Kinky Poetry

Άσε με να σ’ αγαπώ
αγαπώ τη γεύση απ’το παχύ σου αίμα
το κρατώ καιρό μέσα στο δίχως δόντια στόμα μου
η πυράδα του μου καίει το λαρύγγι
αγαπώ τον ιδρώτα σου
μ’αρέσει να χαϊδεύω τις μασχάλες σου
περίρρυτες από χαρά
άσε με να σ’ αγαπώ
άσε με να γλείφω τα κλειστά σου μάτια
άσε με να τα τρυπήσω με τη σουβλερή μου γλώσσα
και τη γούβα τους να γεμίσω με το θριαμβευτικό μου
σάλιο
άσε με να σε τυφλώσω.


(Μτφ.: Έκτωρ Κακναβάτος)

Τζόις Μανσούρ (1928-1986)
 

 

Στο πήδημα τα λόγια φτιάχνουν καύλα :
το χαίρεται ο γαμιάς να λέει γα-μή-σι
— κι αυτός, που λέξεις έχει να σκορπίσει,
ποτέ του δεν θα κοιμηθεί σε τάβλα.

Γαμίκουλες καλούς η γλώσσα θα ’χει στέψει,
μόνο όταν το κοράσι τους πιπώσει
στεγνά κι αγρίως — κοντά στο νου κι η γνώση.

Στεγνός στο πνεύμα μόνο μην και μείνω !
Η τέχνη του άντρα λέει : γαμώ με σκέψη∙
κι η πολυτέλεια : να γελάω, όταν χύνω !

Μπέρτολτ Μπρεχτ, Σάουνα και συνουσία,
μτφρ. Γiώργος Κεντρωτής, 2005

 

Κορίτσι μου, άκου συμβουλή που κατηχεί :
στο δόσιμο πιο λάσκα να ’σαι. . . κι άλλο ακόμα.
Σωματικά αγαπώ με πάθος την ψυχή
και ψυχικώς λατρεύω ολόθερμα το σώμα.

Η αγνότης τη λαγνεία δεν μειώνει, κι όλο
χορτάτη πείνα θα ’θελα να με κατέχει.
Κι η αρετή διαθέτει –να το ξέρεις– κώλο,
αλλά κι ο κώλος μι’ αρετή –όσο νά ’ν’– την έχει.

Αφόταν γίνηκε ο θεός ο Δίας κύκνος
στου ντροπαλού να πέσει κοριτσιού το χάσμα,
η γλύκα με τον πόνο ενώθηκαν κι επύκνωσ’
ο πόθος ’κείνο που είν’ το κύκνειό μας άσμα.

Μπερτολτ Μπρεχτ, Μαθημα ερωτικό

 

« Kι εσύ, σαν να μιλάω σε ντουβάρι –
ποτέ σου δεν κατάλαβες πώς νιώθω,
κι όταν ανοίγω μια κουβέντα σταματάς,
δεν θες ν’ ακούσεις – ». … . . ……………………….. …τί ν’ ακούσω, τί να πω·
να σκύψω να φιλήσω το μουνί σου,
κι όλα θα βρουν τη θέση τους στον κόσμο.
« Ο νους σου στο μουνί – »……………… . …….. … …….. ….. . .ποιόν ενδιαφέρουν
οι φλογεροί συναισθηματισμοί μας
κι εκείνες οι αβρές ιδανικεύσεις,
οι έρωτες, οι κρίνοι, τα σονέτα.

Και κάτω απ’ την αβρότατη επιφάνεια,
όχι πολύ βαθιά, δυο λέξεις μόνο
κάτω απ’ την επιφάνεια, το κτήνος,
το θνήσκον κτήνος – θέλει να γαμήσει,
αυτό μονάχα· όλα τ’ άλλα θα ’ναι
φαντάσματα του στερημένου ανθρώπου,
σταυροφορίες στην οθόνη τ’ ουρανού.
Αν μείνει κάτι θα ’ναι το γαμήσι.

Αν κάποιος αγαπήσει μια γυναίκα,
το σώμα μιας γυναίκας ή κι ακόμη
μέρος του σώματός της ( αυτό μόνο
ένας αληθινός ηδονοθήρας
είναι σε θέση να το καταλάβει ),
μπορεί να εγκληματήσει, να σκοτώσει
τη μάνα, τον πατέρα, τα παιδιά του·
ο Πούσκιν είχε πάθος με τα πόδια
των γυναικών κι έγραψε στίχους· άλλοι,
χωρίς να γράφουν στίχους, δεν αντέχουν
να τα κοιτάξουν καν με ηρεμία
( Φ. Ντοστογιέφσκι, Αδελφοί Καραμαζώφ ).

