Love Letters

Απάντηση: Love Letters

Μας κακομαθαίνετε κύριε Dolmance μας!

 

Απάντηση: Love Letters

Το περίμενα ότι θα παρέμβεις. Σε παρακολουθώ. Αλλά γιατί το λες αυτό; Άδικο είχα με την άπληστη; Κι ήταν και της αντιπολίτευσης - απ' αυτές τις σουρλουλούδες του Μαϊάμι.

 

Απάντηση: Love Letters

Χίλια δίκια - της έκανες τα μούτρα κιμά αναμφίβολα! Απλώς περιμένω τη συνέχεια, σε ανάλογο ύφος φυσικά...

 

Στην Fanny Brawne:

Δεν μπορώ να υπάρχω χωρίς εσένα – δεν θυμάμαι τίποτε παρά μόνο πότε θα σε ξαναδώ – η ζωή μου φαίνεται να σταματάει εκεί – δεν βλέπω πιο πέρα. Με έχεις απορροφήσει.

Έχω μία αίσθηση αυτή τη στιγμή σαν να λιώνω…με παραξένευε το ότι οι άνθρωποι μπορούν να πεθάνουν ως μάρτυρες για τη θρησκεία – με έκανε να ριγώ – δεν ριγώ πια – θα γινόμουν μάρτυρας για την δική μου θρησκεία – η αγάπη είναι η δική μου θρησκεία – θα μπορούσα να πεθάνω γι αυτή – θα μπορούσα να πεθάνω για σένα. Η πίστη μου είναι η αγάπη κι εσύ είσαι το μόνο της δόγμα – με έχεις συνεπάρει με μία δύναμη που δεν μπορώ να της αντισταθώ.

- John Keats

Ο John Keats (1795 - 1821) στην ηλικία των 23 ετών συνάντησε και ερωτεύθηκε την Fanny Brawne. Δυστυχώς είχε ήδη αρρωστήσει από φυματίωση. Αρραβωνιάστηκαν κρυφά. Η υγεία του όμως χειροτέρεψε και σε μία προσπάθεια να σώσει τη ζωή του μετακόμισε στην Ιταλία. Πέθανε στα 25 του. Τον έθαψαν με μία επιστολή της Fanny, που δεν πρόλαβε να ανοίξει ποτέ, δίπλα στην καρδιά του.

 

Απάντηση: Love Letters

Η απάντηση της αγαπημένης μου: "Ρε μαλάκα Έλληνα, το πορτοφόλι σου το βούτηξα επειδή αν στο ζήταγα δεν θα μου το έδινες, τσιφούτη, χολεριασμένε, που να σε θάψουν ζωντανό και να μη λιώνεις, σκουληκαντέρα. Ρε κωλομαουνιέρη εγώ σε αγαπούσα τόσο, γιατί δεν ξηλωνόσουνα, τζάμπα μοιράζουν τα βρωμόμουνα στον τόπο σου τον ξεφτιλισμένο; "
Κατόπιν της αλληλογραφίας αυτής, ένιωσα τον έρωτα, στην τρυφερότερη μορφή του, να με κατακλύζει, απ' το ρουθούνι ως τους κάλους των ποδών μου, κι ορκίστηκα να μην την ξεχάσω ποτέ. Έκτοτε, στις μπουρδελότσαρκες έπαιρνα μαζί μου μόνο κέρματα και μια φωτογραφία της μητρός μου, για να τρομάζουν τα ξωτικά.

 

Η Βασίλισσα της Αγγλίας και μητέρα της Queen Mary, Catherine of Aragon (1485 - 1536) υπήρξε μία από τις πολλές συζύγους του Henry VIII. Αν και την χώρισε το 1533, η Catherine παρέμεινε αφοσιωμένη στον Henry μέχρι τον θάνατό της το1536.


