Kinky Poetry

Disclaimer :

Όποιος/α θα είχε ιδιαίτερες "ευαισθησίες", θα του/της πρότεινα να μην διαβάσει το κείμενο που ακολουθεί.
Σε κάθε περίπτωση να μην ξεχάσει αυτό, ότι είναι απλά ένα "ποίημα", τίποτ' άλλο.
Και όσο και αν φανεί σε κάποιους/ες παράδοξο, είναι ένα κείμενο αγάπης.
Που είχα γράψει για κάποια, που ήταν ( και συνεχίζει να είναι ) κάτι παραπάνω από ζωντανή και μάλιστα πάνω στο γυμνό και ζεστό της στομάχι.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Μακιγιάζ ( Των εραστών Ι )

Την επιθυμία αυξάνεις πέρα
απ' τ' όρια, ακίνητη τέλεια που είσαι, μια
διόρθωση του μακιγιάζ με την φαλτσέτα, ακόμη
πιο όμορφη σε κάνει. - Μην με μισείς αν οι γρίλιες του
υπογείου, σ' αντικατέστησαν τους δρόμους - .
Το αίμα βράζει άρρωστο, μόλις η γλώσσα κεντήσει
το παγωμένο σου μουνί και βίαια εισχωρήσει ο πούτσος μες
τους άψυχους γλουτούς, τα δόντια μου σαν γεύονται, τα μυρωμένα στήθη.
Θα ολοκληρώσω το πορτραίτο μας με σάπια υγρά, ξεριζώνοντας με λύσσα την
καρδιά μου. Αύριο στο σύνηθες αγάπη μου ωράριο, κουρνιάζωντας
στον καταψύκτη αιώνια δίπλα σου, εκεί που σ' έχω θάψει...

( Τ_S ... 31/12/2010 - 1/1/2011 )

 

Θα 'ναι για κείνο που σε λατρεύω σιωπηλή ( Replay )

Θα 'ναι για κείνο που σε λατρεύω
σιωπηλή, ακριβώς, όταν στην βάλανο μου
συγκεντρώνεσαι και είναι μονάχα η
γλώσσα, να μου μιλά, τα δόντια. Οι σπασμοί
σου ναυαγοί στο δέρμα καταφύγιο να βρίσκουν, σαν
ένα νησί από ντροπές ερημωμένο, τα ουρλιαχτά
σου να μου σβήνουν την οργή μεθυστικά.

- Αλλά μην σε τρομάζουν τα χαστούκια, έχει δικό της
τρόπο η ηδονή για ν' εισχωρεί μέσα στις φλέβες -.

Γι' αυτό είναι που σε λατρεύω σιωπηλή, ενώ βαριεστημένα
σου τέμνω την κλειτορίδα με γιασεμί στα χέρια
και το λαρύγγι σου από σπέρμα μουσκεμένο,
για έρωτες ψέματα μην λέει...

( T_S ... Απρίλιος 2014 )

 

@Ανεμογκάστρι      

Το όργανο μου το κρατώ στο χέρι μου σφιγμένο
το κάνω πίσω και εμπρός, μα ειναι λυπημένο

Πουλάκι μου τι έπαθες γιατί είσαι σαν χαμένο,
και στέκεσαι έτσι σαν χαζό, μονίμως σηκωμένο

Μάλλον σου λείπει η σπηλιά, που απτο πρωί γυρεύεις,
την πάρτη σου ολο κοιτάς, πούσι να μπεις χαλέβεις (μουνί)

Η μοίρα μου, δεν το θελε, να χεις εδώ μουνάκια
να κάνεις ρε πουλάκι μου σπουδαία πραματάκια

Κάτσε πουλί μου ζόρικο, κάτσε να σε σολάρω
και εγώ σου το υπόσχομαι, κάπως θα σε σενιάρω

Κάνε λιγάκι υπομονή, θα βρω για να σε βρέξω
τσόντα θα βάλω στο πισι, και ομορφα θα σαρμέξω

Ξέχνα για τωρα το μουνί και αν θέλεις παιχνιδάκια
σε παίζω εγω ομοιόμορφα και με τα δυο χεράκια.

