Micromanagement

Απάντηση: Re: Micromanagement

Θα περιοριστώ μόνο, στο να απαντήσω στο ερώτημα που θέτεις, μια και φαίνεται πως η διοίκηση και το management, είναι πιθανότατα η δουλειά σου. Πιστεύω πως το Leading στην προσωπική ζωή καθενός μας, είναι μια έμφυτη τάση και μπορεί να καλλιεργηθεί και να εξελιχθεί μόνο στα άτομα, που το έχουν μέσα τους. Ακόμα και στον επαγγελματικό χώρο, ίσως ένα υποτακτικό άτομο, να αισθάνεται έξω από τα νερά του και να μην μπορεί να αποδόσει τόσο αποτελεσματικά σε μια ηγετική θέση, όπως κάποιος με έμφυτες κυριαρχικές τάσεις. Έχω κάποιες επιφυλάξεις όμως για το επάγγελμα. Σε πολλούς δεν αρέσει η δουλειά που κάνουν, αλλά την κάνουν καθαρά βιοποριστικά και συχνά με επιτυχία, κι ας μην τους ταιριάζει.

 

Απάντηση: Micromanagement

Εάν η ηγετική δυνατότητα είναι έμφυτη και όχι καλλιεργήσιμη
(αποφεύγω επίτηδες τον όρο «επίκτητη» ),
τότε θα πρέπει να αποδεχτούμε μία σειρά θεωρημάτων
που θα καταλήγουν στο ότι
οι άνθρωποι από κούνια κατατάσσονται σε ηγούμενους και καθοδηγούμενους.

Πέρα από το γεγονός πως κάθε άνθρωπος έχει ποικίλες κλίσεις και δεξιότητες
οπότε κάπου θα υπερτερεί και κάπου αλλού θα χωλαίνει,
τουτέστιν δεν είναι δυνατόν να είναι σε όλα ικανότατος,
άρα όλο και κάπου θα πρέπει να αφήνει τον πρώτο λόγο σε ικανότερους,
δηλαδή την προσέγγιση της ψυχρής λογικής,
υπάρχει και η ιστορική προσέγγιση που έχει καταδείξει πως,
εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, οι μεγάλοι (ή «φωτισμένοι» ) ηγέτες
μεγαλούργησαν βραχυπρόθεσμα και από ένα οριακό σημείο κι’ έπειτα
όταν δηλαδή η ηγεσία τους μετατράπηκε σε καθεστώς,
δημιούργησε πολύ περισσότερα προβλήματα από αυτά που επέλυσε.
Από το Καστρί ως το Πεκίνο και από την Αβάνα έως τη Μόσχα
θα βρεθούν πολλοί που θα συμφωνήσουν
ότι η «πεφωτισμένη» ηγεσία είναι σαν τη φωτοβολίδα,
συναρπάζει και πολλές φορές χρειάζεται
αλλά αν δεν σβήσει στην ώρα της, πιο πολύ θαμπώνει παρά φωτίζει.

Βέβαια, στην καθ’ ημάς Κυριαρχία / υποταγή οι αναλογίες είναι διαφορετικές,
καθώς απουσιάζουν οι μεγαλοϊδεατισμοί
και η όλη ιστορία γίνεται για τη διέγερση των ζωτικών οργάνων,
μηδέ του εγκεφάλου εξαιρουμένου.
Εξίσου βέβαιο είναι πως κάποιες ζωτικές ανθρώπινες ανάγκες
όσο κι’ αν μεταλλάχθηκαν με την πάροδο των καιρών,
παραμένουν διαχρονικές και αθεράπευτες.
Έτσι, ο πάλαι ποτέ δουλοπάροικος που πλήρωνε κεφαλικό φόρο στον Άρχοντα,
ο κολίγος που λαχταρούσε ένα μικρό κλήρο γης,
έχουν μεταλλαχθεί στους σύγχρονους συναισθηματικούς πένητες,
σε ζήτουλες συναισθήματος και γιατί όχι
διαθέσιμους σε οποιαδήποτε γητεία μπορεί να συναρπάσει
και να προσφέρει κάτι διαφορετικό,
μέσα σ’ ένα σύμπαν αποστειρωμένο και συστημικό
όπου για όλο το φάσμα του ανθρώπινου σχετίζεσθαι,
από το να φλερτάρεις και να πηδήξεις μέχρι το να χωρίσεις
υπάρχει και το ανάλογο εγχειρίδιο από τις εκδόσεις Modern Times.