1535

Κύριέ μου και Αγαπημένε μου Σύζυγε,

Παραδίδομαι στο έλεός σου. Η ώρα του θανάτου μου πλησιάζει γρήγορα και, έτσι όπως είναι η κατάστασή μου, η τρυφερή αγάπη που σου οφείλω με αναγκάζει, με λίγα λόγια, να σου θυμίσω την υγεία και την προστασία της ψυχής σου, που θα πρέπει να βάλεις πάνω από όλα τα εγκόσμια, και πάνω από την φροντίδα και έγνοια για το κορμί σου, για το οποίο μου προκάλεσες πολλές λύπες και στον εαυτό σου πολλά βάσανα.

Από την μεριά μου σου τα συγχωρώ όλα, ω ναι, ελπίζω και προσεύχομαι ευλαβικά στον Θεό να σε συγχωρήσει και Αυτός…

Τέλος, παίρνω όρκο, ότι τα μάτια μου επιθυμούν εσένα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.

 

11 Νοεμβρίου, 1912

Fraulein Felice!

Θα σας ζητήσω τώρα μία χάρη που ακούγεται λίγο τρελή, και που θα μου φαινόταν κι εμένα τρελή αν ήμουν ο παραλήπτης του γράμματος. Είναι η μεγαλύτερη δοκιμασία την οποία θα μπορούσε να υποστεί ακόμη και το πιο καλό άτομο. Λοιπόν, ορίστε.

Να μου γράφετε μόνο μία φορά την εβδομάδα, έτσι ώστε το γράμμα σας να έρχεται την Κυριακή – δεν μπορώ να αντέξω τα καθημερινά σας γράμματα, δεν έχω την δύναμη να τα αντέξω. Για παράδειγμα, απαντώ ένα γράμμα σας, μετά ξαπλώνω στο κρεβάτι σε φαινομενική ηρεμία, αλλά η καρδιά μου χτυπάει σε ολόκληρο το σώμα μου και σκέφτεται μόνο εσάς. Σας ανήκω. Δεν υπάρχει στ’ αλήθεια κανένας άλλος τρόπος να το εκφράσω, και αυτός ακόμα δεν είναι αρκετά δυνατός. Αλλά γι αυτόν ακριβώς τον λόγο δεν θέλω να ξέρω τι φοράτε. Με ταράζει τόσο πολύ που δεν μπορώ να χειριστώ την ζωή. Και γι αυτό δεν θέλω να ξέρω αν με συμπαθείτε. Αν το ήξερα, πώς θα μπορούσα, τόσο ανόητος που είμαι, να συνεχίσω να κάθομαι στο γραφείο μου, ή εδώ στο σπίτι μου, αντί να πηδήξω πάνω σ’ ένα τραίνο με τα μάτια κλειστά και να τα ανοίξω μόνο όταν θα είμαι μαζί σας; Ω, υπάρχει ένας πολύ θλιβερός λόγος που δεν το κάνω. Θα το πω με λίγα λόγια: Η υγεία μου είναι αρκετά καλή μόνο για μένα, όχι για γάμο, πόσο μάλλον για την πατρότητα. Και όμως όταν διαβάζω τα γράμματά σας, αισθάνομαι ότι μπορώ να παραβλέψω ακόμη και αυτά που δεν είναι δυνατόν να παραβλεφθούν.

Ας είχα την απάντησή σας τώρα! Και πόσο φρικτά σας βασανίζω, και πόσο σας πιέζω, στην ησυχία του δωματίου σας, να διαβάσετε αυτό το γράμμα, το πιο απαίσιο γράμμα που βρέθηκε ποτέ πάνω στο γραφείο σας! Ειλικρινά, μου φαίνεται μερικές φορές ότι σας κατατρέχω σαν φάντασμα! Mόνο αν είχα στείλει το γράμμα του Σαββάτου, όπου σας ικέτευα να μην μου γράψετε ποτέ ξανά, και όπου έδινα την ίδια υπόσχεση. Ω Θεέ μου, τι με απέτρεψε από το να στείλω εκείνο το γράμμα; Όλα θα ήταν καλά τώρα. Αλλά είναι δυνατή μία ήρεμη λύση τώρα; Θα βοηθούσε αν γράφαμε ο ένας στον άλλον μόνο μία φορά την εβδομάδα; Όχι, αν το μαρτύριό μου μπορούσε να γιατρευτεί με τέτοια μέσα δεν θα ήταν σοβαρό. Και ήδη προβλέπω ότι δεν θα μπορέσω να αντέξω ούτε τα γράμματα της Κυριακής. Και γι αυτό, για να αντισταθμίσω την χαμένη ευκαιρία του Σαββάτου, σας ζητώ με όση δύναμη μου έχει απομείνει στο τέλος αυτού του γράμματος: αν θεωρούμε πολύτιμες τις ζωές μας, ας τα ξεχάσουμε όλα.

