "Μήπως θα ανακαλύψω ότι είμαι γκέι, μπάι, τι θα σημαίνει όλο αυτό, οπότε άσε καλύτερα να μην το ανακαλύψω, άσε το να είναι μία φαντασίωση και μία καύλα ανεξερεύνητη και να παραμείνω ασφαλής στα μέχρι τώρα βιωμένα και ισορροπημένα". Αυτά τα υπό βασανίζονται αρκετά καθώς η έλξη και η απώθηση είναι σε μεγάλες εντάσεις. Θέλει να διακρίνεις πολύ προσεχτικά αν είναι ή δεν είναι κατάλληλη η στιγμή να ωθήσεις τα πράγματα κι επίσης για άλλη μια φορά αν πέρα από την καύλα σου θέλεις να πάρεις και τέτοιου είδους ευθύνη πάνω σου...

Υπάρχουν και υπό που είναι δηλωμένα bi εξ αρχής κι εκεί το θέμα του forced έχει να κάνει περισσότερο με το ότι εσύ ως Κ επιλέγεις/επιβάλεις το άλλο πρόσωπο, το πως, το πότε, το περιεχόμενο και την ένταση της σκηνής και για Εμένα εδώ μπορεί να γίνει και πιο έντονο το στοιχείο του εξαναγκασμού μιας που ο άλλος δεν έχει θέμα με την ταυτότητα του.

Υπάρχουν φυσικά υπό που προσδιορίζονται αυστηρά ως στρέιτ και είναι σκληρό τους όριο και δεν το διαπραγματεύονται. Αν Μου είναι συμβατά σε άλλα σημεία που τα κρίνω σημαντικά και πρωτεύοντα δεν θα σταθεί αυτό το σημείο για Εμένα εμπόδιο.

Ως Κ και ως πολυερωτική το "forced bi" είναι από τα πράγματα που Είμαι διατεθιμμένη να διαπραγματευτώ και να μην απαιτήσω από κάποιον υποτακτικό Μου που είτε είναι σκληρό όριο του είτε δεν είναι έτοιμος για κάτι τέτοιο, όση καύλα και αν Μου δίνει μία τέτοια σκηνή. Έχω προ-πολλού ξεπεράσει και την ιδεοληψία ότι ένας και μόνο άνθρωπος οφείλει να Μου καλύπτει τα πάντα Μου, όλες Μου τις ανάγκες και όλες Μου τις καύλες. Αν ο υποτακτικός με τον οποίο σχετίζομαι δεν θέλει και δεν μπορεί να Μου προσφέρει αυτήν την καύλα, μπορεί να Μου προσφέρει άλλες. Κι Εγώ έχω τον τρόπο Μου, αν θελήσω να ζήσω κάτι πολύ να το οργανώσω και να το πραγματώσω με άλλους ... Αυτό αποτελεί και την ελευθερία Μου, αυτήν δεν την διαπραγματεύομαι...

Α.

Υ.Γ. Φυσικά παίζει και το να αντλεί ένας υπό ικανοποίηση και να καυλώνει από την εντολή και από το ότι προσφέρει στην Κ του το βίωμα που Εκείνη επιθυμεί ανεξάρτητα από το ότι δεν καυλώνει με ένα άλλο αρσενικό, όπως καταφέρνουν και κάνουν και πολλές υπό που δεν είναι μπάι για τους Κ τους. Μόνο που αυτό για τις γυναίκες θεωρείται "εύκολο" , -ενώ δεν είναι- και εκ των ουκ άνευ και για τους άνδρες υπό "απίστευτο" και ότι κάτι άλλο τρέχει... Η μέχρι τώρα πορεία Μου Μου έχει δείξει ότι είναι και αυτό εφικτό όταν το επίπεδο της υποτακτικότητας είναι πολύ βαθύ και έχει δημιουργηθεί πραγματική εμπιστοσύνη.
Click to expand...

Ίσως η καλύτερη απάντηση που ψάχνει κανείς. Πολύ σωστή και προσεγμένη.
Πάλι καλά υπάρχουν άτομα που δεχονται εμας τους "διεστραμμένους" χαχα

aimilia · 5 Αυγούστου 2017

angel42 said: ↑

Θα ξεκινήσω λέγοντας ότι από την εφηβεία Μου και μετά, το θέαμα δύο αντρών να παίζουν ερωτικά μεταξύ τους Με ερέθιζε αφάνταστα. Αυτό δεν άλλαξε στην πορεία των χρόνων. Κάποια στιγμή είχα σχέση και με bi-sexual αρσενικό και Μου δόθηκε η ευκαιρία να καταλάβω πολλά από εκείνα τα ερωτηματικά που Μου δημιουργούσε το εκπαιδευμένο κοινωνικά μυαλό Μου όπως πχ "μα πως γίνεται να σου αρέσουν και οι άντρες και οι γυναίκες, μήπως είσαι κρυφο - γκέι;" Γιατί το ότι Με καύλωνε να βλέπω δύο άντρες να σχετίζονται ερωτικά μεταξύ τους δεν αρκούσε από μόνο του για να

α) μη νιώθω μοναξιά για το γούστο Μου αυτό μιας και όταν το ανέφερα σε φίλους και φίλες (στρέιτ) η αντίδραση ήταν ότι αυτό είναι αηδιαστικό...

β) να κατανοήσω λίγο παραπάνω τα περί έρωτος και ηδονής μιας που στα χρόνια που μεγάλωνα ο κόσμος ήταν αυστηρά χωρισμένος ανάμεσα σε στρέιτ, γκέι, και αμφί, άντε γνωρίζαμε ότι υπήρχαν και τα τραβεστί.
(δεν άκουγες καν τις ορολογίες πανσέξουαλ, πανηδονιστής, κούηρ. Τη μόνη φορά που άκουσα τον όρο κουήρ κι έσπασα κανονικά το κεφάλι Μου να τον κατανοήσω ήταν στα πλαίσια σπουδών ανάλυσης του σινεμά στην υποκατηγορία φεμινιστικής ανάλυσης)...