Αυτή η λαχτάρα, η διαθεσιμότητα που σκιαγράφησα πιο πάνω
είναι καλό να μην συγχέεται με τις ηγετικές δυνατότητες,
με το ποιός πραγματικά είναι και τι μπορεί να καταφέρει ο καθένας μας.
Η ζωή έχει διδάξει πως το πόσο ικανός ή ανίκανος είναι κανείς
μπορεί να το διαπιστώσει αναλαμβάνοντας ευθύνες και υποχρεώσεις.
Έχουν κατά καιρούς γραφεί ενταύθα κολοσσιαίες αρλούμπες
του στυλ «Όποιος είναι Master στο bdsm είναι παντού Master»
ή «Ο Master και ο σκλάβος γεννιούνται και δεν γίνονται»
και άλλα παρόμοια φαιδρά.
Όσοι τα ασπάζονται λησμονούν το στοιχειώδες γεγονός της ανάγκης ύπαρξης του Μύθου.
Απλοϊκά διατυπωμένο, θα μπορούσε να ειπωθεί
πως η ανάγκη που έχω να με πάρεις και να με σηκώσεις
(με οποιαδήποτε έννοια)
δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι είμαι και φτερό στον άνεμο.
Άλλη μια εκδοχή της παραμυθίας που αναφέρθηκε σε πρόσφατα νήματα.

Σε μία Κ/υ σχέση εν τη γενέσει, μέχρι να αποδειχθεί ότι καλώς έγιναν όσα έγιναν,
δρομολογούνται κάποιες συναρτήσεις, το υ αφήνεται και το Κ αναλαμβάνει.
Όταν αποδειχθεί ότι καλώς δρομολογήθηκαν και το Σχήμα περπατάει, τότε καθιερώνονται.
Όλα τα υπόλοιπα αφορούν τη ζωή και την προσωπικότητα του καθενός ξεχωριστά
και όσοι ισχυρίζονται πως μαζί με τα Κυριαρχικά ή υποτακτικά διαπιστευτήρια
που καταθέτει ο καθείς σε μία ασύμμετρη σχέση,
καταθέτει μαζί και την ταυτότητά του,
είτε πονηρούς σκοπούς έχουν, είτε πλανώνται πλάνην οικτρά.
Διαλέγετε και παίρνετε.

- Μα δεν υπάρχουν ασύμμετρες σχέσεις ζωής;
Ναι.
Καλό είναι όμως να αναφερόμαστε στον κανόνα.
- Δηλαδή;
Τα παιδία παίζει.

 

Απάντηση: Micromanagement

Micromanagement με ποιο σκοπό; Τον «παντοτινό» και «απόλυτο» έλεγχο της σκλάβας / σκλάβου σε κάθε λεπτομέρεια της ζωής του;

Ωραία παιχνιδάκια   Η φύση μας διασκεδάζει μ' αυτά (φυσικά για λίγες ημέρες).

 

Μακροπρόθεσμα το micromanagement στις επιχειρήσεις έχει ως επί το πλείστον αρνητικές εκκροές, και το αυτό συμβαίνει και στο M/s DRD (εμπειρικώς επαληθευμένα αμφότερα).

