Kinky Poetry

Τον χάζευε από τη γωνίτσα της αχόρταγα

Τους δεμενους πήχεις, τις ξανθιές τρίχες που στέκονταν σα δροσούλα μερικά χιλιοστά πάνω από το δέρμα του, τον γεροδεμένο φαλλό στριμωγμένο ανάμεσα στον μηρό και τους όρχεις, ζουληγμένο μέσα στο τζην παντελόνι

Έτρωγε αυτός με μεγάλες μπουκιές. Πεινούσε

Καθόταν φοβισμένη σχεδόν και πρόσεχε να μην τη δει, η τρυπούλα της ήταν μικρή μα ευδιάκριτη μέσα στη σκοτεινή τραπεζαρία

Έτσι κι έκανε το λάθος να ξεχαστεί σίγουρα θα την έβλεπε και ποιός ξέρει τί μετά

Αχ πόσο ήθελε να τον γλείψει αυτόν τον άντρα που έπεσε στα πόδια της από καθαρή τύχη

Πόσο

Ήθελε να σκαρφαλώσει πάνω του και να τον πηδήξει τα μεσάνυχτα

Να του δέσει τα χέρια και να του κλείσει το στόμα με παλιά σάβανα μπουχτισμένα από λογής φοβερές αρρώστιες

Να του στάξει με φροντίδα σταγόνες κινέζικο μελάνι στα μάτια.

Μέχρι να κλειστεί το κεφάλι του σε ένα βρωμερό κουκούλα.

Όσο αυτή θα τον πηδάει στριγγλίζοντας νυχτιάτικο...

Αλλά αυτό τώρα δε γίνεται...

Τρώει αυτός όλο λαχταρα και λίγο σκουπίζει το ξανθό μουστάκι από τη μπύρα.

Νομίζει κανείς δεν τον βλέπει...

Νευρίασε και έπιασε να πλέκει στην τρύπα της.

Θα βγει αργότερα όταν αυτός θα κοιμάται

Να σταθεί μπροστά στο στόμα του

Φορώντας γκλίττερ αστεράκια στις ρώγες

Κολλημένα δειλά

Και να του ρουφήξει τις ανάσες μία μία

Σιωπηλά

Μέχρι να τελειώσουν

Και να μη βγει άλλη...

Αντζυ Ντικινσον

 

Σκέρτσο

Περνούσε με κοντά σοσόνια
αυτή κι όχι άλλ ‘ η χήρα η Σόνια
και σήκωνεν αχό κι αντάρα
η σαραντάρα, η σαραντάρα!

Ακράταγοι και θαμαστοί
καλπάζανε γοφοί, μαστοί
με τα βιολιά της μουσικής
ολάκερη φύλλον συκής!

Μπροστά σε κόκκινο πανί
ταύροι φρουμάζουν ισπανοί
και τυφλορμούσανε μπροστά σου!
-Καμάκωσέ μας , αλλά… στάσου!

ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ

 

Παρόλο που είσαι πολύ μακρινή

εγώ σε βλέπω

να φέρνεις το ιριδένιο χέρι σου

στο φύλο σου,

και να σιάζεις απαθώς

το μαξιλαράκι του ουρανού.

Από το βιβλίο «χίλιες ερωτικές στιγμές στο έργο του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα»

 

Κατηχητικό

Κορίτσια, ανακαλύψτε την κλειτορίδα σας
κι εσείς αγόρια, ανακαλύψτε την κλειτορίδα
των κοριτσιών. Ανακαλύψτε την Αμερική,
όπως ο Χριστόφορος Κολόμβος. Ανακαλύψτε
την τυπογραφία, όπως ο Γουτεμβέργιος.

Ανακαλύψτε τη σωτηρία της ανθρωπότητας.
Για να διάγετε βίον χαρισάμενον θα πρέπει
να ψάξετε, να χαϊδευτείτε. Να χιμήξετε και
να κατασπαράξετε. Με τη γλώσσα και τα
δάχτυλα και το μυαλό. Με το σάλιο τον
ιδρώτα την ανυπακοή. Θα πρέπει να σβήσετε
ό,τι έχει γραφτεί. Φαρμακώστε την εγκράτεια.

Μη στέκεστε στην ουρά. Μην κάθεστε προσοχή.
Μην κάνετε τετράδες. Ανακαλύψτε τον κούκο.
Τις νυχτερίδες. Το αηδόνι. Ανακαλύψτε τα
εγκόσμια. Είστε οι πρωτόπλαστοι. Αμαρτήστε.
Είστε η αναπνοή του ενός πάνω στον άλλο.

