Love Addiction and Love Avoidance

Ειδαμε ποσο μιλησανε για τη λεσχη μπλτεμπεργκ. Ειδαμε ποσο συμμετείχαν. Ειδαμε ποσες μολοτοφ εριξαν. Ειδαμε επισης ποσο μιλανε για οικολογία. Ειδαμε και τι λυσεις προτεινουν στα προβληματα που θετουν. Είδαμε ποσες μολοτοφ εριξαν στην εταιρεια που επιχειρησε να δολοφονησει την κ. κουνεβα. Ειδαμε ποσες μολοτοφ εριξαν στα χτηρια της teleperformance. Ειδαμε να καινε βιβλια [ασχετα με το περιεχομενο τους] και να κομπαζουν γι αυτο (ελεος ουτε ο μακαρθι δε το εκανε αυτο. μονο ο χιτλερ) τα σκατοφασισταριά. Ακούσαμε και την αποψή τους για το Zeitgeist (κατ εμε, μια απο τις καλυτερες εκφράσεις του αναρχισμού). Εχω δει επίσης ποσο φασιστικά φερονται στρους φασίστες. Εχω δει επισης ποσο φασιστικά φερονται σε απόψεις που δεν συμφωνουν με τις δικες τους σε νήματα συζητησεων [τετοια λογοκρισια ουτε ο μακαρθι δεν εκανε]. Εχω δει ποσο ειρηνιστές ειναι. Εχη δει την ισοτητα τους και τις ιδεες τους και το πνευματικο τους επιπεδο. Εχω δει συντάκτες και αναγνώστες, σε επιχειρησεις στις οποιες δουλευουν, τι θεσεις εχουν και πως δουλευουν (εναν τον ειχα προιστάμενο - μεγας ρουφιανος) ή ποσο η ζωή τους ειναι αντικαπιταλιστική και αναρχική (ο άλλος ηταν αντικαπιταλιστης σε ολα εκτος απο τα 5 λιτρα κοκακολα που καταπινε τη μερα, και τους 3 υπολογιστες που ειχε σπιτι του). Μια απ τα ιδια με τους χρυσαυγίτες ειναι.
Ειναι σαν αυτό που λεει "9-12 επανάσταση. Μετά τηλεόραση."

Δεν τσουβαλιαζω κι εσενα μεσα σε αυτους, αλλα εχω δει περισσότερα απο "λιγα" ασχημα παραδειγματα, για να πεισθώ πως ειναι προβοκάτορες ή στην καλύτερη αγαμητα αγοράκια που διαβασαν 2 σειρες μαρξ διαστρεβλωμενα απο καποιο ρωσσο και εγιναν αναρχοκουμμουνιστες, και χαιρονται που ανηκουν σε καποιο καφάσι.

Και αν θες να βλεπεις νεα που δεν εμφανιζονται αλλού, υπάρχουν και πιο υγιή sites. πχ: http://troktiko.blogspot.com/

υπ' οψιν, το dispute με τον inco εχει ληξει...

 

James Bondage, ενώ έχεις δίκιο στον εντοπισμό των ενοχλητικών αυτών χαρακτηριστικών του Indy, δε λαμβάνεις υπ' όψιν ότι το site άπο τη φύση του είναι συνθετότερο απο το άθροισμα των επι μέρους χρηστών του. Χρήστες με αμάσητες απόψεις κατώτερες των προσδοκιών ενός φόρουμ υπάρχουν παντού (καλά, εκτός απο εδώ...χο χο χο).Δε μειώνει αυτό τη χρησιμότητα του infrastructure ωστόσο.
Σε δύο σημεία ωστόσο θα διαφωνήσω κάθετα: η κουρασμένη και πανάρχαια αντίρρηση για τους "αντικαπιταλιστές με τσι κοκακόλες και τα κομπιούτερ" είναι εξαιρετικά απλοϊκή όσο και παραπλανητική.Δεν ξέρω που στο εγχειρίδιο του καλού αντικαπιταλιστή αναφέρεται ότι αποκυρήσσωμεν την τεχνολογία και τις ανέσεις, αλλά δεν έχω συναντήσει ακομα αυτό το κεφάλαιο.
Επίσης "troktiko" και "υγιή sites" δεν πρέπει να συνατιούνται καν στην ίδια πρόταση.Αν το αίτημα για "εναλλακτική ενημέρωση" μεταφράζεται σε αφιλτράριστη αναδημοσίευση του ο,τιδήποτε και του αντίθετού του ανάμεσα σε ανέκδοτα στρατώνα, βυζόμπαλα και τερατολογίες που ακόμα και η "sun" θα ντρεπόταν να δημοσιεύσει... τότε καλύτερα ερημίτες εκτός σύνδεσης.

