LEGS...

My middle name is SCAN...PETSCAN...  
Αυτό το "αμάτι" το τσακίρικο...ναι υφίσταται. Η δεξιότητα να μεταφέρω αυτό το καρέ που μου τρυπάει τον εγκέφαλο όταν βλέπω κάτι χρειάζομαι να εξασκήσω. Γιατί δεν μπορώ να δεχτώ ότι αυτό που είναι στο μυαλό μου δεν το βλέπουν τα μάτια μου (γαμώ την τελειομανία μου μέσα...)

Υ.Γ.

Ε μα τι άλλο?     

 

 

Αυτό το "αμάτι" το τσαχπινογαργαλιάρικο χαχαχα...Να σου πω μια γνώμη? Προσπάθησε να "ακονίσεις" την δεξιότητα, αλλά μην παραβλέπεις το μάτι το "κρυφό".
Κάποια πράγματα για να τα "φυλακίσεις", πρέπει κυρίως να τα αισθανθείς και όχι να τα καταλάβεις.

Υ.Γ.

Έλα μου ντε, τι άλλο? Ότι βάζουμε φώτος για την αισθητική και το καλλιτεχνικό τους "βάρος" είναι δικαιολογία, μπανιστηρτζήδες του κερατά είμαστε χαχα.
Κοίτα τι μου κάνεις σήμερα, μαμήθηκα να βρω φώτο της προκοπής για να σου απαντήσω...     

 

 

Δεν ψάχνω να καταλάβω γιατί αυτό ή εκείνο το καρέ μου έκανε "κλικ". Έκανε-αποθηκεύτηκε-τέλος. Δεν εξετάζω παρακάτω το γιατί και το πως. Δεν έχει και σημασία άλλωστε.
Λυπάμαι μόνο που η τεχνολογία δεν έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο όπου θ' ανοιγοκλείνουμε το βλέφαρο στο καρέ που μας ενδιαφέρει και η αποτύπωσή της να είναι ακριβής.

Υ.Γ.

Ασκήσεις επί "χάρτου" λέγονται αυτά και χαίρομαι...γιατί όσο έψαχνες εσύ, έψαχνα κι εγώ, να σε προλάβω   Και μαζεύω υλικό για το άλλο σου νήμα btw. Το χρωστάω.

 
(Newton)

 

Στο ατελές είναι που βρίσκεται η "ανύψωση", είναι όμορφο να προσπαθείς ν' ακουμπήσεις τ' άπιαστο.
Θα ήταν ανιαρό, αν η τεχνολογία αποτύπωνε ότι θα έπιανε η ίριδα.
Εσύ είσαι του ακριβούς, εγώ είμαι του ελεγχόμενα άναρχου ( όσο κι αν ακούγεται οξύμωρο, ίσως και να είναι χαχα ).
Θέλω οι "δουλειές" μου - λέγε με "κείμενα", λέγε με φωτογραφίες που εγώ τράβηξα -, να εγκλωβίζουν το μυαλό ή το μάτι.
Αλλά να τουσ δίνουν και ένα ελάχιστο ανάσας για δική τους ερμηνεία, "υποχρεώνοντας" τα όμως, να θέλουν να επιστρέψουν στις δικές μου ράγες.

Υ.Γ.

Όπως και να λέγονται, είναι και γαμώ τις κουβεντούλες....Δεν μου χρωστάς τίποτε φίλτατε, αν και όταν σου έρθει η διάθεση..."εδώ" είμαστε...   

 

 

Πρακτικά, το ίδιο πράγμα λέμε, με άλλα λόγια. Σαν τις 2 όψεις του ίδιου νομίσματος.
Θα ήθελα, λοιπόν, αλλά ξέρω πως δεν είναι έτσι και δεν γίνεται έτσι. Ακόμα και στις φωτό που τραβάω, κρατάω την στιγμή (πολλές φωτογραφίες από κινητό καθ' οδόν...έχω δει απίστευτα πράγματα εν τάχη...) ώστε όταν τις ξαναβλέπω να θυμάμαι τι αισθάνθηκα κι όχι τι είδα  
Για τα κείμενά μου...άστο...πολλές είναι οι φορές που με ρωτάνε τι ήθελα να πω. Κάποιες φορές αναρωτιέμαι κι εγώ τι ήθελα να πω   Ευτυχώς ελάχιστες. Είναι που το μυαλό "μπουκώνει" τα δάχτυλα όταν γράφουν, όσο θέλει με ορμή να βγάλει.

Υ.Γ.

Ω ναι, είναι...
Μου χρωστάω, έπρεπε να πω σωστότερα  

 
(γιατί το σκεφτόμουν πολύ τους τελευταίους μήνες...)

 

 
@Tenebra_Silente & @CaptainAfrican
Μου αρέσει η συνομιλία με φωτογραφίες... 

 

 
Και για του λόγου το αληθές...