Το αιδοίο και το θαύμα μιας απόλυτης
παράδοσης στον κόλπο της γυναίκας –
αυτό ποθώ, δεν το ’κρυψα ποτέ μου·
μόνο από μένα κρύβομαι, τη βία
του κρατημένου πόθου που με πνίγει,
και πρέπει γράφοντας να εξανθρωπίσω
εικόνες άφατης λαγνείας : το μουνί,
το λαγαρό αιδοίο, ένας κόσμος
αδιάφορος στο φόβο του θανάτου.

Και τώρα μίλησέ μου εσύ για τ’ άλλα.

Ο κρότος του χρόνου, 2007, Διονύσης Καψαλης

 

Υπάρχουνε και άλλα μυστικά,…………………μα τί να πω. . . προσωπικώς αιδούμαι.
Η Αφροδίτη, όμως, με καλεί :…………………«Είναι δουλειά μας, πρέπει να τα πούμε !»
Βρες μόνη τα μεγάλα σου ατού,…………………το σώμα σου καλά να το σπουδάσεις·
το σώμα είναι καθοριστικό –…………………όσες γυναίκες, τόσες και οι στάσεις.
Αυτή που έχει όμορφο «ανφάς»…………………πρέπει να προτιμά την ύπτια θέση·
η άλλη να ξαπλώνει πρηνηδόν –…………………αφού λόγω οπισθίων μας αρέσει.
Οι γάμπες, αν τυγχάνουν τορνευτές,…………………να είναι ορατές εκ του πλησίον·
αυτή η στάση είναι πιο γνωστή…………………ως «στάση Αταλάντη-Μελανίων».
Το «ιππαστί» ταιριάζει στις μινιόν·…………………η Ανδρομάχη, δίμετρη περίπου,
δεν πήρε με τον Έκτορα ποτέ…………………την στάσιν αναβάτου και εφίππου.
Αν έχεις λυγερή κορμοστασιά,…………………δώσε μας πλήρη θέα, ξεδιπλώσου :
να είσαι βασικά γονατιστή,…………………με ελαφρά γερμένο τον λαιμό σου.
Έχεις γλουτούς και στήθη σφριγηλά ;…………………Ξάπλωσε άνετα και γύρισε στο πλάι :
το παλικάρι που έχεις στο πλευρό…………………να σηκωθεί καθώς θα σε κοιτάει.
Και προπαντός μην είσαι ντροπαλή·…………………χαλάρωσε και λύσε την κορδέλα,
κι άσε να πέσει κάτω το μαλλί –…………………όπως και τα γνωστά φωτομοντέλα.
Μπορεί, βεβαίως, λόγω τοκετού…………………να σ’ έχουνε ραγάδες χαρακώσει·
η λύση είναι μια : μεταβολή !…………………Στρέψε τα νώτα εν τοιαύτη περιπτώσει.Των στάσεων ουκ έστιν αριθμός·………………αλλά ο άνετος και άνευ κόπου έρως
προϋποθέτει ύπτια αναστροφή,…………………πλην γέρνοντας προς το δεξί το μέρος.
Ξέρω τα πάντα για έρωτα και σεξ…………………και η διδαχή μου υπερέχει όλων·
κανένας δε γνωρίζει όσα εγώ …………………ούτε οι μάντεις ούτε κι ο Απόλλων.
Η μέθοδός μου είναι ασφαλής…………………διότι είναι προϊόν μεγάλης πείρας·
υπάρχει και απόδειξη γι’ αυτό –…………………το σύγγραμμα που έχετε ανά χείρας.
Χαλάρωσε κι απόλαυσε βαθιά…………………του έρωτα τη γλύκα και τη χάρη·
κοινή θα πρέπει να ’ναι η ηδονή…………………και δίκαια μοιρασμένη στο ζευγάρι.
Και δε θα παραλείψεις, ασφαλώς,…………………γλυκόλογα απαλά να ψιθυρίσεις,
νάζια και βογγητά ηδονικά –…………………και άσεμνα αισχρόλογα, επίσης.
Ακόμη κι αν δεν είσαι οργασμική…………………( καθότι ούτω θέλησε η φύση ),
προσπάθησε να βγάζεις στεναγμούς…………………ωσάν αλήθεια να ’χες τερματίσει.
( Εν παρενθέσει, είναι τραγικό –…………………είναι, θα έλεγα, υψίστη αδικία
όταν το όργανο αυτό δε λειτουργεί ………………και έχει τοπική αναισθησία. )
Χρειάζεται, ωστόσο, προσοχή·…………………δεν πρέπει να φανεί πως είναι ψέμα·
πρέπει γι’ αυτό να είσαι πειστική ………………με τις κινήσεις, πάντα, και το βλέμμα.
Κραύγαζε και ανάσαινε βαριά…………………κάνε πως νιώθεις ηδονή και πάθος –
υπάρχουν κι άλλα κόλπα μυστικά. . .……………αλλά εγώ δεν είμαι πορνογράφος.
Αλλά γυναίκα που μετά το σεξ…………………ζητάει πριν από τον σύντροφό της
τον εαυτό της σίγουρα αδικεί. . .…………………της λείπει γενικώς η σοβαρότης.
Εν κατακλείδι : τράβα τον μπερντέ·…………………προς τί το φωτισμένο το κρεβάτι ;
Δεν είσαι μανεκέν ούτε θεά –…………………ενδείκνυται να ’χεις κρυμμένο κάτι.

