Master πεφτουλας

Πιότερο ωσάν παιδιάστικο σβουροαγώνισμα ισχύος.

 

Αμα δεν ξερει ο άλλος που του παν τα 4 θα της κανει ζημια με το που πατήσει το γκάζι Αρκει μισο λεπτό στον φιγουρατζη άσχετο που προσπαθεί να πείσει.

 

Ναι.

 

Για να χαρακτηριστείς πέφτουλας πρέπει να συντρέχουν διάφορα χαρακτηριστικά.

Να ξεκαθαρίσω πως στη ματιά μου είναι χαρακτηρισμός ανεξάρτητος στάτους, φύλλου,
προσανατολισμού (μη εξιδανικεύοντας εδώ τίποτα από αυτά).

Συνήθως κάτι κάνεις λάθος. Ή λάθος δόλωμα, ή σε λάθος νερά ή δεν ξέρεις τι ψαριά ψάχνεις.
Πέφτουλας δεν χαρακτηρίζεσαι την πρώτη, άντε ούτε την δεύτεροτρίτη φορά. Χαρακτηρίζεσαι την
πολλοστή φορά όταν έχουν αποτύχει όλες οι προηγούμενες προσπάθειες και δεν έχεις αλλάξει τρόπο.

Οι τυχόν ψαριές που θα πιάσεις – και το πιο λάθος δολωμένο αγκίστρι έχει πιθανότητες να πιάσει ψάρι – θα
πρέπει να ξέρεις να τις περιποιηθείς κατάλληλα. Να τις καθαρίσεις, να τις ψήσεις ή να τις μαγειρέψεις,
να περιποιηθείς την κάθε ψαριά όπως της πρέπει και της αξίζει για να αποδώσει τα μέγιστα την θυσία που
έκανε για εσένα να πιαστεί στο λάθος αγκίστρι σου, καθώς όλα τα ψάρια δεν είναι ίδια ούτε τρώγονται με τον ίδιο τρόπο.
Στην αυτήν την τυχαιότητα του ψαρέματος εννοείται πως δεν υπάρχει κανενός είδους ηθικός φραγμός, δίλημμα, προτεραιότητα κλπ,
παρά μόνο ένα πολύ γενικό κριτήριο αναλογιών και ηλικίας.

Με αυτά και με αυτά και με τον καιρό να περνά, αναδύεις μια ψαρίλα η οποία είναι εμφανής κυρίως
στο βλέμμα –είτε από τις διαρκείς απογοητεύσεις είτε από τις άστοχες επιτυχίες σου.

Βέβαια πέφτουλας μπορείς να χαρακτηριστείς ακόμα κι αν έχεις πολλές επιτυχίες, ποσοτικές και ποιοτικές
(μετρώντας και ζυγίζοντας με τα δικά του κριτήρια πάντα). Υπάρχει και αυτό το είδος, δηλαδή αυτοί που χτυπάνε
και πετυχαίνουν τους στόχους τους, γεγονός που τους ενθαρρύνει να συνεχίσουν ακάθεκτοι το έργο τους (έως αποθράσυνσης).
Το κοινό νήμα που είναι πως όλα τα ψάρια τα αντιμετωπίζει με τον ίδιο τρόπο, όπως και ο αποτυχημένος.
Δεν θέλει, δεν ενδιαφέρεται, δεν μπορεί ίσως να διακρίνει τα διαφορετικά χαρακτηριστικά τους.
Συνήθως έχει κάποια προσόντα (ομορφάδα, χρόνο σε συνδυασμό με οικονομική άνεση, εγκύκλια εκπαίδευση, κοινωνικό στάτους κλπ)
που διευκολύνουν τις επαφές του και συνδράμουν στην επιτυχία του. Απλά την όποια επιτυχία του την γεύεται
με τον ίδιο άνοστο τρόπο, με το ίδιο αποτέλεσμα, χωρίς ποτέ να νιώσει αίσθηση πληρότητας.
Αυτό εν τέλει τον κάνει να αναδύει την ίδια μυρωδιά με τους αποτυχημένους και να έχει το ίδιο βλέμμα με αυτούς.

