I deserve it

Θα σου κρατήσω στασίδι ευωνύμως νεαρέ μου...

 

Προσωπική είναι η ηθική ιεράρχηση καθενός που, βέβαια, δεν δημιουργείται εν κενώ, όπως προαναφέρθηκε αλλά ούτε ταυτίζεται με τα κοινωνικά πρέπει.
Οι κανόνες της ναι συνήθως είναι άγραφοι, εκτός αν υπάρχει άλλη ανάγκη για κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο. Αλλά καθόλου μη ελεγξιμοι αφού παράγουν συνεχώς ποικίλα αποτελέσματα.

Κακό και όμορφο, καλό και άσχημο, όχι. Όχι πια.
Αισθητικά ελλιπές ή και απαράδεκτο και να μου αρέσει (αρέσκεια, όχι αισθητική, τα διαχωρίζω) ναι.
Χαρά μου οι ερωτήσεις σας, αλήθεια, είχα πολύ πολύ καιρό να βρω ενδιαφέρον σε ένα νήμα  

 

Να είστε καλά @MasterJp . Το είχα λησμονήσει. Βεβαίως, όποιος δεν δύναται και να ξεχωρίσει τον Γκόγια από τον Γκογκέν, ευκόλως δύναται να μπερδέψει τον Fritz Lang με τη Leni Riefenstahl.

 

Αυτό πάλι, που η φιλοσοφία έχει 4 βασικούς κλάδους και δυο φορές άλλα τόσα μούλικα παρακλάδια, τους δυο καριόληδες κλάδους ηθική/αισθητική τση λιβανίζουμε δυο τρεις μέρες τώρα καταντίπ ξεκομμένα, μού κάνει χειρότερο κι από το πόσοι αγγέλοι χωράνε στη μύτη της καρφίτσας, για την μύτη της σακοράφας θα σας γελάσω και δεν θέλω...

 

Το διάβασα και το ξαναδιάβασα.
Το "κακό και όμορφο, καλό και άσχημο, όχι. Όχι πια." , οδηγεί, κατά τη προσωπική μου σύλληψη, αναγκαστικά και απόλυτα, στο "Ό,τι καλό, όμορφο. Ό,τι κακό άσχημο". Πολύ .... "χριστιανική" ως σύλληψη δεν είναι? Οδηγεί στο ίδιο μονοπάτι, που περιόρισε τη σημασία της λέξεως "αμαρτάνω", από την αρχική "δεν πετυχαίνω τον στόχο", σε αυτό που σημαίνει σήμερα. Πώς συνταιριάζει αυτό με bdsm?
@margarita_nikolayevna γνωρίζω σε ποια αναφέρομαι, οπότε η πιθανότητα παρεξηγήσεως της θέσεώς μου, εκτιμώ ότι είναι μηδενική.

 

Εχεις δει καναν .. φιλοσοφο να δουλευει μεροκαματο σε χωραφι ?

 

Κοίτα. Για 7 συνολικά γνώριζα. Σε κάθε περίπτωση όμως, ο κλάδος της μεταφυσικής θεώρησης του bdsm έχει αναλυθεί σε μυριάδες αναρτήσεις στο φόρουμ, από ειδικότερους εμού. Επιστημονολογικά ισχύει το "Ο Γιουνγκ πέθανε. Ο Λακάν πέθανε. Κι εγώ τώρα τελευταία δεν αισθάνομαι και πολύ καλά". Τον αναλυτικό κλάδο, ουδέποτε γούσταρα. Μένει το οντολογικό και το πολιτικό. Ε....θα είναι το vol 2.

 

Με τον καιρό κλάδοι και παρακλάδια φτουράνε κι άλλο, σαν κριθαράκι σε γιουβέτσι, οπότε και καταντά άνευ σημασίας ο αριθμός και τα πεδία τσουβαληδόν...
Ας είναι καλά ο Καρτέσιος, όχι πως φταίει ο ίδιος εδώ που τα λέμε, και το paralysis through analysis καταντάει και ευτελίζεται ως εργαλείο διανοητικής κατεδάφισης και η λούμπα καλά κρατεί...

 

Λιγότερο από μηδενική  
Το ο,τι καλό όμορφο/ο,τι κακό άσχημο δεν είναι "χριστιανική" σύλληψη αλλά αρχαιοελληνική θα έλεγα. Η "χριστιανική" σύλληψη δεν έχει κανένα ενδιαφέρον για το όμορφο, δεν ασχολείται ποτέ με αυτή την έννοια.

Το ότι δεν πετυχαίνω το στόχο=αμαρτία (με την κοινή έννοια που το χρησιμοποιούμε) είναι "τέκνον" πολύ μεταγενέστερων χρόνων και σίγουρα μετά την ανάδυση της λεγόμενης αστικής τάξης. Η προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του καπιταλισμού... ένας σχετικός τίτλος θα έλεγα  

Άφεση και συγχώρεση δεν (αυτό)προβλέπεται σε τέτοιες περιπτώσεις αλλά αυτό είναι αντικείμενο μελέτης περισσότερο της φροϋδικής θεωρίας παρά όποιας άλλης. Πιο πολύ στο ανέκδοτο "καμπανάκι και μαλακίες δεν έχουμε"  

Με το bdsm η τελική σύμπτωση (όχι τυχαιότητα) του καλού με το όμορφο δεν έχει κάτι σε αλληλοαναιρεση, ούτε αντίφαση.

 

Με το καλό - όμορφο ασχολείται η ανθρωπότητα πολύ πριν την αρχαιοελληνική εποχή και εξακολουθεί να το συμπεριλαμβάνει σε κάθε "σύλληψη". Είτε πρόκειται για εποχή, είτε για θρησκεία, είτε για φιλοσοφία, πολιτική, επιστήμη. Βεβαίως και ο χριστιανισμός έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον στο καλό - όμορφο.

Οι έννοιες και οι ερμηνείες επαναδιαπραγματεύονται, they don't go far enouph γιατί δεν υπάρχει τέλειο.
Η φύση ίσως έχει την "τέλεια" ηθική και αισθητική, όπου ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν μπορεί να συλλάβει, παρά μόνο ως μέρος της.

Το βδσμ στρέφεται προς την πηγαία ηδονή ως καλό - όμορφο. Αυτήν την κατεύθυνση έχω καταλάβει μέχρι στιγμής, δεν ρισκάρω να το καθορίσω πιο συγκεκριμένα γιατί φοβάμαι ότι θα το "περιορίσω".

Καλό και όμορφο!

 

Merci beaucoup.

Δεν δόθηκε ίσως το δέον βάρος στα εισαγωγικά. Ακόμη και έτσι όμως, η κατά King James μετάφραση σας δικαιώνει, ενώ η μετάφραση των εβδομήκοντα σας αναιρεί. Δυστυχώς δεν γνωρίζω Ιουδαϊκά ή έστω Αραμαϊκά για να πάρω βεβαία θέση. Προτιμώ όμως τους εβδομήκοντα.

Εξαιρετική Καντιανή θεώρηση. Δεν συντάσσομαι, πλην όμως επί προσωπικού, συντρέχω.