Movie Challenge

Ο_Ιάπωνας_σκηνοθέτης_που_ενέπνευσε_τον_Αρονόφσκι

 

Πριν από πέντε χρόνια, στις 24 Αυγούστου του 2010, ο κινηματογράφος έχασε ένα από τα μεγάλα οπτικά ταλέντα του. Ο Σατόσι Κον, μόλις 46 ετών όταν πέθανε από καρκίνο στο πάγκρεας, ήταν πραγματικά αυθεντικός του οποίου οι ταινίες διερευνούσαν τα άκρα της πραγματικότητας και οριοθετούσαν με τρομακτική ακρίβεια τον αντίκτυπο της τεχνολογικής κοινωνίας στην ανθρώπινη ψυχή. Χωρίς τη δουλειά του, ο Neo μπορεί να μην έπαιρνε ποτέ το κόκκινο χάπι, και η μετά-Matrix «επιδημία» ταινιών του Χόλυγουντ που ασχολούνταν με την υποκειμενική πραγματικότητα – Fight Club, Inception, Requiem for a dream – μπορεί να μην είχαν δημιουργηθεί ποτέ. Οπότε γιατί δεν βλέπουμε περισσότερα αφιερώματα στην τέχνη του;

 

Η απάντηση βρίσκεται εν μέρει στο γεγονός ότι ο Κον – που υπήρξε και μαθητευόμενος του σκηνοθέτη του Akira, Katsuhiro Otomo – ήταν ένας animator του οποίου τα σημαντικά ενήλικα θέματα δεν ήταν εύκολα κατανοητά από το δυτικό κοινό, που έχει μάθει να σκέφτεται το animation ως ένα «οικογενειακό είδος». Αλλά ήταν το animation με τις απεριόριστες δυνατότητές του για οπτική καινοτομία, που επέτρεψε στην ιδιοφυία του Κον να λάμψει. «(Οι ταινίες του Κον) ήταν σχετικά με το πώς οι σύγχρονοι άνθρωποι αντιμετώπιζαν το ότι ζούσαν πολλαπλές ζωές – ιδιωτικά και δημόσια, στην οθόνη και εκτός οθόνης, περπατούσαν και ονειρεύονταν» λέει ο Tony Zhou στο Editing Space and Time, ένα ντοκιμαντέρ μικρού μήκους για το έξοχο στιλ μοντάζ του Κον.

Καμία από τις προσπάθειες του Κον δεν ήταν μεγάλη εμπορική επιτυχία του box-office, είτε στην πατρίδα του την Ιαπωνία είτε στο εξωτερικό, αν και το σχετικά μικρό έργο του – τέσσερις ταινίες, μία τηλεοπτική εκπομπή 13 επεισοδίων – του εξασφάλισε ένθερμους θαυμαστές κατά τη διάρκεια της ζωής του. Μεταξύ των θαυμαστών της πρώτης του ταινίας με τίτλο Perfect Blue από το 1997, ήταν ο σκηνοθέτης του «Π», Ντάρεν Αρονόφσκι, ο οποίος αγόρασε τα δικαιώματα για την ταινία - ένα ανατριχιαστικό μείγμα Χίτσκοκ και Αρζέντο για την μετά-ιντερνετική γενιά – με σκοπό τη δημιουργία ενός ριμέικ με ηθοποιούς. Το πρότζεκτ δεν προχώρησε ποτέ, αλλά ο Αρονόφσκι «αντέγραψε» μία σκηνή στη μπανιέρα από την ταινία του Κον και την ενέταξε στην επόμενη ταινία του, Ρέκβιεμ για ένα όνειρο (2000).



