O Captain! My Captain!

Απάντηση: O Captain! My Captain!

dorair  

 

Εκείνο το βράδυ, μετά τον μεσημεριανό υπνάκο (που τελικά κατάφερα να πάρω, με τον Captain να ροχαλίζει ακριβώς δίπλα μου), βγήκαμε με δύο άλλους πιλότους, συναδέλφους του. Ήθελα να βάψω τα νύχια μου πρώτα και αυτό μου πήρε κάμποση ώρα, έτσι ώστε τα κατάφερα να μας κάνω να καθυστερήσουμε. Εκδήλωσε μία παγωμένη δυσαρέσκεια γι αυτό.

«Αργήσαμε 10 λεπτά. Δεν μου αρέσει να καθυστερώ γιατί αυτό με φέρνει σε μειονεκτική θέση. Θέλω να έχω πάντα τον έλεγχο των καταστάσεων κι εσύ με έκανες να καθυστερήσω. Όταν επιστρέψουμε, θα δεχτείς 24 βουρδουλιές με το μαστίγιο. Νομίζω ότι είναι δίκαιο».

Δεν ξέρω πώς του προέκυψε ο συγκεκριμένος αριθμός. Αλλά δεν είπα τίποτα. Σε τί θα ωφελούσε;

Η βραδιά κύλησε όμορφα. Απόλαυσα τις ιστορίες των πιλότων, ήταν πολύ γοητευτικοί άντρες και με πρόσεχαν πολύ, φρόντιζαν ακόμη και να μιλούν αγγλικά μεταξύ τους για να μην αισθανθώ παραμελημένη. Τους παραπονέθηκα ότι ο Captain μου φερόταν σαν να ήμουν αεροπλάνο. Χαμογέλασαν με κατανόηση. Μετά το δείπνο, ο Captain κι εγώ επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για την τιμωρία μου.

Με έδεσε και πάλι, όπως είχε κάνει το προηγούμενο βράδυ. Ένιωσα να υγραίνομαι κατευθείαν, αλλά αυτό είχε πάψει να μου προκαλεί έκπληξη.

«Είσαι μία pain slut, όσο είσαι και pleasure slut», με πληροφόρησε.

Μου έδωσε μερικά χτυπήματα με την Armani ζώνη. Τα κατάφερα να στριφογυρίσω τόσο πολύ που τράβηξα τον κρίκο από τον τοίχο.

«Θεέ μου, κοντεύεις να γκρεμίσεις το ξενοδοχείο. Τί θα κάνω μαζί σου;»

Ήξερε τί να κάνει μαζί μου. Έλυσε τους κόμπους και με έστησε στο κρεβάτι, για να δεχτώ την επίσημη τιμωρία.

 

Έπρεπε να μετράω κάθε βουρδουλιά και να τον ευχαριστώ γι’ αυτήν. “One. Thank you Sir. Two. Thank you Sir.” Και ούτω καθεξής. Μου έδωσε και τις 24 τσουχτερές βουρδουλιές με το γαμημένο το μαστίγιο, όσες μου είχε υποσχεθεί. Οι γλουτοί μου στολίστηκαν με μεγάλα, κόκκινα, ανάγλυφα σημάδια. Αναπηδούσα από τον πόνο κάθε φορά που τους χάιδευε με τα χέρια του, για να νιώσει τα σημάδια. Μετά με γάμησε. Δεν υπήρχε ούτε μία σκέψη μέσα στο μυαλό μου. Έχυσα ξανά.

Ήταν μία όμορφη, ομαλή πτήση, χωρίς αναταράξεις.

(Συνεχίζεται...)

