Kinky Poetry

Φολέγανδρος

ήσουν Φολέγανδρος γυμνόστηθη
μεσ’ τη δροσάτη νύχτα
φύσηξε αγέρας και
εσήκωσε
τη φούστα σου
φάνηκαν τότε οι συκομουριές
τα περγαμότα
και τα ευχέλαια
φάνηκαν τα τσαντίρια κι οι σκηνές
οι όμορφες στον Άδη
που ξενυχτούνε τις μηλιές
που πλέκουν τα καλάθια
ξεμαλλιασμένες
ανεμίζοντας σεντόνια ματωμένα
της ηδονής τα εργόχειρα
της ηδονής προικιά
στους φοβερούς αιώνες
άλμπουρα σα χαραγματιές
πάνω στο χάρο
στο γυμνό κορμί
στα ξεροπήγαδα
νύχτα στο σκοτεινό παιγνίδι σου
νύχτα στον αφαλό σου
νύχτα να ξεφωνίζω
μοναχός
μέσ’ τα λιοστάσια του Ιράν
στον ύπνο μου
ολομόναχος
να παίζω με τη γλώσσα μου σαντούρι
να παίζω με τον άνεμο ώσπου
να σκάσει μύτη η αυγή
το μάτι το μονόφθαλμο
τουρλώνοντας
τα ζοφερά καπούλια
τα χείλη του ανατέλλοντος αιδοίου.

Αντώνης Αντωνάκος

 

 

Διαχρονικό το προβλημα αναγνωριζω!

 

Inescapable Contradiction (lyrics)


Drops of fire dancing dimly
On this burning sea of clay
Drowning in the waves of pleasure
A violent touch that forces in

One way road to hell and back
Morbid visions in my mind
Slithering within my thoughts
Haunting my emotions
Twisting out my dreams
Go away, fly away

Only you could ever be aware
Of tastes that go so far beyond
I would never give away
This pilgrimage of pain and joy

One way road to hell and back
Morbid visions in my mind
Slithering within my thoughts
Haunting my emotions
Twisting out my dreams
Go away, fly away

There's no burden in my soul
Nor a guilt inside my heart
The only truth you cannot hide
Lies beneath your silent smile


AlexanderVorris

 

..Τότε τα χέρια μου θέλουν να βυθιστούν στα μαλλιά σου,
να χαϊδέψουν αργά τα βάθη των μαλλιών σου
ενώ φιλιόμαστε σαν το στόμα μας να είναι γεμάτο λουλούδια ή ψάρια,
ζωηρές κινήσεις, σκοτεινή ευωδιά.
Και όταν δαγκωνόμαστε ο πόνος είναι γλυκός
κι όταν πνιγόμαστε μ’ ένα σύντομο και τρομερό ταυτόχρονο ρούφηγμα της αναπνοής,
αυτός ο στιγμιαίος θάνατος είναι όμορφος.
Και υπάρχει ένα και μόνο σάλιο, μια και μόνη γεύση από ώριμο φρούτο
κι εγώ σε νιώθω ν’ ανατριχιάζεις απάνω μου όπως η σελήνη στο νερό.

Cortázar Julio

 

 

Testicles need love
So give him a ball massage
Then call him your slave

 

Οι τρυφερές χαράδρες

Της γύμνιας σου αρματωσιά
τα πελαγίσια φύκια
κάθε φορά που ταμπουρώνεσαι στη θάλασσα
κάθε φορά που οι συμπληγάδες σου
διάπλατα ανοίγουν
κι ανθίζουν τα βαριά μυρουδικά
πάνω στα τουμπερλέκια
κι γύφτοι να μαζεύονται
σκυλόψαρα που οσμίζονται το αίμα
με το φαλλό τους σταυροφόρο
με το κλαρίνο έτοιμο να δρέψει
πάσης σαρκός τις τρυφερές χαράδρες

Αντώνης Αντωνάκος

 

 

'Την κοίταξα μέσα στα μάτια και χαμογέλασα. Ναι, κάθε βράδυ θα σερνεσαι στην αγκαλιά μου, ω Δυστυχη και ω Αγαπημένη! Τα μάτια μου Σε μαγνητίζουν και Σε κυριαρχούν... Σ' εκυριευσα όλη, κατέκτησα όλα Σου τα κύτταρα και όλα τα απόκρυφα των γυμνοτητων Σου. Είσαι μικρή και αδύνατη και μαζεύεσαι δειλά, δειλά, μπροστά μου και ζητάς τα φιλιά μου για να ζήσεις. Είσαι μικρή και αδύνατη και σερνεσαι την νύχτα πάνω μου και πίνεις απο τα χείλη μου το φαρμάκι που στάσσω των αμερωτων πόθων. Α Δύστυχη! Δεν νιώθεις λοιπόν πως εγώ είμαι ο Μαγνήτης κι απο τα βάθη των χωμάτων Σε σερνω και Σε φονευω και Σε κυριαρχώ; '
Ν. Καζαντζάκης

 

7 αγγούρια σου'στειλα τα 6 για σαλάτα και το' να για τον κωλο σου για να περνάς γαμάτα...

Το έχει γράψει η ζωή...

 

..Κι όσο φιλιόμασταν, με τα φιλιά μας να μακραίνουν ολοένα πιο πολύ, στην τεράστια σπηλιά που σχημάτιζαν τα στόματά μας, μαζευόταν κάτι σαν μέλι, γλυκό και χλιαρό, που καμιά φορά έτρεχε από την άκρη των χειλιών μας στο πηγούνι μας, ενώ μπροστά στα μάτια μας άρχιζε να εμφανίζεται μια χώρα όμορφη σαν παράδεισος, ονειρεμένη, που μόνο στην αισιόδοξη φαντασία ενός παιδιού μπορεί να υπάρχει , κι εμείς, με το καλειδοσκόπιο του νου μας, κοιτάζαμε τη χρωματιστή αυτή χώρα, σα να κοιτάζαμε τον παράδεισο.
Κaμιά φορά, ο ένας από τους δυο μας, σαν πεινασμένο πουλί που κρατάει στο ράμφος του με προσοχή ένα σύκο ,έπαιρνε, βυζαίνοντας τρυφερά, στο στόμα του το πάνω ή το κάτω χείλος του άλλου κι έσφιγγε με τα δόντια του το κομμάτι από τα χείλια που είχε φυλακίσει, σαν να έλεγε στον άλλο "Τώρα είσαι στο έλεός μου!", ενώ ο άλλος, αφού απολάμβανε υπομονετικά τις περιπέτειες του χειλιού του και για πρώτη φορά αισθανόταν πόσο ανατριχιαστικά γευστικό είναι ν΄αφήνεσαι στο έλεος του εραστή σου, να εγκαταλείπεις με γενναιότητα στο έλεός του, όχι μόνο τα χείλια σου αλλά και το κορμί σου, αφού καταλάβαινε ότι η περιοχή ανάμεσα στη στοργή και την υποταγή είναι το πιο σκοτεινό, το πιο βαθύ μέρος του έρωτα..

 

 

Η Δ Ο Ν Ι Σ Μ Ο Σ

του Κωστή Παλαμά

Από τραγούδια ένα άυλο κομπολόι
Σ’ εσέ δεν ήρθα σήμερα να δώσω.
Με τα παιχνίδια εγώ θα σε λιγώσω
Και με τα ξόρκια, αγάπη μου, ενός γόη

Γυμνοί. Και σαν κισσός θα σκαρφαλώσω
Για να φάω το κορμί σου που με τρώει.
Του λαγκαδιού σου τη δροσάτη χλόη
Με το χέρι θρασά θα την πυρώσω.

Το κρασί που ξανάφτει και το γάλα
Που κοιμίζει, θα φέρω στάλα στάλα.
Μ’ όλο μου το κορμί, να σε ποτίσω.
Και τα πόδια σου τ’ ασπροσκαλισμένα,
Δυο βάζα που μου παίρνουνε τα φρένα,
Στερνή μανία το μέλι μου θα χύσω.