n00b

Ακριβώς, εάν θέλεις να συνεισφέρεις κάτι από την εμπειρία σου στο νήμα, δεκτό.  

 

@pilote
κατά τη γνώμη σας ο παραγωγικός διάλογος είναι να ζητάμε αρχικά "συγγνώμη" που έχουμε άλλη γνώμη ή άποψη και να υπογραμμίζουμε κάθε πέντε λέξεις πόσο "ταπεινή" είναι η γνώμη μας, για να μην στιγματιστεί ως αντιπαράθεση;

Μπααα..

...κι αυτό με την "ταπεινή άποψη" πραγματικά μου κανει κάπως ντόινγκ στο μυαλό..

 

Όντως, όντως...

 

Κατά την γνώμη μου ο παραγωγικός διάλογος είναι αυτός που όλοι συνεισφέρουν κάτι σε αυτόν και βγαίνει ένα συμπέρασμα, ένα αποτέλεσμα, κατά το δυνατόν αποδεκτό από όλους τους συνομιλητές.
Για το <<ντοινγκ>> δεν μπορώ να κάνω κάτι sorry   

 

Nα ακούω/διαβάζω/ενημερώνομαι προσεκτικά, να επεξεργάζομαι κριτικά και να προσαρμόζω τα "εισερχόμενα" στα δικά μου μέτρα.

 

με ποιόν τρόπο γίνεται η συνεισφορά στον παραγωγικό διάλογο;
αν δεν είναι σε κάποιον αρεστό ή αποδεκτό το συμπέρασμα θεωρείται μη παραγωγικός ο διάλογος;

 

Η συνεισφορά που μπορεί να έχει ο καθένας σε ένα διάλογο (σε οποιονδήποτε διάλογο) είναι να λέει την...... γνώμη και να την υποστηρίζει με επιχειρήματα, χωρίς όμως να έχει την απαίτηση η γνώμη του να γίνει ντε και καλά αποδεχτή από τους συνομιλητές του.

Αν συμφωνούσαμε όλοι με όλους δεν θα υπήρχε λόγος να κάνουμε διάλογο, οπότε και κάποιος διάλογος που δεν θα έχει αρεστό αποτέλεσμα για όλους μπορεί να είναι παραγωγικός με την έννοια πχ ότι μπορεί να θέσει κάποιους προβληματισμούς για περαιτέρω συνέχιση της κουβέντας, αρκεί να μην παγιδευτεί σε έναν λαβύρινθο από τον οποίο δεν υπάρχει έξοδος.
Καλό όμως είναι όπως είπα και πριν από κάθε διάλογο να βγαίνει ένα συμπέρασμα και να έχει μία συνεισφορά σε γνωστικό και μαθησιακό επίπεδο για όλους.

 

αυτήν την μέθοδο την κατανοώ, αναρωτήθηκα αν υπάρχει κι άλλη εξ αιτίας του:

ζήτησα τη διευκρίνιση για να κατανοήσω αν το «όλοι» αναφέρεται σε όλους ανεξαιρέτως, σε όλους τους άλλους, ή σε απροσδιόριστους όλους.
εξακολουθεί να με ξενίζει αυτή η διατύπωση, καίτοι διαπιστώνω οτι υπάρχουν συνομιλητές που αδυνατώντας να υποστηρίξουν τη γνώμη τους καταφεύγουν σε διαμαρτυρία ή άλλες διακηρυκτικές ή αφοριστικές οχυρώσεις.

σπάνια κάποιος απαιτεί διατυπώνοντας γνώμη. απαιτούν όσοι φαντάζονται οτι διατυπώνουν «αλήθειες». οι οποίες είναι αυτονόητες και μονοσήμαντες. δεν χρειάζονται εξήγηση ούτε σύνδεση. καθε απόπειρα σύνδεσης ή ανάλυσης εκλαμβάνεται ως αντιδικία ή επίθεση σε αυτήν την περίπτωση.

γνώμη μου είναι πως πάντα υπάρχει εξοδος. αν όχι όλοι, κάποιοι κατορθώνουν να οδηγηθούν σε συμπεράσματα από οποιονδήποτε σχεδόν διάλογο. η αδυναμία των πιο οχυρωμένων να ακολουθήσουν την εξέλιξη ενός διαλόγου, καταφεύγοντας σε άμυνα, δεν εμποδίζει τους υπόλοιπους, ούτε έχει νόημα η ακύρωση του διαλόγου για χάρη της δυσφορίας των οχυρωμένων.

ιδανικό θα ήταν για όλους, αλλά ιδανικό, ο καθένας όσο μπορεί. θα σημειώσω μια διαφοροποίηση εδώ: ο διάλογος παράγει συμπεράσματα, όχι ένα συμπέρασμα, αλλά ίσως αφορά μόνον σε τεχνική διατύπωση.

 

Ααααα, το ξέρω αυτό, είναι σαν στη Βουλή.
Από κει ξεσηκώνονται τα κόλπα...
Λένε οι "εκπρόσωποι": Να κάνουμε εξεταστική να δούμε αν υπάρχουν ευθύνες για το Χ θέμα.
(Οι "εκπρόσωποι" έχουν εντολέα το εκλογικό σώμα που τους έβαλε εκεί που τους έβαλε, είναι τ' αφεντικό τους, ένα πράμα)...
Κάνουν εξεταστική και βγαίνει ο κάθε κόμμας και βγάζει δικό του πόρισμα, που τα χώνει στους άλλοι...
(Το γεγονός ότι πρακτικά συνιστά απιστία και εξαπάτηση του εντολέα και διώκεται ποινικά επί της ουσίας εκ του Συντάγματος, στα παπάρια τους)...

Έτσι γίνεται κι εδώ...
Εγω, βασικά, έτσι κι έτσι...θα μού πείς εμένα τώρα, διάλογος, ποιον είπες διάλογο ρε, με βρίζει ρε σεις, τ' ακούτε..?

Γίνονται και τσαλίμια επίσης (ρητορικές και κόλπα, λες και απέναντί τους είναι ο έφορας της ΛΖ' Εφορίας) ...
Τύπου:
"...Συγχωρείστε με, ω Αθηναίοι, που θα παρουσιαστώ μπροστά σας ντυμένος ζητιάνος, αλλά και η κωμωδία κάτι ξέρει από δράμα..."...

Ή το άλλο, που πάει έτσι...
..."...Ευρυπιδάκη κουρέλι κουρελάκι, στα γόνατά σου πέφτω να ζητήσω, απ' το παλιό σου δράμα ένα κουρελάκι, για να μιλήσω..."...

..."...Και συγκινείται ο χορός, γιατί είναι ο δικός τους μπερντές που κρατάει λιγη λάμψη από την παλιά και μεγάλη επιβλητική ζωγραφιά"...
(όπου μπερντές, στερεότυπα και γλυκανάλατα και σορόπια και υποκοριστικά άνευ λόγου, μιας καπελωτικιάς τρυφερότητας, με μπόλικη ατζέντα κρυφίως).

Τι, όχι..?

 

Διαβάζω κάτι απαντήσεις και αισθάνομαι σαν ανήλικο αβοήθητο ορφανό. wtf??

 

Ο καθένας κολυμπά στις θάλασσες που αγαπά και στο βάθος που αντέχει. ~

 

Μην υποτιμάς τον εαυτό σου.
Μην το κάνεις ποτέ αυτό. ΠΟΤΕ.