Kinky Poetry

Α. Εμπειρίκος, «Υψίπεδον της διελεύσεως» (απόσπασμα)

[…] Όλα στη γη θέλουν αγάπη και στοργή

Είμαστε κλώνοι με πεφτάστερα μπλεγμένα μες στα φύλλα

Της λεωφόρου που μας έρχεται και κατευθύνει

Τα γάργαρα συμπλέγματα των πανηγύρεων

Σε κάθε στροφή του δρόμου μες στο δάσος

Με τα πολύχρωμα πουλιά και τα μαμούνια

Που φτερουγίζουν μες στα γέλια των παιδιών

Με τα τζιτζίκια που αγάλλονται στη ζέστη

Και προκαλούνε στύσεις στους πατέρες

Και προκαλούνε στύσεις στους υιούς

Μπροστά στις εξαδέλφες και τις φίλες

Μέσα στα σμήνη των παλμών των οδοιπόρων

Πόθοι αγοριών και πόθοι κορασίδων

Πόθοι ανδρών και πόθοι γυναικών

Τρούλοι ψηλοί και ουρανομήκεις καπνοδόχοι

Ζητωκραυγάζουν την ανάγκη των ερώτων

Μέσα στις πόλεις και τους κάμπους

Μέσα στα όρη και τα δάση

Μέσα στους βράχους και τις πέτρες

Πίδακες της ανέμποδης αναπηδήσεως

Και πύραυλοι που δεν μαραίνει ο χρόνος την αλκή τους

Ζητωκραυγές κι ακατανόητα τραγούδια

Κραυγάζουν την ανάγκη των ερώτων

Με τα κουτιά τους ανοιγμένα

Με τα κόκκινα χείλη τους βρεγμένα

Με τα γαλάζια βλέφαρα ανοιχτά

Προς τα πελάγη και τον γαλαξία

Του στήθους και του σπέρματος που αναβλύζει.

 

 

Joyce Mansour…

Σ’ αρέσει να πέφτεις στο ξεστρωμένο μας κρεβάτι

οι παλιοί ιδρώτες μας δεν σ’ αηδιάζουν

τα λερωμένα, από ξεχασμένα όνειρα, σεντόνια μας

οι κραυγές μας που στο σκοτεινό δωμάτιο αντηχούνε

όλα ετούτα ξεσηκώνουνε το αχόρταγο κορμί σου,

το άσχημό σου πρόσωπο επιτέλους λάμπει

που οι χτεσινοί μας πόθοι είναι όνειρα αυριανά σου

ÿ

Η ανάσα σου μέσα στο στόμα μου

τα ξερά σου χέρια τα νύχια σου τα σουβλερά

δεν αφήνουνε ποτέ το κρεμεζί λαρύγγι μου

κρεμεζί απ’ την ντροπή την ηδονή τη γλύκα

τα μελανιασμένα χείλια σου βυζαίνουνε το αίμα μου

κι οι στιλβωμένες σάρκες μου θα σε ξεσηκώνουν πάντα

ενώ τα μάτια μου θα μένουνε κλεισμένα.

Πόσοι έρωτες έκαναν να κραυγάζει το κρεβάτι…

ÿ

Γυμνή θέλω να δειχτώ στα ωδικά σου μάτια

θέλω να με δεις να ουρλιάζω από ηδονή

που τα λυγισμένα κάτω από μεγάλο βάρος μέλη μου

σε ανόσιες σε σπρώχνουν πράξεις

που τα ίσια μαλλιά της ασημένης κεφαλής μου

μπλέκονται στα νύχια σου

απ’ την παραφορά καμπυλωμένα

που τυφλός κρατιέσαι ορθός κι αφοσιωμένος

ξανοίγοντας από του μαδημένου μου κορμιού το ύψος.

Το κορμί σου ισχνό ανάμεσα στα σατινένια μου σεντόνια…

ÿ

Πυρετός, το αιδοίο σου ένας κάβουρας

Πυρετός, οι γάτες που τρέφονται απ’ τα θαλερά βυζιά σου

Πυρετός η βιάση απ’ των νεφρών σου τα σαλέματα.

Των κανίβαλων βλεννών σου η λαιμαργία,

το σφίξιμο από τα λούκια σου που σκιρτούνε κι απαιτούνε

μου ξεσχίζουν τα πέτσινα δάχτυλα

μου ξεριζώνουν τα πιστόνια.