Αργότερα κατά τη διάρκεια των σπουδών Μου γνωρίστηκα και δημιούργησα αρκετές φιλίες αλλά και συγκατοίκιση με άνδρες και γυναίκες γκέι. Θεώρησα ότι τότε θα μπορούσα να καταλάβω περισσότερα για τους bi προς έκπληξη Μου το μόνο που διαπίστωσα ήταν μία απέραντη διάκριση και υποτίμιση απέναντί τους. Για τις γυναίκες γκέι που συνάντησα οι bi- γυναίκες ήταν "προδότρες" που πήγαιναν με εκείνα τα σιχαμερά πλάσματα τους άνδρες, για τους άνδρες γκέι που συνάντησα οι bi άνδρες δεν ήταν αληθινοί γκέι γιατί πήγαιναν με εκείνα τα σιχαμερά πλάσματα τις γυναίκες. Είχα πάθει σοκ. Είχα ανακαλύψει μία κατηγορία ανθρώπων που βρίσκονταν στη στόχευση όλων και κανείς δεν τους ήθελε κοντά του κανείς δεν τους εμπιστευόταν... Πώς γίνεται σκεφτόμουν για τους γκέι να ανήκεις σε μία κατηγορία που τρώει τέτοια διάκριση, χλεύη και απομωνοτισμό και να αναπαράγεις έτσι την ίδια συμπεριφορά απέναντι σε άλλες ερωτικές επιλογές ενώ γνωρίζεις πόσο επίπονο ήταν για σένα το να βιώνεις τέτοια βία... Παρόμοιο και με εκείνο του πως γίνεται να έχεις υποστεί ολοκαύτωμα και μετά να φέρεσαι έτσι στους Παλαιστίνιους... Ερωτήματα των 20-22 χρόνων Μου...

'Εχουν περάσει είκοσι και βάλε χρόνια από τότε. Ο όρος bi-sexual δεν ακούγεται πλέον τόσο σπάνια. Πολλοί περισσότεροι άνδρες και γυναίκες τον χρησιμοποιούν ως προσδιορισμό τους ανοιχτά και ακομπλεξάριστα διεκδικώντας το χώρο και την ύπαρξή τους και είναι περισσότερο αποδεκτή αυτή η ταυτότητα από ότι ήταν είκοσι χρόνια πριν όπως και με τις έννοιες του gender-fluid υπάρχει περισσότερος κόσμος που πιο ανοιχτά πειραματίζεται και τολμά να μιλάει για τις καύλες του. Ειδικά στις νεότερες γενιές. Βλέπω στους έφηβους μαθητές Μου ρευστότητα και πυγμή στο να αποδέχονται τη διαφορετικότητα και να την υπερασπίζονται και να τη θεωρούν και προχώ και καμμία σχέση δεν έχουν με τη δική Μου γενιά που μεγάλωσε με το φόβο "μη σου βγει ο γιος πούστης" ή "μη σου βγεί ο γκόμενος και ο άνδρας πούστης" και πολύ ισχυρά άλλα ταμπού. Αυτό Με κάνει να πιστεύω ότι τουλάχιστον ως προς τα του έρωτα και των ηδονών τα πράγματα μπορεί να είναι αρκετά διαφορετικά σε είκοσι τριάντα χρόνια από τώρα παρόλο που η αντίδραση, η συντηρητικοποίηση και μία μανία οπισθοδρόμισης σε παλιές "ασφαλείς" και βαρβαρικές έννοιες "καθαρότητας" δίνουν κι αυτές τη λυσσαλέα μάχη τους... Μόνο με καταστολή και βία θα μπορέσουν να επιβληθούν όμως μιας που το τρένο του πανηδονισμού που κάνει την πορεία του μέσα στους αιώνες έχει υποδεχτεί στα βαγόνια του πολλούς από τις νεότερες γενιές από τις αρχές του ερωτικού τους βίου και συνεχίζει το ταξίδι του πιο εμπλουτισμένο ίσως...

Στη σχέση αυτή που έκανα με τον αμφί αρσενικό άκουσα για πρώτη φορά ότι ερωτεύεσαι πρώτα τον άνθρωπο και όχι το φύλο του. Ότι αν σε γοητεύσει μία γυναίκα τίποτε δε σε σταματάει από το να δημιουργήσεις σχέση μαζί της, δε στέκεται το σεξ ως εμπόδιο, αν σε γοητεύσει ένας άνδρας, τίποτε δε σε σταματάει από το να δημιουργήσεις σχέση μαζί του, δε στέκεται το σεξ ως εμπόδιο. Ο άνθρωπος και όχι το φύλο του ήταν το βασικό. Απλό και συνάμα σοκαριστικό το κόνσεπτ, το καταλάβαινα με το μυαλό αλλά και πάλι δεν το πολυχωρούσε το μυαλό. Προσπαθούσε να Με κάνει επίσης να καταλάβω ότι όταν ήταν σε σχέση με μία γυναίκα δεν του έλειπε το σεξ με άντρα και τούμπαλιν. Γιατί η μεγάλη ανασφάλεια που Μου δημιουργούσε ήταν ότι όντας μαζί Μου κι εγώ όντας γυναίκα θα του έλειπε κάτι στο σεξ εφόσον δεν ήμουν άντρας και του άρεσαν και οι άντρες οπότε επόμενο κάποια στιγμή να την έκανε προς αναζήτηση του σεξ που θα του έλειπε. Τότε ακόμα σκεφτόμουν "μονογαμικά" (αναζητώντας να βρω εκείνον που θα τα κάλυπτε όλα κι ήθελα κι Εγώ να τα καλύπτω όλα για εκείνον), παρόλο που διαισθανόμουν ότι δε χώραγα ούτε Εγώ σε εκείνο το μονογαμικά μέσα και είχα ήδη αρχίσει να διεκδικώ το να μην είμαι μονογαμική ανοιχτά και με κάθε ειλικρίνεια από τους εραστές Μου συνέχισα όμως να έχω προβλήματα στο να αποδεχτώ ότι και ο άλλος μπορούσε να πάει με άλλες/άλλους ως κάτι που μπορούσε να οδηγήσει στην εγκατάλειψή Μου. Ο φόβος του να μειονεκτείς και ό φόβος της εγκατάλειψης Με συντρόφευσε πολύ πιο έντονα στη σχέση Μου με αυτόν τον άνδρα επειδή ήταν αμφί παρόλο που λογικά εξηγούσα στον εαυτό Μου ότι αυτό ήταν παράλογο και τελικά οδήγησε στο να τερματίσω τη σχέση όχι όμως και τη φιλία μας και τις πολλές συζητήσεις που ακολούθησαν. Μου πήρε αρκετά χρόνια να κατανοήσω και να ξεφορτωθώ τα δύο παραπάνω θέματα και η γνωριμία και η σχέση Μου με αυτόν τον αμφί άνδρα ήταν σημαντική να προχωρήσω τον εαυτό Μου...