 

Από τις 20 ειδησεις στο τρωκτικό, η μια αξιζει. απο τις 50 που αξίζουν οι 20 ειναι δυσεύρετες. τρεις με τεσερεις απο τις δυσευρετες ειναι ουσιαστικά αστερια που δε βρισκονται αλλου. Ανεχομαι λοιπον τα σκουπιδια για τις 2-3 καλες δημοσιεύσεις. Στο indy η τελευταία δημπσιευση που ειδα να εχει αξια ηταν οταν πρωτοαναφερθηκε η επιθεση κατα της Κούνεβα η οποια μαλακιστηκε χαρη σε 2-3 θερμοανεγκεφαλους του indy και μερικους αλλους του ΠΑΜΕ. Ε, νομιζω οτι το τρωκτικό αξιζει λιγο περισσοτερο.

 

Σχεδόν φοβάμαι να ρωτήσω πως αξιολογείς τη μία που θα βρείς στις είκοσι, και τρέμω στην ιδέα τι κάνει στην πνευματική υγιεινή σου το ομολογημένο lifestyle του ρακοσυλλέκτη.

...πίσω στην Αγάπη και τον εθισμό/αποφυγή της.

 

Ο ρακοσυλλεκτης μαζευει σκουπιδια. Αυτος που φιλτραρει τα σκουπιδια για κατι που αξίζει λεγεται ερευνητης. Και αξιολογώ διασταυρωνοντας πηγες απο οπου και να παρω την ειδηση που υποπτευομαι οτι ειναι καλή.
Επειδη ομως δε πιασατε μαλλον την ειρωνία, αντικαταστηστε το τρωκτικό με τη Λαμπίρη.

BTW για προτεινε μας εσυ τι θεωρεις σωστη ενημερωση.

 

Κοίτα, αν θες συζήτηση για την εναλλακτική πληροφόρηση άνοιξε το ανάλογο νήμα και ανέπτυξε το θέμα με όση λεπτεπίλεπτη ειρωνεία τραβάει η όρεξή σου.
Εδώ το θέμα είναι άλλο. Ας το σεβαστούμε.

 

Σορι, για καποιο λογο μου ειχε ξεφυγει το ποστ σου.

Σχετικα με τα συμπτωματα: Ενοειται πως αυτο συμβαινει σε ολους μας και νομιζουμε πως εχουμε απο καταθλιψη μεχρι νοσο των χοιρων γιατι εμφανιζουμε καποια generic συμπτωματα. Ειδικα σε καποια "συνδρομα" και στις ψυχολογικες καταστασεις που δεν ειναι κλινικες, τα πραγματα ειναι καπως αφηρημενα και μαλιστα (μη εχοντας σπουδασει ψυχολογια η κατι σχετικο) νομιζω πως σε μερικες περιπτωσεις ο Χ ψυχολογος ξυπναει μια μερα και ανακαλυπτει ενα καινουργιο συνδρομο, δηλαδη ενα συνολο στοιχειων χαρακτηρα και συμπεριφορας, τα οποια εχουν κοινη αιτια και αποτελεσμα σε μια ομαδα ανθρωπων, οποτε το βαπτιζει "Συνδρομο Πητερ Παν" π.χ. και πλεον ολοι οσοι εχουν τα στοιχεια αυτα, εχουν ονομα. Πασχουν απο το συνδρομο του Πητερ Παν. Το θεμα με ολα αυτα, δεν ειναι τοσο να καταληξεις στο "Α, το χω, ειμαι αρρωστος" η "Δεν το 'χω, ουφ, ευτυχως", ετσι κι αλλιως ολοι εχουμε καποια στοιχεια πο τις περισσοτερες ψυχολογικες ασθενειες, αλλα να ανακαλυψουμε οταν ακολουθουμε συγκεκριμενα πατερν που ειναι βλαβερα, το γιατι το κανουμε και πως μπορουμε να το αλλαξουμε.

