Master και κοινωνικό status.

Σκλάβα είναι στον αφέντη της και σε κανέναν άλλον.

 

Δεν θέλω να το προσωποποιήσω στο μέλος, αρκετά έχει στοχοποιηθεί ήδη.
Αλλά να μιλήσουμε και για λίγο βδσμ κάποια στιγμή.
Ο Μάστερ μας είναι ο ιδιοκτήτης μας, το στάτους του είναι η Κυριαρχία του στην ζωή μας. Είναι κάτι βαθύτερο και ουσιαστικότερο από αυτό το κατά τα άλλα "μη μεμπτό" που ανέφερες.
Είναι κάτι επίσης ουσιαστικότερο από τις "συνοδείες" σε διάφορα events ή add on συντροφικότητες. Σαν φιλοσοφία και κοσμοθεωρία.
Το πως το βλέπει ο καθένας είναι δικαίωμα του, αλλά υπάρχει μια δομή, μια βάση που είναι άσχετη από τις προσωπικές μας ανέσεις πολυτέλειες και επιφάνειες.
Και αυτή η βάση αντιτίθεται σε ρηχότητες.
Δεν ξέρω και δεν μπορώ να φανταστώ κανένα ηδονιστή που να χρειάζεται να τσεκάρει εκκαθαριστικά για να καυλώσει.
Βασικό μέλημα της υποτακτηκότητας είναι η παράδοση και όχι το ζύγισμα. Δεν χουλαντρίζουμε τον Κυρίαρχο στα δεδομένα που θέλουμε εμείς και μας βολεύουν.
Ο Κυρίαρχος δεν βολεύει και δεν βολεύεται στα δεδομένα μας, τα διαλύει για να φτιάξει τα δικά του, ο παλιοσαδιστής. Και το ταξίδι ξεκινάει από την στιγμή που μας ελευθερώνει από τα δικά μας. Μας ανοίγει το μυαλουδάκι, την καύλα, την δύναμή μας.
Φυσικά και μπορεί ο καθένας μας να επιλέξει ότι θέλει για σύντροφο, με όποια κριτήρια. Αδιαπραγμάτευτα!
Κατά πόσο τα κριτήρια αυτά σχετίζονται με το βδσμ είναι ένα άλλο Θέμα.
Αξίζει να αναφερθεί και αυτό νομίζω, γιατί πολύ χτυποκάρδια στο μπέβερλι χιλς ρε παιδιά το κάναμε το νηματάκι.

 

αμαν ειναι ετσι να του λες του αλλου "αααα κοιταξε να δεις εγω και τα ταξιδακια μου θελω και τα ποτακια μου και τις εξοδους μου και τη παρεα μου" τοτε να γινω κι εγω.... που γινονται οι εγγραφες;

 

Όλα αυτά θαυμάσια που αναφέρεις και όλα αυτά αφορούν *εσένα*.

Το τι περιέχει μια σχέση Κ/υ -και εφόσον μιλάμε για BDSM και όχι για Σπαρτιάτες/Είλωτες ή Αθηναίους/Μήλιους- είναι κοινά αποδεκτό. Αν λοιπόν για το όποιο "υ" απαραίτητη προϋπόθεση στο μυαλό του είναι ο/η Κ του να έχει ανάλογη ή καλύτερη οικονομική κατάσταση αλλιώς δεν υπάρχει περίπτωση να τον δει ως Κ είναι αυστηρά *δικό του* θέμα.

Γιατί το "qui est ex veritate, audit meam vocem" έχει απάντηση και είναι "Quid est veritas?"

 

Νομίζω ότι όλη η συζήτηση δεν έχει να κάνει με το βδσμ αλλά με το επί δεκαετίες στερεότυπο που έχουν μεγαλώσει οι ελληνίδες. Αυτό που μου κάνει εντύπωση δεν είναι αυτά που ισχυρίζεται η @Illicit , η οποία δεν εκφράζει τίποτε άλλο από το κυρίαρχο στερεότυπο περί ισχυρού άνδρα με κριτήριο την οικονομική κατάστασή του (πόσο γνώριμο από τη δεκαετία του 50) αλλά όσοι αντιρρούν παριστάνοντας ότι αυτό δεν είναι ένα κυρίαρχο στερεότυπο αλλά αντιθέτως αφορά μια ομάδα κατάπτυστων φιλοχρήματων γυναικών.