Είστε το όλον. Ανακαλύψτε τον ουρανό και τη
γλύκα. Ηδονικά ξεσχίζοντας ο ένας τον άλλον.
Σκάψτε στα αδαμαντωρυχεία της νεότητας.
Τους πονηρούς ωρολογοποιούς απορρυθμίστε

Αντώνης Αντωνάκος

 

Μαρκήσιος de Sade - Ζυστίν

Έπεσα στα γόνατα κι εκείνος ήρθε κοντά για να με περιεργαστεί σ' αυτή την
ταπεινωτική στάση. Έπειτα με διέταξε να σηκωθώ και να τον φιλήσω στο στόμα. Ρούφηξε το φιλί μου για αρκετά λεπτά, δίνοντας του όλη την έκφραση και την έκταση που θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί. Εν τω μεταξύ η Αρμάντ, αυτό ήταν το όνομα της κοπέλας, σταδιακά με έγδυνε. Ξεκίνησε από τη μέση και κάτω. Όταν αποκαλύφθηκαν τα πάντα στο κάτω μέρος του κορμιού μου, με πίεσε για να γυρίσω ανάποδα και να παρουσιάσω στον θείο της το πολυαγαπημένο του μέρος. Ο Κλεμάν το εξέτασε, το άγγιξε, έπειτα κάθισε σε μια πολυθρόνα και με διέταξε να το φέρω κοντά του για να το φιλήσει. Η Αρμάντ, γονατιστή μπροστά του, τον διέγειρε με το στόμα της. Ο Κλεμάν έβαλε το δικό του στόμα στο ιερό του ναού που του προσέφερα και η γλώσσα του χάθηκε μέσα στο μονοπάτι που βρισκόταν στο κέντρο του. Με τα χέρια του ψηλαφούσε τους ίδιους βωμούς στην Αρμάντ. Το κορίτσι φορούσε ακόμη τα ρούχα του και τον δυσκόλευε, γι' αυτό και το διέταξε να τα βγάλει. Το έκανε αμέσως. Το πειθήνιο πλάσμα ήρθε και πάλι κοντά στον θείο του, παίρνοντας μια στάση η οποία της επέτρεπε να τον διεγείρει με το χέρι της, ενώ η ίδια στεκόταν συγχρόνως σε μια απόσταση που διευκόλυνε το δικό του. Ο βρομερός μοναχός παρέμενε απασχολημένος μαζί μου. Κάποια στιγμή, με διέταξε να αμολήσω στο στόμα του τα αέρια που μπορούσαν να ελευθερώσουν τα σωθικά μου αν χαλάρωνα. Αυτή η φαντασίωση μού φάνηκε εξοργιστική, αλλά είχα πολλά να μάθω ακόμη για τις ανωμαλίες της ακολασίας. Υπάκουσα και ένιωσα πολύ γρήγορα την επίδραση αυτής της έκλυσης. Ο μοναχός διεγέρθηκε ακόμη περισσότερο, άναψε ολόκληρος και δάγκωσε βιαστικά τους τρούλους που του προσέφερα σε έξι σημεία. Έβγαλα μια κραυγή και αναπήδησα προς τα μπρος. Εκείνος τότε σηκώθηκε και με πλησίασε με θυμωμένο βλέμμα. Με ρώτησε αν ήξερα σε τι κίνδυνο έμπαινα συμπεριφερόμενη κατά τέτοιο τρόπο... Του ζήτησα χίλιες φορές συγγνώμη. Την αμέσως επόμενη στιγμή, με άρπαξε από τον κορσέ που φορούσα ακόμη στο στήθος και με μια κίνηση τον ξέσκισε. Άρχισε να χουφτώνει τα στήθη μου αγριεμένος, σφίγγοντας τα βίαια. Η Αρμάντ τον έγδυσε και μείναμε και οι τρεις γυμνοί. Κάποια στιγμή, έστρεψε την προσοχή του στην Αρμάντ και άρχισε να τη χαστουκίζει σαν μανιακός. Τη φίλησε στο στόμα, της δάγκωσε τη γλώσσα και τα χείλη, ώσπου την έκανε να φωνάξει. Μερικές φορές άθελα της δάκρυζε από τον πόνο. Την έβαλε να ανέβει σε μια καρέκλα και της ζήτησε την ίδια έκλυση που είχε ζητήσει πριν από μένα. Η Αρμάντ ικανοποίησε την επιθυμία του, ενόσω εγώ τον διέγειρα με το ένα χέρι και συγχρόνως τον ράπιζα ελαφρά με το άλλο. Εκείνος δάγκωσε και την Αρμάντ, εκείνη όμως συγκρατήθηκε και δεν τόλμησε να κουνηθεί. Τα δόντια του τέρατος άφησαν τα ίχνη τους στις σάρκες της όμορφης κοπέλας. Τα έβλεπες εδώ κι εκεί, σε πολλά σημεία. Έπειτα, στράφηκε ξαφνικά σε μένα και μου είπε:

«Τερέζα, θα υποφέρετε σκληρά».