Μήπως σκέφτηκα να υπογράψω ως Dein? Όχι, τίποτε δεν θα μπορούσε να είναι πιο ψεύτικο. Όχι, είμαι για πάντα αλυσοδεμένος στον εαυτό μου, αυτό είμαι, και με αυτό πρέπει να προσπαθήσω να ζήσω.

Franz


Ο Franz Kafka (1883 - 1924) συνάντησε την Felice Bauer το 1912. Για πέντε χρόνια είχαν μία θυελλώδη αλλά τελικά ανεκπλήρωτη ερωτική σχέση.

 

16 Ιουνίου, 1593

Περίμενα υπομονετικά μία ολόκληρη μέρα χωρίς νέα σου. Μετράω τα λεπτά και έτσι πρέπει. Αλλά και δεύτερη μέρα – δεν βλέπω να υπάρχει λόγος γι αυτό, εκτός αν οι υπηρέτες μου τεμπελιάζουν ή τους συνέλαβε ο εχθρός, αφού δεν τολμώ να κατηγορήσω εσένα, όμορφε άγγελέ μου: είμαι τόσο σίγουρος για την αγάπη σου – η οποία οφείλεται σίγουρα σε μένα, γιατί η αγάπη μου ποτέ δεν υπήρξε μεγαλύτερη, ούτε η επιθυμία μου πιο δυνατή. Γι αυτό το επαναλαμβάνω σε όλα μου τα γράμματα: έλα, έλα, έλα, γλυκιά μου αγάπη.

Τίμησε με την παρουσία σου τον άντρα που, αν ήταν ελεύθερος, θα ταξίδευε χίλια μίλια για να ρίξει τον εαυτό του στα πόδια σου και δεν θα έφευγε ποτέ από εκεί. Όσο γι αυτά που συμβαίνουν εδώ, έχουμε στραγγίξει την τάφρο αλλά τα κανόνια μας δεν θα βρίσκονται στη θέση τους πριν την Παρασκευή, οπότε, με το θέλημα του Θεού, θα δειπνήσω στην πόλη.

Μία μέρα αφού φτάσεις στην Mantes, η αδελφή μου θα φτάσει στην Anet, όπου θα έχω την ευχαρίστηση να σε βλέπω κάθε μέρα. Σου στέλνω ένα μπουκέτο με άνθη πορτοκαλιάς που μόλις έλαβα. Φιλώ τα χέρια της Κοντέσας, αν είναι εκεί, και της καλής μου φίλης, και όσο για σένα, αγάπη μου, φιλώ τα πόδια σου ένα εκατομμύριο φορές.

Henry IV (1553-1610), βασιλιάς της Γαλλίας, στην Gabrielle d'Estrees, από το πεδίο της μάχης.

 

Λονδίνο, Δεκέμβριος 1842 ή αρχές του 1843

Επειδή σε αγάπησα τόσο πολύ ώστε να σου δώσω όλη μου τη ζωή όταν το να δώσω ήταν τόσο δύσκολο – επειδή σε έκανα το κέντρο όλων των ελπίδων μου για γήινη ευτυχία – επειδή δεν αγάπησα κανέναν άλλο άνθρωπο όπως αγάπησα εσένα, δεν θα μπορούσες ποτέ να είσαι για μένα όπως οποιοσδήποτε άλλος άνθρωπος, και μου είναι εντελώς αδύνατο να αδιαφορήσω για σένα ποτέ.

