Master/slave vs Dom/sub

Η αλήθεια είναι πως έβγαινε λίγο αυτό από το κείμενο αλλά αυτό που πιστεύω πως εννοούσε είναι ότι η υποτακτικη μπορεί να θέσει όρια τα οποία μπορούν σαφώς να αλλάζουν με τον καιρό. Τώρα αν καθε τι που απλά δεν της αρέσει το βάζει όριο και έχει κάνει τη σχέση σαν το Συνταγμα τότε κάπου μπάζει το πράμα.

 

Για ποιον λόγο, ένας Κυρίαρχος να αναλάβει κάποια που προτάσσει όρια και να μην προτιμήσει μια που δεν το κάνει;
Γιατί μια υποτακτική να παρακαλέσει έναν Κυρίαρχο να την αναλάβει, όταν βλέπει ότι η ίδια, δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις επιθυμίες του;

 

Σαν να διαλέγεις προϊόν από το ράφι μου ακούγεται. Δεν είναι όλοι οι άνθρωπο ίδιοι θα απαντήσω και όλοι είναι άνθρωποι. Μια αρχάρια υποτακτικη πιθανόν να έχει αρκετά όρια είτε λόγω απειρίας, είτε επειδή μόλις έγινε υποτακτικη ενός Κυρίαρχου που δεν γνωρίζει πλήρως ακόμα, είτε επειδή έχει φοβίες κλπ κλπ. Οι λόγοι μπορεί να είναι αβάσιμοι μπορεί να είναι και τελείως λογικοί. Αυτό δεν μειώνει το γεγονός ότι θέλει να υποταχθεί, ότι θέλει να ικανοποιήσει τον Κυρίαρχο πλήρως αλλά ίσως να μην είναι ακόμα έτοιμη να ανταποκριθεί. Ακόμα και μια έμπειρη υποτακτικη με έναν καινούργιο Κυρίαρχο μπορεί να ξανα θέσει κάποια όρια για λόγους ασφαλείας μέχρι να δει (π.χ. Δεσιμο). Και στις δύο περιπτώσεις με τον καιρό τα όρια πιθανόν να μειωθούν. Γιατί να την αναλάβει ο Κυρίαρχος; Επειδή είδε κάτι που του άρεσε; , κάποια καλά χαρακτηριστικα πάνω στα οποία θα χτίσει; Δεν ξέρω πως διαλέγουν και σίγουρα ο Κ από Κ διαφέρουν. Αν πιστεύει ότι αξίζει να ασχοληθεί με τη συγκεκριμένη υ μπορεί να την αναλάβει. Κάποιος πιο έμπειρος Κ πιθανόν να έχει βαρεθεί το ολο κουραστικό αυτό κομμάτι και να μην ασχοληθεί. Όπως λέει ο λαός τα μεταξωτά βρακια θέλουν και επιδεξιους... Αντίστοιχα κάποιος έμπειρος πιθανόν θα θέλει κάποια έμπειρη, να συνεννοουνται πιο ευκολα.
Τώρα γιατί να θέλει μια υ να υποταχθεί ενώ δεν μπορεί να ανταποκριθεί; Αν πάρεις σκύλο δεν θα ξεκινήσεις με ελληνικό ποιμενικό. Και θα σε φάει και θα απογοητευτείς. Πρέπει να ξέρεις τις ικανότητες σου. Έτσι και η υ πρέπει να ξέρει τι μπορεί και τι όχι. Αν ξέρει ότι δεν μπορεί να τον ικανοποιήσει δεν παρακαλάει να την αναλάβει. Αν υπερισχύει η επιθυμία της να τον ικανοποιήσει προσπαθεί (αν και ριψοκίνδυνη κατ εμε αυτή η οδός)

Συμπληρωματικά για τα όρια και την ασφάλεια πιστεύω ότι και η υ έχει μερίδιο να προσέχει την ασφάλειά της, σωματική και ψυχική. Όπως και να το κάνουμε το σώμα της το ακούει καλύτερα. Δεν είναι μάγος ο άλλος να μαντέψει τι έχει και τι έπαθε. Έχουμε υποχρέωση να προσέχουμε την ασφάλεια μας. Επίσης, όλοι έχουμε τις ατέλειες μας και οι Κ οπότε καλό είναι να κρατάς και μια πισινή, εκτός αν τον ξέρεις πολυυυυ καλά τον άλλον και τον εμπιστεύεσαι σε μεγάλο βαθμό. Αλλά και οι γέροι δεν σκοτώνουν τις γριούλες τους;

 

Αν μια υποτακτική νοιώσει ότι κινδυνεύει η σωματική ή η ψυχική της ακεραιότητα, οφείλει στον εαυτό της να την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια.
Είναι προφανές ότι ο συγκεκριμένος Κυρίαρχος δεν κάνει γι αυτήν και αυτή δεν κάνει για εκείνον.