 

Στη ζωή Μου, είχα απανωτές δυνατότητες να συναναστραφώ -και να Με "ποθήσουν", "κηνυγήσουν", " διεκδικήσουν" - με άνδρες όχι απλά ευκατάστατους, αλλά πλούσιους... Ωραία και τα εστιατόρια, ωραία και τα σπα και τα παπούτσια, ωραία και τα φανταστικά ξενοδοχεία, όμορφες όλες οι πολυτέλειες της ζωής, δε λέω, και σε καμμία περίπτωση δε Με χαλάει να μπορώ να απολαμβάνω κατά καιρούς αυτά τα όμορφα πράγματα.

Εγώ όμως ξεκαύλωνα. Αυτό ήταν το βασικό Μου πρόβλημα. Και βαριόμουν θανάσιμα είτε η μόρφωση και οι γνώσεις τους ήταν υψηλές είτε δεν ήταν. Είτε είχαν κουλτούρα είτε ήταν χοντράνθρωποι που απλώς ήταν καλοί στο να βγάζουν χρήμματα...

Βασικό στοιχείο ξεκαυλώματος η υπεροψία που γεννάει ο πλούτος και η όποια εξουσία έχουν πάνω στις ζωές όσων εργάζονται από όποιες θέσεις στο οικονομικό οικοδόμημά τους. Η έλλειψη ανθρωπιάς και συμπόνιας.. Η αντίληψη ότι τα πάντα αγοράζει το χρήμμα. Η τσιγκουνιά. Και πως την εννοώ... Μπορεί ο άλλος να ξόδευε για μία βραδιά οπουδήποτε (εστιατόριο, "μπουζούκια", όπερα, ταξίδι, ρούχα, γκάτζετ, κλπ) μία μικρή περιουσία με μεγάλη ευκολία και άνεση. Γιατί το έκανε αποκλειστικά για τον εαυτό του, για την πάρτη του, για το συμφέρον του. Αποκλειστικά για τη δική του ικανοποίηση, καύλα, συμφέρον, ευχαρίστηση. Εκεί ναι, μπορούσαν να είναι large, χχχχχlarge. Ποτέ όμως ανιδιοτελώς, ποτέ για να χαρίσουν χαρά ή διευκόλυνση σε κάποιον άλλον άνθρωπο, έτσι, γιατί μπορούσαν και είχαν κάθε δυνατότητα, χωρίς άλλο αντάλαγμα πέραν από τη χαρά ότι συμπαρίστασαι, διευκολύνεις, δίνεις χαρά ή λύση σε κάποιον άλλον άνθρωπο. Εκεί μετρούσαν και το δεκαρικάκι. Εκεί τα πάντα ήταν ακριβά. Εκεί υπήρχε γκρίνια και διαμαρτυρία και κακία...

Ως θηλυκό υπήρχε πάντα κάτω από την όποια κίνηση "κεράσματος" ή "δώρου" προς Εμένα η έννοια του με αυτήν την "προσφορά" κάτι αγοράζω από εσένα, κάτι περιμένω και απαιτώ, κάτι εξαγοράζω. Συνήθως σεξ ή συντροφιά, ή παίνευε και ανέβαζε κι άλλο τον εγωισμό Μου όσο εξιστορούμαι τα επιτευγματά μου...

Ποτέ προσφορά χωρίς αντάλλαγμα, χωρίς εξαγορά, χωρίς την απλή όμορφη χαρά του προσφέρω κάτι απλά για να κάνω τον άλλον -που με ενδιαφέρει υποτίθεται- χαρούμενο.

Αυτού του είδους το χρήμα προσωπικά το έβρισκα πάντα πολύ ακριβό και καταπιεστικό ψυχοσυναισθηματικοερωτικά. Και η υπόνοια και μόνο της όποιας απαίτησης ιδιοκτησίας επάνω Μου, όχι μόνο δε Με γέμιζε άσφάλεια αλλά τα σίδερα από το χρυσό κλουβί που έβλεπα να ορθώνονται γύρω Μου αν έμενα σε αυτές τις σχέσεις, με γέμιζαν ασφυξία, δυσφορία, και ξεκαύλωμα...

Παρατηρούσα πολλές άδειες ζωές σε αυτά τα περιβάλλοντα. Ένας βαρώνος Μου έδειξε αρχικά με μεγάλο καμάρι τη συλλογή του από αυτοκίνητα σπάνιες αντίκες. Θα ήταν γύρω στα τριάντα αμάξια, γυαλισμένα φουλ, σε ένα ιδιωτικό υπόγειο γκαράζ με φύλαξη που κόστιζε κι εγώ δεν ξέρω πόσα. Το παράπονό του ήταν ότι δεν είχε καμμία να μοιραστεί μία βόλτα μαζί τους, να τις βγάλει έξω στο δρόμο, να τις οδηγήσει, με μία γυναίκα στο πλάι του που να νοιάζεται για εκείνον και όχι για τα χρήμματά του. Πήγα βόλτα μαζί του τρεις φορές γιατί τον λυπήθηκα. Είμαι και ψυχοπονιάρα... Λολ... Αλλά τι να του κάνω που το μόνο που ήξερε ήταν να εξαγοράζει τη συντροφιά και την παρέα; Είχε ξεχάσει πλέον πως να μπορεί να μιλάει με έναν άλλον άνθρωπο, ανθρώπινα, στα ίσια... Μετά τη θλιβερή εξομολόγηση της πελώριας μοναξιάς του, της γυναίκας του που δεν τον αγαπάει αλλά είναι εκεί για τα λεφτά του, τα παιδιά του που δεν τον σέβονται και δεν τον εκτιμούν αλλά τον χρησιμοποιούν για τα λεφτά του, των φίλων που δεν έχει πιά γιατί όλες οι σχέσεις βασίζονται σε συναλλαγές κοινών συμφερόντων και ισχύουν ως σχέσεις μόνο όσο ισχύουν αυτά τα κοινά συμφέροντα γιατί την επόμενη στιγμή μπορεί να γίνουν λύκοι μεταξύ τους, κλπ, κλπ, μου πρότεινε να Με πληρώνει για να του κάνω παρέα... Έφαγε τη μούτζα του και δεν ξαναπήγα βόλτα...

Παρομοίως, πάντα μα πάντα υπήρχε αυτή η έννοια της συναλλαγής κι έχω ατελείωτα πολλές τέτοιου είδους ιστορίες στο δισάκι Μου βιωμένες και όχι θεωρητικές, κάποιες πολύ πιο σκοτεινές και κάποιες εντελώς απάνθρωπες από του καημένου του άχρηστου του αποτυχημένου του βαρώνου που το μόνο που διέθετε ήταν χρήμα και αντίκες σε αφθονία...

'Ελα που Εγώ είμαι βιτσιόζα. Που θέλω να είμαι ελεύθερη να δίνω και να Μου δίνουν επειδή έτσι γουστάρουμε, έτσι νιώθουμε, έτσι χαιρόμαστε και όχι γιατί πρέπει ή γιατί "χρωστάω" η Μου "χρωστούν"... Αυτό ως στάση, ως αντίληψη, ως κόνσεπτ, δεν το συνάντησα ποτέ σε αυτούς τους "κύκλους" εκείνων των οικονομικών μεγεθών. Και από κάτω συνήθως απίστευτος κυνισμός, σκληρότητα για τους λιγότερο οικονομικά τυχερούς, τσιγγουνιά για εκείνους που υποφέρουν και μαζί κρίσεις αχρηστείας τους, εγωισμούς αφάνταστα πελώριους, βαθιά μοναξιά και ψυχική κενότητα. Γιατί αν δεν ξέρεις να μοιράζεσαι μέσα από την ψυχή σου και ξέρεις μόνο να την πουλάς και να την αγοράζεις σημαίνει ότι είναι νεκρή...

Στην πολυτάραχη και πολυπεριπετειώδη ζωή Μου έως τώρα, έχω βρεθεί άλλες φορές να έχω χρήμματα, άλλες φορές να μην έχω καθόλου. Άλλες φορές να στηρίζω Εγώ οικονομικά τα πάντα μας και άλλες φορές να στηρίζουν οι άλλοι οικονομικά τα πάντα μας.

Μου αρέσει αυτό που έχω να το δίνω και να το μοιράζομαι και μου αρέσει αυτό που έχουν οι άλλοι να το δίνουν και να το μοιράζονται, είτε είναι ψυχικό, είτε συναισθηματικό, είτε πρακτικό, είτε οικονομικό. Δε νιώθω ότι Μου χρωστάει κανένας τίποτε γι αυτό που απλόχερα χαρίζω από τη δική Μου θέληση και καύλα και δε νιώθω ότι χρωστάω σε κανέναν τίποτε γι αυτό που απλόχερα μου χαρίζει από τη δική του θέληση και καύλα. Αν διαπιστώσω ότι είτε δεν μπορεί να δεχτεί, να ευχαριστηθεί και να απολαύσει αυτό που δίνω και νιώθει μειονεκτικά ή το δέχεται "συμφεροντολογικά" και υπάρχει εκμετάλευση και ασυδοσία φεύγω. Αν διαπιστώσω ότι θεωρεί ότι με την προσφορά του έχει οποιεςδήποτε αξιώσεις, ότι Με εξαγοράζει ή είμαι υποχρεωμένη και χρωστάω κάτι γι αυτό φεύγω.

