Kissing

Δωσ'μου ένα γλυκό φιλί και φύγε μακριά, γιατί αν μείνεις θα δεις τι έχω στην καρδιά...

 

""Λες, πριν να γίνουν όλα χτες τρέξε σ’ άλλες εποχές που ο χρόνος σταματά Θες να σκορπίσεις τις σκιές της ψυχής οι εκδρομές να ’χουν δάκρυ τη χαρά Φίλα με, σαλπάρω και χάνομαι Κοίτα με, πετώ να σε βρω στην καρδιά τον πόνο να σβήσεις Φίλα με, να δεις πως αισθάνομαι Κοίτα με, με πόθο να ζω Στο κορμί σημάδια ν’ αφήσεις Εδώ...Εδώ, μη μιλάς για τα παλιά είναι τόσα τα καρφιά κι ο σεβντάς μια φυλακή
Να ξεκλειδώσεις τα κελιά κι ύστερα σα ζωγραφιά να φουντώσει η γιορτή

 

"..έκλεισε το φως,άκουσα ένα θόρυβο που μοιαζε με βροντή,κι άνοιξε με μιας ο σιδερένιος θόλος.Σήκωσα τα μάτια κι είδα τον ούρανο.Και γύρω-γύρω ο τοίχος λείος,κι έτσι στρογγυλός που να μην έχει αρχή και τέλος.Ήτανε κάτι που δεν περίμενα.Ούτε την ίδια στιγμή περίμενα να μ αγκαλιάσει ο Δαυίδ και να με φιλήσει..Στο στόμα.Μια γλυκιά αγωνία μου σβηνε τη φωνή κι έλεγα πως σ ολάκερη τη ζωή μου θ απόμενα βουβή.Ούτε να βαδίσω πια θα μπορούσα ή να σκεφτώ.Όμως αυτά δεν είχανε πια σημασία..
Το μόνο που είχε ήταν η γλυκιά αγωνία να μη φύγει,να μη φύγει ποτέ..Αποζήτησα πάλι το στόμα του Δαυίδ.Κι όταν μ έκλεισε στα χέρια του σα σε σφιχτό κλοιό,είπα "'ήρθε η ώρα του θανάτου,Κατερίνα.Του θανάτου που περίμενες με τέτοια κρυφή λαχτάρα".
Όμως δεν ξέρω πως ακριβώς τότε του ρθε η ιδέα να δούμε τον ουρανό με το τηλεσκόπιο.
Κι αφου είδαμε τι θαυμαστός που είναι ο κόσμος και πόσο πιο μεγάλος είναι απ τη γη,ο Δαυίδ με ρώτησε αν θα φορούσα ή όχι το παλτό.Κατεβήκαμε τις σκάλες,ενω ήτανε ακόμα νωρίς.
-Θα προτιμούσα να γυρίσω μόνη,είπα,όταν βγήκαμε στο δρόμο με τα βατόμουρα κι έκανε να με συνοδέψει..Θα ξανάρθω όμως.Μ άρεσαν πολύ τα όσα είδα,Δαυίδ.

Ήθελα να γελάσω,να τραγουδήσω,να κλάψω,να φωνάξω,δεν ξέρω.Κι είχε σηκωθεί κι αέρας.Μ έπαιρνε,με λύγαε εδω-εκει σαν την καλαμιά.Μες στο σκοτάδι έβλεπα τα πιο σκοτεινά σχήματα των δένδρων.Κι εγώ ήμουν ένα σκοτεινό σχήμα και τα δένδρα με κοιτούσαν.Στις φλέβες μου έτρεχε αίμα σκοτεινό,το νιωθα,η γεύση του φιλιού του Δαυίδ μου χε μείνει στα χείλη,τη γλυκιά αγωνία την είχα κλείσει μέσα μου πια.Ββ...Ββ...πως φυσούσε.Θέε μου..Θα μπορούσα να πετάξω.Έλυσα την κορδέλα που είχα δεμένη στα μαλλιά και τ άφησα ν ανεμίζουν ελεύθερα.Βούιζαν σαν τα πευκόφυλλα.Ήμουνα έτοιμη τώρα για το χορό με τις νεράιδες.

Βάδιζα..κι αντι να κουραστεί το κορμί μου,όλο κι αλάφρωνε.Άφησα το δρόμο,μπήκα στο δάσος.Ματώσανε τα πόδια μου απ τ αγκαθερά θάμνα,κι η ματιά μου αντάμωσε τη στρογγυλή κι ασάλευτη ματιά της κουκουβάγιας.Προχώρησα.Ακούγονταν βαριά χτυπήματα φτερών.Περισσότερο αφήήταν παρα ακοή.Ο άνεμος είχε δυναμώσει,λύγιζαν τα πεύκα.Έβλεπα τις σκιές τους γερμένες απ τη μια μεριά...Έκαναν να ισιώσουν και πάλι γέρναν..Ββ....Ββ...
Η φωνή μου θα ταν πιο δυνατή παρα ποτέ..όμως δεν φώναζα.Την έκλεινα μέσα μου κι εκείνη πύκνωνε.Αν έκανα ααα μέσα στο δάσος,θ ακούγονταν χίλιοι τόνοι που θα φταναν την Πάρνηθα και την Πεντέλη για να γυρίσουν πίσω,ηχώ.
Κι αν έκανα να τρέξω,θα περνούσα τα ελάφια στην τρεχάλα.
Ήμουν έτοιμη για το χορό με τις νεράιδες.
Με περίμεναν στο ξέφωτο,κι όταν με άγγιξε κι εμένα ο ρυθμός,σάμπως με δυσκολία να ξεχώριζα τον εαυτό μου αναμεσό τους..."

(απο "τα ψάθινα καπέλα" Μ.Λυμπεράκη)

 

Μπορεί να το έχω ξαναβάλει αλλά είναι υπέεεεεεεεεεεεροχο...       

Pride can stand
A thousand trials
The strong will never fall
But watching stars without You my soul cried
Heaving heart is full of pain
Oh, oh, the aching

'Cause i'm kissing you, oh
i'm kissing you

Touch me deep
Pure and true
Gift to me forever

'Cause i' m kissing you...