Σχετικα με το 2ο ζητημα που θετεις. Δεν μπορω να σου απαντησω σαν ψυχολογος γιατι δεν ειμαι και επισης νομιζω πως αυτοι εχουν και σχολες, δηλαδη οι Αντλεριανοι π.χ. θα σου πουν "Ναι, γιατι μπλα μπλα..." οι Φροιδικοι θα σου πουν "Οχι, γιατι μπλα μπλα..." κλπ. Απο προσωπικη παρατηρηση και απο οτι διαβασει σε βιβλια, η αποψη μου ειναι πως ναι, φυσικα και το τι συμβαινει στην εφηβικη και μετεφηβικη ηλικια σε διαμορφωνει, αλλα σε μεγαλο βαθμο, τα θεμελια της προσωπικοτητας σου μπαινουν μεχρι τα 5 και καπως λιγοτερο απο τα 5 και μετα και ακομα λιγοτερο μετα τα 15 η τα 18. Αν καποιος αρχισει να αυτοψυχαναλυεται, η να ψυχαναλυεται με καποιον ειδικο στα 18 του, η στα 26 η στα 32, θα του ειναι φοβερα δσκολο να αλλαξει στοιχεια που εχουν ριζωσει μεσα του απο την παιδικη του ηλικια και θα πρεπει να προσπαθησει παρα πολυ, ωστε πλεον στην ενηλικη ζωη του, να απαλλαχτει απο παγιωμενες συμπεριφορες. Ειναι τοσο βαθια μεσα μας αυτα τα στοιχεια, που αν θελουμε να "αλλαξουμε" το πως ειμαστε βασει του πως μεγαλωσαμε, πρεπει να προσπαθουμε συστηματικα για χρονια, μεγαλο μερος της ενηλικης ζωης μας.

Επιστρεφοντας στην τελευταια σου προταση, νομιζω για να στραφει ο ψυχισμος καποiου σε απροβλεπτες κατευθυνσεις λογω καποιου η καποιων γεγονοτων που θα συμβουν στην ενηλικη ζωη του, θα πρεπει να 'ναι ακραιο το γεγονος, η να συμβει καποιο λιγοτερο ακραιο γεγονος, το οποιο δεν θα τον στρεψει το ιδιο σε καποια απροβλεπτη κατευθυνση, αλλα θα πυροδοτησει θαμμενα triggers απο την παιδικη ηλικια. Επισης θεωρω πως οσο πιο "καλα" εχει μεγαλωσει κανεις, δηλαδη με αγαπη, προσοχη και με υγειη τροπο γενικα, τοσο λιγοτερο μπορει καποιο γεγονος, ακομα και τραγικο, που θα συμβει αργοτερα στη ζωη του να τον "ριξει" η να τον στρεψει προς ανεξελεγκτες κατευθυνσεις.

 

Ναι, οκ, το ΄πιασα το νόημα.
Για την τελευταία πρόταση: βασικά αυτό που είχα στο μυαλό μου δεν ήταν απαραίτητα να συμβεί κάτι κακό, αλλά και κάτι καλό ίσως (αυτό κι αν είναι απρόβλεπτη κατάσταση!). Το σκεπτικό μου ήταν πάνω κάτω "οκ-η μαμά σου σε κοίταζε στραβά όταν ήσουν μικρός-από τότε τίποτα δε συνέβει στη ζωή σου που να σε κάνει να ξεπεράσεις αυτο το κοσμογονικό γεγονός;"
Υπερβάλω λίγο, αλλά καταλαβαίνεις πως το εννοώ.
Με κάλυψες πάντως.

 

Ναι, εχεις δικιο, συμβαινουν και καλα γεγονοτα (χεχ!). Ναι, νομιζω πιθανο να ξεπερασεις καποια τραυματα της παιδικης ηλικιας αν μετα η θεα τυχη μετα σου χαμογελασει μερικες φορες, αλλα ειναι και πιθανο να μην μπορεσεις να τα χαρεις αυτα τα χαμογελα, if you don't deal with your issues. Αν δηλαδη μια γκομενα μεγαλωσε με το να την δερνει ο πατερας της, τοτε και η μοιρα να της στειλει τον τελειο ανδρα που την λατρευει, πιθανον να μην μπορει να τον εκτιμησει, γιατι δεν εχει μαθει να δεχεται "τρυφεροτητα" η αγαπη απο το αντιθετο φυλο και αυτο την μπερδευει. Και φυσικα υπαρχει και η περιπτωση να της στειλει η μοιρα εναν bdsmερ ο οποιος θα ειναι τρυφερος μαζι της και θα την αγαπαει αλλα θα την δερνει κιολας και η τυπισα να γουσταρει and they lived happily ever after. Και η ευτυχια που θα της δωσει αυτος, να κλεισει τις πληγες της. Εχει πλακα πως ενω εμεις οι ανθρωποι ειμαστε απιστευτα ατελεις και δυσλειτουργικοι, μερικες φορες "κλειδωνουμε" τοσο τελεια με εναν ανθρωπο, μια δουλεια η μια παρεα, που δεν ειμαστε πια δυσλειτουργικοι. Βλ. την ταινια "Η Γραμματεας".

 

Ή, όπως έλεγε ο Γούντη Άλλεν (στο Μανχάτταν, νομίζω; ) "οι νευρώσεις της ταίριαξαν απόλυτα με τις νευρώσεις μου".