Ηταν όμως ένα πρότζεκτ που ο Αρονόφσκι σκηνοθέτησε σχεδόν μία δεκαετία αργότερα που είχε μεγαλύτερη ομοιότητα με το Perfect Blue του Κον. Ανάλογα σε ποια πλευρά του διαδικτύου συνηθίζεται να συχνάζετε, η ταινία «Μαύρος Κύκνος» είναι είτε μία άριστη διερεύνηση των θεμάτων που εξερευνιούνται στο Perfect Blue, ή μια ξεδιάντροπη κλοπή. Για όσους δεν το έχουν δει, το Perfect Blue είναι η ιστορία ενός «πεντακάθαρου» κοριτσιού που τραγουδάει σε μία γυναικεία μπάντα, το οποίο γίνεται ηθοποιός και όταν η καριέρα της βρίσκεται στα φώτα της δημοσιότητας αυτή αρχίζει να χάνει την επαφή της με την πραγματικότητα, θέτοντας τον εαυτό της σε σύγκρουση με έναν κακό σωσία της. Οι ομοιότητες είναι εμφανείς. Ο Αρονόφσκι, αρνήθηκε ότι επηρεάστηκε από την συγκεκριμένη ταινία κατά τη διάρκεια του Κινηματογραφικού Φεστιβάλ της Φιλαδέλφεια το 2010: «Υπάρχουν ομοιότητες μεταξύ των ταινιών, αλλά (ο Μαύρος Κύκνος) δεν επηρεάστηκε απ’ αυτή. Προέκυψε στην πραγματικότητα από το μπαλέτο Μαύρος Κύκνος, θέλαμε να δραματοποιήσουμε το μπαλέτο, γι’ αυτό έχει μεγάλες διακυμάνσεις, γιατί το μπαλέτο είναι μεγάλο και μικρό με πολλούς τρόπους».



Η αμφισβήτηση του Κον των παραδοχών πάνω στις οποίες βασίζεται αυτό που αποκαλούμε «πραγματικότητα» στο Perfect Blue προανήγγειλε επίσης την υψηλή ιδέα επιστημονικής φαντασίας του Matrix. Το αν οι Wachowski είχαν δεν την ταινία του Κον πριν γράψουν την ταινία τους είναι ένα επίμαχο θέμα, αλλά σίγουρα, τα αδέλφια, με δική τους ομολογία, είναι παθιασμένα με τα manga, και η ιδέα του φιλμ για τον εαυτό και το πώς κατασκευάζει τον κόσμο γύρω μας, έχουν μεγάλη σχέση με την μεταμοντέρνα άποψη του Perfect Blue για την ύπαρξη και την αβεβαιότητα. Το όραμα του Perfect Blue για μια δυναμική, συνεχώς μεταβαλλόμενη πραγματικότητα ταιριάζει και με ένα άλλο θέμα της ταινίας: την διάβρωση της ιδιωτικής ζωής από το διαδίκτυο, ένα θέμα στο οποίο ο Κον θα επέστρεφε όταν δημιούργησε την ταινία Paprika (2006). Ένα σουρεαλιστικό κυβερνο-θρίλερ σχετικά με την κλοπή ενός εργαλείου που επιτρέπει στον χρήστη του να βλέπει τα όνειρα των ανθρώπων, η υπόθεση της ταινίας «ξαναδιαβάζεται» στο Inception του Κρίστοφερ Νόλαν, ένα γεγονός το οποίο δεν ξέφυγε από τους λάτρεις του anime.

Αλλά εκεί που ο Νόλαν φέρνει την υπογραφή του που είναι η ατσάλινη ακρίβειά του, το Paprika κόβει τους δεσμούς του με το υλικό με τρόπους που ο Νόλαν δεν θα μπορούσε καν να φανταστεί, οι τίτλοι της ταινίας είναι ένα tour de force οπτικής φαντασίας, ενώ η σκηνή του ονείρου με την οποία ανοίγει η ταινία ξεπερνά άνετα σε περιέργεια την ανάποδη σκηνή πάλης στο διάδρομο που βλέπουμε στο Inception.



Και όμως, παρά την υπερπληθώρα οπτικού στιλ, υπάρχει σοβαρό υπόβαθρο εργασίας. Τίποτα στο έργο του Κον δεν μπαίνει στην τύχη, χωρίς να έχει σημασία πόσο αλλόκοτο είναι. Πάρτε για παράδειγμα την σκηνή με την παρέλαση στο Paprika, στην οποία το αλλόκοτο κομβόι των σαμουράι, ανατριχιαστικών κούκλων και των ψυγείων που περπατούν μπορεί να φαίνεται χωρίς νόημα στο απαίδευτο δυτικό μάτι. «Αυτή η τρεμάμενη ταυτότητα φαίνεται πολύ συνηθισμένη στην Ιαπωνία, που δεν έχει μία απόλυτη θρησκεία όπως ο Χριστιανισμός, αλλά πολλαπλούς θεούς και θεές της φύσης» είπε ο Κον στους LA Times το 2006. «(Για παράδειγμα), κάθομαι στο Λος Αντζελες, απαντώντας τις ερωτήσεις σας, αλλά στο μυαλό μου, μπορεί να θυμάμαι τη δουλειά που άφησα στο Τόκιο και αναρωτιέμαι τι θα φάω το μεσημέρι. Αλλοι άνθρωποι δεν μπορούν να το βιώσουν αυτό».

«Δεν πιστεύετε πως το διαδίκτυο και τα όνειρα είναι παρόμοια;» λέει η Δρ. Atsuko Chiba, το alter-ego της ηρωίδας της Paprika σε ένα σημείο της ταινίας. «Είναι και τα δύο περιοχές όπου βρίσκει διέξοδο το καταπιεσμένο συνειδητό μυαλό». Δεδομένης της σημερινής κλιμακούμενης οργής των κοινωνικών μέσων δικτύωσης και του online εξτρεμισμού, αυτό ακούγεται τρομακτικά ακριβές, ιδιαίτερα για μια ταινία που δημιουργήθηκε πριν από το Facebook και το Twitter. Πράγματι, μέρος της ευφυΐας του Κον είναι ότι ήταν ένας ενδελεχής στοχαστής που ταίριαξε τις εικόνες του με ένα αδιάσειστο σύνολο θεμάτων. Σκεφτείτε το εξής απόσπασμα από μία συνέντευξη που έδωσε το 2006 στην Washington Post υπό το φως τον – τότε – πρόσφατων αποκαλύψεων για την NSA και την κυβέρνηση που υποκλέπταν τις online δραστηριότητες των χρηστών του διαδικτύου: «Στις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς και στην Ιαπωνία, τα δεδομένα από τους υπολογιστές κλέβονται πολύ συχνά. Και υπάρχει μια αναμόρφωση του δικού μας, κατά μία έννοια, επειδή μας δείχνουν επανειλημμένα εικόνες και μας λένε για νέα προϊόντα, πώς κάτι είναι ανώτερο από αυτό που ίσχυε προηγουμένως. Αυτό εντυπώσει στο μυαλό συγκεκριμένες εικόνες και έτσι επηρεάζει τους ανθρώπους με αυτόν τον τρόπο – αυτή είναι η τρομοκρατία την οποία σκεφτόμουν στο Paprika».




Η ταινία πήρε επευφημίες στην πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, ένας θρίαμβος κριτικής που ακολούθησε αυτές που είχαν ακουστεί για τις ταινίες του Perfect Blue, Millennium Actress και την άλλη ταινία του Κον, τη λιγότερο φανερά trippy, Tokyo Godfathers. Η τηλεοπτική σειρά που είχε δημιουργήσει με τίτλο Paranoia Angel, περιεγράφηκε από τον βιογράφο του Κον, Άντριου Όσμοντ ως μία μίξη Twin Peaks και X-Files.

Πριν τον θάνατό του, ο Κον έγραψε ένα συγκινητικό γράμμα σχετικά με την εξέλιξη της ασθένειάς του και τους φόβους του ότι η τελευταία του ταινία, μία ταινία για μικρά παιδιά, δεν θα έβρισκε ποτέ τον δρόμο του προς τη μεγάλη οθόνη. Το πρότζεκτ – το οποίο μέχρι σήμερα δεν έχει παρουσιαστεί – ονομαζόταν Dreaming Machine. Ως τίτλος μοιάζει να συνοψίζει τα ταλέντα του δημιουργού του.

http://plusmag.gr/article/Ο_Ιπωνας_σκηνοθτης_που_ενπνευσε_τον_Αρονφσκι

 

Από τα πιο ενδιαφέροντα premises.
Θέλω πολύ, πολύ να το δω αυτό. Και να το "διαβάσω" επίσης.

 

In the Realm of the Senses (1976).

O Nagisa Oshima μεταφερει στην οθονη την πραγματικη ιστορια της γκέισας Σαντα Αμπε και του εραστη της και υπογραφει μια απο τις ερωτικοτερες ταινιες στην ιστορια του κινηματογραφου. Η ταινια ηταν για την εποχη της ενα τεραστιο σκανδαλο, οχι μονο για τη συντηρητικη Ιαπωνια αλλα και για τον Δυτικο κοσμο. Ο Οσιμα δικαστηκε για προσβολη δημοσιας αιδους στην Ιαπωνια, η ταινια απαγορευτηκε στην Αμερικη την παραμονη της επισημης προβολης της στο φεστιβαλ της Νεας Υορκης και απαγορευτηκε στην Αγγλικη αγορα για 15 χρονια. Στην κατηφορια περι ασεμνου ο Οσιμα απαντα:
Η έννοια του "άσεμνου" δοκιμάζεται όταν κάποιος τολμήσει να κοιτάξει αυτό που επιθυμεί ακατανίκητα, αλλά έχει απαγορεύσει στον εαυτό του να δει. Οταν κάποιος αισθάνεται πως ό,τι επιθυμούσε να δει έχει έρθει στο φως, τότε το άσεμνο εξαφανίζεται, μαζί και το ταμπού κι ακολουθεί μια κάποια απελευθέρωση. Κατά συνέπεια, ο πορνογραφικός κινηματογράφος πρέπει ν αναγνωριστεί αμέσως και απολύτως. Μόνο τότε το "άσεμνο" μπορεί ν' αποδειχθεί άνευ νοήματος».
Η μυθολογια της ταινιας λεει οτι οι πουριτανοι Ιαπωνες δε συγχωρεσαν ποτε τη συγκλονιστικη Eiko Matsuda. Την αντιμετωπιζαν περιπου σαν πορνοσταρ. Μετα απο 6 χρονια, το 1982 και ισαριθμες ταινιες κατεφυγε στο Παρισι οπου εζησε στον πυργο ενα Γαλλου ξεπεσμενου ευγενη σε καποιο προαστιο. Δεν ξαναεπαιξε ποτε. Το 2011 επεστρεψε στο Τοκυο οπου και πεθανε απο καρκινο του εγκεφαλου.
Το 1985 ο Οσιμα φιλοξενειται στο φεστιβαλ της Πατρας με αφορμη μια ρετροσπεκτιβα στο εργο του. Οταν ο καλλιτεχνικος δ/ντης του βραχυβιου φεστιβαλ Μισελ Δημοπουλος ρωτησε τον Οσιμα πως επεισε και διδαξε τους ηθοποιους του να παιξουν σ'αυτην την τοσο προκλητικη ταινια ο ιαπωνας δημιουργος ευγενικα και καθετα αρνηθηκε να απαντησει.

 

 

Survivor (2015)
Είδος ταινίας:Δράση Θρίλερ
Ηθοποιοί: Milla Jovovich Pierce Brosnan Dylan McDermott

Υπόθεση:
Στο Survivor μια υπάλληλος του Υπ. Εξωτερικών διορίζεται στην Αμερικανική πρεσβεία στο Λονδίνο όταν όλη της η ομάδα συνεργατών σκοτώνεται από μια έκρηξη βόμβας. Η ίδια γίνεται στόχος εκτελεστών και βρίσκεται παγιδευμένη για εγκλήματα που δεν έχει κάνει. Θα ακολουθήσει ένας αγώνας επιβίωσης (Survivor), δικαίωσης αλλά και προσπάθειας να αποτρέψει μια καταστροφική επίθεση που θα λάβει χώρα την Παραμονή Πρωτοχρονιάς.

 

Δείτε την ταινια online Εδω---> http://streamcloud.eu/oy73ltdxy9lo/Survivor__2015_.mp4.html

 

Άλπεις ( Γιώργος Λάνθιμος, 2011 )

Τέσσερα άτομα σχηματίζουν μια ομάδα, που έχει ως σκοπό την αντικατάσταση επί πληρωμής νεκρών ανθρώπων.
Προσπαθούν ν' αναπαραγάγουν, όσο γίνεται πιο πιστά τα περιστατικά ζώων που δεν υπάρχουν πια.
Για κείνους που τους αγαπούσαν, έμειναν "πίσω" και δεν θέλουν να δεχτούν τον θάνατο τους.

Ένας τραυματιοφορέας, μια αθλήτρια ρυθμικής γυμναστικής, ο προπονητής της και μια νοσοκόμα που ακολουθούν τους κανόνες του τραυματιοφορέα.
O οποίος σκαρφίστηκε τ' όνομα της ομάδας και τον τρόπο λειτουργίας της.
Τέσσερα άτομα που πραγματώνονται μέσω των υπολειμμάτων της ζωής κάποιων άλλων.
Που ασφυκτιούν στον λαβύρινθο του ανούσιου τους παρόντος και τα φαντάσματα των άλλων είναι η ώρα αέρα από τις προσωπικές τους φυλακές.
Οι κανόνες του αρχηγού είναι πολύ αυστηροί και η μοναδική που προσπαθεί να "ξεστρατίσει" έστω και στο ελάχιστο, είναι η νοσοκόμα.

Η ταινία που ακολούθησε τον "Κυνόδοντα", ίσως περισσότερο σκοτεινή, μα σίγουρα λιγότερο δυσνόητη.
Ο διάβολος όπως λένε, κρύβεται στις λεπτομέρειες.
Αν την παρακολουθήστε ( ή αν την έχετε ήδη δει και θυμάστε ), θα διακρίνετε/διακρίνατε τον περιορισμό της εκφραστικότητας στα πρόσωπα και στα σώματα των πρωταγωνιστών.
Ακόμη και ο τρόπος εκφοράς του λόγου είναι μηχανικός. Μπορούν να "μιλούν" τα μάτια, αλλά όχι το υπόλοιπο πρόσωπο. Όταν απελευθερώνονται τα χείλη, το βλέμμα "σφαλίζει".
Σπάνιες είναι οι σκηνές που φαίνονται ξεκάθαρα όλοι οι παρόντες χαρακτήρες.
Αφού με διάφορα τεχνάσματα ( η αντανάκλαση της λάμπας στο τζάμι του αυτοκινήτου, μι' αγκαλιά, γυρισμένες πλάτες, ακόμη και η τυφλότητα ) τουλάχιστον ένας απ' αυτούς "κρύβεται", σχεδόν αφαιρείται.
Όλοι γίνονται ένα με το σκηνικό, αντικειμενοποιούνται, "σβήνουν". Στα κοντινά πλάνα υπάρχει η ο άνθρωπος ( συνήθως ένας ) ή το τοπίο, τα υπόλοιπα απλά παίρνουν τον ρόλο της βουής.
Σαν τον λευκό ήχο που συναντάτε σε κάποιο κενό των ραδιοφωνικών συχνοτήτων. Που γεμίζει τ' ακουστικό πεδίο, αλλά δεν το "καλύπτει".
Ίσως μ' αυτό τον τρόπο ο σκηνοθέτης να θέλει να κάνει οικείους τους πρωταγωνιστές στον θεατή, αλλά να μην τον αφήσει, να τους πλησιάσει.
Για να κρατήσει τους χαρακτήρες του έργου του σε απόσταση ασφαλείας, τόσο κοντά και τόσο μακριά.
Εύθραυστοι και απεγνωσμένοι, να βρίσκονται δέσμιοι μες το ίδιο το απάνθρωπο τους παιχνίδι.
Ένας κατακερματισμένος χορός αντιφάσεων όπου η απουσία και η "αποστείρωση" είναι στ' αλήθεια μια κραυγή για στοργή, ένα γοερό ουρλιαχτό ύπαρξης.
Ο φωτισμός είναι αρκετά "παγερός" και το εντυπωσιακό είναι, πως καταφέρνει ο Λάνθιμος, να παρουσιάζει σαν ξένα μέρη και χώρους, που ίσως και να έχουμε επισκεφθεί.
Μια από τις ταινίες που ειλικρινά θα ήμουν περίεργος, να έβλεπα πως ο σκηνοθέτης, είχε διευθύνει τους ηθοποιούς του.
Αφού κοιτώντας την, μου έδωσε την εντύπωση, ότι πρώτα τους είχε φορτίσει συναισθηματικά, για να τους επιβάλει μετά την "βίαιη σιωπή", αφήνοντας τους μόνο ελάχιστες "αναπνοές".