Δεν χρειαζόταν να το πει, το δήλωνε ξεκάθαρα με το βλέμμα του.

«Θα σας μαστιγώσω παντού», μου είπε, «χωρίς καμία εξαίρεση».
Με αυτά τα λόγια, ξανάπιασε τα στήθη μου και μου τα τσάκισε σαν κτήνος. Μου έτριψε τις άκρες τους με τα δάχτυλα του και μου προκάλεσε αφόρητους πόνους. Δεν τολμούσα να πω τίποτε από το φόβο μου μήπως τον ερεθίσω ακόμη περισσότερο. Το μέτωπο μου είχε μουσκέψει στον ιδρώτα και τα μάτια μου, άθελα μου, είχαν βουρκώσει. Εκείνος με γύρισε ανάποδα και με έβαλε να γονατίσω στην άκρη μιας καρέκλας: έπρεπε να κρατάω την πλάτη της με τα χέρια μου και να μην κουνηθώ στιγμή, όσο δυνατός κι αν γινόταν ο πόνος. Όταν με είδε σ’ αυτή τη στάση, πήρε θέση δίπλα μου και διέταξε την Αρμάντ να του φέρει τις βέργες. Εκείνη του έδωσε μια μακρόστενη δέσμη. Τις άρπαξε στο χέρι του και, αφού μου σύστησε να μην κουνηθώ, ξεκίνησε με μια εικοσαριά χτυπήματα στους ώμους και στην πλάτη μου. Με άφησε για μια στιγμή και πήγε στην Αρμάντ, την οποία έβαλε κι εκείνη να σταθεί έξι πόδια πέρα από μένα, με τα γόνατα πάνω στην άκρη μιας καρέκλας. Μας ανακοίνωσε ότι θα μας μαστιγώσει και τις δύο μαζί και πρόσθεσε ότι την πρώτη που θα άφηνε από τα χέρια της την καρέκλα, θα έβγαζε έστω μια κραυγή ή θα έχυνε ένα δάκρυ θα την υπέβαλλε επιτόπου σε όποιο μαρτύριο έβρισκε του γούστου του. Έδωσε στην Αρμάντ τον ίδιο αριθμό χτυπημάτων και, σίγουρα, στα ίδια μέρη του σώματος της. Έπειτα ξανάρθε σε μένα, φίλησε όλα τα σημεία που είχε χτυπήσει αλύπητα και μου είπε, σηκώνοντας τις βέργες:

«Κρατήσου καλά, πόρνη, θα σου φερθώ όπως στο τελευταίο σκουπίδι».

Με αυτά τα λόγια, δέχτηκα πενήντα χτυπήματα, που αυτή τη φορά έπεσαν από το μέσον των ώμων μου μέχρι και τη μέση. Έτρεξε μετά στη σύντροφο μου και της έκανε τα ίδια. Δεν βγάζαμε λέξη. Το μόνο που ακουγόταν ήταν κάποια υπόκωφα, πνιχτά βογκητά. Όσο για τα δάκρυα μας, είχαμε βρει αρκετή δύναμη να τα συγκρατήσουμε. Δεν είχαμε καμία ένδειξη για το πόσο ξαναμμένος ήταν ο μοναχός. Κατά διαστήματα διέγειρε τον εαυτό του βιαίως, με ασαφή όμως αποτελέσματα. Με πλησίασε και περιεργάστηκε για μερικές στιγμές τους δύο άθικτους ακόμη τρούλους μου, που με τη σειρά τους θα υπέμεναν σε λίγο το ίδιο ακριβώς μαρτύριο. Τους ζούληξε και δεν παρέλειψε να τους μισανοίξει, να τους γαργαλήσει, να τους δώσει και πάλι χίλια φιλιά.

«Άντε, κουράγιο!...» είπε.

Δέχτηκα έναν καταιγισμό χτυπημάτων, που έπεσαν πάνω μου και μωλώπισαν τις σάρκες μου ως κάτω τους γλουτούς. Απόλυτα ερεθισμένος με τα σκιρτήματα, τα αναπηδήματα, το τρίξιμο των δοντιών και τις συσπάσεις που μου προκαλούσε ο πόνος, εξέταζε τα οπίσθια μου, τα μάλαζε με απόλαυση και ερχόταν στο στόμα μου και το φιλούσε παθιασμένα για να εκφράσει τις συγκινήσεις που τον συνάρπαζαν...

«Αυτό το κορίτσι μ' αρέσει», φώναζε, «δεν έχω ποτέ μαστιγώσει άλλη που να μου έδωσε τέτοια ευχαρίστηση».