 

Δεξίωση

Σταύρωσε τα μπούτια πάνω στο κεφάλι μου,
με τρόπο που η γλώσσα μου σιωπώντας
κάθε ηλίθια αγόρευση,
να μπορεί να γιορτάσει
το μουνί σου και τον κώλο σου,
απ' τα οποία ήμουν πάντα ηττημένος,
όπως απ' όλο το κορμί σου, άλλωστε.
Και απ' την ψυχή σου, κακό ουράνιο
και απ' το σαρκοβόρο πνεύμα σου
που σε μένα καταβροχθίζει το ιδανικό
και μ' έκανε τον πιο πουτανιάρη,
απ' τον πιο αγνό, τον πιο κρινένιο
που ήμουν πριν να σε συναντήσω,
εδώ και χρόνια και χρόνια.
Έλα, τακτοποιήσου καλά και δείξε
με κάποια χειρονομία αυτάρεσκη,
πως κατά βάθος αγαπάς τον γέρο σου
ή πως τουλάχιστον τον ανέχεσαι
γλείφοντας τον (συμπεριλαμβανομένων των αρχιδιών)
και μην ξεχνώντας τον κώλο,
σαν ένα νέο πιο γοητευτικό,
δίχως αμφιβολία, αλλά λιγότερο νόστιμο
για πρακτική και σοφία.
Ο, το μουνί σου! τι άρωμα! το ψαχουλεύω
με το στόμα και την μύτη,
του κάνω τον διάβολο και οσφραίνομαι
και τ' ανακατεύω, και ψελλίζω
και μυρίζω και αχ, μου τρέχουν σάλια
μες το μουνί με την βρωμερή οσμή,
στ' οποίο δεσπόζουν χρυσόξανθα χείλη
και από κόκκινο χνούδι κυκλωμένο
που οδηγεί στην θαυματουργή τρύπα,
όπου μυρίζω και όπου μου τρέχουν τα σάλια,
με σχολαστική φροντίδα
και τον στυφό πόθο ενός σκλάβου
ελευθερωμένου από κάθε προκατάληψη.
Την αξιολάτρευτη γραμμή που
έγλυψα ερωτικός, απ' τα
νεφρά περνώντας στην οπή,
όπου φλυαρώ σε μακρά συνεδρία
για τις αφοσιώσεις χρήσεως,
με οδηγεί κατευθείαν στη θριαμβευτική
σχισμή της νεαρής μου.
Εκεί, κάνω ένα χαιρετισμό
απόλυτα μυστικιστικό
στην κλειτορίδα για τίποτα στεγνή,
ούτως ώστε το κάτω κεφάλι μου
εξαγριωμένο από κείνη την πολύ δουλειά,
επεκτείνεται σε λευκή ρητορεία.
Αλλά ξεπληρώνεται εκ του προοιμίου
και αποκοιμιέμαι ανάμεσα στα μπούτια σου,
που δια μέσω της τρυφερής συγκίνησης
ο κόπος σ' έκανε ν' ανοίξεις.


( Paul Verlaine )

 

θα την τσακίσω εγώ
τη νοσταλγία σου
θα μαχαιρώσω
τη μυστική σου χαρά
με τ’ άσπρα μου
πουλιά
που ζουν
και φτερουγίζουν
μέσα
στα μάτια σου
Νίκος Εγγονόπουλος, Η επιστροφή των πουλιών, 1946
photo : Christian Vogt

 

 

Awaiting your arrival at the station,
A heart pounds in anticipation.
Eager to feel my lover again.

I heard your steps
Imagined stockinged legs
Witnessed your smile arise.

Summer's tall yellow grass veiled
Two lovers sat entwined
Intertwined.

There was no time
No formalities
A sheer urgency instead

To touch, feel, eat
Enter and become each other.

Your cunt's, slippery lips
Drew my fingers into you.
My lips invited your tongue.
To fuck my mouth

Breasts unbare
No time to unclothe, disrobe

Hands under dress, into trousers
Into panties, beneath bra cups
Tweeking, tits between fingers
Clit and thumb

Quick sit atop of me
Don't move
I might cum

Then the parting
The separating
Till we meet again

Serious reading on bus home
A don't disturb me
Fingers under nose..

 

sexy lady in red
short black locks
pouty luscious lips
curvaceous figure
leather dream
so captivating
sweetly submissive
let me unlock you

eyes catch in quick glance
as I briefly raise my chin
girlfriends sitting across the way
I manage to give you a coy little grin
Skirt reveals thighs that are made to beg
I think I'd like them around your waist
Brain flashes I'm against the wall
After I spread them to offer a taste

we drink our hope
rocket fuel burns
in need of flesh
ignite my charm
brushing your cheek
soft satin touch
rub my brain
warm my essence

Gliding up to the bar I arrive
leg extended as ass grabs the chair
Foot inside Fuck Me Red pumps
brushing your thigh hungry cock stiffens to stare
Fingertips brush mouth from side to side
tongue takes a quick lick of your lips
Catch my aroma as lean in to whisper
"my cunt is aching to press your hardened tip"

shots of tequila
heart rates race
taking your hand
walking towards destiny
locking door
public bathroom
pulling up skirt
tasting your rose bud

Hungry lips are sucking gentle
tugging those rings now in between
Tickling swollen clit with tongue
give me love bites with razor teeth
Get all in there make me writhe
have legs buckle from underneath
Keep me upright with back hard pressed
hand to mouth stifling passion screams

tongue lashes
sweet clit
honey hole
finger licking good
syrup on my face
two fingers deep
moan for me
erotic goddess

Fingers plunging in down deep
relieved gasps as you sink two in
Tickle that sweet spot plump and juicy
digits and cock will bring second cummings
Keep me on edge doing what you do
getting me close then slowly pull out
Biting lips hear my frustrated moans
hands to my throat I'm about to black out

passion driven
thrusting deep
gripping me tight
pulling closer
hands on hips
feeding desire
hard and heavy
souls melting

Fiery steel is finally released
set free to singe and melt my walls
Gripping your shaft I greedily tug
tip to Heaven as I spread silk folds
Upward thrusts leg wrapping your waist
cunt grips tightly as we rise and fall
Stroking each other our darkness seeps
bodies fold having now been drained of all..

 

Απ' την ποιητική συλλογή «1929».

Αχ, τα κοριτσάκια που σηκώνουν τα φουστανάκια τους
και μαλακίζονται μέσα στους θάμνους
ή στα μουσεία
πίσω από μαρμάρινους Απόλλωνες,
ενώ η μητέρα συγκρίνει τον πούτσο του αγάλματος
μ' αυτόν του συζύγου της κι αναστενάζει,
αχ, και να του μοιαζε ο άντρας μου.
Μια μέρα η μητέρα θα ξανάρθει στο μουσείο μονάχη,
όμως η κόρη της θα φύγει απ' την άλλη μεριά
τρέχοντας
με τον πούτσο στο χέρι
και η μητέρα θλιμμένη
θα κλέψει ένα κρυστάλλινο
πόμολο.

( Benjamin Péret )

 

ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ

Κάθε βράδυ,
Μετά τις δύο,
Θα ανέβαινα στη σοφίτα,
φορώντας τα μαύρα γυαλιά,
κρατώντας τα κιάλια και την μπύρα μου,
Και θα κοιτούσα την απέναντι πολυκατοικία.
κάθε βράδυ μετά της δύο…
τα μάτια μου καρφώνονταν στο δεύτερο πάτωμα,
κι εκείνη,
Καθόταν κάθε βράδυ γυμνή,
Μπροστά στον καθρέφτη..
Έβαφε τα χείλη της με κάθε φορά πιο σκούρα κραγιόν,
Και μετά ξεβαφόταν,
Για να βαφτεί ξανά.
Μεταξύ κάθε βαψίματος ακολουθούσαν πέντε λεπτά ακινησίας,
Τόσο απ τη μεριά μου , όσο κι απ τη δική της.
Το αίμα πάγωνε μέσα μας,
Κάθε βράδυ, μόνοι…
οι δύο μας…
πιστοί στο ραντεβού μας.
Εκείνη η ώρα του ραντεβού,
Η έκσταση, το πάθος, η τρέλα της ημέρας…
Κοίταζε συνέχεια στον καθρέφτη,
Κάθε φορά διαφορετικά βαμμένη,
Με διαφορετικά βλέμματα,
Άλλαζε συνέχεια όψη,
Προσπαθώντας μάλλον,
Να καταλάβει ποια ακριβώς είναι…
Τα ίδιο έκανα κι εγώ,

Αλλά με το δικό μου τρόπο…

(Λέσχη αθεράπευτων απαισιόδοξων)

 

...έτσι η βαθμιαία εξάπλωσις της συνουσίας μοιάζει
με τα κρησφύγετα των ερωτευμένων που παραμέ-
νουν ενωμένοι και ως όρθιοι και ως εξαπλωμένοι
μέσα στους πυκνούς θυσάνους των φωνηέντων τους...

(Ανδρέας Εμπειρίκος, Υψικάμινος, σελ. 75)

 

Κάποια νυχτιά πώς θα ‘θελα να έρθω,
Όταν της ηδονής ηχήσει η ώρα,
Στ’ ασύγκριτα του σώματός σου δώρα
Αθόρυβα, σαν το δειλό, ν’ ανέβω,

Το χαρωπό κορμί να τιμωρήσω,
Το στήθος σου να κάνω να πονέσει,
Και ξάφνου, στην ανύποπτή σου μέση,
Βαθιά λαβωματιά να σου ανοίξω,

Τι ζάλη ηδονική, μέθη δική μου!
Και μες σε τούτο το καινούριο στόμα,
Το πιο όμορφο και δροσερό απ’ όλα,
Θα χύσω το φαρμάκι μου, αδερφή μου!
c.b

 

 

Κείμενο απ' την συλλογή Ξεσχίσματα

Κάλεσε με να περάσω τη νύχτα μες στο στόμα σου.
Διηγήσου μου την νιότη των ποταμών.
Πίεσε την γλώσσα μου στο γυάλινο σου μάτι.
Δως μου σαν παραμάνα τη γάμπα σου
και μετά ας κοιμηθούμε, αδερφέ μου.
Γιατί τα φιλιά μας πεθαίνουν πιο γρήγορα απ' τη νύχτα.
Υπάρχει αίμα στον κρόκο τ' αυγού,
Υπάρχει νερό στην πληγή της σελήνης.
Υπάρχει σπέρμα στο μίσχο του τριαντάφυλλου.
Υπάρχει ένας θεός στην εκκλησία,
που τραγουδάει και βαριέται.

Δεν υπάρχουν λέξεις,
μονάχα τρίχες
στον κόσμο δίχως χλόη,
όπου τα στήθη μου είναι βασιλιάς.
Και δεν υπάρχουν χειρονομίες,
μονάχα το δέρμα μου.
Και τα μυρμήγκια που γεμίζουν τους λιπαρούς μηρούς μου,
φέρνουν τις μάσκες της σιωπής δουλεύοντας.
Έρχετ' η νύχτα και η έκσταση σου
και το βαθύ κορμί μου, αυτό τ' ανέμελο χταπόδι
καταπίνει το ταραγμένο σου πέος
κατά την διάρκεια της γέννησης του.
Μια φωλιά εντοσθίων
στο ξερό δέντρο που είναι το πέος σου.
Ένα μαύρο κυπαρίσσι φυτεμένο στην αιωνιότητα
ξαγρυπνάει για τους νεκρούς, που τρέφουν τις ρίζες του.
Δυο σταυρωμένοι κλέφτες σε πλευρά αρνιού
κοροϊδεύουν τον τρίτο που, εκπληρωμένη η αποστολή του,
τρώει τον σταυρό του από ψημένο κρέας.

Το μαύρο με κυκλώνει.
Σώστε με.
Τα μάτια ανοιχτά στην κενή απόγνωση των θαλασσινών
οριζόντων
εκρήγνυνται στο κεφάλι μου.
Σώστε με.
Οι νυχτερίδες με τα μουχλιασμένα σώματα
που ζουν στα βασανισμένα μυαλά των μοναχών.
Προσκολλώνται στην κρεμώδη γλώσσα μου.
Την κίτρινη μου γλώσσα οξυδερκούς γυναίκας.
Σώστε με, εσείς που καταλαβαίνετε
και οι μέρες σας θα πολλαπλασιαστούν.
Παρά τις αμαρτίες που δεν σας συγχώρεσαν.
Παρά το πάχος των νυχτών στα στόματα σας.
Παρά τα μωρά σας τα μυημένα στο κακό.
Παρά τα κρεβάτια σας.

( Joyce Mansour )