Τούτο επειδή είναι πρακτικά αδύνατον για έναν άνθρωπο να παρακολουθεί, ελέγχει και επιβραβεύει ή τιμωρεί κάθε πράξη των (ιδανικά όχι λίγων) ανθρώπων που εξουσιάζει, ενώ ταυτόχρονα α) έχει εποπτική εικόνα του ευρύτερου περιβάλλοντος (δεν κερδίζει κανείς μια παρτίδα σκάκι, κοιτώντας μονάχα τους δικούς του πεσσούς και αγνοώντας τα δρώμενα στη λοιπή σκακιέρα) και β) διατηρεί το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον (στο οποίο αναφέρεται η στατηγική του).

Προσθέτως στο σημείο αυτό θα ήθελα να διευκρινίσω ότι στις επιχειρήσεις είναι άλλο πράγμα ο manager και άλλο ο ηγέτης. Άλλα τα ιδιάζοντα γνωρίσματα του ενός και άλλα τα ιδιοσυγκρασιακά στοιχεία του άλλου. Ο ηγέτης συλλαμβάνει ιδέες και τις εμφυσά σε άλλους, εμπνέει τους άλλους να εργάζονται σκληρά για τις ιδέες του. Ο manager προγραμματίζει ενέργειες με σκοπό την επίτευξη ενός άνωθεν (ήγουν από τον ηγέτη) προκαθορισμένου στόχου, υλοποιεί τα προγράμματά του, ελέγχει την επιτυχία της υλοποίησής τους και προχωρά όπου χρειάζεται σε διορθωτικές ενέργειες.

Έχουμε ανθρώπους με ηγετικά profiles που είναι ικανοί να αλλάξουν τον κόσμο ακόμη και όταν οι ιδέες τους είναι αλλόκοτες ή παρανοϊκές (βλ. Hitler), όπως έχουμε και ανθρώπους με λιγότερο ενδιαφέρουσες προσωπικότητες και οράματα, οι οποίοι σημειώνουν μεγάλες επιτυχίες επειδή είναι καλοί managers, λειτουργούν με βάση τη λογική και επιδεικνύουν πειθαρχία (βλ. Gates). Ειδικά ο δεύτερος δεν θα μπορούσε να επιτύχει χωρίς άριστα managerial skills, με δεδομένη την απουσία υπεροχής του αρχικού προϊόντος του, καθώς και με εκείνη την άνευρη, αποκρουστική φυσιογνωμία.

Όσον αφορά δε στον άλλο κύριο που ανέφερες, οι αρνητικές επιπτώσεις του micromanagement (του οποίου όντως είναι θιασώτης) στην Apple έχουν φανεί με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο, τόσο από το near miss της εταιρίας κατά την περίοδο της απομάκρυνσής του από τη διοίκησή της, όσο και από την πρόσφατη κατακρήμνιση της αξίας των μετοχών της, με την είδηση της επιδείνωσης της κατάστασης της υγείας του. Η Apple είναι είναι μια προσωποπαγής εταιρία, η οποία με δυσκολία θα επιβιώσει αφότου ο κ. Jobs την αφήσει για τόπους χλοερούς.

Πίσω στο BDSM, για την κατάρτιση ενός προγράμματος ενός υ απαιτείται συστηματική παρακολούθηση των καθημερινών, εβδομαδιαίων και λοιπών περιοδικών του αναγκών και δραστηριοτήτων . Πέρα από αυτά χρειάζεται και πληροφόρηση σχετικά με τις επιθυμίες και τις επιδιώξεις που υπάρχουν πίσω από τις δραστηριότητες αυτές (Π.χ.: Γιατί ο υ να πηγαίνει δις εβδομαδιαίως για ποδόσφαιρό; Για άθληση; Για κοινωνικοποίηση; Για εκτόνωση; Για κάτι άλλο  Τέλος, χρειάζεται μια σαφής επίγνωση του τί είναι δέον κανείς να κάνει σε ένα βάθος χρόνου μιας εβδομάδας (Π.χ.: Πόσες ώρες πρέπει να κοιμάται και πόσες να ξεκουράζεται; Πόσες ώρες πρέπει να διαθέτει στην προσωπική του υγιεινή και πόσες στην επαφή με αγαπημένα πρόσωπα; Πόσες ώρες είναι ευκταίο να αφιερώνει σε δημιουργικές ασχολίες και πόσες ώρες είναι σωστό να δαπανά σε επουσιώδη πράγματα; ) Και για τον έλεγχο της υλοποίησης του προγράμματος αυτού απαιτούνται χρόνος και πολύ γερά νεύρα. Όσον αφορά σε τυχόν έκτακτες περιπτώσεις, γι αυτές προφανώς θα πρέπει να υπάρχει πρόβλεψη με εκχώρηση προσωρινής αυτονομίας.