Πυρετός, σφουγγάρι ψόφιο απ’ την παραλυσία πρησμένο

πιλαλάει το στόμα μου στο μάκρος της γραμμής

του ορίζοντά σου

σε θάλασσα φρενίτιδας άφοβος ταξιδιώτης…

Είναι νύχτα

κι ηυ γαλήνια γρατσουνιά όπου πεθαίνει το κενό λαχανιασμένο

δέρνεται παλεύει ανοίγεται και κουλουριάζεται ηδονικά

πάνω στο αργοσάλευτο πέος του εξερευνητή Νώε.

ÿ

Αφού σε προκαλούν τα στήθια μου θέλω τη λύσσα σου

θέλω να δω τα μάτια σου να βαραίνουν

τα μάγουλά σου να ρουφιόνται να χλομιάζουν

θέλω τα ανατριχιάσματά σου

θέλω ανάμεσα στα σκέλια μου να γενείς κομμάτια

πάνω στο καρπερό του κορμιού σου χώμα

οι πόθοι μου χωρίς ντροπή να εισακουστούνε.

Τα βίτσια των αντρών είναι η επικράτειά μου

οι πληγές τους τα γλυκίσματά μου

αγαπάω να μασώ τις χαμερπείς τους σκέψεις

γιατί η ασκήμια τους κάνει την ομορφιά μου.

(Τζόυς Μανσούρ, «Κραυγές, σπαράγματα, όρνια», εκδ. Άγρα)

 

 

Ζεστός , ζεστός o ατμός του κορμιού σου.
Κάθε θύλακας, κάθε πόρος σου ανοιχτός.,,
Ξαπλωμένη, γυμνή επάνω στα καθαρά σεντόνια
τρίβεσαι,
βάζεις τα χέρια σου ανάμεσα στα μπούτια σου και τρίβεσαι.
Είμαι εδώ, άλλο λίγο και θα’ρθω να σε σφίξω
να σε χουφτώσω, να ρουφήξω τον ιδρώτα σου,
να γλύψω την κάβλα σου.
Πόσο άλλο μπορείς να μου μιλάς
χωρίς να σε φαντάζομαι γυμνή να ενδίδεις στα χέρια μου
και
να με παρακαλάς να σε θαυμάσω;
Αργά-αργά αρχίζεις να γδύνεσαι
κατεβάζεις το λευκό δαντελένιο σου φόρεμα
για να μου δείξεις πως δεν έχεις γεράσει ακόμη.
Το σουτιέν σου γυναικείο
για να αναδεικνύει τα πεσμένα σου στήθη
το κιλοτάκι σου φτηνιάρικο και διάφανο
και τα υγρά σου να το διαπερνάνε
και να γεμίζεις τα μπούτια σου
λευκά πηχτά γυναικεία ζουμιά.
Μένεις όρθια
Δεν κουνιέσαι
Όρθια, προσπαθείς να μην λυγίσεις τα γόνατα σου.
Όρθια στα δύο σου πόδια.
Μουσκεμένη στα δυο σου πόδια.
Χμ, μόνο οι κόρες των ματιών σου πηγαινοέρχονται.
Τα χέρια σου είναι και αυτά δεμένα πίσω στην πλάτη σου .
Τεντώνεις τα στήθη σου
Και ρουφάς την κοιλιά σου
και στέκεσαι όρθια.
Κοιτάζεις για μια στιγμή πέρα.
Με κοιτάζεις
Είσαι έτοιμη
Είσαι δική μου
Και με κοιτάζεις
Πρόθυμη
Πρόθυμη να αναγνωρίσω το πρόστυχο σώμα σου.
Σιωπηλή
Σιωπηλή σου τρέχουνε τα σάλια .
Σου τρέχουνε τα σάλια που περιμένεις τον οργασμό σου.
Σε πλησιάζω και σε σκεπάζω .
Σε σκεπάζω με τα εσώρουχα σου.
Η ανάσα σου βρομάει.
Και το μουνί σου κακοποιημένο
κακοποιημένο από τα χέρια σου και από τους εραστές σου.
Λυγίζεις τα γόνατα σου
και πέφτεις στο πάτωμα.
Το μόνο που θα κάνω είναι
να γλύψω τα στήθη σου
και να τρίψω το βρώμικο μουνί σου.
Ούτε ένα φιλί.
Ούτε ένα φιλί
στα γερασμένα σου χείλια.
Δεν είναι τα χρόνια που πέρασαν.
Είναι εσύ που έχεις αλλάξει.