 

Υγρασίες

Κουβεντιάζαμε διάφορα και είχες σκαλώσει τα πόδια σου
στην τρίτη καρέκλα,
τα γόνατα και η ανεβασιά τους είχαν πάρει την κλίση
προς την θηλυκιά λεκάνη σου και τους μηρούς
και οι καμπύλες του μπλουτζίν μου φέρναν έξαψη.
Αποήπιαμε,
γύρισα στον ξενώνα και μπήκα στο μπάνιο
γιατί είχα μουσκευτεί καθισμένος αντίκρυ σου.
Τι είν’ η ζωή, παρά μερικά ευτυχισμένα περιστατικά
αυτού του τύπου σε ποικίλες εκδοχές.

Είχε να μου συμβεί από τα μαθητικά πάρτι
τότε που ανοίγαμε "τρύπες στα μπούτια" με Ανταμό-
αλλά τη distance-ρεύση, χωρίς αγγίγματα-χουφτώματα,
την άναφη, είχα να την πάθω από το δημοτικό,
την φευγαλέα γλυκούτσικη γλύκα που τρεμίζει.
Θέκκιου, εκ των υστέρων,
για το άθελά σου σκόπιμο ποζάρισμα.

Μίμης Σουλιώτης

 

Το κέφι της

Καθώς το IBIZA μας πήγαινε στη θάλασσα,
με των παιδιών την ιδιότυπη εκείνη προφορά που’ χουν
οι ξένες
μου είπε η Ελένα ανεμίζοντας
τη φούστα πάνω απ’ τη διχάλα των ποδιών της:

“Γιάννη τι ευτυχία είν’ αυτή!
Τι όμορφα περνούμ’ εμείς οι τέσσερις!'
“Ποιοι τέσσερις;' τη ρώτησα. Κι απάντησε αμέσως:
“Εγώ κι ο πούτσος σου, εσύ και το μουνί μου'.

Γιάννης Υφαντής

 

..Σβέλτη, γοργὴ καὶ γλιστερὴ σὰ φίδι, ὅλη τὴν ὥρα
ποῦ νὰ τὴν πιάσω τέντωνα τὰ χέρια, ξεγλιστροῦσε
καί, πάντα προκαλώντας με κι ὅλο ξεφεύγοντάς μου,
εὐτυχισμένη, - ὁλόκαρδα καὶ εἰρωνικὰ ἐγελοῦσε.

Μ᾿ ἀπάνω στὸ κυνηγητὸ κι ἀπάνω στὸ παιγνίδι,
κάθε ποὺ σμίγαν τὰ κορμιὰ καὶ κόλλαγαν στὴν πάλη,
ἐκείνη πιὰ δὲν γέλαγεν ἀθῴα σὰν καὶ πρῶτα
κι ἐμένα ὡς κῦμα ἀνέβαινε τὸ αἷμα στὸ κεφάλι.

Καί, μιὰ στιγμή, ποὺ ἅρπαξα τὴ μέση της καὶ μ᾿ ἄγρια
ἐπιθυμία τὴν κράτησα μέσα στὴ ἀγκαλιά μου,
σκλαβώνοντας τὰ πόδια της μέσα στὰ γονατά μου,

Τὴν εἶδα ποὺ ἀφέθηκε γλυκὰ στὸ σφιξιμό μου,
ἐνῷ τὰ μάτια ἐγλάρωναν καὶ τρέμανε τὰ χείλη:
κι ἔνοιωσα ὅτι μέσα της ἐξύπνησε τὸ θῆλυ.

Κώστας Οὐράνης

 

 

Ενοχή
Ντίνος Χριστιανόπουλος

Τ’ απόγευμα τραβήξαμε κατά το εκκλησάκι
Και μού παιξε ακορντεόν
Ήταν ωραία
Και το λιβάδι ήσυχο
Μες στη λιακάδα
Το πρόσωπό του είχε αγλαϊστεί
Από τον ήλιο και τη μουσική
Και φάνταζε τόσο αγνός που ντράπηκα
Γιατί είχα ακόμα φαντασία και αισθήσεις
Έτσι Θεέ μου σκέφτηκα να γίνονταν
Πριν από την στιγμή εκείνη
Ένα τραγούδι
Να σβήνει αργά – αργά στη φυσαρμόνικα
Σαν μια νεανική αγνότητα
Που φεύγει

 

http://provocateur.gr/manners/15906...ylos-exei-kati-apo-ygeia-kayla-kai-epanastash

 

Όταν βρίσκεσαι μέσα μου, θέλω να με φιλάς .
Όταν με πιλατεύεις, χαίδευέ με.
Θέλω να νιώθω τη στοργή σου όταν με πονάς.

Ντίνος Χριστιανόπουλος