 

Την επόμενη μέρα, η πριγκίπισσα ξύπνησε με το ζόρι στις έξι τα ξημερώματα. Μετά από δύο ώρες έντονων ερωτικών αψιμαχιών και μετά τον ανεφοδιασμό στον μπουφέ του breakfast, ο Captain με έστειλε για ψώνια, γιατί είχε κάποιες δουλειές. Πήγα στο Καπαλί Τσαρσί και αγόρασα μερικά σουβενίρ. Είχα οδηγίες να επιστρέψω στο ξενοδοχείο, ώρα 1400 το μεσημέρι, και να δέσω τα κρικάκια που φορώ στα εσωτερικά μου χείλη με τέτοιο τρόπο ώστε το μουνί μου να παραμένει ανοιχτό. Ο Captain ήθελε να με δείρει με τη ζώνη στο μουνί, γιατί ήμουν μία μεγάλη pain slut, έτσι είπε. Μου είχε δώσει ακόμη ένα απλό task: έπρεπε να αγοράσω προφυλακτικά, γιατί μας είχαν τελειώσει.

Απέτυχα στο task να αγοράσω προφυλακτικά. Δεν μπόρεσα να το κάνω. Το ότι ήμασταν στην Τουρκία είχε κάποια σχέση. Ήλπιζα ότι ο Captain θα με συγχωρούσε.

Επέστρεψε ώρα 1400, σύμφωνα με το πρόγραμμα και με βρήκε με τα κρικάκια μου δεμένα σε δύο κορδόνια που ήταν τυλιγμένα στους μηρούς μου. Έμεινε ικανοποιημένος από αυτό αλλά η ίδια παγωμένη δυσαρέσκεια όπως πριν έγινε και πάλι έκδηλη για την υπόθεση των προφυλακτικών. Ζήτησα χίλια συγνώμη. Μπορούσα πάντα να του προσφέρω την χρήση του στόματός μου και δεν θα το προτιμούσε αυτό;

Ο Captain ήταν ανένδοτος. Η ανυπακοή σε κάποια εντολή επισύρει ποινή. Πάντα. Αποφάσισε ότι έπρεπε να δεχτώ πάλι 24 βουρδουλιές. Δεν ήταν δίκαιο αυτό; Θεώρησα ότι ήταν και κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά.

Πρώτα, με έβαλε ανάσκελα και μου μαστίγωσε το μουνί με τη ζώνη. Ήταν πολύ προσεκτικός να μην σκίσει τα κρικάκια αλλά μαστίγωσε την κλειτορίδα μου πολύ δυνατά. Το δέχτηκα γενναία και έμεινε φανερά ευχαριστημένος. Μετά έδεσε το δεξί μου στήθος πολύ σφιχτά, μέχρι που έγινε μωβ. Όταν με είχε προετοιμάσει κατ’ αυτόν τον τρόπο, μου έδωσε τις 24 βουρδουλιές. Είχα μαύρες μελανιές ήδη στους γλουτούς μου, από την προηγούμενη νύχτα. Αυτή τη φορά, οι βουρδουλιές άνοιξαν λίγο το δέρμα μου, σε κάποια σημεία. Δεν με πείραξε. Το είχα ήδη χάσει, πολύ πριν.

Όταν τελείωσαν όλα, ο Captain έλυσε το στήθος μου. Μετά με έβαλε πάνω του, στραμμένη προς τα πόδια του και άρχισε να με γλύφει, καθώς τον έγλυφα κι εγώ. Χρησιμοποιούσε τα χέρια του για να παίζει με τις πτυχές μου και ήταν πολύ επίμονος πράγματι. Πολύ σύντομα, τα πόδια μου άρχισαν να τρέμουν βίαια. Δεν μπορούσα να μείνω ακίνητη ούτε δευτερόλεπτο. Ανησύχησε τότε για μένα και με ρώτησε αν ήμουν καλά. Μήπως ήθελα να αλλάξω στάση; Μήπως πονούσαν τα γόνατά μου; Είπα όχι, όλα ήταν καλά. Έτσι, κράτησε τα χέρια του στο χειριστήριο και προσπάθησε να με κρατήσει σταθερή. Ήμουν ένα παράξενο μικρό αεροπλανάκι, έτσι που τρανταζόμουν συθέμελα, αλλά έκανα αυτό που είμαι φτιαγμένη να κάνω. O Captain! My captain! Με έφερε απαλά σε θέση προσγείωσης και με κατέβασε ομαλά, πάνω στα νεόκοπα φτερά της επιθυμίας μου. Με παρακολούθησε να πέφτω με το πρόσωπο μπρούμυτα στο κρεβάτι, μέσα σε χίλιους σπασμούς. Δεν ξέρω αν χαμογέλασε κιόλας, όταν άρχισα πάλι να τραυλίζω, «Ω είμαι εύκολη, είμαι εύκολη. Ω Θεέ μου, είμαι εύκολη...»