~Σίσσυ Δουτσίου~

 

Δε θέλω να σε χρησιμοποιήσω, θέλω να σε αγαπήσω.
Θέλω να σε ζήσω.
Θέλω να σε γνωρίσω, να σε μυρίσω, να σε αγγίξω.
Θέλω να μεγαλώσω μαζί σου.
Θέλω να χορέψω, να κλάψω μαζί σου.
Θέλω να σε χαϊδέψω.
Όταν σ' αγαπώ κι εσύ μ' αγαπάς
είμαστε σαν καθρέφτης ο ένας του άλλου,
και καθώς καθρεφτιζόμαστε ο ένας μέσα στον άλλο,
κοιτάζουμε το άπειρο.
Αν θέλω να γνωρίσω τον εαυτό μου,
δε θα τα καταφέρω ζώντας μόνος μου.
Θα τον γνωρίσω από τις αντιδράσεις σου απέναντί μου...

~ Leo Buscaglia ~

 

Ορκίσου πως..

Ορκίσου πως θα με κρατήσεις γυμνή και δεμένη
για μια ολόκληρη νύχτα, με σβηστά φώτα
κι αν πω ψέμματα, θα βασανιστώ
το μεσημέρι, αμετάκλητα.

( Patrizia Valduga )

 

Προς μια ποιητική του ερεθισμού

Δεν υπάρχει τίποτα άλλο υπάρχεις εσύ, εγώ και η κάβλα. Η σάρκα να φλέγεται, οι πόθοι να ενώνονται. Αφηνόμαστε σε απέραντα λιβάδια ηδονής υπό την συνοδεία κραυγών και βογγητών. Ο φρενήρης ερωτισμός των βλεμμάτων, των αγγιγμάτων, των σωματικών υγρών, η στιγμιαία σωτηρία από τα δεινά της ύπαρξης. Το δωμάτιο κατακτούν ανάσες και αναστεναγμοί, αυτή είναι η μουσική μας, αυτή είναι η κτηνώδης ποιητική μας. Ο αυθορμητισμός που μας κατακλύζει , διασκορπά τα ρούχα μας ενώ αυτά με την σειρά τους δημιουργούν το δικό τους κολάζ στο δάπεδο. Χορός ορμών, ένωση υγρών, ξεπέρασμα ενοχών. Εδώ δεν χωρούν χαρτιά, πίξελ, αποξένωση εδώ υπάρχουν σώματα που γίνονται ένα. Ο εναγκαλισμός μας είναι η ενοποίηση, η μετατροπή του εφήμερου σε μοναδικό. Εδώ δεν υπάρχουν πανοπλίες, πέφτουν οι μάσκες βρισκόμαστε γυμνοί. Είμαστε η ζωντανή απόδειξη και ύπαρξη του πρωτόγονου μέσα στον πολιτισμό, η κατάποση και ενατένιση των σαρκικών χυμών. Νυχιές στο σώμα, ένδειξη συμπάθειας. Η πλήρης συμμετοχή ως διάχυση του εαυτού και ένωση στα πλαίσια του λυσσασμένου πόθου. Δεν μπορώ να συγκρατήσω την κάβλα μου για σένα γιατί είσαι η αρχή και το τέλος του κόσμου μου, του κόσμου αυτού της σάρκας. Επειδή το πιο αγνό βλέμμα του κόσμου είναι αυτό κατά την γέννηση και στο πιο όμορφο γαμήσι.

Θα μας κατηγορήσουν τα συμπλέγματα, η ενοχή, η χαιρεκακία, η ζηλοφθονία, το θέαμα οι τρισκατάρατοι υπερασπιστές τους και οι ρομαντικοί που δεν κατανοούν την ευτυχία του ότι είναι κάτοχοι ενός σώματος, αυτοί οι νάρκισσοι που μισούνε περισσότερο από όλα τον ίδιο τους τον εαυτό, αυτοί που στην θέα του γυμνού γυρίζουν από την άλλη το κεφάλι με μένος, αυτοί είναι οι εχθροί της σαρκώδους επιθυμίας, οι ανίκανοι να βιώσουν την μεθυστική γεύση των σωμάτων, την ειλικρίνεια του πάθους και την αυθεντικότητα της επιθυμίας.