Και όπως αυτοί είναι δύο σημαντικοί παράγοντες αξιολόγησης για φίλους και συνεργάτες στην υπόλοιπη ζωή μου, -το αν γνωρίζουν να δέχονται προσφορά και το αν γνωρίζουν να δίνουν προσφορά-, έτσι είναι σημαντικοί παράγοντες και στο D/s και τώρα στο M/s Μου.

To πρόβλημα Μου δεν είναι αν ο δούλος Μου, έχει λιγότερη ή περισσότερη οικονομική άνεση από Εμένα. Αν έχει λιγότερη το θέμα είναι να μπορεί να δεχτεί τη στήριξη Μου χωρίς να νιώθει μειονεκτικά, αν έχει περισσότερη το θέμα είναι να μπορεί να μοιραστεί με χαρά χωρίς να νιώθει ότι με αυτόν τον τρόπο κάπου Με κρατάει ή εσωτερικά Με υποτιμάει...

ΑΝ για κάποιο λόγο έχουμε διαφορά στην αντίληψη γύρω από το χρήμμα, το να το δίνεις ή να το δέχεσαι, αλλά συντρέχουν άλλα πράγματα που εν δυνάμει μας είναι συμβατά, θα δώσω κάποιο χρόνο να δω αν μπορεί να "εκπαιδευτεί" πάνω στη δική Μου αντίληψη.
Αν δω ότι αυτό δεν είναι δυνατό, σαφώς θα είναι ένας σημαντικός λόγος τερματισμού της σχέσης...

Α.

 

Απόλυτο δίκιο και ρεαλιστικότατη περιγραφή των ανθρώπων με άνεση σε ποσοστό που αγγίζει χαλαρά το 99,9%!!!

 

Προφανώς και είναι δικό του θέμα, δεν κάνω λοβοτομή ..τοποθετούμαι

Εφόσον όπως πολύ σωστά είπες μιλάμε για Κυριαρχία υποταγή και bdsm, (επιτέλους) οι διαπραγματεύσεις που φτάνουν σε σημείο να αλλοιώνεται η σημασία και η έννοια των λέξεων, δεν είναι διαπραγματεύσεις

Υπάρχει μία βάση, μια δομή σε όλο αυτό. Για μένα για εσένα και για όλους μας. Γεγονός.

Δεν μου λέει τίποτα οτι η συγκεκριμένη υ κάνει ή δεν κάνει bdsm. Και δεν με αφορά.

Λέω ότι αναφορά και το τονίζω, άσχετα από το αν υφίσταται ή όχι, για επί της ουσίας Κυριαρχία και υποτακτικότητα δεν υπάρχει. Μπορώ άνετα να δω αυτά τα κριτήρια σε μια βανίλα συμμετρική σχέση... το στάτους του γκόμενου, του συντρόφου, του μέλλοντα συζύγου μου, οκ, αλλά μιλάμε για Μάστερ. Όση διαπραγμάτευση και να κάνεις δεν είναι το ίδιο

 

Μιλάμε για bdsm αλλά δε μιλάμε για "υ", μιλάμε για "σ".

 

Το απόλυτο ξεκαύλωμα πραγματικά! Ούτε φιλικά δεν μπορώ να προσεγγισω τέτοια άτομα, πόσο μάλλον ερωτικά. Τους λόγους τους περιέγραψες γλαφυρότατα, αγαπητή @angel42 .

 

Μπα! για είλωτες και άβουλα γίδια μιλάμε! ..Πάλι!.. 

 

Εδώ θα συμφωνήσω μαζί σου ωστόσο στα δικά μου τουλάχιστον το να έχει χρήματα ο Κ, ασχέτως του τι πιστεύω εγώ, δεν είναι κάτι που καταστρέφει μία διαπραγμάτευση. Μειώνει το target group, ναι, αλλά αυτό δε μας λέει τι μπορεί να κάνουν μεταξύ τους άπαξ και τα βρουν.