Εδω είναι χρήσιμη μια διευκρίνιση, πέφτουλας (επιτυχημένος ή μη)δεν είναι μόνο ο πράτων, ο λαμβάνων την πρωτοβουλία να την ¨πέσει¨, είναι και ο προκαλών το πέσιμο, έχουν κοινά ποιοτικά χαρακτηριστικά και κυρίως χειρίζονται τα ίδια μέσα παράγοντας το ίδιο αποτέλεσμα.

Τέλος τον πέφτουλα δεν πρέπει να τον αναμιγνύουμε και να τον ταυτίζουμε με άλλα ευτελή χαρακτηριστικά, μπορεί κάλλιστα να είναι γαλαντόμος, γενναιόδωρος, γενναιόψυχος, χαρούμενος, δανδής, πονόψυχος, ευφυής, κλπ. Σπάνια όμως είναι καλός για παρέα, δεν μπορεί να την απολαύσει γιατί κυριαρχείται από την εμμονή του ψαρέματος, κι όταν δεν ψαρεύει, απλά δολώνει.

 

Ακόμα και στη περίπτωση "νταντά στα πωπά" είναι θέμα δευτερολέπτων το τσεκάρισμα αποδέκτη, αλλά και (σπανιότερα) του προσφέροντος ...

 

Αν και είμαι από αυτούς που φωνάζουν ότι ο κάθε άνθρωπος έχει τα δικά του μοναδικά χαρακτηριστικά δε βλέπω πως θα μπορούσε να είναι Μάστερ. Ο πέφτουλας έχει κάποια χαρακτηριστικά αντίθετα με αυτά που έχει ο Μάστερ. Δε θα μπορούσαν να συνυπάρχουν γιατί ακριβώς είναι αντίθετα.
Ο προσανατολισμός δεν χρειαζόταν καν να αναφερθεί, αλλά όσον αφορά το φύλλο, μας σρεσει ή όχι η πεφτουλίαση είναι κατά κανόνα αντρική συμπεριφορά.

Πάντα κάνει λάθος, ακόμα και αν το λάθος δεν είναι σε όλους ορατό με την πρώτη ματιά. Το λάθος που ισχύει σχεδόν καθολικά, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν συνοδεύεται κι από αλλά, είναι ότι δε σέβεται την ψαριά.

Με τη μια. Έχει να κάνει με τη συμπεριφορά, όχι μόνο με την επανάληψη.

Αν τις έχεις δε φέρεσαι σαν πέφτουλας.

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί εχετε αυτή την εικόνα. Με την καμία όμως

Ας μη βιαστώ να διαφωνήσω
Έχουμε ένα παραδείγματα;

Αυτό το ευφυής στο τέλος τι το θέλατε;

Αυτή η μόδα με τα μικρά γράμματα στο τέλος που φέρατε στο φόρουμ είμαι έξυπνη και χαριτωμένη. Το κακό είναι πως βλέπω να την υιοθετούν όλο και περισσότεροι, πέρα από ότι πρέπει να ψάχνουμε συχνά τα γυαλιά μας μας θυμίζει και την ηλικία μας  

 

Αποδομήσατε πλήρως το κείμενο και το χαίρομαι αλήθεια, σε ορισμένα θέματα ειναι ευκαιρια για διευκρινήσεις και εμβανθύσεις. Θα επανέλθω σύντομα, προς το παρόν μόνο αυτο, τα ψιλά γράμματα δεν ειναι μοδα, στον ψηφιακό γραπτο λόγο θα μπορουσε να ειναι κάτι σαν ψίθυρος, σκωπτικός συνήθως, για τα λοιπά ας ειναι καλα οι αργίες – Ευχές

 

Παρακαλώ, πάρτε το χρόνο σας, γεροί να είμαστε και του χρόνου εδώ θα είμαστε

Η λέξη που είναι χτισμένη γύρω της η απάντηση είναι η λέξη "ηλικία"  
Τις ευχές μου!

 

Ωδή στον πέφτουλα κάνατε! Νισάφι!!