Hau mal ab, Nazijaeger!

Εγω δεν καταλαβα καν τι πραγματευρται το νημα και το ειπα απ' την αρχη
Πηρα σαφη θεση οταν μπηκαν οι φωτογραφιες των χασαπηδων με σχολια
απο κατω "Ο ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ" και μια καποια διαθεση να βρουμε τα "καλα" τους

 

Οι νικητές έχουν πάντα δίκιο; Ή απλώς τα μέσα για να πείσουν γι' αυτό;

 ​

Το άγαλμα της "Καλοσύνης" του August Schreitmüller ατενίζει την κατά 90% ισοπεδωμένη, ανοχύρωτη, ιστορική πόλη της Δρέσδης στη Γερμανία από τους Άγγλους και Αμερικάνους στις 13 - 15 Φεβρουαρίου του 1945 με θύματα (μίνιμουμ εκτίμηση 25,000) πολίτες, τραυματίες, πρόσφυγες και αιχμαλώτους πολέμου.

Η Δρέσδη ήταν πολιτιστικό μνημείο και ασήμαντη ως πολεμικός στόχος. Κατά το βομβαρδισμό με πάνω από 800 τόνους εκρηκτικά σε 11 λεπτά, ένα απέραντο ηλεκτρικό πεδίο απλώθηκε σ' ολόκληρη την πόλη, καίγοντας και καταστρέφοντας κάθε τι το οργανικό, ανθρώπους στα καταφύγια, ζώα, δέντρα, κάθε τι ξύλινο, υφασμάτινο κλπ., συμπεριλαμβανομένων και ιστορικών έργων τέχνης. Η θύελλα φωτιάς που δημιουργήθηκε είχε ταχύτητα 100 μιλίων την ώρα και οι θερμοκρασίες στον στρόβιλο που δημιουργήθηκε έφταναν τους 100 βαθμούς Κελσίου. Δεν απέμειναν παρά ελάχιστοι ζωντανοί ικανοί να ξεθάψουν και να θάψουν τους νεκρούς.

Η πόλη ανήκε στους "κακούς" ηττημένους. Ένας στους 5 γερμανούς στον Β' παγκόσμιο πόλεμο πέθανε στη Δρέσδη. Τα θύματα ήταν κατά 2 φορές περισσότερα από αυτά των βομβαρδισμών κατά Αγγλικών πόλεων και περισσότερα από αυτά της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι. Το γεγονός αποσιωπείται συστηματικά από τους "καλούς" νικητές.
Ο "ουμανισμός", το "καλό" και το "δίκαιο" ήταν πάντα με το μέρος "μας".





​

 

 

Οι Γυναίκες Ηγέτες για κάποιο(ους) λόγο(ους) ήταν πάντα ελάχιστες.

 

"Aρπαξε τη λάμψη του κεραυνού από τον ουρανό και το σκήπτρο από τους τυρράνους"

αναγραφή σε γαλλική προτομή του Β. Φραγκλίνου.

 

Το φάντασμα (ή το όνειρο) της ελευθερίας....

 

Για εσένα που "καλά εσύ που έφυγες νωρίς" καμμία ή και το αντίθετο, για τους υπόλοιπους υφιστάμενους τις ιδεοληψίες σου οποιαδήποτε κατεύθυνσης ή τα εναπομείναντα αποτελέσματά τους πολύ

 

 

"Ο Θεός δεν είναι πρόθυμος να τα κάνει όλα για μας, γι' αυτό μας στερεί την ελεύθερη θέληση και το μέρος της δόξας που μας ανήκει"

Διδάσκεται η επικυριαρχία;

 

 

Άραγε τι να χρειάζεται...

 

 

Πάντα είχα την απορία. Ποια η συνεισφορά αυτών των κυρίων...


 

 

στο όραμα, αυτού, του αθώου παιδιού ;

 

 

Γιατί πολλοί αδυνατούν να διαφορίσουν το Είναι από το Δέον; Είναι απλώς ολιγοφρενείς ή κάτι σοβαρότερο λαμβάνει χώρα;
Οι συλλογισμοί τους μοιάζουν με τον ακόλουθο:
Είμαι αντιφασίστας. Ο Έζρα Πάουντ είναι φασίστας. Άρα, ο μεγαλύτερος ίσως ποιητής του 20ου αι. είναι κακός ποιητής - Ράβδος εν γωνία άρα βρέχει.
Δοκιμάστε και το παρακάτω:
Υποστηρίζω τη Βραζιλία. Ο Μαραντόνα είναι Αργεντινός. Συνεπώς, ο Μαραντόνα ήταν παικτάκι δεύτερης διαλογής.
Η πρωτόγονη σκέψη, στους κόλπους της οποίας η 'περιγραφή' και το ΄πρέπει' συμφύρονται και συγχέονται, είναι ο τυπικός εκτροφέας οραματισμών όπως ο ναζιστικός αλλά ας αρκεστούμε να τη χαρακτηρίσουμε λογικώς καρκινοβατική - αποτίοντας, ούτως, τιμή στην 'κοινή γνώμη' κάθε εποχής, τούτη τη μητέρα πάσης πνευματοκτόνου αποτετανώσεως.
Στο μαζικοδημοκρατικό πολτό, κατά τη χαραυγή του αυταρχικότερου παγκόσμιου καθεστώτος της σύνολης Ιστορίας, είναι φυσιολογικό 'κυρίαρχος' να λογίζεται ένας πονόψυχος νοσηλευτής των Γιατρών χωρίς Σύνορα.

 

 

Φιλήδονη Αφέντρα...

 

Τότε Ακριβέ μου Δάσκαλε, πίνακες για αυτούς που Είναι, δε θα βρούμε ποτέ; Μήπως οι ζωγράφοι δεν αποθανατίζουν πρόσωπα, αλλά ιστορικές συμπτώσεις;