Κάποτε ήμουν μάλλον κατάλληλος άνθρωπος για να εξηγήσει τη σκοπιμότητα ενός τέτοιου προγράμματος, τώρα δεν τη θυμάμαι πια, αλλά θυμάμαι πως σίγουρα μια τέτοια σκοπιμότητα υπήρχε.

Κλείνοντας, αν δεν έχεις αντίρρηση, θα ήθελα να θέσω προς συζήτηση δύο θέματα:
- Πόσο εύκολη είναι για τον κ η παρακολούθηση ενός υ που δεν έχει μάθει να λειτουργεί πειθαρχούμενο, αλλά όχι αυτοπειθαρχημένο;
- Πόσο εύκολη είναι για τον υ η έξοδος από μια M/s σχέση, στην οποία έμαθε να λειτουργεί κατά τον τρόπο αυτό;

 

Απάντηση: Re: Micromanagement

Καλημέρα Syrah  

Κάτι δεν πηγαίνει καλά με τη σύνταξη της πρώτης παύλας, ούτε πειθαρχία ούτε αυτοπειθαρχία ήθελες να γράψεις ή ναι μεν πειθαρχία αλλά όχι αυτοπειθαρχία;

Αν συνέβαινε το δεύτερο, ενδεχομένως το περιεχόμενο της πειθαρχίας που είχε επιβληθεί στο υποτακτικό αυτό άτομο του ήταν αντικειμενικά εύκολο έτσι δεν χρειάστηκε να επιστρατεύσει την αυτοπειθαρχία του που έτσι και αλλιώς δεν είχε.

Πλην όμως, όσον αφορά την αυτοπειθαρχία γενικώς, για να μην το λέω εγώ, η myria hunder στο "So, do you want to be a slave? Realities", έγραφε

Όσον αφορά τη δεύτερη παύλα, η έξοδος από μια σχέση είναι εξαιρετικά δύσκολη και επώδυνη για μια σκλάβα. Όχι όμως επειδή στερείται του ελέγχου στον οποίο είχε μάθει. Ο έλεγχος για μένα ήταν ντρόγκα τις πρώτες πέντε μέρες που έμεινα αδέσποτη στη ζωή μου. Μετά το υπερέβηκα το θέμα και δεν μου ξαναέγινε έξη, χωρίς να κουραστώ γι αυτό. Η ζωή εκτός M/s σχέσης για μια σκλάβα είναι επώδυνη και ανούσια επειδή δεν έχει πια να υπηρετεί και να ευχαριστεί κανέναν, με αποτέλεσμα να χάνει ένα από τα κύρια θεμέλια της ζωής της.

Εκείνες τις ώρες κι αν της είναι απαραίτητη η αυτοπειθαρχία! Θα την χρειαστεί για όσον καιρό θα πρέπει να υποκαθιστά το focus που έχασε και να είναι Αφέντης του εαυτού της.

Δε νομίζω. Θα πρέπει να είναι σε θέση η σκλάβα να χρησιμοποιεί το μυαλό της και να μη φοβάται τρομαχτικά να αποκλίνει από τις εντολές της. Θα τηρήσει - αναγκαστικά - το πνεύμα και όχι το γράμμα τους και θα κριθεί γι' αυτό έπειτα.