Οι "σκατόφατσες", οι "διεστραμμένοι", οι "αντισυμβατικοί" "ηδονιστές" που δεν έμοιαζαν να έχουν κανένα θέμα με την σεξουαλικότητα τους και "πήδαγαν" τα πάντα και "πηδιόντουσαν" από τα πάντα και το γούσταραν, πάντα Με εξιτάριζαν, με έλκυαν, ακόμα και αν Με φόβιζαν νιώθωντας πόσα ταμπού και περιορισμούς κουβαλούσα ακόμα απάνω Μου.Την απόσταση δηλαδή που είχα να διανύσω για να τους φτάσω στο βαθμό της ελευθερίας τους που Μου ήταν θελκτική και θαυμαστή. Διαισθανόμουν ότι ήταν και οι μόνοι που θα μπορούσαν να Με προχωρήσουν εφόσον τα ταμπού και τους περιορισμούς που κουβαλούσα τα ένιωθα ως πιεστικά πράγματα που ήθελα να ξεφορτωθώ και όχι ως αρχές πάνω στις οποίες αν βάσιζα τη ζωή Μου θα ήμουν ελεύθερη και καλά με τον εαυτό και τις καύλες Μου... Έτσι τους αποζητούσα ενεργά είτε ως φίλους είτε ως εραστές και με κάποιους μοιράστηκα και άλλες πολλές σημαντικές ηδονές και συνειδητοποιήσεις.

Ένα αρσενικό λοιπόν που καυλώνει να πηγαίνει και με γυναίκες και με άντρες και δεν έχει πρόβλημα με αυτό Μου ήταν και παραμένει να Μου είναι ποθητό και γοητευτικό. Απλά τώρα πλέον δεν Με φοβίζει ούτε Μου προκαλεί αισθήματα μειονεξίας και πιθανής εγκατάλειψης άρα μπορώ και το απολαμβάνω όταν σχετιστώ μαζί του.

Το να ζήσω δύο αρσενικά να συνεργάζονται ερωτικά το πρωτοβίωσα ως τρίο αρχικά με κεντρικό σημείο της προσοχής τους Εμένα. Δύο άντρες στρέητ που δεν έπαιζαν μεταξύ τους ερωτικά αλλά και οι δύο με Εμένα που ένιωθαν άνετα να συνυπάρχουν να δώσουν και να λάβουν ηδονή και ο ερωτισμός της κατάστασης βαρούσε κόκκινα για όλους. Το τρίο με δύο αρσενικά παραμένει μία αγαπημένη Μου κατάσταση και από τότε λέω πάντα "ένας άνδρας δεν είναι ποτέ αρκετός". Λολ... Αργότερα, μέσα από το bdsm και από τη θέση της Κ Μου δόθηκε η ευκαιρία να οργανώσω και να παρακολουθήσω σκηνή με δύο άντρες υπό που τους έβαλα πέραν από το να Με περιποιηθούν από κοινού να παίξουν και μεταξύ τους. Μεγάλη καύλα, αυτό Έχω να πω μιας που υπήρχε και το στοιχείο Κ/υ. 'Εκτοτε το Έχω ξαναζήσει όχι όσο συχνά θα ήθελα και συνεχίζει να παραμένει ένα από τα ενδιαφέροντα Μου το οποίο εκθέτω εξ' αρχής σε κάθε νέα Μου γνωριμία με υπό και προσπαθώ να διερευνήσω το τί όρια υπάρχουν πάνω σε αυτό το θέμα, πόσο σκληρά ή μαλακά μπορεί να είναι...

Κι ερχόμαστε στο θέμα του forced. Υπάρχει forced ή δεν υπάρχει και αν υπάρχει με τι τρόπους υπάρχει; Εδώ θα μιλήσω μόνο για το πως το αντιλαμβάνομαι Εγώ. Υπάρχει και δεν υπάρχει αναλόγως του πως νιώθει, πως το βλέπει και πως χρειάζεται να το εισπράξει ένας υπό και δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες. Για Εμένα είναι πιο χρήσιμη η έννοια της "Ώθησης" παρά του ¨εξαναγκασμού" ως κατανόηση του forced.

Το forced -bi σε κάποιον που δεν έχει προηγούμενο τέτοιο βίωμα και λυμμένα εντός του κάποια πράγματα το θεωρώ από τις πιο ευαίσθητες περιοχές και δεν είναι παιχνιδάκι για να κάνεις τον καμπόσο πάνω σε κάποιον γιατί το βίωμα αυτό χτυπάει κατ' ευθείαν στον πυρήνα και ανοίγει υποχρεωτικά μεγάλα κεφάλαια εντός της ερωτικής ταυτότητας ενός ανθρώπου... Δεν είναι κάτι δηλαδή που δεν ανοίγει ευαίσθητα πεδία και δεν αφήνει τα σημάδια του και χρειάζεται να ξέρεις τι κάνεις, γιατί το κάνεις και με ποιούς όρους το κάνεις όπως και να είσαι έτοιμος ως Κ για τις συνέπειες, τα απόνερα και το πόσο από δίπλα θα χρειαστεί ενδεχομένως να είσαι αν απαιτήσεις κάτι τέτοιο. To επειδή απλώς Με καυλώνει σε αυτήν την περίπτωση δεν το θεωρώ επαρκές ως Κ.

