Master πεφτουλας

Πώς μπορείς να είσαι αδιάκριτος με κάτι που σου ανήκει;

 

@all:
Πιάσατε το επίθετο αδιάκριτος και το κάνατε λάστιχο, ο καθένας από άλλη αφετηρία και με άλλη έννοια, αντίο συνεννόηση.  
Και σκεφτείτε, κανείς ακόμη δεν ανέφερε την έννοια "αυτός που δεν έχει κριθεί από τον Δία".  

 

Τώρα γίνεσαι αδιάκριτη  

 

νομίζω λέμε ακριβως το ίδιο
-*-=+

 

Όταν "έχει" το μείζων (τον έλεγχο) περισσεύει το έλασσων (η διακριτικότητα)

 

Δεν είμαι σιγουρος οτι καταλαβαινω τι εννοείτε..
Πείτε μου παρακαλώ ένα παράδειγμα, ποιά απολύτως διακριτά όρια πρέπει να ξεπεράσει ο "έχων" τον πλήρη έλεγχο ώστε να γίνεται αδιάκριτος ?

 

Πολύ ατυχές παράδειγμα. Αφενός γιατί βαπτίζεις τη διακριτικότητα ως ελασσων, αφετέρου γιατί θεωρείς ότι περισσεύει και τρίτον προσδίδεις στο "περισσεύει" την έννοια του "δεν υπάρχει".
Αδιακρισία υφίσταται όταν κανείς παρεμβαίνει στην ιδιωτική ζωή του άλλου χωρίς ο "άλλος" να το θέλει. Αν του ανοίξει την πόρτα και πει περάστε Κύριε δεν ειναι αδιακρισία.

 

Θαρρώ πως χαθήκαμε στη μετάφραση.

Το νήμα αφορά στους πέφτουλες.
( Τον προσδιορισμό «Μάστερ-Κυρίαρχος» στο πέφτουλας δεν τον αναπαράγω, καθώς έχουμε καταλήξει ότι Μάστερ και πεφτουλας δεν συνάδουν εξ αρχής.)

Παραθέσατε αυτό

Συζητάμε λοιπόν για κάποιον που προσεγγίζει.
Η βασική παράμετρος για μένα που θεωρώ δεδομένη, είναι ότι αυτός που προσεγγίζει, δεν σημαίνει ότι είναι Μάστερ επειδή το αναγράφει στο status του.
Και οι αναφορές μου αφορούν αυτόν ακριβώς, και όχι αυτόν που ήδη κατέχει.

Η διακριτικότητα στην οποία εγώ αναφέρομαι, αφορά στην προσέγγιση, και όχι σε ιδιοκτήτες.
Οι ιδιοκτήτες δεν οφείλουν διακριτικότητα (πέραν όλων όσων δεν οφείλουν ) στην ιδιοκτησία τους.
Οι θέσεις στις συγκεκριμένες συσχετίσεις ειναι απολύτως διακριτές ως προανέφερα.
Λογίζω την όποια περαιτέρω ανάλυση επί τούτου, περιττή κατ´ελαχιστο.

Αντίθετα η διακριτικότητα που έχει ή δεν έχει αυτός που προσεγγίζει, τον περιγράφει κατά το πλείστον εύγλωττα ως προς πολλά.
Ένα από αυτά είναι και η γλίτσα (βλ. πέφτουλας ).

 

Νόμιζα περί αυτού επρόκειτο.
Άλλως έχετε δίκαιο

 

Υποθέσεις εργασίας:
Α.
Το υ έχει βήχα. Και τι τον νοιάζει τον Κ. Εκείνος θέλει να το "μπουκώσει". Αδιακρίτως αν η ιδιοκτησία καταρρεύσει.
Ο Κ δεν οφείλει καμία διακριτικότητα - σύνεση - προς την ιδιοκτησία του.

Β
Για το υ ξημερώνει μια απίθανα απαιτητική ημέρα, επαγγελματικά, πιθανόν και καθοριστική. Ο Κ θέλει αφρολουτρο στις 4 τα ξημερώματα και ένα φουλ english breakfast. Αδιακρίτως αν το υ στις 7 πρέπει να είναι στις επάλξεις. Ο Κ δεν οφείλει καμία διακριτικότητα - φρόνηση - προς την ιδιοκτησία του.

Αυτό υποστηρίζεται;

*Για τον Δία δεν ξέρω πολλά πράγματα. Μόνο οτι μασκαρευόταν σε ό,τι να'ναι και δήθεν κυριαρχικά γ.... ε ό,τι ...

 

Εγώ @Mystique αναφερομουν και στην διακριτικότητα των Κ.

 

Αυτό ακριβώς είναι το σημείο της πλήρους συνεννόησης και συμφωνίας μας