On a need to know basis: What do we really NEED to know?

Για ποιο λόγο να γνωρίζουμε τα πάντα;  

 

όπως σωστά επισήμανε η @gaby ,τα τελευταία (ελάχιστα) χρόνια το γνωστικό επίπεδο των "νεοεισερχομένων" έχει διευρυνθεί σε βαθμό ξεχειλώματος. είναι σύνηθες το φαινόμενο:
"καλησπέρα, είναι νέος/α στο χώρο και θέλω να εξερευνήσω, να μάθω, να καταλάβω..." και μετά από 2-3 μέρες το "νεοεισερχόμενο" μέλος κατακλύζει τα νήματα με απόψεις που αποκαλύπτουν (θεωρητικές τουλάχιστον) γνώσεις.

επιλέγω να ζητώ να μου κάνουν ερωτήσεις (που έτσι κι αλλιώς αρχίζουν από τις πρώτες κουβέντες). οι ερωτήσεις που κάνει ένα άτομο αποκαλύπτουν πολύ περισσότερα από ότι οι απαντήσεις που θα έδινε.

οι ατελείωτες και αναλυτικότατες συζητήσεις δυστυχώς σπάνια αποκαλύπτουν ευθέως τον χαρακτήρα του άλλου. μόνο μερικά έμμεσα συμπεράσματα μπορούν να ασφάλεια να εξαχθούν από τέτοιες συζητήσεις.

απαντώ πάντα με ειλικρίνεια και έτσι ξεκαθαρίζει σιγά σιγά το εύρος και το περιεχόμενο του πιθανού κοινού τόπου.
δεν κρύβω τις προτιμήσεις μου αλλά δεν προχωρώ σε αναλυτικότατες περιγραφές. ούτε ζητώ να μου περιγράψουν λεπτομέρειες.
αυτά τα συνδυάζω με μια σταδιακή εφαρμογή των αγαπημένων μου πρακτικών.

μου αρέσει να αξιοποιώ τον χρόνο εκτός "πεδίου" και δεν βιάζομαι. αυτό είναι ταυτόχρονα και μια αλάνθαστη μέθοδος για να διακρίνω εύκολα ένα "μπρατάκι" ή μία "απελπισμένη".
παρατηρώντας τη συμπεριφορά της σε ένα ευρύτερο φάσμα δραστηριοτήτων συλλέγω πάρα πολλές πληροφορίες που ή ίδια ή δεν θεωρεί σημαντικές ή επιλέγει να αποκρύψει.
τέλος, κάθε ερωτική συνεύρεση στην αρχή έχει και το σκοπό ενός πειράματος.

 

Ο υποτακτικός πρέπει να αποκαλύψει στον Κυρίαρχο τα πάντα όλα, από κει και πέρα δεν τον αφορά ποιες πρακτικές θα ακολουθήσει ο Κυρίαρχος και έτσι και αλλιώς αν δεν το ζήσει μαζί του δεν θα έχει εικόνα για το πώς. Συμφωνούν ένα safe word και αυτό είναι.

Οπότε τι να λένε; Όταν και αν προκύψει το συζητάνε.

Κανένα μα κανένα ρίσκο δεν (πρέπει να) παίρνει ο Κυρίαρχος όσον αφορά τον υποτακτικό. Δεν γνωρίζω τι μπορεί να είναι ρίσκο όσον αφορά τον ίδιο. Ένα παράδειγμα θα με βοηθούσε γιατί νομίζω πως δεν έχω καταλάβει καλά  

Ένα παράδειγμα;

 

Έστω ότι εγώ έχω ένα κόλλημα, μια αγκύλωση, μια άμυνα, κάτι που ο Κύριος κρίνει ότι δεν με βοηθά, αντίθετα μου δυσκολεύει την ζωή, την κοινωνική μου συμπεριφορά (πρώτα από όλα) αλλά και την ερωτική μου ζωή ίσως. Και θέλει να μου το αλλάξει, να το αποβάλλω.
Και έχει στο μυαλό Του κάποια "τεχνική" ή πράξη που θα μπορούσε να το σπάσει αυτό το κόλλημα.
Αυτή όμως η πράξη (πχ το να μου δείξει ότι πίσω από την άμυνα μου υπάρχει το τάδε τραύμα ή ο φόβος) μπορεί εμένα να με τρομάξει και ακόμη και να φύγω.
Δεν είναι αυτό ένα ρίσκο για Εκείνον;

Αν ας πούμε εμένα με μάθει ένα τρόπο να μπαίνω σε τρανς. Κι εγώ τον μαθαίνω και τον έφαρμόζω σε κάποιον άλλο άνθρωπο;  

Ευχαριστώ για την αναλυτική απάντηση  

 

@margarita_nikolayevna

"Θα έπρεπε μήπως, για να μην απογοητευόμαστε, να μην περιμένουμε τίποτα; Να γεννιόμαστε χωρίς αυταπάτες, ώστε να είμαστε σίγουροι πως δεν θα τις χάσουμε; Να είμαστε, από το ξεκίνημα κιόλας, ασαγήνευτοι;"

«Μα τι σου λείπει και το ψάχνεις διαρκώς;» : ))

 

Σε ευχαριστώ για τα παραδείγματα margarita_nikolayevna  

Η γνώμη μου είναι πως και τα δύο είναι χαρακτηριστικές καταστάσεις που προσεγγίζονται με γενικό code of conduct και ακριβώς περιπτώσεις όπου βοηθά πολύ η ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση της υποτακτικής.

Είναι ρίσκο για την υποτακτική, που έχει μπροστά της κάτι τραυματικό επειδή ούτω έδοξε τω Κυρίαρχω! Ότι ο Κυρίαρχος μπορεί, αν της κόψει, να την χάσει, επειδή τον έπιασε να κάνει τον πρακτικάριο ψυ πάνω της, είναι δευτερεύον. Αυτά τα πράγματα τα προσεγγίζει με άπειρη προσοχή και πολύ σταδιακά, ουσιαστικά ορίζοντας τις συνθήκες υπό τις οποίες θα περιοριστούν κατά πολύ είτε μόνα τους είτε με δουλειά της υποτακτικής.

Η υποτακτική χρειάζεται να έχει μάθει και να γνωρίζει ότι δεν θα της συμβούν τέτοιες καταστάσεις, για τον λόγο ότι δεν παίζεται έτσι το παιχνίδι  

Προηγουμένως ας "σου" έχει ξεκαθαρίσει πως ότι σου μαθαίνει δεν είναι για κατανάλωση παραέξω. Στοιχειώδης κανόνας του χώρου ότι ΠΟΤΕ και ΚΑΝΕΝΑΣ δεν κάνει τον μαθητευόμενο μάγο  
[Κατάλληλο YouTube το σχετ από το Φαντασία του Ντίσνευ ήταν υπέροχο το αγχωμένο μαγάκι που πάλευε με τις σφουγγαρίστρες και τα ατελείωτα νερά   ]

Αυτό κι αν είναι ακριβώς το αντίθετο από το "on a need to know"! Γνώμη μου τουλάχιστον  

Υποσημείωση: Δεν έχω κανένα θέμα να κρατάει ο Κ απίστευτα πολλά και σημαντικά δικά του για τον εαυτό του. Ανθρώπινο. Όπως δεν μπορεί κανείς να απαιτήσει με λογικά επιχειρήματα την εμπιστοσύνη μου, έτσι δεν θα απαιτήσω να μου ανοιχτεί κανείς. Η σχέση θα πάρει τον δρόμο που είναι να πάρει, έτσι και αλλιώς. Αλλά ας μην το λέμε και on a need to know basis ή ότι είναι για την φροντίδα της υποτακτικής.

 

Να πω ότι δεν νιώθω να μου λείπει κάτι. Άλλο το ότι ψάχνω διαρκώς. Αν πεθάνει η επιθυμία έχουμε πεθάνει θεωρώ. Έχω μια δίψα και μια πείνα που δεν σχετίζεται με τις βασικές (και κατά Μάσλοου) ανάγκες μου. Θέλω το Όλον. Την ταυτίζω με την επιθυμία μου για ζωή.    
Θέλω πάντα  
Και τα πάντα ει δυνατόν  

Αυτό δεν σημαίνει ότι θα είμαι δυστυχισμένη αν δεν τα έχω. Θα είμαι δυστυχισμένη αν δεν τα επιθυμώ.

Με τρομάζει σε σημείο παράλυσης η ιδέα του να μένω "ασαγήνευτη"!! Δεν το θέλω με τίποτα!!!
Άλλο οι αυταπάτες άλλο οι προσδοκίες. Πρέπει να έχουμε προσδοκίες, πάντα. Ακόμη και αν αναθεωρούμε το περιεχόμενο τους κάθε μέρα. Οι προσδοκίες είναι δρόμοι.  
Ούτε εγώ δεν φοβάμαι τόσο που να θέλω να μην έχω προσδοκίες για να μην τις χάσω  

 

Εξαιρετική και απολαυστική η απάντηση  
Συμφωνώ σε όλα και ευχαριστώ  

ΥΓ Τέλειο το βιντεάκι με τις σφουγγαρίστρες!!! Λάτρεψα     

 

@margarita_nikolayevna

Mε μπερδεύεις το θες το Όλον, ναι ή όχι; ( ποιος μας προστατεύει από τα Θέλω μας) ;

 

Φυσικά και το θέλω το Όλον;  
Πότε είπα το αντίθετο;  

Άλλο τι φοβόμαστε ότι (δεν) μπορούμε να αντέξουμε ενίοτε και άλλο τι θέλουμε.
Ποιος μας προστατεύει από τα θέλω μας... Χμ... ο νους κάποιες φορές και κάποιες άλλες ο Κύριος  

 

@margarita_nikolayevna

Άλλο τι φοβόμαστε ότι (δεν) μπορούμε να αντέξουμε ενίοτε και άλλο τι θέλουμε.
Ποιος μας προστατεύει από τα θέλω μας... Χμ... ο νους κάποιες φορές και κάποιες άλλες ο Κύριος

O Kύριος μας.-

Πολλά θέεελω, ουφ, πια.

 

Εύχομαι και ακόμη περισσότερα  
Δεν σε έχω για κάποια που σταματά να θέλει   Ευτυχώς