Κλείνοντας, δε συμφωνώ μαζί σου για την πρόβλεψη που κάνεις ως προς την Apple και ο Tom Cook μια χαρά έγινε αποδεκτός από τις αγορές, προς το παρόν, χώρια που η Apple εκτός από σχεδιαστές έχει και πολύ καλούς δικηγόρους να προστατεύουν τις πατέντες της και είδες τι έγινε με την ταμπλέτα της Samsung, που δεν έχουν και δίκιο κιόλας στην Apple.

Εκτός αυτού είμαι βέβαιη ότι υπάρχουν Κυρίαρχοι που, όπως ο Steve Jobs, όντας πάντα εξαιρετικοί μηχανικοί και χωρίς συμβιβασμούς σε αυτό το κομμάτι, ακολουθούν την αισθητική τους διαίσθηση και δευτερευόντως τη σχολαστική γνώση περί αποτελεσματικότητας και που τους ακολουθεί μια σκλάβα επειδή θέλει πάρα πολύ να τους ευχαριστήσει διότι την γοητεύει η έμπνευσή τους - σε θέματα έξω από αυτήν - και ο τρόπος που κυνηγούν το όραμά τους...

Όπως δεν συμφωνώ γενικότερα να μεταφέρονται έννοιες του management στο BDSM με το ίδιο αξιακό πρόσημο που χρησιμοποιούνται στο management.

 

Απάντηση: Micromanagement

Αναρωτιεμαι ποσο ευστοχη μπορει να ειναι η συγκριση
μεταξυ επιχειρησιακου micromanagment
και micromanagment σε μια προσωπικη bdsm σχεση
διαφορετικα τα δεδομενα ,
διαφορετικα τα αιτουμενα ,
διαφορετικο το εμψυχο υλικο
(ουσιωδης η διαφορα του ελεγχω και καθοδηγω ομαδα
απο το το ελεγχω και καθοδηγω ενα ατομο με το οποιο συνδεομαι συναισθηματικα
σε προσωπικο επιπεδο)
διαφορετικη φιλοσοφια
διαφορετικες διαρκειες επιβολης και υλοποιησης ,
μοναδικο κοινο : ο καταλογος εντολων προς εκτελεση
τα ιδια ισχυουν και στον μοναστικο βιο,
τα ιδια και στο στρατο,
και μαλιστα σε 24/7 επιπεδο σχεσης .
αντι του επιχειρησιακου 8/5

Αν ειναι να συγκριθει με καποια μια σχεση Κ/υ
τοσο σε επιπεδο εκπαιδευσης οσο και ελεγχου
αλλα και αλληλεπιδρασης και συναισθηματικης ροης
εγω θα προτεινα εκεινη
του Εραστου - Ερωμενου των προγονων μας ....

 

Απάντηση: Micromanagement

Όσο επιτυχημένα κι αν εφαρμόζεται το μοντέλο micromanagement, όταν θα έρθει η ώρα της οικονομικής ή άλλης κρίσης, ο υποτακτικός θα περάσει απ’ το «λογιστήριο».

Και θα αναρωτιέται… Μα ήμουν ο καλύτερος και πιο φιλότιμος υπάλληλος.

 

Απάντηση: Micromanagement

α μπα!! την ωρα της κρισης ο υπαλληλος "πεταει" την παραιτηση του στο γραφειο του διευθυντη ..
γι αυτο λεω ... ατυχης η συγκριση ...

 

Απάντηση: Micromanagement

Μόνον αν η συναισθηματική του ωριμότητα ή/και κάποιες αναστολές τον αποτρέπουν από το να συλλάβει την πλήρη εικόνα.

Έπειτα, το φιλότιμο δεν είναι το πιο απολαυστικό όχημα για να επιβαίνει το υποτακτικό άτομο, το πάθος και η κάβλα ναι  

 

Απάντηση: Micromanagement

Πράγματι κι αυτό γίνεται.
Δεν είναι τυχαίο όμως που οι περισσότερες καταγγελίες συμβάσεων γίνονται από την πλευρά του εργοδότη κι όχι του εργαζόμενου.

