n00b

@Hyde

Αν αυτό που βλέπω, λίγες σελίδες πριν έως και πιο πάνω είναι να επαναλαμβανεσαι για "εμάς", χάνεις το χρόνο σου , σορρυ.

Και επί ευκαιρίας: Κάνεις δε θέλει να σωθεί.

 

Φυσικά και το πρόσεξα.

Αντί όμως να ευχεστε, δεν θα ήταν πιο λειτουργική η απενοχοποίηση της λέξης "πληγώνω"; Δεν λειτουργεί καλύτερα αν αποδεχτούμε ότι δεν είναι καθόλου κακό να πληγωνομαστε καμιά φορά; Δεν θα έκανε την υπό σας πιο "ανθεκτική" απέναντι σε ένα ενδεχόμενο "λάθος" σας, από το να της καλλιεργείτε ότι ποτέ δεν θα την πληγώσετε;

 

Ενδιαφερουσα σκεψη.

Κατα τη γνωμη μου, αλλο σκληραγωγηση μεσω μιας συγκεκριμενης Εκπαιδευσης, τηρωντας παντα διαδικασιες ασφαλειας, και αλλο "πληγη ως μεσον σκληραγωγησης".

Θα ηθελα η υπο μου να ειναι σιγουρη οτι μπορει να στηριζεται στον Κυριο της, σιγουρη για το μελλον, σιγουρη οτι Αυτος δεν θα ειναι πηγη δυστυχιας η πληγης γι' αυτην.

Ετσι το βλεπω εγω τουλαχιστον.

Οσο ζω, μαθαινω. Ειδομεν.

Κατα τα αλλα, εξελισσομαι, εκπαιδευομαι σε νεα πραγματα, προσπαθω να ελεγξω τα παντα, κι ελπιζω για το καλυτερο.

Παντα ετσι δεν γινεται;...

 

Τίποτε το ανθρώπινο δεν είναι σταθερό.
Αν το γνωρίζεις καλά αυτό, δεν πρόκειται να είσαι ούτε πολύ χαρούμενος, όταν έρχεται η ευτυχία, ούτε και πολύ λυπημένος.
Ισοκρατης

 

Σωστότατο, βλέπεις όταν θέλουν να θυματοποιουνται κάποια άτομα, τους φταίνε πάντα οι άλλοι και αυτό είναι γεγονός.

 

" Μαλώνετε " για πολλοστή φορά για μια άϋλη, άοσμη και ηλεκτρονικά τρύπια κουβέρτα. Το εισαγωγικό post έχει πάει καλιά του ( όπως συνηθίζεται ).
Υπάρχει η εντύπωση, ότι όλα τα υ ( άντρες/γυναίκες ) θα ήταν άβουλες και κακόμοιρες μαριονέτες, που θα είχαν ανάγκη καθοδηγήσεως για το παραμικρό απ' τον/την εκάστοτε Κ.
Newbie ή όχι, να περιμένει κάποιος/α σαν συμβουλή το : Μην βάλεις τα δάχτυλα στην πρίζα. Και αν δεν του/της πουν, ότι αν το κάνει, θα τον/την τινάξει το ρεύμα.
Εγώ τουλάχιστον θα το εξελάμβανα ως προσβολή της νοημοσύνης μου. Που βουδουσουμικώς να μην γνώριζα που μου πάνε όχι τα τέσσερα, αλλά τα τέσσερις χιλιάδες.
Newbies ή όχι, θεωρητικά πάντα, έχουμε ήδη ένα μυαλό, έναν χαρακτήρα και τ' αναφαίρετο δικαίωμα της αξιολόγησης/κρίσεως.
Αν αυτό το τελευταίο δεν θέλουμε να το ασκήσουμε, αλλά προτιμούμε να κατεβάζουμε αμάσητα, όσα μας προσφέρονται. Είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Το βουδουσουμού δεν κρύβει, πάνω κάτω τι θα ήταν. Αν θα θέλαμε να το δαιμονοποιήσουμε ή να το τοποθετήσουμε στα ουράνια - πάνω ακόμη κι από Σεραφείμ και Χερουβείμ -, είναι αποκλειστικά δικό μας θέμα. Όπως αποκλειστικά δικές μας θα ήταν οι χαρές ή οι λύπες ( με ή δίχως εισαγωγικά ) που θα ήταν απόρροια της επιλογής μας.
Δεν είναι μόνο τα Κ δυνητικά επικίνδυνα, είναι και τα υ. Ή για να το πω καλύτερα, θα ήταν οποιοσδήποτε άνθρωπας, δεν θα είχε έστω ελάχιστη επίγνωση του εαυτού του και των ορίων του. Αυτό το είδος ατόμου είναι για μένα εκείνο, που παρουσιάζει τον μεγαλύτερο βαθμό επικινδυνότητας.

Καλή η πληροφόρηση, κανείς δεν γεννιέται μαθημένος και για τίποτε. Αλλά και απ' το "χεράκι" για τα πάντα, μάλλον δεν γίνεται.
Ούτε γίνεται, να μετατοπίζονται μονίμως οι ευθύνες για την ζωή μας στους άλλους.
Το έχω ξαναγράψει ο "σοφός" ( δώστε βάση στα εισαγωγικά χαχα ), η ζυγαριά δεν είναι φτιαγμένη, ώστε να γέρνει πάντα στο ένα άκρο ή στ' άλλο.

Αυτά και καλή συνέχεια της συζητήσεως σας. Ένα πράγμα "κρατήστε" ( αν βέβαια θα το θέλατε ).
Αν κάποιος ρέπει προς την μαλακία, ότι και να του πουν οι άλλοι για να τον αποτρέψουν. Εκείνος θα την κάνει.
Με "κερασάκι" ότι από πάνω θα "χαλαστεί" κιόλας, επειδή δεν θα του έδιναν άλλοθι/επικύρωση για την μαλακία που θα ήθελε να κάνει/επαναλάβει.
Τουτέστιν, τροφή για σκέψη αλλά μην νομίζουμε, ότι επειδή κάποιος θα "πείναγε", θα καταβρόχθιζε και το "πιάτο"-συμβουλή/γνώμη/πληροφορία που θα του είχαμε προσφέρει.
Δεν αποκλείεται, να μην του έδινε καν σημασία. Μην υποτιμούμε τόσο εύκολα τους ανθρώπους, πόσο μάλλον εκείνους που δεν γνωρίζουμε στο ελάχιστο.  

 

Αν ο κ είναι πηγή δυστυχίας της υ και αντίστροφα, τότε δεν είναι κ της και αυτή δεν είναι υ του.

Σίγουρος όμως για το μέλλον, δεν μπορεί να είναι κανείς. Και αυτό δεν μπορείτε να το εξασφαλίσετε ούτε στον εαυτό σας.

Αυτό σας είπα και παραπάνω. Ωραίο ακούγεται το ευχολόγιο. Η πραγματικότητα όμως, το τσακίζει. Και πιστεύω ότι είναι χρήσιμο ο κ να δείχνει την πραγματικότητα και όχι τις ευχές του.

Αυτό προσπαθώ να σας πω. Δεν μιλάω για σκληραγωγηση. Μιλάω για ρεαλισμό. Εγώ τουλάχιστον, αυτόν έχω δει να λειτουργεί.

 

αγαπητέ @Hyde
καταθέσατε τη συνεισφορά σας στο νήμα περί του «Tι θα ευχόσασταν να σας έλεγαν, ή κάτι που κανείς δε σας είπε, ως νιουμπι στο BDSM ;»

καταθέσατε μια γνώμη που προσωπικά θα την συνόψιζα ως εξης:
- αν είστε επίδοξος κυριαρχικός παραιτηθείτε απ' την κυριαρχικότητά σας και στραφείτε στον ιπποτισμό.
- μην αναλαμβάνετε πρωτοβουλίες κι ευθύνες γιατι ειναι βαρυες και επικίνδυνες, μπορει και να τραυματίσουν.
- αντιμετωπίστε σαν ευάλωτη, ιερή και ανέγγιχτη την υποτακτική σας, υπηρετήστε τις οιωνεί επιλογές της με αφοσίωση, μην ρισκάρετε, αυτή θα σας κάνει κυριαρχικούς, μην μετακινείτε τίποτε. εκείνη μόνον θα σας επιβεβαιώσει.
- ο επίδοξος κυριαρχικός είναι άτρωτος, η υποτακτική ιδιαίτερα ευάλωτη.
- μην κάνετε τίποτε απ ό,τι διαλέξετε, μπορεί να την βλάψετε. οι εγκυμοσύνες είναι επικίνδυνες, δεν μπορεί να τα «βγάλει πέρα» η υποτακτική. σε μεγάλη ανάγκη κυοφορείστε στη θέση της.
- ξοδέψτε την επινοητικότητά σας σε υπολογισμούς και φόβο. κυρίως να φοβάστε τον εαυτόν σας. είναι ευχάριστο φορτίο.

οι παραπάνω «συμβουλές» ή προτροπές από ένα μέρος των συζητητών (εμού συμπεριλαμβανομένου) θεωρήθηκαν ιδιαίτερα άστοχες, μακρυά απ' το αντικείμενο, και, κυρίως, διαστρεβλωτικές. αλλά και αδιέξοδες. το αίτημα απλώς να αγνοηθούν δεν είναι βάσιμο. αν απλά αγνοηθούν οι προτροπές αυτές γίνονται επικίνδυνες, αφήνουν να αιωρούνται συμπεράσματα αβάσιμα και να καλλιεργούνται συγχύσεις.

η εξέλιξη της συζήτησης κατέδειξε το προφανές. οτι, δηλαδή, ο επίδοξος κυριαρχικός δεν είναι άτρωτος. τραυματίζεται κι αυτός εύκολα και βαθειά.
και η απόλαυση της ζωής πνίγεται σε περιπτωσιολογία, υπολογισμούς και καθήκοντα.

υγ: αν σας ξενίζει κάπως η σύνοψή μου, είναι δικό μου το φταίξιμο.  
υγ2: οι σκέψεις που εισάγετε "προσπαθώ να ελέγξω τα πάντα", και "πάντα έτσι γίνεται", θα μπορούσαν να γίνουν απαρχή ενός ξεχωριστού νήματος, ακόμη πιο δύσκολου.

 

Ώστε αυτά καταλάβατε; Κρίμα... Εντάξει.

Καλή τύχη.

 

-Επικίνδυνες, για ποιούς, ποιές, άραγε ; Νομίζω πως έχει συνομολογηθεί ότι εδώ δεν υπάρχουν αφελείς υ και γεννημένα θύματα, ότι όλοι εδώ είμαστε ενήλικες, ότι κανείς δεν θέλει να σωθεί, ότι δεν μας χρειάζονται Μεσσίες, ότι όλοι και όλες ξέρουν τι κάνουν και σε τι διαδικασίες υπεισέρχονται κλπ.

-Άρα, για ποιον ανησυχείτε, εσείς προσωπικά ;

 

Μην αποκλείετε πάντως κάποια καινούργια να διαλέξει τον Κ που ξέρει πραγματικά το BDSM και όχι αυτόν που της αρέσει η παρουσία του, το φλερτ του, οι υποσχέσεις του κλπ. Για να μην πω ότι συμβαίνει πολύ συχνά αυτό  

 

Νομίζω κάποιοι μπερδεύουν το "τα υ δε χρειάζονται συμβουλές" με το "εγώ δεν θέλω συμβουλές". Έστω και χιλιοειπωμενα, κάποια πράγματα αξίζει να επαναληφθούν. Ας μην ξεχνάμε, το φόρουμ δεν το διαβάζουν μόνο όσοι "ξέρουν".