«Όσοι δεν έχουν αισθανθεί μέχρι τα όρια τους τις απαιτήσεις της σάρκας για να τις λατρέψουν ή να τις μισήσουν είναι εξ’ ορισμού ανίκανοι να κατανοήσουν σε όλο τους το εύρος τις απαιτήσεις του πνεύματος.» P. Lewis

Αποτελεί όμως κάτι μαγικό αυτή η δίψα η ακόρεστη, η επαναληπτική ηδονή, πόθος ο αμετανόητος. Κάθε φορά που λατρεύουμε την σάρκα μαθαίνουμε κάτι ολότελα καινούργιο. Δεν θα ήθελα ποτέ να σβήσει η δίψα από μέσα μας. Γιατί η κάβλα είναι μία, από τις ουσιαστικότερες μορφές της ανθρώπινης επικοινωνίας, από τα τελευταία οχυρά που μετά βίας γλίτωσαν από την λεηλασία της ανηδονίας και της κατάθλιψης. Η κάβλα που μας κάνει να ονειρευόμαστε χωρίς να κοιμηθούμε. Η κάβλα που μεταμορφώνει τον κενό άνθρωπο σε σύμπαν ηδονών. Η κάβλα που δημιουργεί έναν άλλο κόσμο γύρω σου. Ο λόγος που τα σώματα βάζουν στις νύχτες φωτιά. Λαγνεία του βιώματος, αφορμή για φιλίες έχθρες, έρωτες. Κάβλα αβυσσάλεα. Εγώ, εσύ ο παραλογισμός, συνομωσία σάρκας, πνεύματος και φαντασίας ξέφρενης. Φιληδονία που πυροδοτεί άλλες πραγματικότητες. Η αγκαλιά γεμάτη υγρά και ζεστασιά, χείλη που ανταλλάσουν σάρκα και μικρόβια. Κάβλα σημαίνει αφήνομαι ανοίγομαι σε σένα, μπαίνω μέσα σου και γινόμαστε ένα σώμα, βγαίνω και αντικρίζω φρίκη μοναξιάς και την απώλεια.

Γιατί όταν τελειώσουν όλα, τότε έρχεται η λύπη, λύπη νοχελική μέχρι την επόμενη συνάντηση. Post coitum omne animal triste est. Αγωνία και προσμονή. Γιατί όταν ο ένας στον άλλο ολικά δινόμαστε κάνουμε έρωτα με τα άστρα και ύστερα επέρχεται επώδυνη προσγείωση. Η πορεία προς την σάρκα και η αγάπη για ζωή. Γιατί είμαστε άνθρωποι είμαστε τρωτοί και για αυτό γιορτάζουμε, για αυτό λυπόμαστε, για αυτό δακρύζουμε, ονειρευόμαστε, γευόμαστε και απολαμβάνουμε. Γιατί όσο θα γαμιόμαστε θα μας γνωρίζω περισσότερο.

 

Spank me

Yes, sir, I want you to spank me
With that hand I know so well
It is more than just five fingers
It’s the reason I rebel

Yes, sir, I want you to clank me
In bonds of silver and gold
Chained, I’m a precious gift to you
Unwrapping me never gets old

Yes, sir, I want you to yank me
Down on the floor to my knees
My gaze lowers at your command
I’m eager to do as you please

Yes, sir, I want you to flank me
Punish me from every side
I know I’ve been a naughty girl
Needing discipline you’ll provide

Yes, sir, I want you to crank me
Up to writhing ecstasy
Don’t stop ‘til I fucking beg you
Your tough love is what sets me free

Yes, sir, I want you to thank me
For being your precious pet
Even though I disobey you
It’s clear you love to see me sweat

Yes, sir, I want you to spank me
With the implement of your choice
Make it hurt to make me happy
In your dominance I rejoice

 

The room...

Hold you down. Tie you down. Handcuff you to our big bed. Slowly tear your clothes from your warm smooth body. Down to your bra and panties. Kiss you all over and lick some parts. Then I'll slowly start to unbutton my shirt and take off my pants, leaving me exposed. Slowly, is how I'm going to crawl on your body as I feel your wetness through your panties and I start to rub my hard dick on the wet stain. I'll slip my hand under your back and unhook your bra and then slowly slip it off with my teeth. Then I'll rip your panties off with my bare hands. When I see your nice sweet pussy, I'll kiss it and then start to lick it. Squeezing your thighs and eating you out as you say my name in pleasure. Then I'll unlock the handcuffs and carry you and put you on top of me. I'll slowly start to slip my hard dick inside your tight pussy. As you make your faces of pain and pleasure. As you go up and down on me, everytime I'll go in deeper and gain speed. I'll claw at your back as you're riding me and smack your ass. As I'm playing with your tits, you'll move your hair out of your face. Your sweat hitting my chest, mixing with mine, and me close to cumming. I'll look into your eyes as I whisper I love you and you whisper it back. Me letting go will cause you to climax and our bodies will shake in pleasure. You feel me cum hard inside your pussy. You bend down to kiss me and I kiss you back softly.When we leave that room we know that we might have just made a baby...

 

Bdsm...

Your lips on my lips
Your hands on my hips

Shivers run through
How much I want you...

Your fingers on my skin
That, Sensation from within

Your teeth in my neck
Your nails continue their trek
Down my arms.
Envelope my breast
Your heaving chest.
Travel for miles
Drive me wild
I'll scream your name.

Tie me Up
Tie me Down
Tie me All Around
Gag my throat
Hear me choke
Hear me beg
Hear me scream
"Master, take me, hear my pleas"

 

Let the strangers be scared again, my dear...


It's finally my turn to incite fear
Last time I was your sweet innocent angel
This time I'll be your Jezebel

The underwear you ripped off me and cast beside the chair?
I'll use them to bind your wrists then grab you by the hair.
Then I'll pull your head to the side so I can bite
And scratch and bleed you until your pain turns into delight

I'll kiss you with your blood on my lips and force you roughly down
My yellowish eyes filled with evil glee like a demented clown

I'll bite your chin and slither down
Nibbling and feeding at each place I've found
Until I reach the place you want to be touched
There's fear in your eyes now; you see my bloodlust

Then I'll start caressing
Teasing
Pleasing

Until you are begging
Pleading
Needing

And you break free of your silken chain
To remind me once again
Why I'm a daughter of Eve
And you're a child of Cain

 

Rigor Mortis

Μ' εμπόδια σπαρμένος και παράφρων το κρεβάτι σου Γολγοθάς,
κατευθύναμε την παχύρρευστη ευχαρίστηση σε κάγκελα γλοιώδη
- κύματα από μιασματικό σπέρμα να σου
σμιλεύει το λαρύγγι -, επαργυρώνοντας μας με ραθυμία.
Υβριστικό σκίτσο ενός καλλιτέχνη που εξόρισαν απ΄ τις χάρες
της σάπιας σελήνης, τον γέρικο πούτσο μου βυθίζω στους
επαναστατημένους σου γλουτούς.

Ας παρατηρήσουμε την οργή καθώς το μυαλό μας αλλοιώνει
θησαυρέ μου. Ασθματικές κραυγές που ηχούν στον
ουρανίσκο, να σου ξεσκίζουν
αλόγιστα τα μάτια - παράδοξο τραπέζι
μ' άγριο μούστο και τσιμεντένια ρόδα -.
Κι ενώ το συκώτι μου αφαιρείς με το αισχρό
σου στόμα, διεφθαρμένος αγγελιοφόρος σου
παραδίδω της αγάπης, το σάρκινο μου γράμμα.
Μια κλωτσιά που να σου συνθλίψει τα
κόκαλα γλυκιά μου, λατρεμένη μου αγχόνη.
Στην κατακόμβη της μήτρας σου κουλουριάζομαι
ερπετό, που αναζητά τ' αμπέλι.
Για να μην επιτρέψω στους τερμίτες που σέρνονται
στο πτώμα/κλαδί σου, ούτε σταφύλι να γευτούν απ΄του
μουνιού σου το τσαμπί, ακόρεστη εμμονή, θανατηφόρα...

( T_S ...2009 )

 

Αυτό μου το "κείμενο" βολοδέρνει και κάπου αλλού εδώ μέσα...
Αλλά το παρόν νήμα είναι σίγουρα πιο κατάλληλο...

---------------------------------------------------------

Μυρίζεις θάνατο ( Τ' ανείπωτα )

Με το πέος μου καθώς σταυρώνεται τ' αιδοίο σου, έχεις την
μοναδική οσμή που αναγνωρίζω, μυρίζεις θάνατο.
Κι ενώ οι ρώγες σου οργισμένα μοιάζουν να ξεριζώνονται
απ' το στήθος, - μ' αίμα τα πλακάκια να μπολιάζουν -, τους
τοίχους να μεταμορφώνουν σε κελί, τ' ακροδάχτυλα μου σκληρό της
λύτρωσης κλειδί, σαμπώς σου μπήγονται στη πλάτη αγαπημένα.
Μέτρα χτυπήματα στα χείλη και το πρόσωπο, την άξεστη
ομορφιά σου να μαραίνουν - τ' ανείπωτα να
σιγοψιθυρίζουν - και πρόσφερε τα βογγητά στην διπλωμένη
ζώνη μου σπονδή, μην κατευνάσει το πάθος μου για σένα
του οργασμού σου ο ρόγχος, αραχνοΰφαντο σαν
πλέκω με ξύλινα σημάδια το κορμί σου...

( Τ_S ...2015 )