 

Η δεν κάνει για κανέναν (ο Κ, αν μιλάμε για θέμα ασφάλειας) θα προσθέσω και εγώ

 

@ΜουσΑ
Το ακούω αυτό που λέτε. Το να θέλει κανείς να ελέγχει καπως την κατάσταση συνεχώς και ταυτόχρονα να είναι "πιο κάτω " μπορεί να λειτουργήσει μια χαρά. Είμαι της άποψης ότι αυτο είναι T/b.

Απ οσο ξερω στο D/s τα οποια όρια ελέγχου μπαίνουν στα προσυμφωνημενα.
Και μετά ναι προσπαθείς - ω προσπαθεις!- και ας μην ξέρεις την .. τύφλα σου.

Αν καπου κανω λάθος ευπροσδεκτη και χρήσιμη η διόρθωση.

Είναι σιγουρα πολύ όμορφο να ξέρεις τα όρια σου από πριν. Το θαυμάζω αυτό και τα όρια πάντα σεβαστά και ανθρωπινα για μένα, δεν το κατακρίνω και ούτε μου πέφτει λόγος.

Προσωπικα ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που επέλεξαν ημιαιμο ελληνικό ποιμενικό για πρώτο σκύλο. Η απειρία μου μας ταλαιπώρησε και σίγουρα ένα μικρότερο θα το κουμανταρα πιο εύκολα.. αλλά δεν τον αλλάζω αυτον τον μουργο για τίποτα στον κόσμο! Τα καταφέραμε τελικά και όσο χαίρομαι που δεν με αδίκησα με οποιονδήποτε αλλο σκύλο έτσι χαίρομαι που δεν με αδίκησα με προκαθορισμενα όρια (απο τα πρώτα μου βήματα ίσαμε τώρα) γιατί με οποια αυτογνωσία εχω, ξέρω οτι στην τελική τον εαυτό μου θα περιοριζα και κανέναν άλλον.

 

@rea..
Την ίδια άποψη έχουμε απλά μάλλον δεν το είχα πολύ ξεκάθαρο. Η λέξη ημιαιμο που προσθέσατε κάνει μεγάλη διαφορά. Τι είναι το άλλο μισό επίσης κάνει μεγάλη διαφορά. Θέλει πολύ θάρρος αυτό που κάνατε και δεν είναι κάτι που μπορούν να το κάνουν πολλοί. Κατ'εμε βλέποντας και κάνοντας, δηλαδή αν το υ που έχεις δεν είναι έτσι φτιαγμένο κινείσαι αναλόγως. Είναι πολυπαραγοντικες οι ανθρώπινες σχέσεις και δεν υπάρχει μόνο ένας δρόμος για να φτάσεις στο ίδιο αποτέλεσμα.

 

Καταλαβαίνεις ότι το ημίαιμο ποιμενικό δε σημαίνει απαραίτητα "κοπρίτης" + "ποιμενικό" αλλά "ποιμενικό" + "άλλη ράτσα".

Ο δικός μου έχει γιαγιά ελληνικό ποιμενικό, παππού καυκάσιο, από τη μεριά του πατέρα του. Η μαμά του είναι γνήσια μπερνιζ. Είναι ημίαιμος αλλά ταυτόχρονα και μεγαλύτερος και πιο δυνατός και από τους τρεις τους.

Το "ημίαιμο" δεν το κάνει αυτομάτως και "ευκολότερο".

 

Σιγά το θάρρος, άλλοι κάνουν παιδιά.. που όπως ακούω "δαγκώνουν " χειρότερα  .
Συμφωνώ, όλοι οι δρόμοι εξίσου υπέροχοι.

Ισχύει αυτό βέβαια, αλλά αν δεν κανω λάθος, συχνότερα το λένε μίξη ράτσας.
Το ημίαιμο παραπέμπει συνήθως στην αυτοκρατορική οικογένεια των μπασταρδοκοπριτωφ, στο οποίο και ανήκουμε.  
"Ευκολότερο " τελικά είναι μονο το λουτρινο. 

 

Γιατί πότε του έδωσα πρόσημο;

 

Στην παρακάτω στιχομυθία: