H μουσική ιδιοφυϊα του..

Δεν ξέρω αν είναι ιδιοφυΐα (και αυτή τη στιγμή δε με απασχολεί καθόλου, εξάλλου έχουμε χάσει τη μπάλα προ πολλού) αλλά σίγουρα ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του. Τα τραγούδια του κρύβουν τεράστια δύναμη μέσα τους.

 

Julie London

 

Ενα τραγουδι που καθε φορα που τ'ακουω με ανατριχιαζει...

Ο άνθρωπος του κάβου
Στίχοι / Μουσική: Χάρις Αλεξίου
Πρώτη ερμηνεία: Χάρις Αλεξίου

Πάνω σ' ένα μαύρο κάβο είν' το σπίτι του
μοναχός συντροφεμένος απ' τη λύπη του.
Ήταν νέος, ήταν γέρος δε θυμάμαι πια,
μα θυμάμαι πως μιλούσε μόνο στα πουλιά...
Και κανένας δεν τον είχε κάνει φίλο του,
πάντα μοναχός γυρνούσε με το σκύλο του.
Κι όπως μάζευα κοχύλια κι άσπρα βότσαλα
ήρθαν κι έκατσαν κοντά μου δυο γλαρόπουλα.
Μου 'παν να τον πλησιάσω που 'μαι μοναχή,
να του φτιάξω μιαν αγάπη, να μιλάει γι' αυτή...

Μα η δικιά μου η αγάπη είναι η θάλασσα,
για μοναδική μου φίλη την εκράτησα...
Να μου τραγουδήσει πάλι την παρακαλώ,
μήπως την ακούσει κι έρθει μέχρι το γυαλό,
η μανούλα μου, η γοργόνα η Μαγδαληνή,
να της πω να του χαρίσει πάλι τη φωνή...
Να μου πει τα μυστικά του και τα λάθη του,
που τον κρύψαν απ' τους φίλους κι απ' τα πάθη του.
Κι ύστερα να πλύνω τ' άστρα να του φέξουνε
νά 'ρθει πριν φανούν οι γλάροι και με κλέψουνε.

Πάνω σ' ένα μαύρο κάβο όλη μου η ζωή
να μετράω τους πειρατές της κάθε χαραυγή...

Και η μάνα μου δε βγαίνει και δε φαίνεται,
το τραγούδι μου στο κύμα μέσα πνίγεται.
Την αγάπη να διαλέξω ή τη θάλασσα...
απ' τις δύο ποια με πονάει δε λογάριασα.
Κι έτσι ανάμεσα στις δύο τώρα αφήνομαι
μα καμιά δεν είναι δικιά μου και μαραίνομαι.

Πάνω σ' ένα μαύρο κάβο όλη μου η ζωή
να μετράω τα όνειρα της κάθε χαραυγή...

 

p.s Aναδεικνύει τη φωνάρα της σε όλο της το μεγαλείο.
Ταλέντο 

και

[ame="www.youtube.com/watch?v=QB-kr0EbQew"]www.youtube.com/watch?v=QB-kr0EbQew[/ame]

Celine Dion

...

 

Ένα υπέροχο βίντεο «ντύνει» μια ονειρική μουσική…

 

Η Billie Holiday έχει ήδη αναφερθεί αλλά ήθελα να κάνω μια ξεχωριστή αναφορά στο κομμάτι "Strange Fruit", καθώς είναι το πιο ανατριχιαστικό κομμάτι που έχω ακούσει ποτέ. Πρόσφατα διάβασα το αυτοβιογραφικό βιβλίο του Billy Crystal "700 Sundays". Μας αφηγείται την ιστορία της extended οικογένειάς του. Ο πατέρας του και ο θείος του ήταν παραγωγοί δίσκων και συναυλιών jazz σπουδαίων ερμηνευτών. Είχαν την ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία Commodore. Μία από τους ερμηνευτές ήταν η Billie Holiday. Παραθέτω το απόσπασμα από την αφήγηση του Billy Crystal:

Of all the great people who were recording for my uncle and being produced in concert by my dad, Billie Holiday was by far the greatest. I think thereʼs only two artists, Sinatra and Billie, that when you hear one note, you know youʼre in the presence of a genius.

And I was so blessed to be in her presence when I was a little boy because of her relationship with my uncle and my dad. She used to call me Mister Billy and I would call her Miss Billie. She had done most of her great recordings on Commodore, and later followed my uncle Milt to Decca with songs like "Embraceable you", "Fine and Mellow", which he wrote with her, "Sunny side of the street", "As time goes by", "I cover the waterfront", "Good morning heartache" and "Lover man".

But her most important song was one called "Strange fruit", which was very controversial because it was about lynching black people down South. Nobody wanted to hear this song. When Billie introduced the song at the Cafe Society, nobody wanted to be reminded about what was happening in our America of 1939, and nobody would record "Strange fruit". Even her great producer at Columbia Records, John Hammond, wouldnʼt touch it. She was frustrated, so she turned to her friend, my uncle Milt. And he told me years later she sang it for him the first time a cappella. Can you imagine that? That aching voice and that aching lyric. "Southern trees bear a strange fruit, blood on the leaves and blood at the root, black bodies swinging in the Southern breeze, strange fruit hanging from the poplar trees…". He told me, "Billy, I cried like a baby. And I said to her, 'Lady Day, listen, I donʼt care if we sell one record. People must hear this song. Theyʼve got to hear this song. Weʼve got to get this made somehow.'"

So they worked out a special arrangement with Vocalian Records, and Billie Holiday, a great black jazz artist, and my Jewish Uncle Milt together recorded "Strange fruit", a song about lynching down South, the song that Time magazine in December of 1999 would call the song of the century. Iʼm so proud to say itʼs on the family label, the Commodore.

One night, my dad was producing one of Billieʼs concerts. It was at a place called the Stuyvesant Casino, Second Avenue around 9th street. We all got there in the afternoon to watch her rehearse and to hang out with Dad of course, and Miss Billie said something to me that totally changed my life.
"Hey Mister Billy, letʼs go to the movies."
So Billie Holiday and I walked down Second Avenue together, past Ratnerʼs, past the Central Plaza, to a little movie theater…And there, sitting on Billie Holidayʼs lap, I saw my first movie. And the movie was "Shane"...
At the end of the movie, Shane rides off into the sunset. The kid runs after him and he screams, "Shane, come back".
And Miss Billie whispered in my ear, "He ainʼt never coming back".



Και ένα video με την ιστορία του κομματιού.

 

Να προσθέσω μία ακόμα?



Το άκουσα σήμερα το πρωί στον Τζούμα. Είναι λίγο ιδιαίτερη version αλλά μου άρεσε. Και θυμήθηκα το ποστ σου.  

Ο ερμηνευτής είναι ο Billy Stewart και το κομμάτι προέρχεται από το δίσκο του "Billy Stewart teaches old standards new tricks".

 

Απάντηση: H μουσική ιδιοφυϊα του..

τι εγινε παιδια,τις εξαντλησαμε τις ιδιοφυιες;  

Νικος Παπαζογλου
Ο Νίκος Παπάζογλου γεννήθηκε στις 20/3/1948 στη Θεσσαλονίκη και η πρώτη του συστηματική επαφή με τη μουσική ήταν μέσω συγκροτημάτων την περίοδο 1965-1970. Την ίδια εποχή έγραψε τα πρώτα του τραγούδια, μερικά από τα οποία τραγούδησε ο Πασχάλης (Αρβανιτίδης), δημιουργώντας παράλληλα ένα μικρό στούντιο με χειροποίητα μηχανήματα στη Θεσσαλονίκη.

Το 1972 με ένα πολύ καλό συγκρότημα που αποτελούσαν Θεσσαλονικείς μουσικοί και ονομάστηκε Ζηλωτής (Zealot) επιχείρησε να κατακτήσει τη διεθνή αγορά κατά το πρωτότυπο των Aphrodite`s Child. Για το σκοπό αυτό μετακόμισε στο Αachen της Δυτικής Γερμανίας. Φτιάχτηκαν τότε έξι τραγούδια που ηχογραφήθηκαν στο Mιλάνο αλλά υπάρχουν μόνο σε συλλογές φίλων. Το 1976, τραγουδώντας στους "Αχαρνής" του Διονύση Σαββόπουλου, συναντιέται με τον Μανώλη Ρασούλη και το 1978 η "καλή παρέα" (Μανώλης Ρασούλης, Νίκος Ξυδάκης, Διονύσης Σαββόπουλος και Νίκος Παπάζογλου) δημιουργεί το δίσκο "Η Εκδίκηση της Γυφτιάς" στο νεόδμητο στούντιο Αγροτικόν Νο 3, στην Τούμπα της Θεσσαλονίκης.
Ακολουθούν "Τα Δήθεν" και το 1983 όλα όσα υπήρχαν σε σχέδια, σημειώσεις και χαμηλόφωνες ηχογραφήσεις μαζεύονται στο δίσκο "Χαράτσι" που προτείνει ένα "είδος μεικτό και μόνιμο". Ακολουθεί το "Μέσω Νεφών" το 1986, τα "Σύνεργα" το 1991 και ένα χρόνο αργότερα η "Επιτόπιος Ηχογράφησις" στο θέατρο του Λυκαβηττού (30 Σεπτεμβρίου 1991). Τον Απρίλιο του 1995 κυκλοφόρησε η δισκογραφική δουλειά με τίτλο "Όταν Κινδυνεύεις Παίξε την Πουρούδα" -στην κυπριακή διάλεκτο- σημαίνει το κλάξον ποδηλάτου.Το 2005 κυκλοφόρησε η τελευταια του δουλεια το "Μά'ϊσσα Σελήνη".

θα προσπερασω τον -υπεροχο- Αυγουστο που ετσι κι'αλλιως εχει ανεβει αλλου και θα σας αφιερωσω καποια αλλα αγαπημενα μου;

 

Απάντηση: H μουσική ιδιοφυϊα του..

Λουκιανος Κηλαηδονης
Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης γεννήθηκε στην Κυψέλη το 1943.

Σπούδασε και τελείωσε την Αρχιτεκτονική Σχολή του Μετσόβειου Πολυτεχνείου, χωρίς ποτέ να ασκήσει το επάγγελμα του αρχιτέκτονα, αφού από πολύ νωρίτερα φαινόταν ότι θα τον κέρδιζε ολοκληρωτικά η μουσική.

Στις αρχές της δεκαετίας του '70 γράφει το πρώτο του μουσικό έργο, που είναι η θεατρική μουσική για το έργο της Κωστούλας Μητροπούλου ”Η πόλη μας†. Τα τραγούδια στον δίσκο που κυκλοφόρησε ερμηνεύουν η Βίκυ Μοσχολιού και ο Μανώλης Μητσιάς.

Ακολουθεί ο δίσκος ”Κόκκινη Κλωστή† σε στίχους Νίκου Γκάτσου με την Δήμητρα Γαλάνη και τον Μανώλη Μητσιά. Το 1973 κυκλοφορούν τα ”Μικροαστικά† σε στίχους Γιάννη Νεγρεπόντη, που για πρώτη φορά ο Λουκιανός Κηλαηδόνης ερμηνεύει τα τραγούδια του. Αυτή η δουλειά είναι σταθμός στην καλλιτεχνική πορεία του Λουκιανού, αλλά και στα μουσικά μας πράγματα, γιατί τα ”Μικροαστικά† πριν εκδοθούν σε δίσκο κυκλοφορούν παράνομα στη διάρκεια της δικτατορίας και γίνονται σημείο αναφοράς για μια ολόκληρη γενιά. Επόμενη δισκογραφική δουλειά του είναι τα ”Απλά μαθήματα πολιτικής οικονομίας† πάλι σε στίχους Γιάννη Νεγρεπόντη.

Το 1976 ο Λουκιανός γράφει την ”Media Luz† τον μοναδικό του δίσκο με ορχηστρική μουσική.

