"Moυ φαίνεται σαν όνειρο"

Πφφ…στον Παρνασσό??? Τρε μπανάλ…Το δικό μου σχολείο μας πήγαινε για σκι στην Ελβετία.
Τι να θυμηθώ, Τι να ξεχάσω,από τις χιονισμένες Άλπεις? Εκείνο που μου
χάραξε έντονα την παιδική μου μνήμη, και ακόμα και σήμερα θυμάμαι με νοσταλγία
αγάπη και κάποια ανατριχίλα θα έλεγα ,ήταν τα ελβετικά τυριά ,που τα φτιάχνουν
οι Ελβετοί

 

KASERI??????

 

το πρώτο μου πραγματικό φιλί.
και την πρώτη φορά που έκανα έρωτα.

 

Οχι..ΚΑΙΖΕΡΙ! Μαλακο Ελβετικο τυρακι ΑΑ!!!

 

Απάντηση: Re: "Moυ φαίνεται σαν όνειρο"

... με τις πολλες τρυπες .... να συμπληρωσω  

αχ θυμασαι και εσυ !  

 

Re: Απάντηση: Re: "Moυ φαίνεται σαν όνειρο"

Ναι θυμάμαι .. ωραίες αναμνήσεις απ’ την «κατάλευκη μα πένθιμη Ελβετία»
Όχι σαν μερικές μερικές που μόνο στον Παρνασσό τις είχαν πάει….

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: "Moυ φαίνεται σαν όνειρο"

Φτωχός άνθρωπος αγάπη μου τι περιμένεις ? ενώ εμείς οι Vip !!!!  

 

Έχετε βρεθεί Χριστούγεννα στο Minion πολλά χρόνια πριν, με τη σχετική διακόσμηση, μουσική, τις κυλιόμενες σκάλες (πόσο τις γούσταρα ως πιτσιρίκα!!!), τον Άγιο Βασίλη... να είστε μικρά παιδιά και να σας φαίνονται παράδεισος όλα αυτά?
Πια σαν όνειρο μου φαίνεται η ευτυχία που μπορούσε να μου προκαλέσει μια τόσο απλή βόλτα.

 

Τι μου θύμησες τώρα...
Αυτή ακριβώς την εικόνα έχω κι εγώ. Θυμάμαι και κάποια Χριστούγεννα στο Minion, να με έχει πάρει από το χέρι η μεγαλύτερη αδελφή μου και να κόβουμε βόλτες γύρω από τον τύπο που ήταν ντυμένος Άγιος Βασίλης. Εγώ να έχω χαζέψει με τη στολή και να σκέφτομαι τα δώρα και η αδελφή μου να μου λέει " Κοίτα τι κούκλος που είναι ο Άγιος Βασίλης".

 

Απάντηση: Re: "Moυ φαίνεται σαν όνειρο"

Μια τέτοια μέρα κάτω απ το μινιόν μου κλέψανε τη πρώτη μηχανή μου! 

 

Απάντηση: Re: "Moυ φαίνεται σαν όνειρο"

Eγώ πάλι ήμουνα φαν του Κλαουδάτου..Χριστούγεννα για παιχνίδια και Σεπτέμβρη για σχολικά.. Θυμάμαι το δέος μου όταν ξεφύλλιζα ένα μπλοκ ζωγραφικής με αυτοκόλλητα στο εξώφυλλο(κάτι δεινόσαυροι) και κοίταζα τις λευκές του σελίδες εκθαμβωμένος.Ίσως ήταν η πρώτη μεγάλη πρόκληση της ζωής μου..
Γενικά πέρασα πολλές ώρες ζωγραφίζοντας σαν παιδί..Ζωγράφιζα παντού.Σε κόλλες, βιβλία, τετράδια, παντού! Μάλιστα ζωγράφιζα ανθρώπους και ζώα και φαντασιωνόμουν ιστορίες.Μια φορά ,στο Αιγάλεω αυτήν τη φορά,αγοράζαμε κάτι καινούργια ωραία τετράδια και η μάνα μου την ώρα που πάλι τα ξεφύλλιζα εξιστορούσε τον πόνο της στον βιβλιοπώλη και κάποια στιγμή την άκουσα που του έλεγε "Να δούμε αν θα τα γεμίσει και αυτά με προβατάκια".Χωρίς να γυρίσω να την κοιτάξω ,γούρλωσα τα μάτια μου στα τετράδια σκεφτόμενος"δεν έχω ζωγραφίσει καθόλου προβατάκια!"..Και όντως ήταν τα πρώτα που ζωγράφισα (στις τελευταίες πάντα σελίδες) γυρνώντας σπίτι..
Τι θυμόμαστε πρωινιάτικα..  

 

Re: Απάντηση: Re: "Moυ φαίνεται σαν όνειρο"

Κι εγώ. Συνέχεια και παντού. Στα σχολικά βιβλία ζωάκια, παιδάκια, συννεφάκια... κλασσικά. Από το γυμνάσιο και μετά ζωγράφιζα εσώρουχα, ψηλοτάκουνα και ζαρτιέρες πάνω στις φωτογραφίες αρχαιοελληνικών αγαλμάτων.