" Γιατί Άλπεις? Τα βουνά των Άλπεων δεν μπορούν, ν' αντικατασταθούν από κανένα άλλο βουνό.
Οτιδήποτε άλλο θα είναι μικρότερο και λιγότερο επιβλητικό. Άρα? Ένα αποτυχημένο υποκατάστατο.
Το καταπληκτικό όμως με τα βουνά των Άλπεων είναι, ότι ενώ δεν μπορούν ν' αντικατασταθούν από κανένα.
Μπορούν ν' αντικαταστήσουν οποιοδήποτε άλλο βουνό. "

Λόγια του τραυματιοφορέα στην αρχή της ταινίας...

--------------------------------------------------------------------------

Εγώ σας την προτείνω σαν κάτι το διαφορετικό και όχι το ιδιαιτέρως "βαρύ"...

Την ταινία μπορείτε να την δείτε online εδώ :

http://www.tubeplus.is/player/1987873/Alps/

Υ.Γ. Οι δικές μου όπως πάντα είναι απλά εντυπώσεις και σκέψεις ενός θεατή. Σίγουρα δεν είναι τα λόγια ενός κριτικού κινηματογράφου.

Σας ευχαριστώ για τον χρόνο που μου διαθέσατε.  

 

House of Tolerance (2011)
Είδος Ταινίας: Δράμα
Ηθοποιοί: Hafsia Herzi Céline Sallette Jasmine Trinca

Υπόθεση:
Στις αρχές του 20ού αιώνα, ένας οίκος ανοχής ζει τις τελευταίες μέρες της ιστορίας του. Στον μικρόκοσμό του, όπου κάποιοι άνδρες ερωτεύονται κι άλλοι γίνονται επικίνδυνα βίαιοι, οι γυναίκες μοιράζονται μυστικά, φόβους, χαρές, πάθη, πόνους …

 

Δείτε την ταινια online Εδω--> http://streamcloud.eu/62bp2hxtr11m/House_of_Tolerance__2011_.mp4.html

 

The Ninth Gate (1999)
Είδος ταινίας: Τρόμου Μυστηρίου Θρίλερ
Ηθοποιοί: Johnny Depp Frank Langella Lena Olin