Έχυσε στο στόμα μου και ήταν καλύτερο από το πιο γλυκό Τούρκικο λουκούμι.

 

(Συνεχίζεται...)

 

«Ήμουν αυτό που περιμένατε;» τον ρώτησα λίγο πριν φύγω, εκείνη τη νύχτα.

«Ναι, περίπου. Το ήξερα ότι δεν είσαι πολύ ταπεινή».

«Δεν είμαι ούτε αλαζονική. Απλά ξέρω τις αδυναμίες μου και τα ταλέντα μου».

«Πάντως είσαι πιο κοντή από ότι περίμενα».

«Ναι, αλλά είμαι πιο ψηλή μέσα μου».

Δεν είπε τίποτα, γιατί ήταν ένας άντρας που του άρεσε η αλήθεια, το ίδιο όσο του άρεσε ένα καλό spanking στον πισινό κάποιας τόσο άτακτης όσο είμαι εγώ. Νομίζω πως το απόλαυσε πολύ, να με βλέπει να ανακαλύπτω την αλήθεια μου, με την βοήθειά του. Στο τέλος, είχε κάνει ακριβώς αυτό που είχε υποσχεθεί. Ένας σπάνιος άντρας...Δεν μου συμβαίνει συχνά να συναντώ τέτοιους άντρες.

Ήμουν ξαπλωμένη δίπλα του στο κρεβάτι και έπαιζα με τα τεράστια χέρια του. Ξαφνικά είπε: «Δεν θέλω να ακουστώ συναισθηματικός, αλλά θα ήθελα να σε ξαναδώ».

Η απλότητα της φράσης με συγκίνησε. Κι εγώ ήθελα να τον ξαναδώ. Ήμασταν δύο άνθρωποι, ένας άντρας και μία γυναίκα, τόσο διαφορετικοί και όμως τόσο παρόμοιοι. Και οι δυο μας απολαμβάναμε τη συντροφιά του εαυτού μας, και οι δυο μας αγαπούσαμε την προσωπική μας ελευθερία. Ξέραμε κι αυτός κι εγώ, ότι δεν μπορούσε να μου παρέχει το είδος της σχέσης που ψάχνω. Και όμως, είχαμε αγγίξει κάτι σημαντικό, στη διάρκεια αυτής της συνεύρεσης. Τελικά, ίσως να είχαμε καταφέρει να κάνουμε ένα μικρό κλικ ο ένας προς τον άλλον, πάνω από την άβυσσο. Αυτό είναι ένα είδος επιτεύγματος, στις παράξενες μέρες όπου βρεθήκαμε να ζούμε.

Του φίλησα τα χέρια και έφυγα, πάλι μόνη, όπως είναι πάντα οι ηρωίδες όλων των θλιμμένων βιβλίων. Ήμουν βέβαια ακόμη πριγκίπισσα, αλλά το μπιζέλι είχε γίνει άφαντο.

ΤΕΛΟΣ

 

 

Απάντηση: O Captain! My Captain!

Δωράκι... η εξιστόρησή σου, βγάζει μία μεγαλειώδη ηρεμία!

Όλες οι εξιστορήσεις σου μου άρεσαν, όμως αυτή είναι τόσο απλή, χωρίς καμία απολύτως υπερβολή!

Σαν να είναι όλα αυτονόητα!

Σαν απογείωση!

 

Πολύ καλό...καλοτάξιδη!