Hau mal ab, Nazijaeger!

Κατ' αρχήν, την καλησπέρα μου. Χαίρομαι για τη συζήτηση μας. Για να τα παρουμε ένα - ένα και με τη σειρά τα πράγματα

Υπογράμμισα με bold, το κομματι της ρήσης σου με το οποίο συμφωνω απόλυτα. Θεωρώ τον Χίτλερ εξίσου πανούκλα όπως και εσύ. Όπως ανέφερα και σε προηγούμενο post μου, η αναφορά τόσο στο συγκεκριμένο όσο και σε κάθε άλλο "πρόσωπο του κακού", δεν συνεπάγεται αποδοχή των θέσεων, των απόψεων ή των πράξεων τους. Με την επιλεκτική άγνοια όμως προσώπων και γεγονότων, (όσο δυσάρεστα και αν ήταν αυτά), και του ρόλου τους ως κινητήριων μοχλών της ιστορίας, ουδείς κέρδισε. Διαφωνείς με αυτό;

α. Διότι η Γερμανία μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν μια χώρα ηττημένη σε όλα τα επίπεδα (οικονομία, υποδομές, βιομηχανία, απώλεια εθνικής υπερηφάνειας, κοινωνική κρίση) και είδαν σε αυτόν τον τύπο κάτι. Μαλακία τους.....Έλα όμως που έτσι έγινε. Και έγινε αποκλειστικά με την δική τους βούληση. Το είδες και στα νούμερα που παρέθεσε ο Dragonal και αναδημοσίευσα εγώ.
β. Η μεσαία τάξη σε επίπεδο λαού και τα μεγάλα οικονομικά σμφέροντα (τραστ). Είναι η ίδια μεσαία τάξη, η "σιωπηλή πλειοψηφία" που έλεγε ο Νίξον, που έκανε και τη Γαλλική ή την Αμερικάνικη ή την Οκτωβριανή Επανάσταση και η οποία βρίσκεται πίσω από κάθε κοινωνική αλλαγή, όποτε κι αν αυτή συμβαίνει. Και αυτό διότι η "ανώτερη" τάξη δεν επιθυμεί την αλλαγή (απώλεια προνομίων), ενώ η "κατώτερη" τάξη δεν έχει τα μέσα ή τις γνώσεις για να την επιβάλλει.
γ. Καθόλου δημοκρατικό. Έλα όμως που συμβαίνει. Και συμβαίνει ακόμα και στις μέρες μας, και στη χώρα την οποία ζούμε (τέταρτη εξουσία). Οι μέθοδοι μόνο αλλάζουν.

Εδώ ομολογώ ότι σε έχασα....Αν ο λαός αρέσκεται στην "αρρώστια" όπως κι αν παρουσιάζεται (γενετήσια προτίμηση, γριές που σκούζουν στα reality ή πιο παλιά στον Μικρούτσικο, κλειδαρότρυπα, κουτσομπολιό), δεν είναι επειδή την αποδέχεται. Είναι για να έχει το άλλοθι ότι "κάποιοι είναι χειρότερα από εμάς" και να ξεχνιέται. Το ναζιστικό καθεστώς επιχείρησε με την "τελική λύση" να εξοντώσει τους Εβραίους, τους ομοφυλόφυλους, όσους τέλος πάντων δεν πληρούσαν τα κριτήρια της "Άρειας φυλής". Και για να μην πάμε πολύ μακριά, στην Ελλάδα χρειάστηκε μόλις πριν από ένα χρόνο να θεσμοθετηθεί νόμος (ο 3528/2007 και ο 3584/2007) προκειμένου να επιβάλλεται στους δημόσιους υπαλλήλους να μην κάνουν διακρίσεις και να μην γίνονται διακρίσεις σε βάρος τους λόγω του γενετήσιου προσανατολισμού τους. Και δεν βρισκόμαστε στη Γερμανία του Χίτλερ.......

Προφανώς το σχόλιο δεν πήγαινε για τον συγκεκριμένο πιτσιρικά, αλλά για τον κάθε πιτσιρικά. Στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή οι πρώτες σχολές προτίμησης αφορούν πέρα από τη συνήθη Ιατρική, τις στρατιωτικές σχολές και τις παιδαγωγικές. Γιατί; Διότι οι πιτσιρικάδες ονειρεύονται να μπούνε στο Δημόσιο. Ποιος είναι ο στόχος ή το όραμα σε αυτό, που θα προκαλέσει μία αλλαγή;

Εσυ αναφέρθηκες απαξιωτικά στη Wikipedia και όχι εγώ, φίλε blindfold. Και δεν θυμάμαι κάπου στο post σου κάποιο αναφορά του τύπου "Θα βρείτε μέσα και κάποια πράγματα που αξίζουν....". Αν κάνω λάθος, με διορθώνεις.

 

Απάντηση: Hau mal ab, Nazijaeger!

Τι ανατρεπτικό νήμα!!! Τελικά αυτοί είναι ή δεν είναι Κυρίαρχοι?

 

Απάντηση: Hau mal ab, Nazijaeger!

Safe, Sane and Consensual.






ΥΓ. Ζητώ συγνώμη για το βάναυσο της αισθητικής των posts μου

 

Απάντηση: Hau mal ab, Nazijaeger!

ωραιος αντρας...




ΥΓ. η αναρτηση του ποστ κατά τη σημερινή επετειο ας θεωρηθεί εντελως συμπτωματική.

 

Απάντηση: Hau mal ab, Nazijaeger!

Λιμπερτίνος Σαδιστής αντικρίζει Τσούλα σε υπαίθρια ψησταριά

 

Αυτός είναι ο αυθεντικός....

 

Άλλο ένα... Κυρίαρχο status.

 

 

ανταποδίδω καλησπέρα ,καλημέρα whatever ..!

συμφωνώ και είμαι από τους λίγους που παραδέχομε ότι στη Κύπρο χάσαμε έναν πόλεμο και είναι παραλογισμός να αναζητάμε λύση ευνοϊκή για το μέρος μας ... και να έχουμε έναν Παπαδόπουλο ο οποίος ξεκίνησε μία ΕΟΚΑ Β΄ ,και να βγαίνει κλαίγοντας και να αναφέρετε σε εθνικά δίκαια...

έχει να κάνει με τον εγωισμό μας ,κατά πόσο μας ελέγχει αυτός και κατά πόσο εμείς αυτόν ,αυτό ξεπερνά εθνικότητες και αγγίζει τους Κυρίαρχους ,αν δεν κάνω λάθος υπάρχει νήμα για το κατά πόσο είναι ικανός ο κυρίαρχος να αποδεχθεί τα λάθη του και να σηκώσει τις ευθήνες ο ίδιος και όχι ο υποτακτικός (αντίστοιχο παράδειγμα η καταστροφή της Γερμανίας και οριστική απώλεια της Πρωσίας ... )

η θέση σου α. είναι εξαγώμενη από τη θέση σου γ. και δεν έχω παρά να συμφωνήσω ...

στη θέση σου β. θα διαφωνούσα δεν δύνασθε τα μέγαλα οικονομικά συμφέροντα να τα αποκαλείς μεσαία τάξη ,εμένα μου ακούγετε αντιφατικό ,περιορίζοντας όμως στα λεγόμενα "τραστ" τη συζήτηση μας ,είναι λογικό ο φασισμός στην πολιτική να συνδέετε με την έκφραση του στην οικονομία ,δηλαδή κεφαλαιοκρατία ...

από τα παραπάνω φαντάζομε θα είναι άδικο να πούμε ότι οι Γερμανοί ήταν μαλάκες ,απλά θύματα της εξέλιξης των γεγονώτων ...

το κάθε καθεστός έχει ανάγκη από "αόρατους εχθρούς" για να ελέγχει το προσανατολισμό των μαζών και να εκτονώνει την δυναμικότητα αυτών ... ευελπιστώ είμαι πλέον κατανοήτος και τα παραπάνω λεγόμενα σου απλά το επιβαιβεώνουν...

οι περισσότεροι αναζητάμε την εύκολη λύση ,εκεί είναι που ξέχωρίζουν αυτοί που θέλουν να επιβιώσουν και εκείνοι που θέλουν να ζήσουν ,αυτοί που οδηγούν και αυτοί που ακολουθούν ...

εξακολουθώ να είμαι εν μέρη απαξιωτικός ως προς το Wikipedia και για να είμαι συγκεκριμένος ,εκνευρίζομε με την άλογη χρήση του σε αυτό το χώρο συζήτησης ...
το ειρωνικό κείμενο που είχα δημοσιεύσει είναι επίσης κατατοπιστικό

η γνώση παντού παρέχετε το θέμα είναι να την αξιολογείς ...




Lostboy αρκετά έξυπνο  

 

Είμαι κυνικός, μισαλλόδοξος, ελιτιστής. Οι δύο αυτοχαρακτηρισμοί έπονται του πρώτου και βασίζονται σε αυτόν ως κριτήριο ενεργοποίησής των. Δεν αναγνωρίζω τις ονειρώδεις ενατενήσεις, τη φιλοσοφική ομφαλοσκόπηση, τη φλυαρία και τους ακκισμούς της, σύγχρονης προπαντώς, λογούμενης τέχνης- τέχνη είναι η τεχνολογία. Δεν αναγνωρίζω παρά τον άνθρωπο της δράσης. Μικρός στερούμην των θεωρητικών εργαλείων και της αισθητικής παιδείας ώστε να καταλάβω το λόγο. Δεν είναι της παρούσης να τον αναφέρω/αναλύσω/επεξηγήσω. Αντ' αυτού, παραθέτω μια διασκεδαστική και διδακτική ομολογία.

"From the moment that art ceases to be food that feeds the best minds, the artist can use his talents to perform all the tricks of the intellectual charlatan. In art the mass of people no longer seeks consolation and exaltation, but those who are refined, rich,unoccupied, who are distillers of quintessence’s, seek what is new, strange, original, extravagant,scandalous. I myself, since Cubism and before, have satisfied these masters and critics with all the changing oddities which passed through my head, and the less they understand me, the more they admired me. By amusing myself with all these games, with all these absurdities, puzzles, rebuses, arabesques, I became famous and that very quickly. And fame for a painter means sales, gains, fortunes, riches. And today, as you know, I am celebrated, I am rich. But when I am alone with myself, I have not the courage to think of myself as an artist in the great and ancient sense of the term. Giotto, Titian, Rembrandt were great painters. I am only a public entertainer who has understood his times and exploited as best he could the imbecility, the vanity, the cupidity of his contemporaries. Mine is a bitter confession, more painful than it may appear, but it has the merit of being sincere." Pablo Picasso (Interview with Giovanni Papini in Libro Nero, 1952)

Με τις υγείες σας!

ΥΓ1: Τα παραπάνω επιβεβιώνουν την άποψή μου για τον Πικασσο. Ευφυέστατος άνθρωπος.
ΥΓ2: Οποιαδήποτε συνάφεια με πρόσωπα και (μπιντιεσεμικές) καταστάσεις δεν είναι συμπτωματική.

 

Με τις παραπάνω γραμμές του Mabrobasilis θυμάμαι τα λόγια ενός καθηγητή μου (ιστορικός τέχνης) που έλεγε ότι μια σωστή αντιπροσώπευση της Τέχνης, σήμερα, είναι μια υπερσύγχρονη ferrari (δείγμα φουτουρισμού, λειτουργικότητας, design και pop συμβολισμού), η οποία τρέχει στον αυτοκινητόδρομο της τάδε πόλης.

"Δεν αναγνωρίζω τις ονειρώδεις ενατενήσεις, τη φιλοσοφική ομφαλοσκόπηση, τη φλυαρία και τους ακκισμούς της, σύγχρονης προπαντώς, λογούμενης τέχνης- τέχνη είναι η τεχνολογία. Δεν αναγνωρίζω παρά τον άνθρωπο της δράσης."

Εδώ μου θυμίζεις τα λεγόμενα του μεγάλου - κατά την άποψή μου - σκηνοθέτη Σάμ Πέκινπα, που μας έλεγε πάνω κάτω τα ίδια (με την διαφορά ότι ο Πέκινπα πρότεινε ένα συνδιασμό της δράσης του ατόμου με την φιλοσοφία) και κατέκρινε εύστοχα τις κάθε λογής προφορικές διάρροιες (σαν και αυτές που συντελούνται, more than often, ακόμα και εδώ μέσα)

Στην τελική
"words create lies... pain can be trusted"

 

 ​

​

 

 ​

​