Από το 1978 και μέχρι το 1991 κυκλοφορούν πέντε απόλυτα προσωπικοί δίσκοι . ”Είμαι ένας φτωχός και μόνος καουμπόϋ†,

.”Ψυχραιμία Παιδιά† , ”Χαμηλή πτήση †, ”Τραγούδια για κακά παιδιά† , ”Γιατί Θα γίνω μαραγκός† και ένας δίσκος με τραγούδια της δεκαετίας του '50 που ο Λουκιανός αγάπησε και τραγουδά .

”Fifties και ξερό ψωμί†. Επίσης κυκλοφορεί και ένας διπλός δίσκος με θεατρικές μουσικές με τίτλο ”Πάμε Μαέστρο†.

.Το 1993 κυκλοφορεί το διπλό άλμπουμ με τίτλο ”Αχ! Πατρίδα μου γλυκειά† που είναι μια καταγραφή της μουσικής πορείας της Ελλάδας τα τελευταία 50 χρόνια. Στην δουλειά αυτή παρουσιάζονται δισκογραφικά για πρώτη φορά κατηγορίες τραγουδιών που ανήκουν στο χώρο της προφορικής παράδοσης. 'Οπως σχολικά, τραγούδια της γειτονιάς, του δρόμου, της κατασκήνωσης, του κατηχητικού, προσκοπικά και ακόμη επτανησιακά, καντάδες, ελαφρά και ρεμπέτικα.

Παράλληλα συνεχίζει να γράφει Θεατρική και κινηματογραφική μουσική. Για δέκα συνεχή χρόνια γράφει αποκλειστικά τη μουσική για το Ελεύθερο Θέατρο (Αποσπάσματα από τα έργα αυτά κυκλοφορούν και σε διπλό άλμπουμ με τίτλο . ”πάμε μαέστρο†) και είναι βασικός σύνθετης των παραστάσεων του Θεσσαλικού Θεάτρου .

Συνεργάζεται επίσης με το ΕΘνικό Θέατρο, με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, με το Λαϊκό Θέατρο του Λ. Τριβιζά, καθώς και με την παιδική σκηνή της Ξένιας Καλογεροπούλου.

Γράφει μουσική για Τις ταινίες . ”Οι κυνηγοί† και ”0 θίασος† του
Θόδωρου Αγγελόπουλου, ”Ελευθέριος Βενιζέλος† του Παντελή Βούλγαρη και ”Οι Αθηναίοι† του Βασίλη Αλεξάκη. Καθώς και μουσική για πολλές τηλεοπτικές εκπομπές.

Διαλεξα αποσπασματα απο τα Μικροαστικα,οπως κυκλοφορουσαν τοτε... και ενα ακομα τραγουδι του ,απο τα λιγοτερο γνωστα,αλλα και τα πιο ερωτικα που εχει γραψει

 

Πριν ενα χρόνο ειδα τυχαια ενα βιντεο με ενα πιτσιρικι 7 χρονων αρμενάκι που επαιζε τυμπανα. Το όνομα του Jacob Armen. Επαθα ενα σοκ .



Οταν ηταν 10 χρονων......




Το πρωτο πραγμα που σκεφτηκα οταν ηρεμισα απο το σοκ ηταν "ποτε προλαβε ρε πουστη μου να καταλαβει αυτο που παιζει;" Γιατι για να το παιξει παει να πει οτι το καταλαβε κιολας. Κωλοπαιδο!!! και μετα ειπα μεσα μου, ποσο καλυτερα να παιζει αραγε οταν μεγαλωσει οταν ηδη παιζει με τροπο που θα ζηλευαν πολλοι επαγγελματιες; Και παθαινω το δευτερο σοκ. Να πως ειναι το πιτσιρικι αυτο σημερα....στα 28 του χρονια

 

Ayo - Down On My Knees Video Video

 

Απάντηση: H μουσική ιδιοφυϊα του..

David Garett...

όχι μόνο ταλαντούχος, αλλά και κούκλος!

http://en.wikipedia.org/wiki/David_Garrett_(violinist)





Μόνο έναν ξέρω που είναι πιο όμορφος και πιο ταλαντούχος ακόμα, αλλά αυτόν δεν θα σας τον αποκαλύψω! (ακόμα)