Υπάρχουν όντως υπό που δεν έχουν συμφιλιωθεί με τη γκέι ή τη μπάι πλευρά τους και ζητούν από μία Κ να έχει την πυγμή και τη δύναμη εκείνη που θα τα ωθήσει να λάβουν το βίωμα χρησιμοποιώντας Την ως "άλλοθι" για να ισορροπήσουν μέσα τους τις ενοχές που τους προκαλεί αυτή τους η επιθυμία. Άλλοι είναι ειλικρινείς κι έχουν επίγνωση του τι ζητούν και γιατί το ζητούν και άλλοι δεν έχουν και το καλύπτουν κάτω από την πλήρη διαθεσιμότητα της ολικής υποταγής. "Δε το θέλησα, δεν το ζήτησα Εγώ, η Κ το ζήτησε, δε φέρω ευθύνη"... Σε αυτήν την περίπτωση το forced είναι άλλοθι και προσωπικά δεν βρίσκω τίποτε κακό στο να υπάρξει ως άλλοθι εφόσον αυτό μπορεί να διευκολύνει ένα πέρασμα με έναν τρόπο και ρυθμό που δε θα προκαλέσει στον άλλο σοβαρό ρήγμα και πλήγμα αλλά οδηγεί σε διαχείριση του ανοίγματος. Θα το έβρισκα κακό αν Εγώ δεν είχα επίγνωση ότι ο άλλος θέλει να Με χρησιμοποιήσει κατά τέτοιον τρόπο και μου πουλάει κι Εγώ αγοράζω απλά φούμαρα για μεταξωτές κορδέλλες. Εφ' όσον εν γνώσει Μου έχω κάνει σωστή ακτινογραφία της κατάστασης και Μ' ενδιαφέρει να πάρω αυτήν την καύλα και ο άλλος μπορεί να Μου την δώσει μέσα από αυτό το δρόμο μια χαρά και κανένα πρόβλημα... Αν πάλι στη φάση που Είμαι θέλω κάτι παραπάνω και αυτό δεν Μου αρκεί δε θα μπω στη διαδικασία οπότε πάλι μια χαρά και κανένα πρόβλημα.

Υπάρχουν υπό που έχουν ζήσει παρόμοιο βίωμα και είναι εξ αρχής διαθέσιμα να λειτουργήσουν έτσι σε μία σκηνή με προϋπόθεση να νιώθουν ότι στ΄αλήθεια δε θα υποτιμηθούν αν ανοίξουν τον εαυτό τους έτσι και ότι η Κ δεν θα τα περιφρονήσει μετά. Υπάρχει δηλαδή η θέληση αλλά και ο φόβος για το πως θα τον βλέπεις ως άνθρωπο μετά. Αν θα τον θεωρείς λιγότερο αρσενικό ή αηδιαστικό και άλλα τέτοια. Το forced σε αυτήν την περίπτωση είναι η ισχύ με την οποία θα καταστήσεις σαφές και θα πείσεις ότι είναι επιθυμητός για Εσένα ως Κ, ότι δε δέχεσαι το όχι ως απάντηση, ότι η σκηνή θα συντελεστεί και ότι το υ θα ξεπεράσει το φόβο και την αναστολή του αυτή καθώς διαλύεις το φόβο της απόρριψής του ως ενδεχόμενο πριν και μετά από μία τέτοια σκηνή.

Υπάρχουν υπό που παραδέχονται ότι έχουν μία τέτοια επιθυμία αλλά δεν νιώθουν έτοιμα να ζήσουν κάτι τέτοιο γιατί: φοβούνται τι θα ανακαλύψουν για τον εαυτό τους μετά, φοβούνται πολύ περισσότερο το ότι μπορεί να τους αρέσει παρά ότι μπορεί να μην τους αρέσει και να το αντέξουν για την Κ. "Μήπως θα ανακαλύψω ότι είμαι γκέι, μπάι, τι θα σημαίνει όλο αυτό, οπότε άσε καλύτερα να μην το ανακαλύψω, άσε το να είναι μία φαντασίωση και μία καύλα ανεξερεύνητη και να παραμείνω ασφαλής στα μέχρι τώρα βιωμένα και ισορροπημένα". Αυτά τα υπό βασανίζονται αρκετά καθώς η έλξη και η απώθηση είναι σε μεγάλες εντάσεις. Θέλει να διακρίνεις πολύ προσεχτικά αν είναι ή δεν είναι κατάλληλη η στιγμή να ωθήσεις τα πράγματα κι επίσης για άλλη μια φορά αν πέρα από την καύλα σου θέλεις να πάρεις και τέτοιου είδους ευθύνη πάνω σου...

Υπάρχουν και υπό που είναι δηλωμένα bi εξ αρχής κι εκεί το θέμα του forced έχει να κάνει περισσότερο με το ότι εσύ ως Κ επιλέγεις/επιβάλεις το άλλο πρόσωπο, το πως, το πότε, το περιεχόμενο και την ένταση της σκηνής και για Εμένα εδώ μπορεί να γίνει και πιο έντονο το στοιχείο του εξαναγκασμού μιας που ο άλλος δεν έχει θέμα με την ταυτότητα του.

Υπάρχουν φυσικά υπό που προσδιορίζονται αυστηρά ως στρέιτ και είναι σκληρό τους όριο και δεν το διαπραγματεύονται. Αν Μου είναι συμβατά σε άλλα σημεία που τα κρίνω σημαντικά και πρωτεύοντα δεν θα σταθεί αυτό το σημείο για Εμένα εμπόδιο.

Ως Κ και ως πολυερωτική το "forced bi" είναι από τα πράγματα που Είμαι διατεθιμμένη να διαπραγματευτώ και να μην απαιτήσω από κάποιον υποτακτικό Μου που είτε είναι σκληρό όριο του είτε δεν είναι έτοιμος για κάτι τέτοιο, όση καύλα και αν Μου δίνει μία τέτοια σκηνή. Έχω προ-πολλού ξεπεράσει και την ιδεοληψία ότι ένας και μόνο άνθρωπος οφείλει να Μου καλύπτει τα πάντα Μου, όλες Μου τις ανάγκες και όλες Μου τις καύλες. Αν ο υποτακτικός με τον οποίο σχετίζομαι δεν θέλει και δεν μπορεί να Μου προσφέρει αυτήν την καύλα, μπορεί να Μου προσφέρει άλλες. Κι Εγώ έχω τον τρόπο Μου, αν θελήσω να ζήσω κάτι πολύ να το οργανώσω και να το πραγματώσω με άλλους ... Αυτό αποτελεί και την ελευθερία Μου, αυτήν δεν την διαπραγματεύομαι...

Α.

Υ.Γ. Φυσικά παίζει και το να αντλεί ένας υπό ικανοποίηση και να καυλώνει από την εντολή και από το ότι προσφέρει στην Κ του το βίωμα που Εκείνη επιθυμεί ανεξάρτητα από το ότι δεν καυλώνει με ένα άλλο αρσενικό, όπως καταφέρνουν και κάνουν και πολλές υπό που δεν είναι μπάι για τους Κ τους. Μόνο που αυτό για τις γυναίκες θεωρείται "εύκολο" , -ενώ δεν είναι- και εκ των ουκ άνευ και για τους άνδρες υπό "απίστευτο" και ότι κάτι άλλο τρέχει... Η μέχρι τώρα πορεία Μου Μου έχει δείξει ότι είναι και αυτό εφικτό όταν το επίπεδο της υποτακτικότητας είναι πολύ βαθύ και έχει δημιουργηθεί πραγματική εμπιστοσύνη.
Click to expand...

Εξαιρετικό

Θαυμάζω τον τρόπο που σκεφτέσαι και βάζεις τα πράγματα στη σειρά και το ξέρεις

Με την άδεια Του
aimilia

milgeo69 · 5 Αυγούστου 2017

angel42 said: ↑

Θα ξεκινήσω λέγοντας ότι από την εφηβεία Μου και μετά, το θέαμα δύο αντρών να παίζουν ερωτικά μεταξύ τους Με ερέθιζε αφάνταστα. Αυτό δεν άλλαξε στην πορεία των χρόνων. Κάποια στιγμή είχα σχέση και με bi-sexual αρσενικό και Μου δόθηκε η ευκαιρία να καταλάβω πολλά από εκείνα τα ερωτηματικά που Μου δημιουργούσε το εκπαιδευμένο κοινωνικά μυαλό Μου όπως πχ "μα πως γίνεται να σου αρέσουν και οι άντρες και οι γυναίκες, μήπως είσαι κρυφο - γκέι;" Γιατί το ότι Με καύλωνε να βλέπω δύο άντρες να σχετίζονται ερωτικά μεταξύ τους δεν αρκούσε από μόνο του για να

α) μη νιώθω μοναξιά για το γούστο Μου αυτό μιας και όταν το ανέφερα σε φίλους και φίλες (στρέιτ) η αντίδραση ήταν ότι αυτό είναι αηδιαστικό...

β) να κατανοήσω λίγο παραπάνω τα περί έρωτος και ηδονής μιας που στα χρόνια που μεγάλωνα ο κόσμος ήταν αυστηρά χωρισμένος ανάμεσα σε στρέιτ, γκέι, και αμφί, άντε γνωρίζαμε ότι υπήρχαν και τα τραβεστί.
(δεν άκουγες καν τις ορολογίες πανσέξουαλ, πανηδονιστής, κούηρ. Τη μόνη φορά που άκουσα τον όρο κουήρ κι έσπασα κανονικά το κεφάλι Μου να τον κατανοήσω ήταν στα πλαίσια σπουδών ανάλυσης του σινεμά στην υποκατηγορία φεμινιστικής ανάλυσης)...

Αργότερα κατά τη διάρκεια των σπουδών Μου γνωρίστηκα και δημιούργησα αρκετές φιλίες αλλά και συγκατοίκιση με άνδρες και γυναίκες γκέι. Θεώρησα ότι τότε θα μπορούσα να καταλάβω περισσότερα για τους bi προς έκπληξη Μου το μόνο που διαπίστωσα ήταν μία απέραντη διάκριση και υποτίμιση απέναντί τους. Για τις γυναίκες γκέι που συνάντησα οι bi- γυναίκες ήταν "προδότρες" που πήγαιναν με εκείνα τα σιχαμερά πλάσματα τους άνδρες, για τους άνδρες γκέι που συνάντησα οι bi άνδρες δεν ήταν αληθινοί γκέι γιατί πήγαιναν με εκείνα τα σιχαμερά πλάσματα τις γυναίκες. Είχα πάθει σοκ. Είχα ανακαλύψει μία κατηγορία ανθρώπων που βρίσκονταν στη στόχευση όλων και κανείς δεν τους ήθελε κοντά του κανείς δεν τους εμπιστευόταν... Πώς γίνεται σκεφτόμουν για τους γκέι να ανήκεις σε μία κατηγορία που τρώει τέτοια διάκριση, χλεύη και απομωνοτισμό και να αναπαράγεις έτσι την ίδια συμπεριφορά απέναντι σε άλλες ερωτικές επιλογές ενώ γνωρίζεις πόσο επίπονο ήταν για σένα το να βιώνεις τέτοια βία... Παρόμοιο και με εκείνο του πως γίνεται να έχεις υποστεί ολοκαύτωμα και μετά να φέρεσαι έτσι στους Παλαιστίνιους... Ερωτήματα των 20-22 χρόνων Μου...

