Moναξιά ή ελευθερία;

εσένα αν δεν σ αρέσει μην το παίζεις  

 

μοναξιά... κατάσταση που σου προκύπτει , μοναχικότητα.... κατάσταση που επιλέγεις. Ήδη είναι εμφανές σε ποια πλευρά συχνάζει η ελευθερία.

Η μοναξιά σου επιβάλλεται από αντικειμενικούς παράγοντες (απώλειες, λάθη, ξενιτειά,αδυναμία επικοινωνίας) Η μοναχικότητα είναι ελεγχόμενη, μπαίνεις και βγαίνεις από αυτή σύμφωνα με τη βούλησή σου. Εάν παραλύσεις μέσα της, μπορεί να εξελιχθεί σε μοναξιά.

Η ελευθερία (που κατά τη γνώμη μου δεν είναι ουτοπία) μπορεί να σε κάνει μοναχικό. Η ικανοποίηση επίσης. Η αυτογνωσία και ο αυτοέλεγχος προάγουν την ελευθερία και ταυτόχρονα ωθούν στη μοναχικότητα. Όποτε υπήρξα αληθινά ελεύθερος συμπεριφερόμουν σαν μοναχικός. Ακόμα και συναναστρεφόμενος....μόνος ήμουν, και το απολάμβανα.

Είναι εμφανές ότι δεν έχω πιει τον απογευματινό καφέ μου, ζητώ συγνώμη για την ασυνάρτητη γραφή....

 

Η μοναξιά δύσκολο πραγμα αλλά και απαραίτητο για να εκτιμάει ο άνθρωπος τον ανθρωπο.Ωραίο πράγμα η ελευθερία, ανεκτίμητη ως αγαθό και με κόπο προσωπικό αποκτιέται.

 

Όταν κάποιος/α φοβάται ν' ακούσει την ηχώ των σκέψεων του/της και να κοιτάξει τον εαυτό του/της στα ίδια του/της τα μάτια.
Αναζητεί απλά ένα σάρκινο μονόδρομο με πολλά "αυτοκίνητα" και ακόμη περισσότερες εξόδους, για να χαθεί στην βουή του, οτιδήποτε εκτός από την απεραντοσύνη ενός μοναχικού freeway.

H μοναξιά είναι ένα κτήνος, που μιλάει εκκωφαντικά δυνατά...και η ελευθερία το φίμωτρο της...

 

μερικες φορες η απολυτη δεσμευση ανοιγει το μονοπατι που οδηγει στην απολυτη ελευθερια.......

 

αν καταλαβαινω καλα το ποστ, προς εγκαταλειψη μου φερνει.

 

σε αντίθεση με το τοστ που δεν το εγκαταλείπεις, πότε γιατι θα κρυώσει και μετα δεν τρώγετε

 

το πνιγω επιτηδες δεν εχει εισαγωγικα?
 

 

Δεν υπάρχει απόλυτη ελευθερία. Και πως θα μπορούσε άλλωστε με τόσους φόβους, ανασφάλειες, μίσος, εξαρτήσεις, αλλαζονεια και τόσες άλλες συναισθηματικες σαβουρες μεσα μας. Κάποια μορφή ελευθερίας υπάρχει βέβαια στην μοναχικοτητα. Όταν αδειάζεις το μυαλό σου, όταν ο νους ηρεμεί, μακριά από το θόρυβο των ανθρώπων. Αυτή η σιωπή συγκεντρώνει μεγάλη ενέργεια. Αλίμονο σ αυτούς που φοβούνται να κάτσουν μόνοι με τον εαυτό τους. Που δεν έχουν επίγνωση του Ειναι τους και των συναισθηματων τους. Τους λυπαμαι. Και μπορείς να γεύτεις την ελευθερία όταν δεν ανήκεις πουθενά, σε καμία ιδεολογία, σε κανένα μονοπάτι. Από την άλλη όμως θα μπορούσε κάποιος να πει ότι η απόλυτη -εάν υπηρχε-ελευθερία θα ήταν κάπως...βαρετή...Μπορεί και να ήταν. Αλλά κι αυτό είναι ένα λεκτικό συμπέρασμα και όχι η πραγματικότητα. Ποιος ξέρει...;

 

Μια χαρά γραφή, καθόλου ασυνάρτητη, το κάθε άλλο, crystal clear...

 

E ναι,
αλλά πρέπει να εξαφανίσεις και το πτώμα