Επειδή όλη μου η ύπαρξη είχε ως μοναδικό αντικείμενο εσένα, και όλες οι σκέψεις μου, οι ελπίδες μου, τα αισθήματά μου υπήρξαν δικά σου στο απώτατο σημείο τους, μου είναι εντελώς αδύνατο να το ξεχάσω αυτό ποτέ – να ξεχάσω ποτέ ότι υπήρξες κάποτε εραστής μου και είσαι ο άντρας μου…Δεν μπορώ να σε δω χωρίς αισθήματα. Η καρδιά μου πάντα ανταποκρίνεται στη φωνή σου, και το αίμα στις φλέβες μου απαντά στον ήχο των βημάτων σου.

Frances Anne (Fanny) Kemble (1809-93), Αγγλίδα ηθοποιός. Είχε μία σύντομη αλλά μεγάλη καριέρα στη σκηνή ως ηθοποιός Σαιξπηρικών ρόλων. Παντρεύτηκε τον Pierce Butler, ιδιοκτήτη φυτείας στην Αμερική αλλά ο γάμος τους δεν κράτησε πολύ και η Fanny επέστρεψε στη θεατρική σκηνή και σε Σαιξπηρικούς μονολόγους.

 

Σάββατο 19 Μαίου,1917

Αγάπη μου,

Μην φανταστείς, επειδή θα βρεις αυτά τα λόγια στο ημερολόγιό σου ότι ψάχνω τα πράγματά σου. Το ξέρεις ότι δεν το κάνω αυτό – και πού αλλού να άφηνα μια ερωτική επιστολή; Γιατί λαχταρούσα να σου γράψω μια ερωτική επιστολή απόψε.

Είσαι παντού μέσα μου – είναι σαν να σε αναπνέω, να σε ακούω, να σε νιώθω μέσα μου, είσαι μέρος μου.

Τι κάνω εδώ; Λείπεις. Σε είδα στο τρένο, στον σταθμό, να οδηγάς, να κάθεσαι στο φως της λάμπας, να μιλάς, να χαιρετάς ανθρώπους, να πλένεις τα χέρια σου…Κι εγώ είμαι εδώ…κάθομαι στο γραφείο σου.

Υπάρχουν μερικά πέταλα λουλουδιών στο γραφείο και ένα σβησμένο σπίρτο και μία Magdeburgische Zeitung. Είμαι σαν στο σπίτι μου όσο και αυτά.

Όταν βράδιασε, και το σούρουπο ήρθε από τον σιωπηλό κήπο, γλύφοντας τα τυφλά παράθυρα, ο πρώτος και τελευταίος φόβος μου εμφανίστηκε. Έφτιαχνα καφέ στην κουζίνα. Ήταν τόσο βίαιο, τόσο φοβερό που άφησα κάτω την καφετιέρα – και το έβαλα στα πόδια – έτρεξα έτρεξα μακριά από το στούντιο και βγήκα στο δρόμο με την τσάντα μου στη μασχάλη και ένα μάτσο χαρτιά και ένα στυλό στο άλλο χέρι. Αισθάνθηκα ότι αν ερχόμουν εδώ και έβρισκα την Mrs. F θα ήμουν ασφαλής.

Την βρήκα και άναψα τη σόμπα σου, κούρδισα το ρολόι σου, τράβηξα τις κουρτίνες και αγκάλιασα το μαύρο παλτό σου πριν καθίσω κάτω, δεν φοβόμουν πια. Μην θυμώνεις μαζί μου, Bogey. Ca a ete plus fort que moi .... Γι αυτό είμαι εδώ.

Όταν ήρθες για τσάι το απόγευμα πήρες ένα μπριός, το έκοψες στη μέση και έβγαλες το μαλακό μέρος από μέσα με τα δυο σου δάχτυλα. Πάντα αυτό κάνεις με ένα κέικ ή με ένα ρολό ή με ένα κομμάτι ψωμί. Είναι ο τρόπος σου – με το κεφάλι σου λίγο να γέρνει στο πλάι.

