Happy end...

Πολύς Θιβετιανισμός έπεσε  

 

συσχετίζουν κάποιοι την ευτυχία με την ικανοποίηση της επιθυμίας, με την απαλλαγή απ' την επιθυμία. όχι με την ίδια την επιθυμία.
η επιθυμία ή ίδια πολύ συχνά είναι δυσδιάκριτη, ασαφής ή και υποκαθιστούμενη. επιθυμώ αναγνώριση δι ενός ακριβού αυτοκινήτου.  

άλλοι συσχετίζουν την ευτυχία με την απαλλαγή από αιτίες δυστυχίας, δυσφορίας, στέρησης, εμποδίων, αναστολών.

η ευτυχία μοιάζει αναζήτηση θέσης, αναζήτηση δικαιώσης. μ' αυτην την έννοια είναι κατάσταση. όχι στιγμιαία ευφορία.
ευτυχία είναι να τα 'χεις καλά με τον εαυτό σου, να μην σου γκρινιάζει.

 

ευτυχια ειναι γαληνη... οτι κι αν συμβαινει να χαμογελας σ εκεινο το προσωπο που εισαι εσυ...
η ευτυχια διαφερει σε καθη φαση της ζωης μας...
τιποτα δεν αναιρει τιποτα απλα ειναι θεμα τι νιωθουμε πως θελουμε για να ειμαστε ευτυχισμενοι...

 

To happy end δεν σημαίνει γάμος... είναι απλά το τέλος ενός παραμυθιού... του όποιου παραμυθιού...
Αυτό επιθυμούμε τουλάχιστον...

Queen.

 

αυτο ειναι το πιο σωστο  

 

Χρόνια περιμένω την πριγκίπισσα που θα με φιλήσει και από βάτραχος θα γίνω ξανά άνθρωπος....
Χρόνια οι βασιλιάδες μας πασχίζουν να μας σώσουν από τούς κακούς....Και τίποτα δεν έγινε....
Χρόνια οι επτά νάνοι...(ημέρες εβδομάδας) δεν άλλαξαν και παραμένουν....μικρές και ίδιες....
Οπότε τα παραμύθια με την έννοια που ο καθένας μας τα έχει στο νου του...Δεν έχουν πάντα happy and....
Κρατώ λοιπόν όλα τα παραπάνω που έγραψα με την ευχή στον καθένα να βρει την δική του ευτυχία....είτε σε γάμο...είτε σε σχέση...είτε με παιδιά ή χωρίς.....είτε μοναχικά.....είτε...είτε....είτε....

 

@Kostas.V.

Δεν είμαι πια πριγκίπισσα... είμαι Queen, μεγάλωσα... πιάνει ακόμη το φίλι; Άμα είναι να γίνεις άνθρωπος να σε βοηθήσω    

 

Δεν ξέρω ίσως.....
Πες μου σε ποιό δάσος να έρθω να ξαπλώσω σε στάχυα...να έχω το βελούδινο μαξιλάρι μου.... να έχω κάνει την κόμη μου ξανθή και καρέ....να φοράω φραμπαλαδες...να έχω το ξίφος μου γυαλισμενο.....το άτι μου πιο εκεί παρκαρισμένο....Και να αναμένω....

 

Αυτό να δω και τι στον κοσμο!
Είχα δεν είχα χώθηκα πάλι... 

 

Ήταν κάποτε, για μένα, δεν είναι πια. Η ζωή είναι αλληλουχία καταστάσεων, συνεχές διάνυσμα. [Που δεν έχει ευτυχισμένο τέλος. Για κανέναν. Αλλά δεν πειράζει, αυτό, τώρα.] Για την ευτυχία θα πω ότι υπάρχουν πολλά είδη ευτυχίας και είναι απίστευτα πολύ προσωπικό για τον καθένα τι ακριβώς είναι ευτυχία. Και μεγάλη ευτυχία να το έχει βρει. Αν έχει απαλλαγεί από φόβους και ενοχές ώστε να το βρει. Προαπαιτούμενο να ζει στο κέντρο της ζωής του και όχι στις παρυφές της.

Κάποτε πίστευα ότι την ευτυχία του ο καθένας την φτιάχνει μόνος του, ήταν δύο πολύ δυνατές στιγμές που με είχαν κάνει να καταλήξω σε αυτό το συμπέρασμα. Δεν το πιστεύω πια. Η ευτυχία βρίσκεται εντός μιας ευτυχισμένης σχέσης, ξέρω κυκλικός ορισμός και όχι μόνο αυτό αλλά μπορεί να βρεθεί να ξηλώνεται ξαφνικά το πουλόβερ, από τις δύο πλευρές και κανένας να μη μπορεί να κάνει τίποτα. Και μετά, πάλι χωρίς λόγο, το πουλόβερ ξαναγίνεται και λες "μα είναι ποτέ δυνατό". Επειδή, όπως έλεγαν οι παλιές "και τα όμορφα περνάνε και τα άσκημα περνάνε" και είναι έτσι ακριβώς. Ή ο Ηρόδοτος, αν δεν κάνω λάθος, όταν ξεκίνησε να εξιστορεί τους Μηδικούς πολέμους: "Την ανθρωπίην ον επιστάμενος ευδαιμονίην ουδαμά εν τω ητώ μένουσα, επιμνήσομαι αμφοτέρων [πλευρών] ομοίως".

 

Αλλάξαμε παραμύθι;

Θα με περιμένεις στο Whittlewood της Αγγλίας.

Θα φοράω ένα όλολευκο φόρεμα με κόκκινο κορσε και καπέλο με φτερό, μπότες ιππασίας...

Να έχεις την κάπα σου... κάνει κρύο στην Αγγλία.

 

Πάντως δεν είναι και τόσο τραγικό αν δεν καταφέρεις να κάνεις στη ζωή κάποια πράγματα που ήθελες.
Καλύτερα να κοιμηθείς με ένα παράπονο παρά με μία τύψη... ΤΣΑΚ!