Πλέον επενδύεις τόσα πολλά στο αντικείμενο της εργασίας σου αποκτώντας εξειδικευμένες γνώσεις και δεχόμενος ακόμη και το αυστηρό micromanagement (δε γνωρίζω για πόσο χρονικό διάστημα αντέχεται – υποθέτω όχι για πολύ-) που σκέφτεσαι πολύ για να τα παρατήσεις.
Ιδίως αυτόν τον καιρό όπου η κρίση έχει μπει για τα καλά στην αγορά εργασίας και όχι μόνο.

Σύμφωνοι, αλλά οι σχέσεις θέλουν δουλειά (αυτό το έλεγε κάποτε μια γνωστή μου και εκνευριζόμουν. Μάλλον όμως είχε δίκιο).
Και χωρίς όρεξη, προσπάθεια και φιλότιμο (και φυσικά όσα ανέφερες πιο πάνω), δεν προχωρούν αρκετά.

 

Απάντηση: Micromanagement

αλλη μια αποδειξη της ατυχους συγκρισεως ...

ο εργαζομενος μενει κοντα στον εργοδοτη του ,
γιατι εχει επενδυσει ,
γιατι δεν βρισκει αλλου δουλεια,
ανεχεται το micromanagment εξ αναγκης κλπ κλπ

ποσο ισχυει κατι τετοιο σε μια σχεση Κ/υ εν bdsm ?
κι αν ισχυει ποσο ηθικο ειναι? (να και το ηθικο που λεγαμε αλλου ... )

 

Απάντηση: Micromanagement

Δεν "ανέχεσαι" τίποτα, το κάνεις επειδή το θέλεις και μόνον.

Ναι, το micromanagement μαθαίνεται δηλαδή διαμορφώνονται αισθητήρες και γούστα και γίνεται επιθυμητό και λαχταριστό. Στην αρχή είναι μια σκέτη πίεση, ιδίως για σκλάβες που γνώριζαν να ζουν και να απολαμβάνουν τη ζωή τους και ξαφνικά νιώθουν να "μικραίνουν" και να περιορίζονται ιδιαίτερα πολύ και μάλιστα με προεκτάσεις ηθικής απαξίας τους. Να βρίσκονται υπόλογες για τα αυτονόητα, μη μου το θυμίζεις, α πα πα.

Για να τα παρατήσεις τώρα, έχω να πω δύο πράγματα,

για τις δουλειές πρώτα, όλος ο δυτικός κόσμος δέχεται ότι είναι βασικό να δένει κάποιος με το περιβάλλον της δουλειάς του και ότι αν δεν ταιριάζει το cultural και αν του φέρονται άσκημα σηκώνεται και φεύγει, ό,τι και να συμβαίνει. Στην Ελλάδα το έχουμε αλλιώς, δεν ξεκολλάμε με τίποτα από την "καλή δουλειά" και ας περνάμε χάλια. Εϊναι ο λόγος που δεν πέταξα τη σκούφια μου στον αέρα τις προάλλες που συζητούσαμε για τον περίφημο "συμβιβασμό" με τον underherfeet.

για μια M/s σχέση μετά, αν η σκλάβα είναι δυστυχισμένη, αν δεν καλύπτονται οι ανάγκες της, αν έχει προσπαθήσει, έχει συζητήσει και έχει εξαντλήσει όλα τα μέσα στη διάθεσή της και ο χρόνος περνά, ζητά αποδέσμευση και αναχωρεί. Είναι βέβαιο ότι θα περνάει ακόμα χειρότερα εκεί έξω, δεδομένης της αγαθής σχέσης που έχουν πολλοί μαζοχιστές με τη δυστυχία και ότι θα είναι ακόμα πιο ακάλυπτη στις ανάγκες της. Όμως μένοντας, τον εαυτό της δυσκολεύει τελικά γιατί δεν πρόκειται να βρει την κατάλληλη γι αυτήν σχέση.