IN TO THE ZONE

Μπορεί να φανούν λίγο άσχετα αλλά έχω την αίσθηση πως δεν είναι καθόλου (….ελπίζω να μην είμαι η μόνη ).


Για μένα η λέξη τεστοστερόνη είναι συνυφασμένη με την εικόνα του Pasolini (οι σεξουαλικές του προτιμήσεις ενισχύουν την άποψη).
 

Σε σχέση με το into the zone το παρακάτω βίντεο νομίζω ότι περιγράφει κάτι τέτοιο - με τον κυρίαρχο να απουσιάζει φαινομενικά και μόνο.

 

Πώς και γιατί λοιπόν συνδέεται το παραδοσιακό (παλιό) στερεότυπο του ματσό αρσενικού που «γαμεί και δέρνει» με το σοφιστικέ forum μας; Το ουσιώδες βρίσκεται στο πρώτο ρήμα: Το «γαμεί». Στο δεύτερο είναι λιγότερα τα ζητούμενα. Όχι ότι και αυτό δεν μπορεί να γίνει εντελώς αποτυχημένα, αλλά τουλάχιστον αν έχεις κάποια κλίση μπορείς να εκπαιδευτείς πιο εύκολα. Τα «θεματάκια» συνήθως αφορούν το δεύτερο.
Λοιπόν σύντροφε Κυρίαρχε σε πληροφορώ ότι αν μόνο δέρνεις και δεν γαμείς, ή αν όταν γαμείς μετατρέπεσαι από ανάλγητος τιμωρός σε τρυφερό παιδάκι που βυζαίνει τη μαμά του, σε πληροφορώ σύντροφε Κυρίαρχε ότι σε αυτές τις περιπτώσεις η SM σχέση σου λίαν συντόμως θα μετατραπεί σε κόλαση (πραγματική για σένα). Κατ’ αρχήν άσε με να σου δώσω μια γενικότερη συμβουλή. Μην μπαίνεις καθόλου σε SM σχέσεις. Αν παρόλ’ αυτά μπαίνεις, φρόντισε τουλάχιστον να κρατούν λίγο. Ο Υποτακτικός έχει πάντα το πάνω χέρι σε βάθος χρόνου. Αργά ή γρήγορα θα σε γαμήσει. Και αυτό είναι άρρωστο Κυρίαρχε, τόσο άρρωστο που φαίνεται άρρωστο ακόμα και σε μένα. Δεν κάνει. Ας επανέλθουμε όμως στο προκείμενο. Αν είσαι Κυρίαρχος που δέρνει αλλά δεν γαμεί (καλά) και είσαι ήδη σε σχέση, δεν θα χρειαστεί να περιμένεις καθόλου για να γίνει το παραπάνω. Είσαι ήδη από κάτω Κυρίαρχε. Είσαι από κάτω από την Day One. Στην καλύτερη περίπτωση ο Υποτακτικός γαμοσταυρίζει από μέσα του καθ’ όλη τη διάρκεια του session. Θέλεις να ακούσεις τι λέει: «Μαλάκα τα κάνεις όλα αυτά επειδή δεν μπορείς να με γαμήσεις (καλά)». Στην χειρότερη περίπτωση είναι ερωτευμένος μαζί σου και σε αφήνει να τα κάνεις «όλα αυτά» από οίκτο. Σου κάνει χάρη Κυρίαρχε.

It’s not about testosterone, it’s about psychology.

 

Τα σέσσιονς είναι η παρηγοριά των ανασφαλών. Είναι τόσο εύκολο να ντομάρει κάποιος, που το κάνω κι εγώ.

Το σενάριό σας αποκλείεται εξ ορισμού. Ο Κυρίαρχος είναι πάντα Κυρίαρχος. Το Υ που επιθυμεί να υποσκελίσει τον Κυρίαρχο με οποιοδήποτε τρόπο σύντομα βρίσκεται αδέσποτο. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι θεωρείτε πως αυτά τα πράγματα ισχύουν για Κυρίαρχους. Η μόνη υπόθεση που μπορώ να κάνω είναι ότι πρόκειται απλά για λανθασμένη χρήση των όρων: δεν μιλάτε για Κυρίαρχους αλλά για Σαδιστές.

Αν λοιπόν αναφέρεστε σε S/M σχέσεις, εκεί τα πράγματα όντως αλλάζουν. Και έχετε απόλυτο δίκιο. Τα ψοφοδεή Υ που χρησιμοποιούν τον μαζοχισμό τους για να παγιδεύσουν τα ήδη παγιδευμένα από το πάθος τους πτωχά σαδιστόμουτρα, είναι συνήθως τρομακτικά control freaks. Ξέρω τι λέω, έχω ένα τέτοιο στα χέρια μου εδώ και δυόμισι χρόνια. Τι να κάνω, του έχω αδυναμία...