'Εχουν περάσει είκοσι και βάλε χρόνια από τότε. Ο όρος bi-sexual δεν ακούγεται πλέον τόσο σπάνια. Πολλοί περισσότεροι άνδρες και γυναίκες τον χρησιμοποιούν ως προσδιορισμό τους ανοιχτά και ακομπλεξάριστα διεκδικώντας το χώρο και την ύπαρξή τους και είναι περισσότερο αποδεκτή αυτή η ταυτότητα από ότι ήταν είκοσι χρόνια πριν όπως και με τις έννοιες του gender-fluid υπάρχει περισσότερος κόσμος που πιο ανοιχτά πειραματίζεται και τολμά να μιλάει για τις καύλες του. Ειδικά στις νεότερες γενιές. Βλέπω στους έφηβους μαθητές Μου ρευστότητα και πυγμή στο να αποδέχονται τη διαφορετικότητα και να την υπερασπίζονται και να τη θεωρούν και προχώ και καμμία σχέση δεν έχουν με τη δική Μου γενιά που μεγάλωσε με το φόβο "μη σου βγει ο γιος πούστης" ή "μη σου βγεί ο γκόμενος και ο άνδρας πούστης" και πολύ ισχυρά άλλα ταμπού. Αυτό Με κάνει να πιστεύω ότι τουλάχιστον ως προς τα του έρωτα και των ηδονών τα πράγματα μπορεί να είναι αρκετά διαφορετικά σε είκοσι τριάντα χρόνια από τώρα παρόλο που η αντίδραση, η συντηρητικοποίηση και μία μανία οπισθοδρόμισης σε παλιές "ασφαλείς" και βαρβαρικές έννοιες "καθαρότητας" δίνουν κι αυτές τη λυσσαλέα μάχη τους... Μόνο με καταστολή και βία θα μπορέσουν να επιβληθούν όμως μιας που το τρένο του πανηδονισμού που κάνει την πορεία του μέσα στους αιώνες έχει υποδεχτεί στα βαγόνια του πολλούς από τις νεότερες γενιές από τις αρχές του ερωτικού τους βίου και συνεχίζει το ταξίδι του πιο εμπλουτισμένο ίσως...

Στη σχέση αυτή που έκανα με τον αμφί αρσενικό άκουσα για πρώτη φορά ότι ερωτεύεσαι πρώτα τον άνθρωπο και όχι το φύλο του. Ότι αν σε γοητεύσει μία γυναίκα τίποτε δε σε σταματάει από το να δημιουργήσεις σχέση μαζί της, δε στέκεται το σεξ ως εμπόδιο, αν σε γοητεύσει ένας άνδρας, τίποτε δε σε σταματάει από το να δημιουργήσεις σχέση μαζί του, δε στέκεται το σεξ ως εμπόδιο. Ο άνθρωπος και όχι το φύλο του ήταν το βασικό. Απλό και συνάμα σοκαριστικό το κόνσεπτ, το καταλάβαινα με το μυαλό αλλά και πάλι δεν το πολυχωρούσε το μυαλό. Προσπαθούσε να Με κάνει επίσης να καταλάβω ότι όταν ήταν σε σχέση με μία γυναίκα δεν του έλειπε το σεξ με άντρα και τούμπαλιν. Γιατί η μεγάλη ανασφάλεια που Μου δημιουργούσε ήταν ότι όντας μαζί Μου κι εγώ όντας γυναίκα θα του έλειπε κάτι στο σεξ εφόσον δεν ήμουν άντρας και του άρεσαν και οι άντρες οπότε επόμενο κάποια στιγμή να την έκανε προς αναζήτηση του σεξ που θα του έλειπε. Τότε ακόμα σκεφτόμουν "μονογαμικά" (αναζητώντας να βρω εκείνον που θα τα κάλυπτε όλα κι ήθελα κι Εγώ να τα καλύπτω όλα για εκείνον), παρόλο που διαισθανόμουν ότι δε χώραγα ούτε Εγώ σε εκείνο το μονογαμικά μέσα και είχα ήδη αρχίσει να διεκδικώ το να μην είμαι μονογαμική ανοιχτά και με κάθε ειλικρίνεια από τους εραστές Μου συνέχισα όμως να έχω προβλήματα στο να αποδεχτώ ότι και ο άλλος μπορούσε να πάει με άλλες/άλλους ως κάτι που μπορούσε να οδηγήσει στην εγκατάλειψή Μου. Ο φόβος του να μειονεκτείς και ό φόβος της εγκατάλειψης Με συντρόφευσε πολύ πιο έντονα στη σχέση Μου με αυτόν τον άνδρα επειδή ήταν αμφί παρόλο που λογικά εξηγούσα στον εαυτό Μου ότι αυτό ήταν παράλογο και τελικά οδήγησε στο να τερματίσω τη σχέση όχι όμως και τη φιλία μας και τις πολλές συζητήσεις που ακολούθησαν. Μου πήρε αρκετά χρόνια να κατανοήσω και να ξεφορτωθώ τα δύο παραπάνω θέματα και η γνωριμία και η σχέση Μου με αυτόν τον αμφί άνδρα ήταν σημαντική να προχωρήσω τον εαυτό Μου...

Οι "σκατόφατσες", οι "διεστραμμένοι", οι "αντισυμβατικοί" "ηδονιστές" που δεν έμοιαζαν να έχουν κανένα θέμα με την σεξουαλικότητα τους και "πήδαγαν" τα πάντα και "πηδιόντουσαν" από τα πάντα και το γούσταραν, πάντα Με εξιτάριζαν, με έλκυαν, ακόμα και αν Με φόβιζαν νιώθωντας πόσα ταμπού και περιορισμούς κουβαλούσα ακόμα απάνω Μου.Την απόσταση δηλαδή που είχα να διανύσω για να τους φτάσω στο βαθμό της ελευθερίας τους που Μου ήταν θελκτική και θαυμαστή. Διαισθανόμουν ότι ήταν και οι μόνοι που θα μπορούσαν να Με προχωρήσουν εφόσον τα ταμπού και τους περιορισμούς που κουβαλούσα τα ένιωθα ως πιεστικά πράγματα που ήθελα να ξεφορτωθώ και όχι ως αρχές πάνω στις οποίες αν βάσιζα τη ζωή Μου θα ήμουν ελεύθερη και καλά με τον εαυτό και τις καύλες Μου... Έτσι τους αποζητούσα ενεργά είτε ως φίλους είτε ως εραστές και με κάποιους μοιράστηκα και άλλες πολλές σημαντικές ηδονές και συνειδητοποιήσεις.