Υπόθεση:
Ο Ντιν Κόρσο , είναι ο καλύτερος στην δουλειά του . Έχει ειδικευτεί στο να εντοπίζει σπάνια βιβλία για μανιώδεις συλλέκτες. Η θέση του απαιτεί μεγάλη λογοτεχνική ειδίκευση , απέραντη υπομονή , μεγάλη λογοτεχνική ειδίκευση , νεύρα από ατσάλι και έλλειψη οποιουδήποτε ενδοιασμού. Είναι φυσικό λοιπόν ότι ο Μπόρις Μπάλκαν, ένας μανιώδης βιβλιόφιλος και οπαδός της δαιμονολογίας , προσεγγίζει τον Κόρσο , για να του αναθέσει μια αποστολή: να συγκρίνει το αντίτυπο ενός βιβλίου που απέκτησε με άλλα δύο αντίτυπα που βρίσκονται στην Ευρώπη, ώστε να βεβαιώσει την γνησιότητα του. Το βιβλίο επιγράφεται « Η Ένατη Πύλη του Βασιλείου των Σκιών», φημίζεται ότι έχει γραφτεί από ανθρώπινο χέρι με την βοήθεια σκοτεινών δυνάμεων. Ο Κόρσο εντοπίζει τα αντίτυπα για να διαπιστώσει ότι η αληθινή του αποστολή είναι άλλη…

Δείτε την ταινια online Εδω--> http://streamcloud.eu/…/The_Ninth_Gate__1999_-_____________…

 

 

αν εχει δει καποιος αυτο ας μου πει μια γνωμη...

 

Δεν τη εχω δει φαινεται ενδιαφερουσα ...

Deadly Virtues: Love.Honour.Obey. (2014)

ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Ένας ξένος εισβάλει στο σπίτι ενός ζευγαριού , δένει το σύζυγο και έχοντας ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο στο χέρι του, παίζει ένα αργό παιχνίδι απειλών και φόβου με τη γυναίκα.....

 


Δειτε την Ταινια online
link1 http://streamcloud.eu/ejy51cbk1e4b/Deadly_360p.mp4.html

link2 http://hdvid.tv/so7eosewi1dj.html

link3 http://streamin.to/pwkyjt440cxh

ΥΓ. IMDb Ratings: 4,7/10 from 502 users

 

Mission: Impossible - Rogue Nation (2015) NEA ΠΟΙΟΤΗΤΑ Blue ray rip
Είδος Ταινίας: Δράση Περιπέτεια Θρίλερ
Ηθοποιοί: Tom Cruise Jeremy Renner Simon Pegg

Υπόθεση:
Στο Mission: Impossible - Rogue Nation ο Ethan και η ομάδα του θα αναλάβουν την πιο impossible mission (αδύνατη αποστολή) τους μέχρι τώρα, την εξάλειψη του Συνδικάτου. Το Συνδικάτο είναι μια διεθνή οργάνωση εγκληματιών (Rogue Nation) υψηλής εξειδίκευσης με κεντρικό σκοπό να καταστρέψει την ίδια την IMF (Impossible Missions Force)..

 

Δείτε την ταινια online Εδω---> http://streamcloud.eu/…/Mission_Impossible_-_Rogue_Nation__…

 

Scent of a Woman (1992)
Είδος Ταινίας: Δράμα
Ηθοποιοί: Al Pacino Chris O'Donnell James Rebhorn

Υπόθεση:
Η ταινία αφηγείται τη ζωή ενός τυφλού, απόστρατου αντισυνταγματάρχη, του Φρανκ Σλέιντ, του οποίου η ζωή αλλάζει ριζικά, όταν ένας νεαρός φοιτητής αναλαμβάνει να του κρατήσει συντροφιά κατά τη διάρκεια των Ευχαριστιών. Ένα ταξίδι στην Νέα Υόρκη, μια βόλτα με Φεράρι και λίγο άρωμα γυναίκας θα τους φέρουν πιο κοντά. Βασισμένο στη νουβέλα του Giovanni Arpino
 


Δείτε την ταινια online Εδω---> http://vidto.me/9rwlocbu9qc4.html

Δείτε την ταινια online Εδω---> http://vidzi.tv/ig9vqwgac122.html

 

Πολύ καλή ταινία !! Την είχα δει όταν βγήκε σε κινηματογραφο στη Θεσσαλονίκη (τί μου θυμήσατε...)