 

Συχνά πυκνά δυο άνθρωπες λένε τα ίδια, αλλά μάλλον υπάρχουν γωνίες διαφορετικές, εκείνες κάποιοι τρελοί σαν κι εμάς αναζητούν, για να πάνε ακόμη παρά πέρα.
Εγώ στο κινητό γράφω τις μπούρδες μου, στα πλέον απίθανα σημεία και στιγμές.
Όταν μου έρχεται η "ροή", δεν σταματώ, είναι σαν να έχω υποβολέα στο κεφάλι και στα μάτια. Δεν γράφω εγώ, αλλά "κάποιος άλλος", εγώ είμαι απλά η πένα.
Μην νομίζεις, πολλές φορές ούτε κι εγώ καταλαβαίνω τι γράφω χαχαχα...
Το ίδιο συμβαίνει και με τις φωτογραφίες που τραβάω, το μάτι μου είναι απλά ο δίαυλος. Έχω κάποιες αλήθεια πολύ πετυχημένες.
Αλλά θ' ανήκαν και σε κάποια πολύ σημαντική γυναίκα του πλέον παρελθόντος μου ( απίθανα πόδια και καταπληκτικός "αέρας" γενικότερα, δίχως να είναι η "Θεά").
Απ' την οποία όταν είχα ξεκλέψει εκείνα τα κομμάτια της, η σχέση μας το επέτρεπε.
Γι' αυτό και δεν θα τις δουν ποτέ άλλα μάτια πέρα απ' τα δικά μου και τα δικά της.

Υ.Γ.

Αν το θέτεις σαν χρέος στον εαυτό σου, πάω πάσο αγαπητέ... 

 

@Ana Steel γαμάτη δεν είναι? Έτσι και τα δικά μας λέμε και εντός θέματος μένουμε.
Το μόνο ζόρι είναι, να "ξεθάβεις" φώτο, που δεν θα ήταν τελείως μπλιάξ χαχαχα...  

 

 

@Ana Steel , γιατί τελικά από 'κει που δεν το περιμένεις, έρχονται τα καλύτερα  

 

"Θεά" ήταν στα μάτια σου κι αυτό αρκεί.
Επίσης, θα το θεωρούσα "ιεροσυλία" το μοίρασμα των στιγμών 2 ανθρώπων, όταν μόνο εκείνοι γνωρίζουν το κάθε "ίχνος" (ως pixel) της όποιας φωτό.

Το κινητό μου κολλάει με τον αυτόματο μαμωκορρέκτορα και βγάζει αλλαμπουρνέζικα. Τόσο, όσο να γράφω "αέρας" και να βγαίνει "αεροδρόμιο" κι άντε να βγάλω άκρη μετά  
Έχω, όμως το παλιό, καλό, κλασσικό τεφτεράκι. Κι ένα μικρό στυλό. Όπου γράφω λέξεις που έχω ήδη "δει" μέσα στο κείμενο (landmarks) για να με βοηθήσουν να ξεδιπλώσω το μυαλό μετά. Πολλές φορές ορμάνε τα δάχτυλα να γράψουν, το μάτι επεξεργάζεται αλλά ο εγκέφαλος "διαβάζει" αυτά που πιστεύει. Και χρειάζεται ρετούς μετά...ή γενικό ρεκτιφιέ και πέταμα  

Υ.Γ.

Μ' αρέσουν τα Υ.Γ. μας στο είχα ξαναπεί και παλιότερα. Κι ας μην μου βγαίνει τίποτα τώρα, Εκτός του ότι λατρεύω τους Κορσέδες  

 

 

Ήταν πολύ όμορφη στα μάτια μου ( ήταν και αντικειμενικά πολύ όμορφη γυναίκα.
Και είχε όλα τα εξωτερικά χαρακτηριστικά που μ' "έφτιαχναν" και κυρίως ήταν εντελώς σκοτεινός και δύσκολος χαρακτήρας ).
Τεσπα, παρελθόν και η τωρινή μου σύντροφος δεν υπολείπεται.
Εκτός από "ιεροσυλία" να δουν άσχετα μάτια την οποιαδήποτε προσωπική στιγμή που δυο άνθρωποι θα είχαν αποτυπώσει σε "χαρτί".
Για μένα είναι και τρομερή έλλειψη στυλ. Τις φορές που κάποιος πήγε να μου δείξει φώτο κάποιας πρώην του ( όχι ιδιαιτέρως "άκακη" ), έγινα τούρκος.
Δεν έχει σημασία αν το άλλο μέρος δεν θα το μάθαινε, το ξέρει εκείνος/η, που θα το έκανε.

Χαχαχα, εσύ είσαι ακαταλαβίστικος επειδή κολλάει το κινητό σου. Εγώ είμαι γρίφος επειδή κολλάει ο εγκέφαλος μου.
Το τεφτεράκι το έχω κι εγώ, αλλά το χρησιμοποιώ σπανίως. Για τα πολύ "σημαντικά" πράγματα, επειδή το χαρτί "καθαγιάζει", το μελάνι.

Υ.Γ.

Τα υστερόγραφα μας είναι όλα τα λεφτά. Αφού λατρεύεις τους κορσέδες ( και το κορμί της κοπελιάς της φώτο με τις μικρές ατέλειες του...
Που την κάνουν ακόμη πιο όμορφη )...