Πάντως, το κρατώ στην απόλυτη πείνα. Είναι ο μόνος τρόπος να τα βγάλει πέρα κανείς με αυτά τα όντα. 

Ο εφιαλτικός κόσμος που περιγράφετε απέχει πολύ από τον κόσμο όπου κατοικούμε εγώ και αρκετές συναδέλφισσες δικές μου. Αν ήμουν στη θέση του κακομοίρη από το παράδειγμά σας, θα ξεκινούσα από τα πολύ απλά. Αλλάζουμε την ιεράρχηση προτεραιοτήτων της μαζόχας. Εάν μετατοπίσουμε την προϋπόθεση της οδύνης για την πρόσβαση στην ηδονή, ή/και την αξία της (υπερτιμημένης) διείσδυσης, από την πρώτη θέση της κλίμακας αξιών του Υ μέσα στην στρεβλή κοσμοθεωρία του, και τοποθετήσουμε σταδιακά στην πρώτη θέση την ολοένα και αυξανόμενη επιθυμία για τις (εθιστικότατες) ενδορφίνες του ελέγχου (ελπίζω να μην με κακίσει κανένας πάλι ότι προδίδω state secrets) και την σχεδόν καταναγκαστική επιθυμία για την ασφάλεια του ανήκειν (που συνεπάγεται την τυφλή αφοσίωση που αυτές οι σχέσεις απαιτούν, αντί για τους ανηδονικούς εφιάλτες που μας περιγράφετε), θα είμαστε ελεύθεροι πλέον να κάνουμε ακριβώς αυτό που θέλουμε με την πρώην μαζόχα και την νυν σκλάβα. Είτε έχουμε τσουτσού είτε όχι. Και οι γυναίκες Κυρίαρχοι, έτσι το κάνουν. Πιστέψτε με. Αλοίμονο αν εξαρτούσαν την Κυριαρχία τους από το στράπον.

Ουσιαστικά, ούτε ο πόνος απαιτείται, θεωρώ ότι αποτελεί φραμπαλά σε μία ήδη εκστατική σχέση. Η μόνη χρήση του είναι η χρήση που έχει η σαντιγύ πάνω στις φράουλες (μια που αναφέρθηκαν κι αυτές και είναι οι αγαπημένες μου). Είναι θέμα αισθητικής και τις κάνει και γλιστρούν πιο εύκολα στο λαρύγγι. Η χρήση του πόνου ως μέσο καλύτερου zooming in του Υ προς το Κ δεν απαιτείται, από ότι έχω καταλάβει, από ένα σημείο και μετά. Στην αρχή, ναι. Η δυσαρέσκεια του Κυρίαρχου που αντιλαμβάνεται το Υ προκαλεί αφ' εαυτής αρκετό ψυχικό πόνο στο Υ. Ο σωματικός πόνος της τιμωρίας μόνο ανακουφίζει, σε αυτό το προχωρημένο στάδιο, και εξισορροπεί το παράπτωμα που προκάλεσε τη δυσαρέσκεια. Δεν έχουμε όμως πάντα την τύχη να λαμβάνουμε αυτή την ανακούφιση. Μερικοί εξ ημών έχουν πέσει στα χέρια Σαδιστών Κυρίαρχων. Των οποίων το πρώτο μέλημα είναι ο έλεγχος του δικού τους σαδισμού, ασφαλώς.

Ακριβώς. Εάν όμως μιλάμε για Άντρες Κυρίαρχους (αν αυτό είναι πλέον το θέμα σας - το αλλάξατε εμφανώς από το αρχικό ποστ για να ταιριάξει σε αυτό που ζητούσε ο λαός, λίγο όπως τα κανάλια της τηλεόρασης φτιάχνουν το πρόγραμμά τους)  θα επισημάνω αυτό που επισημάνατε πολύ σωστά κι εσείς: ότι ο Άντρας Κυρίαρχος δεν είναι ο γαμεί και δέρνει, εξ ορισμού. Όπου λοιπόν λέτε άντρας Κυρίαρχος, καλό θα ήταν ίσως να σκεφτόμαστε άντρας Σαδιστής. Αυτοί είναι στο στόχαστρο του νήματος, τώρα. Οι Κυρίαρχοι δεν έχουν ανάγκη τις συμβουλές μας.