Ένα αρσενικό λοιπόν που καυλώνει να πηγαίνει και με γυναίκες και με άντρες και δεν έχει πρόβλημα με αυτό Μου ήταν και παραμένει να Μου είναι ποθητό και γοητευτικό. Απλά τώρα πλέον δεν Με φοβίζει ούτε Μου προκαλεί αισθήματα μειονεξίας και πιθανής εγκατάλειψης άρα μπορώ και το απολαμβάνω όταν σχετιστώ μαζί του.

Το να ζήσω δύο αρσενικά να συνεργάζονται ερωτικά το πρωτοβίωσα ως τρίο αρχικά με κεντρικό σημείο της προσοχής τους Εμένα. Δύο άντρες στρέητ που δεν έπαιζαν μεταξύ τους ερωτικά αλλά και οι δύο με Εμένα που ένιωθαν άνετα να συνυπάρχουν να δώσουν και να λάβουν ηδονή και ο ερωτισμός της κατάστασης βαρούσε κόκκινα για όλους. Το τρίο με δύο αρσενικά παραμένει μία αγαπημένη Μου κατάσταση και από τότε λέω πάντα "ένας άνδρας δεν είναι ποτέ αρκετός". Λολ... Αργότερα, μέσα από το bdsm και από τη θέση της Κ Μου δόθηκε η ευκαιρία να οργανώσω και να παρακολουθήσω σκηνή με δύο άντρες υπό που τους έβαλα πέραν από το να Με περιποιηθούν από κοινού να παίξουν και μεταξύ τους. Μεγάλη καύλα, αυτό Έχω να πω μιας που υπήρχε και το στοιχείο Κ/υ. 'Εκτοτε το Έχω ξαναζήσει όχι όσο συχνά θα ήθελα και συνεχίζει να παραμένει ένα από τα ενδιαφέροντα Μου το οποίο εκθέτω εξ' αρχής σε κάθε νέα Μου γνωριμία με υπό και προσπαθώ να διερευνήσω το τί όρια υπάρχουν πάνω σε αυτό το θέμα, πόσο σκληρά ή μαλακά μπορεί να είναι...

Κι ερχόμαστε στο θέμα του forced. Υπάρχει forced ή δεν υπάρχει και αν υπάρχει με τι τρόπους υπάρχει; Εδώ θα μιλήσω μόνο για το πως το αντιλαμβάνομαι Εγώ. Υπάρχει και δεν υπάρχει αναλόγως του πως νιώθει, πως το βλέπει και πως χρειάζεται να το εισπράξει ένας υπό και δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες. Για Εμένα είναι πιο χρήσιμη η έννοια της "Ώθησης" παρά του ¨εξαναγκασμού" ως κατανόηση του forced.

Το forced -bi σε κάποιον που δεν έχει προηγούμενο τέτοιο βίωμα και λυμμένα εντός του κάποια πράγματα το θεωρώ από τις πιο ευαίσθητες περιοχές και δεν είναι παιχνιδάκι για να κάνεις τον καμπόσο πάνω σε κάποιον γιατί το βίωμα αυτό χτυπάει κατ' ευθείαν στον πυρήνα και ανοίγει υποχρεωτικά μεγάλα κεφάλαια εντός της ερωτικής ταυτότητας ενός ανθρώπου... Δεν είναι κάτι δηλαδή που δεν ανοίγει ευαίσθητα πεδία και δεν αφήνει τα σημάδια του και χρειάζεται να ξέρεις τι κάνεις, γιατί το κάνεις και με ποιούς όρους το κάνεις όπως και να είσαι έτοιμος ως Κ για τις συνέπειες, τα απόνερα και το πόσο από δίπλα θα χρειαστεί ενδεχομένως να είσαι αν απαιτήσεις κάτι τέτοιο. To επειδή απλώς Με καυλώνει σε αυτήν την περίπτωση δεν το θεωρώ επαρκές ως Κ.

Υπάρχουν όντως υπό που δεν έχουν συμφιλιωθεί με τη γκέι ή τη μπάι πλευρά τους και ζητούν από μία Κ να έχει την πυγμή και τη δύναμη εκείνη που θα τα ωθήσει να λάβουν το βίωμα χρησιμοποιώντας Την ως "άλλοθι" για να ισορροπήσουν μέσα τους τις ενοχές που τους προκαλεί αυτή τους η επιθυμία. Άλλοι είναι ειλικρινείς κι έχουν επίγνωση του τι ζητούν και γιατί το ζητούν και άλλοι δεν έχουν και το καλύπτουν κάτω από την πλήρη διαθεσιμότητα της ολικής υποταγής. "Δε το θέλησα, δεν το ζήτησα Εγώ, η Κ το ζήτησε, δε φέρω ευθύνη"... Σε αυτήν την περίπτωση το forced είναι άλλοθι και προσωπικά δεν βρίσκω τίποτε κακό στο να υπάρξει ως άλλοθι εφόσον αυτό μπορεί να διευκολύνει ένα πέρασμα με έναν τρόπο και ρυθμό που δε θα προκαλέσει στον άλλο σοβαρό ρήγμα και πλήγμα αλλά οδηγεί σε διαχείριση του ανοίγματος. Θα το έβρισκα κακό αν Εγώ δεν είχα επίγνωση ότι ο άλλος θέλει να Με χρησιμοποιήσει κατά τέτοιον τρόπο και μου πουλάει κι Εγώ αγοράζω απλά φούμαρα για μεταξωτές κορδέλλες. Εφ' όσον εν γνώσει Μου έχω κάνει σωστή ακτινογραφία της κατάστασης και Μ' ενδιαφέρει να πάρω αυτήν την καύλα και ο άλλος μπορεί να Μου την δώσει μέσα από αυτό το δρόμο μια χαρά και κανένα πρόβλημα... Αν πάλι στη φάση που Είμαι θέλω κάτι παραπάνω και αυτό δεν Μου αρκεί δε θα μπω στη διαδικασία οπότε πάλι μια χαρά και κανένα πρόβλημα.