Όταν άνοιξες τη βαλίτσα σου, είδα το παλιό σου μαντηλάκι και ένα Γαλλικό βιβλίο, όλα ανακατωμένα μέσα. «Tig, έχω μόνο 3 μαντήλια.» Γιατί αυτή η θύμηση να μου είναι τόσο τρυφερή;…

Χθες το βράδυ, υπήρξε μια στιγμή πριν πέσεις στο κρεβάτι. Στάθηκες, εντελώς γυμνός, έγειρες λίγο μπροστά, μιλούσες. Ήταν μόνο για μια στιγμή. Σε κοίταξα – σ’ αγαπούσα τόσο, αγαπούσα το σώμα σου με τόση τρυφερότητα. Α, αγάπη μου!

Και δεν σκέφτομαι το πάθος. Όχι, εκείνο το άλλο πράγμα που με κάνει να αισθάνομαι ότι κάθε κομματάκι σου είναι τόσο πολύτιμο για μένα – οι απαλοί σου ώμοι – το λευκό ζεστό σου δέρμα, τα αυτιά σου κρύα όπως είναι κρύα τα κοχύλια - οι μακριές σου γάμπες και τα πόδια σου που τόσο αγαπώ να αγκαλιάζω με τα δικά μου πόδια – η αίσθηση της κοιλιάς σου – και η λεπτή νεανική σου πλάτη. Ακριβώς κάτω από το κόκαλο που ξεπροβάλλει στο σβέρκο σου έχεις μια μικρή ελιά.

Είναι εν μέρει επειδή είσαι νέος, γι αυτό αισθάνομαι αυτή την τρυφερότητα. Αγαπώ το στόμα σου. Δεν θα μπορούσα να το αντέξω να το ακουμπήσει ούτε ένα κρύο αεράκι αν ήμουν Θεός.

Εμείς οι δύο, ξέρεις, έχουμε τα πάντα μπροστά μας, και θα κάνουμε μεγάλα πράγματα. Έχω απόλυτη πίστη σε μας, και τόσο τέλεια είναι η αγάπη μου για σένα που είμαι, όπως είμαι, ακίνητη, σιωπηλή ως το μεδούλι της ψυχής μου.

Δεν θέλω κανέναν άλλον εκτός από σένα για εραστή και φίλο μου και σε κανέναν εκτός από σένα δεν θα είμαι ποτέ πιστή.

Είμαι δική σου για πάντα.

Tig.

Katherine Mansfield, συγγραφέας, στον άντρα της John Middleton Murray. Έμειναν μαζί αρκετά χρόνια, μέχρι τον πρώιμο θάνατό της από φυματίωση το 1923.

 

Απάντηση: Love Letters

Κίεβο 10/7/2008

Άννα,
Έμαθα τυχαία για τον πρόσφατο γάμο σου. Πόσο αμοιβαίο πάθος, πόση αναστάτωση, πόσο χρόνο βουτηγμένοι στην απόγνωση. Ξαπλωμένος στο κρεβάτι του ξενοδοχείου, θυμάμαι την εποχή που ακόμα σε θυμόμουν.

G_E

( Από τη σειρά Ταξίδια - ναυτία - ξένος - ξενοδοχεία

 

27 Ιανουαρίου, 1918

Η αγάπη μου για σένα απόψε είναι τόσο βαθιά και τρυφερή που είναι σαν να την αποπνέω και έξω από μένα. Είμαι σαν μία μικρή λίμνη αγκαλιασμένη από ψηλά βουνά. Αν ανέβαινες στα βουνά, θα με έβλεπες εκεί κάτω χαμηλά, να λάμπω στο βάθος μου –απύθμενη, αγάπη μου. Θα μπορούσες να ρίξεις την καρδιά σου μέσα μου και δεν θα την άκουγες ποτέ να χτυπά στον βυθό.

Σ’ αγαπώ – σ’ αγαπώ – Καληνύχτα. Ω Bogey, τι είναι να αγαπάει κάποιος έτσι!

Katherine Mansfield, στον άντρα της.