Οβιδίου Ερωτική Τέχνη, Βιβλίο Τρίτο, στ. 769-808,
μτφρ. Θεόδωρος Δ. Παπαγγελής, 2000

 

Και τώρα ιδού η τελική σκηνή :
…………………οι παρτεναίρ ξαπλώνουν στο κρεβάτι.
Η πόρτα κλείνει· φεύγουμε εμείς·
…………………δε θέλουν θυρωρό και επιστάτη.
Αρχίσαν ερωτόλογα γλυκά·
…………………δεν περιμένουν οδηγίες από μένα·
ξέρουν αυτοί τον ρόλο τους καλά,
…………………δε μένουν με τα χέρια σταυρωμένα.
Μονάχη βρίσκει δρόμο η αφή
…………………–περί αυτού καμιά αμφιβολία–
τα δάχτυλα θ’ αγγίξουνε κρυφά
…………………αυτά που λέμε «ευαίσθητα σημεία».
Ο Έκτωρ, πολεμάρχος περιωπής,
…………………έκανε τέτοια ακριβώς στην Ανδρομάχη·
και στο κρεβάτι υπήρξε μαχητής
…………………με επιδόσεις, όπως και στη μάχη.
Ομοίως και ο μέγας Αχιλλεύς·
…………………εγύριζε από τη μάχη πτώμα,
πλην ήτο ευτυχής η Βρισηίς –
…………………της έκανε πολλά πάνω στο στρώμα.
Αλλά κι εσύ, κορίτσι μου, ρωτώ,
…………………το ανεχόσουν που σε ακουμπούσαν
τα χέρια που στο αίμα των παιδιών
…………………της ένδοξης Τρωάδας κολυμπούσαν ;
Εκτός και αν σε άναβε ειδικώς
…………………( αυτό μονάχα ο Όμηρος το ξέρει )
που νικηφόρα χέρια στρατηγού
…………………πασπάτευαν τ’ απόκρυφά σου μέρη.
Σημειωτέον, η απόλαυση του σεξ
…………………δεν επιτρέπεται να είναι εσπευσμένη·
πρέπει, αντιθέτως, να ’ναι ενδελεχής,
…………………μακρόσυρτη και παρατεταμένη.
Θα ανιχνεύσεις αρχικώς περιοχές
…………………όπου το άγγιγμά σου της αρέσει
και θα εγκύψεις σε αυτές επιμελώς –
…………………εδώ αναστολές δεν έχουν θέση.
Κάν’ το αυτό κι αυτόματα θα δεις
…………………τη φλόγα που στο βλέμμα της θ’ ανάψει
σα γάργαρο νερό που αντανακλά
…………………του ήλιου τις αχτίνες και τη λάμψη.
Θά ’ρθει μετά ψιθύρισμα απαλό,
…………………παράπονο ανάμεικτο με νάζι
και θα σου πει λογάκια πονηρά,
…………………ενώ ηδονικά θ’ αναστενάζει.
Προσέχουμε και τον συντονισμό·
…………………πρέπει κι αυτή να σου κρατά το ίσο
και αντιστοίχως φρόντισε κι εσύ
…………………την κοπελιά να μην αφήσεις πίσω.
Το νήμα να το κόψετε μαζί·
…………………η ηδονή ποτέ δεν είναι πλήρης
εκτός και αν οι δύο παρτεναίρ
…………………τελειώσουν ταυτοχρόνως και κλινήρεις.
Επέμεινα στο θέμα του ρυθμού :
…………………τέμπο αργό θα συνιστούσα μόνο
αν είναι ασφαλές το ραντεβού
…………………και διαθέτεις άνεση και χρόνο.
Εάν ο χρόνος, πάλι, δεν αρκεί,
…………………τότε το πράγμα προφανώς αλλάζει :
τότε το παίζεις πρόσω ολοταχώς
…………………και σανιδώνεις πάραυτα το γκάζι.



Οβιδίου Ερωτική Τέχνη, Βιβλίο Δεύτερο, στ. 703-732,
μτφρ. Θεόδωρος Δ. Παπαγγελής, 2000

 

Ευθεία γραμμή

Καύλα μου όμορφη
Μεταμφιεσμένη στο κορμί σου
Από τους αιώνες που πάνω σου βαραίνουν.