Υπάρχουν υπό που έχουν ζήσει παρόμοιο βίωμα και είναι εξ αρχής διαθέσιμα να λειτουργήσουν έτσι σε μία σκηνή με προϋπόθεση να νιώθουν ότι στ΄αλήθεια δε θα υποτιμηθούν αν ανοίξουν τον εαυτό τους έτσι και ότι η Κ δεν θα τα περιφρονήσει μετά. Υπάρχει δηλαδή η θέληση αλλά και ο φόβος για το πως θα τον βλέπεις ως άνθρωπο μετά. Αν θα τον θεωρείς λιγότερο αρσενικό ή αηδιαστικό και άλλα τέτοια. Το forced σε αυτήν την περίπτωση είναι η ισχύ με την οποία θα καταστήσεις σαφές και θα πείσεις ότι είναι επιθυμητός για Εσένα ως Κ, ότι δε δέχεσαι το όχι ως απάντηση, ότι η σκηνή θα συντελεστεί και ότι το υ θα ξεπεράσει το φόβο και την αναστολή του αυτή καθώς διαλύεις το φόβο της απόρριψής του ως ενδεχόμενο πριν και μετά από μία τέτοια σκηνή.

Υπάρχουν υπό που παραδέχονται ότι έχουν μία τέτοια επιθυμία αλλά δεν νιώθουν έτοιμα να ζήσουν κάτι τέτοιο γιατί: φοβούνται τι θα ανακαλύψουν για τον εαυτό τους μετά, φοβούνται πολύ περισσότερο το ότι μπορεί να τους αρέσει παρά ότι μπορεί να μην τους αρέσει και να το αντέξουν για την Κ. "Μήπως θα ανακαλύψω ότι είμαι γκέι, μπάι, τι θα σημαίνει όλο αυτό, οπότε άσε καλύτερα να μην το ανακαλύψω, άσε το να είναι μία φαντασίωση και μία καύλα ανεξερεύνητη και να παραμείνω ασφαλής στα μέχρι τώρα βιωμένα και ισορροπημένα". Αυτά τα υπό βασανίζονται αρκετά καθώς η έλξη και η απώθηση είναι σε μεγάλες εντάσεις. Θέλει να διακρίνεις πολύ προσεχτικά αν είναι ή δεν είναι κατάλληλη η στιγμή να ωθήσεις τα πράγματα κι επίσης για άλλη μια φορά αν πέρα από την καύλα σου θέλεις να πάρεις και τέτοιου είδους ευθύνη πάνω σου...

Υπάρχουν και υπό που είναι δηλωμένα bi εξ αρχής κι εκεί το θέμα του forced έχει να κάνει περισσότερο με το ότι εσύ ως Κ επιλέγεις/επιβάλεις το άλλο πρόσωπο, το πως, το πότε, το περιεχόμενο και την ένταση της σκηνής και για Εμένα εδώ μπορεί να γίνει και πιο έντονο το στοιχείο του εξαναγκασμού μιας που ο άλλος δεν έχει θέμα με την ταυτότητα του.

Υπάρχουν φυσικά υπό που προσδιορίζονται αυστηρά ως στρέιτ και είναι σκληρό τους όριο και δεν το διαπραγματεύονται. Αν Μου είναι συμβατά σε άλλα σημεία που τα κρίνω σημαντικά και πρωτεύοντα δεν θα σταθεί αυτό το σημείο για Εμένα εμπόδιο.

Ως Κ και ως πολυερωτική το "forced bi" είναι από τα πράγματα που Είμαι διατεθιμμένη να διαπραγματευτώ και να μην απαιτήσω από κάποιον υποτακτικό Μου που είτε είναι σκληρό όριο του είτε δεν είναι έτοιμος για κάτι τέτοιο, όση καύλα και αν Μου δίνει μία τέτοια σκηνή. Έχω προ-πολλού ξεπεράσει και την ιδεοληψία ότι ένας και μόνο άνθρωπος οφείλει να Μου καλύπτει τα πάντα Μου, όλες Μου τις ανάγκες και όλες Μου τις καύλες. Αν ο υποτακτικός με τον οποίο σχετίζομαι δεν θέλει και δεν μπορεί να Μου προσφέρει αυτήν την καύλα, μπορεί να Μου προσφέρει άλλες. Κι Εγώ έχω τον τρόπο Μου, αν θελήσω να ζήσω κάτι πολύ να το οργανώσω και να το πραγματώσω με άλλους ... Αυτό αποτελεί και την ελευθερία Μου, αυτήν δεν την διαπραγματεύομαι...

Α.

Υ.Γ. Φυσικά παίζει και το να αντλεί ένας υπό ικανοποίηση και να καυλώνει από την εντολή και από το ότι προσφέρει στην Κ του το βίωμα που Εκείνη επιθυμεί ανεξάρτητα από το ότι δεν καυλώνει με ένα άλλο αρσενικό, όπως καταφέρνουν και κάνουν και πολλές υπό που δεν είναι μπάι για τους Κ τους. Μόνο που αυτό για τις γυναίκες θεωρείται "εύκολο" , -ενώ δεν είναι- και εκ των ουκ άνευ και για τους άνδρες υπό "απίστευτο" και ότι κάτι άλλο τρέχει... Η μέχρι τώρα πορεία Μου Μου έχει δείξει ότι είναι και αυτό εφικτό όταν το επίπεδο της υποτακτικότητας είναι πολύ βαθύ και έχει δημιουργηθεί πραγματική εμπιστοσύνη.
Click to expand...

Respect ό,τι καλύτερο έχω διαβάσει στο φόρουμ εδώ και πολύ καιρό.

Εγγραφή ή σύνδεση

Forced or not forced?

limitless man New Member

aimilia Iagos property

milgeo69 Regular Member

Εγγραφή ή σύνδεση

Forced or not forced?

limitless man New Member

aimilia Iagos property

milgeo69 Regular Member

Έτοιμες Αναζητήσεις