 

Συμφωνώ στα περισσότερα. Δεν ξέρω αν είναι υπερτιμημένη η διείσδυση. Αν είναι, είναι όσο υπερτιμημένη είναι και η μέρα με το άσπρο φόρεμα (ΝΥΦΙΚΟ). Θα περάσει πολύς καιρός πριν η ανθρωπότητα το ξεπεράσει.
Εκεί που κάνεις σίγουρα λάθος είναι για την αλλαγή κατεύθυνσης του νήματος. Δεν θέλω όμως να ξαναρχίσω νέο γύρο με την τεστοστερόνη. Έλεος παιδία.
Επίσης απ’ όσα γράφεις μοιάζει να θεωρείς ότι ο Σαδιστής δεν είναι και Κυρίαρχος. Πώς το εννοείς αυτό;

 

Ένας Σαδιστής μπορεί να είναι αλλά μπορεί και να μην είναι Κυρίαρχος. Εξαρτάται από το εάν η συμπεριφορά του καθορίζεται από τον σαδισμό του ή όχι. Ασφαλώς θεωρώ τον σαδισμό (και τον μαζοχισμό αντίστοιχα) τμήμα των τάσεών μας και των επιθυμιών μας οι οποίες θα έπρεπε να είναι υπό τον πλήρη συνειδητό μας έλεγχο. Εάν μπορώ να το κάνω εγώ, που είμαι ιδιαίτερα αδύναμη, σίγουρα ο Κυρίαρχος μπορεί να το κάνει πολύ καλύτερα από μένα. Με σωστή δοσολόγηση των self-indulgences πετυχαίνουμε, θαρρώ, μια πιο ισορροπημένη ζωή και πιο δυνατές απολαύσεις, παρά αν είμαστε έρμαια των παθών μας (τότε γινόμαστε πολύ εύκολα και έρμαια των επιτήδειων, πράγμα που δεν σας διέφυγε).

Εν κατακλείδι, η άποψή μου είναι ότι ο Κυρίαρχος δεν είναι πρωτίστως Σαδιστής. Όπως και η σκλάβα δεν είναι πρωτίστως μαζοχίστρια. Είναι θέμα ισορροπιών και προτεραιοτήτων. Με άλλα λόγια, το αν είναι Κυρίαρχος ο μεν (και σκλάβα η δε) είναι θέμα της απάντησης στην μόνη ερώτηση που θα έπρεπε να μας αφορά σε αυτόν εδώ τον χώρο:

Ποιος κάνει κουμάντο;

 

Απάντηση: IN TO THE ZONE



η συνεισφορά μου στον εδώ προβληματισμό.

 

Απάντηση: IN TO THE ZONE

Το σκέφτηκα, το ξανασκέφτηκα, και τελικά κατέληξα ότι πρέπει να επιστρέψουμε στις ρίζες. Αρκετά με τους θηλυκοποιημένους κυρίαρχους, τους χαμένους στις θεωρίες και τις νευρώσεις τους, με τη μαραμένη την τσουτσού.

Let's do it the Conan Way

 
Κόναν, ο Απόλυτος Κυρίαρχος. Το σπαθί εδώ συμβολίζει την κατάκτηση της Κλειτοριδίας, Χώρας Των Ουρί

 

ΟΚ παραιτούμαι. This is too much.
Respect

 

Όσο προχωράει το νήμα, τόσο μπερδεύομαι πάλι (ειδικά λόγω των δικών σου ποστς Yes).
Ποιό είναι το ζητούμενο της συζήτησης τελικά;



Υ.Γ. Κι επειδή, ως γνωστόν, είμαι αντιδραστική...:

 

M’ αρέσει πολύ η τροπή που έχει πάρει το νήμα. Οι περισσότερες εκδηλώσεις ενδιαφέροντος στο (ασαφές  αίτημά μου αφορούν προϊόντα που (τυχαία  συμπίπτουν εντελώς με αυτό που ζητούσα, αλλά που o φορέας του ιδεώδους είναι γυναίκα. Νομίζω ότι καταλαβαίνω το γιατί. Μια γυναίκα που αποπνέει το «γαμώ και δέρνω» δεν είναι ούτε κατακριτέα, ούτε γελοία. Και είναι και σέξι. Ένας άντρας που προσπαθεί να κάνει το ίδιο είναι και τα δύο, και δεν είναι και καθόλου σέξι. Για κάποιον λόγο δεν μπορεί πλέον να το κάνει πειστικά, πετυχημένα. Βλ. το κλιπ από το Married with Children της doras.

 

Ίσως (μαζί με όλα τα παραπάνω) θα μπορούσε να είναι και ένα σιχαμένο γουρούνι που φέρεται με τον χειρότερο δυνατό τρόπο (ιδανικά μιλώντας).

Που ενίοτε προβληματίζεται

 

Άλλοτε συναντά ομοϊδεάτες συντρόφους

 

Εδώ σε βρεφική ηλικία στην αγκαλιά της Alice ( Alice in Wonderland του Lewis Carroll)