Micromanagement

Συγνώμη για την καθυστέρηση της απάντησης, λόγοι ανωτέρας βίας με ανάγκασαν να παραμείνω εκτός φόρουμ για λίγο καιρό.

@Elvira, σ' ευχαριστώ για την πολύ ενδιαφέρουσα τοποθέτησή σου. Πράγματι, έτσι είναι εν πολλοίς και συμφωνώ όσον αφορά το επιχειρησιακό management, αν κρίνω από τα ελάχιστα πράγματα που έχω διαβάσει επ' αυτού. Όμως θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι εδώ μιλάμε για BDSM, δηλαδή για ανθρώπους των οποίων οι ανάγκες και οι επιθυμίες είναι αρκετά διαφορετικές από τον μέσο όρο. Δανειζόμαστε μεν στοιχεία από την ψυχολογία, όπως το operant conditioning, ή από το management, το οποίο έχει νόημα κυρίως στο M/s, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούμε να παραβλέψουμε τις δικές μας ιδιαιτερότητες, οι οποίες τελικά θα διαμορφώσουν τα δανεικά στοιχεία, αντί τα στοιχεία αυτά να διαμορφώσουν το BDSM.

Πολύ σωστά. Όμως:

Θεωρώ ότι το υπόλοιπο μέρος της απάντησής σου, το οποίο αναφέρεται επί προσωπικού, επιβεβαιώνει τα παραπάνω.

Η δική μου προσωπική άποψη προέρχεται από τα φοιτητικά μου χρόνια σε πανεπιστήμιο της Αμερικής. Στο ερώτημα nature vs nurture, δηλαδή βιολογία ή περιβάλλον, η τότε απάντηση των επιστημόνων, η οποία θεωρώ ότι δεν έχει αλλάξει και πολύ από τότε, ήταν Χ. Δηλαδή ένας συνδυασμός των δύο, άλλες φορές σε μεγαλύτερο ποσοστό υπέρ των γονιδίων και άλλες υπέρ του περιβάλλοντος.

 

Σ' ευχαριστώ για την συνεισφορά, DRS. Ενδέχεται βέβαια το micromanagement να λειτουργεί πολύ καλά με κάποια Υ και όχι με κάποια άλλα. Εκτός αυτού, δεν υπάρχει δέσμευση από πλευράς Κ στο να χρησιμοποιεί micromanagement αποκλειστικά. Μπορεί να το χρησιμοποιεί για να δημιουργήσει ένα πειθαρχημένο πλαίσιο όσον αφορά πρακτικά θέματα, αλλά όσον αφορά την υλοποίηση οραμάτων, εκεί μπορεί ο Κ να χρησιμοποιεί διαφορετικές πρακτικές, ως ηγέτης και όχι ως manager. Νομίζω πως και η απάντηση της tender lilly διέπεται από αυτό ακριβώς το πνεύμα. Για παράδειγμα, δεν μπορώ να ακολουθήσω μικροπρεπή Κυρίαρχο, γιατί επιθυμώ ο Κ να είναι πρότυπο για μένα, καλύτερος από μένα, όχι χειρότερος. Το ίδιο ισχύει για θέματα που άπτονται της μεγαλοψυχίας (συγχώρεσης, δικής μου και άλλων), δικαιοσύνης, και άλλα. Δεν θα μπορούσα ποτέ να είμαι με Μάστερ Κατίνα, λολ, και υπάρχουν μπόλικοι τέτοιοι ανάμεσά μας.

Ακριβώς έτσι.

Θα σου ξανάρθει μόλις αποκτήσεις τέκνα, DRS... 

Μιλάς για ένα Υ που είναι control freak. Προσωπικά, επειδή μου έτυχε τέτοιο άτομο, άντρας Υ, εξαιρετικά πειθαναγκαστικός, πρώτα θα έσπαγα τις προσωπικές του αγκυλώσεις στην δική του (λανθασμένη και ψυχαναγκαστική) αυτοπειθαρχία και μετά θα εισήγαγα σταδιακά την εξωτερική πηγή πειθαρχίας. Δεν είναι εύκολο και σπάει νεύρα, λολ. Ίσως να κατάλαβες για ποιο άτομο μιλώ...

Είναι σαν να κόβεις την πρέζα. Το έκανα και ξέρω. Και πάλι με κάλυψε η tender lilly με την δική της απάντηση. Θα ήθελα να προσθέσω ότι η λήξη οποιασδήποτε σχέσης ελέγχου, όταν γίνεται απότομα και χωρίς να υπάρξει αντικατάσταση της πηγής ελέγχου ή παρακολούθηση από τον Κ και φροντίδα για την σταδιακή απομάκρυνση, είναι εξαιρετικά επικίνδυνη, μπορεί να οδηγήσει ακόμη και στην αυτοκτονία. Μόνο άπειροι ή ανεύθυνοι Κ, κατά την άποψή μου, κόβουν μαχαίρι μία τέτοια σχέση.