Όχι αμοιβαία πράξη
Κι ούτε ενσυναίσθηση εφικτή, μα
καύλα μου όμορφη, μονάχη ταριχεύεις τα έτη.

( Κωνσταντίνος Μπογδάνος )

 

Η μνηστή της Κορίνθου

Η καύλα το χυδαίο εξευγενίζει
υψώνει το μουνί ως το αιδοίο
κι η πούτσα μου ένα κάνει το δύο
κάθε υποδοχή σου όταν ξεσκίζει.

Από το θα σε χύσω ως το χύνω
μεσολαβεί διάστημα με μέλι
κι ας έρθει να το γλείψει όποιος θέλει
εγώ μ’ όλους τους τρόπους θα στο δίνω.

Είσαι γαμιόλα κι είμαι ο γαμιάς σου
και να το λες σε όποια γλώσσα θέλεις
μα όταν μες στην καύλα σου ανατέλλεις
ή πίσω σου θα μ’ έχεις ή μπροστά σου…

Και να μη σ’ είχα γκόμενα και μούσα
έτσι όπως σε γαμώ θα σε γαμούσα.

( Βασίλης Λαλιώτης )

 

Υψηλού κινδύνου

Εξασκείσαι σε νέες μεθόδους
αντισύλληψης.

Αρνείσαι να δεχθείς
το σπέρμα της δημιουργίας μου.
Μου λες να αυνανιστώ,
ή μου ζητάς έστω εγκαίρως
να αποσυρθώ,
να συρθώ,
σε ένα τέλος ανέστιο.

( Θωμάς Ιωάννου )

 

Φάουστ

Το παρακάτω απόσπασμα ανήκει στο ποίημα "Φάουστ" του Γκαίτε. Ο μάγος Ιωάννης Φάουστ παραχώρησε την ψυχή του στο δαίμονα Μεφιστοφελή, με αντάλλαγμα τη νεότητα:

"Τρεμουλιαστές μορφές έρχεστε πίσω
σεις που νωρίς είδε η ματιά η θολή.
Να δοκιμάσω εδώ να σας κρατήσω;
Τρέφει η καρδιά μια ελπίδα απατηλή;
Ορμάτε! Να με αδράξετε ας αφήσω,
ως βγαίνετε από αντάρα γύρω αχνή
σπαράζοντας το στήθος ξανανιώνει
στη μαγική πνοή που σας φουντώνει.
[...]
ό,τι έχω το θωρώ μακριά στα βάθη,
και ζωντανό, μου γίνεται ότι εχάθη."

Πρόλογος στον ουρανό, μιλούν ο Κύριος και ο Μεφιστοφελής:

"Ο Κύριος:
Τίποτ' άλλο δεν έχεις να μου πεις;
Έρχεσαι να κλαυτείς κάθε φορά;
Δε βρίσκεις τίποτε στον τόπου του στη γης;

Μεφιστοφελής:
Ναι, Αφέντη! Είν' όλα εκεί κακά ψυχρά.
Πονώ το χάλι των ανθρώπων ν' αντικρύζω,
τους δόλιους δε βαστώ κι εγώ να βασανίζω.

Ο Κύριος:
Ξέρεις τον Φάουστ;

Μεφιστοφελής:
Το δόκτορα;

Ο Κύριος:
Το δούλο μου!

[...]

Μεφιστοφελής:
Τι στοίχημα; Σας χάνεται κι αυτός!
Την άδεια μόνο δώστε μου, και ξέρω
στα νερά μου σιγά πώς να τον φέρω.

Ο Κύριος:
Όσο στη γης ακόμα τριγυρίζει
σ' αυτό δεν είσαι εμποδισμένος,
ο άνθρωπος γελιέται όσο πασχίζει.

Μεφιστοφελής:
Ω ευχαριστώ, δεν είμαι μαθημένος
με τους νεκρούς να πιάνουμαι. Γεμάτα
μου αρέσουν εμέ μάγουλα, δροσάτα.
Με κουφάρια καλά δεν τα γροικώ
σα γάτος είμαι γω με ποντικό.

Ο Κύριος:
Καλά λοιπόν, σε αφήνω! Γύρισέ το
το πνεύμα αυτό απ΄την πρώτη του πηγή,
κι αν μπορείς να το πιάσεις γκρέμισέ το
στο δρόμο σου. Όμως μείνε με ντροπή
αν τελευταία να ομολογήσεις πρέπει
πως ο καλός και στη θολή του ορμή
το δρόμο το σωστό τον βλέπει."

 

Νταξει!!!! @Madeleine Rk... Τι να πω, το πηγες το thread σε αλλο επίπεδο!!!       Πολλά like!!

 

Πολύ καλό!!