Opera

Τέσσερα μέρη από την εκπληκτική κινηματογραφική μεταφορά του Μαγικού Αυλού του Μότσαρτ που σκηνοθέτησε ο Κένεθ Μπράνα μεταφέροντας τη δράση στα χαρακώματα του Πρώτου παγκοσμίου πολέμου. Αν δεν είχαν απαλειφθεί οι Μασονικοί συμβολισμοί και κυρίως, αν έλειπε η μεταγλώττιση στα Αγγλικά, θα μιλούσαμε για αριστούργημα.

 

ΜΑΡΛΙΣ ΠΕΤΕΡΣΕΝ «Διάλεξα να ζήσω στην Αθήνα»

Η διάσημη γερμανίδα σοπράνο ζει πλέον στο Παγκράτι.

Από εδώ ταξιδεύει σε όλον τον κόσμο για τις εμφανίσεις της στα μεγαλύτερα θέατρα όπερας.
Οι φιλόμουσοι της χώρας μας τη λάτρεψαν στη σκηνή του Μεγάρου Μουσικής και η ίδια λατρεύει την πόλη όπου κατοικεί
ΙΣΜΑ Μ. ΤΟΥΛΑΤΟΥ | Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010 TO BHMA



Η Μαρλίς Πέτερσεν απολαμβάνει τη ζωή της στην Ελλάδα. «Ζούμε σε παράδεισο» λέει
«Καλημέραααα!» μου φώναξε με παιδιάστικο κέφι η Μαρλίς Πέτερσεν καθώς διέσχιζε τρέχοντας τη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας το πρωινό της περασμένης Δευτέρας. Την επόμενη στιγμή, η διάσημη γερμανίδα σοπράνο την οποία οι Αθηναίοι λάτρεψαν σε ρόλους όπως η Λούλου και η Θαΐς στο Μέγαρο Μουσικής, στάθηκε μπροστά μου χαμογελαστή. Ψηλόλιγνη, με μια κόκκινη τούφα να ξεχωρίζει αυθάδικα από το ξανθό μαλλί της, ήρθε στο ραντεβού ντυμένη με τζιν και ένα εντυπωσιακό παλτό.

«Σκέφθηκα ότι θα ήταν κατάλληλο για τη φωτογράφιση» μου εξομολογείται η 42χρονη Πέτερσεν με ύφος χαριτωμένα «συνωμοτικό» την ώρα που παίρνουμε τον δρόμο για το Λυκαβηττό, το αγαπημένο της σημείο στην Αθήνα. Στη διαδρομή με το αυτοκίνητο μιλάμε για διάφορα: για την επιθυμία της να μάθει ελληνικά, «τώρα πια είμαι μια από σας» μου λέει αναφερόμενη στην απόφασή της να κάνει την Ελλάδα μόνιμη βάση της, τις πρόσφατες εμφανίσεις της δίπλα στον Πλάθιντο Ντομίνγκο στην Οπερα του Λος Αντζελες, τα μελλοντικά της σχέδια... Ανηφορίζοντας με τα πόδια προς το εκκλησάκι, δεν μπόρεσα να μη χαμογελάσω ακούγοντάς τη να μου λέει με ύφος βέρας Αθηναίας: «Οι τουρίστες δεν ξέρουν ότι μπορείς να ανέβεις και με τα πόδια και παίρνουν όλοι το τελεφερίκ. Οσοι συναντήσουμε στον δρόμο θα είναι μάλλον Ελληνες...».

Προτού καλά-καλά πάρουμε ανάσα από την ανάβαση, η Μαρλίς Πέτερσεν μπαίνει κατευθείαν σε «ζόρικα» θέματα: «Ξέρεις τι μου κάνει εντύπωση εδώ στην Ελλάδα; Το τελευταίο διάστημα γνωρίζω όλο και συχνότερα ανθρώπους,νέους κυρίως,που θέλουν να φύγουν από τη χώρα. Από την άλλη, διαπιστώνω μια γενικότερη επιθυμία για κάποια αλλαγή,για να γίνουν τα πράγματα καλύτερα, δικαιότερα. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί η συζήτηση διαρκεί τόσο πολύ και δεν αποφασίζει κανείς να περάσει από τη θεωρία στην πράξη...».

Ωστόσο, πώς ξεκίνησε η σχέση της με τη χώρα μας και πώς εξελίχθηκε τόσο ώστε να αποφασίσει να στήσει το «νοικοκυριό» της στην Αθήνα; «Ηρθα στην Ελλάδα για πρώτη φορά στα 14 μου χρόνια» λέει και συνεχίζει: «Διακοπές στην Κέρκυρα με τους γονείς.Εκείνη την εποχή στοίχιζε πολύ φθηνά:500 μάρκα όλο το πακέτο:εισιτήρια και 15ήμερη διαμονή στο ξενοδοχείο.Από τότε η Ελλάδα μπήκε στην καρδιά μου και επέστρεφα κάθε χρόνο. Πήγα στη Ρόδο,στην Κρήτη...Η ζωή τα ΄φερε έτσι και κάποια στιγμή συνδέθηκα με έναν άνθρωπο,Γερμανός κι αυτός,ο οποίος όχι μόνο είχε το ίδιο πάθος για τη χώρα σας,αλλά είχε αποκτήσει και ένα σπίτι στο Πήλιο. Για τέσσερα χρόνια λοιπόνπήγαινα συχνά εκεί.Αργότερα έτυχε να πάω για ιστιοπλοΐα στα Δωδεκάνησα και τότε ήταν που αισθάνθηκα πραγματικά την Ελλάδα σαν το σπίτι μου. Είπαλοιπόνμέσα μου:θα μείνω εδώ. Οσο μπορείβέβαιανα πει κάποιος με τον δικό μου τρόπο ζωής ότι μένει κάπου μόνιμα...».

Σήμερα η Πέτερσεν ζει στο Παγκράτι. Εκεί επιστρέφει κάθε φορά που έχει κάποιο κενό από τις διεθνείς υποχρεώσεις της. Της αρέσει, λέει, γιατί είναι παραδοσιακή γειτονιά, με εξίσου παραδοσιακές οικογένειες και μικρά καταστήματα. «Απολαμβάνω πολύ να χαλαρώνω στη βεράντα μου όταν έχω λίγο χρόνο στη διάθεσή μου. Λατρεύωδεκαι την ελληνική κουζίνα. Το αγαπημένο μου φαγητό είναι το γιουβέτσι.Μου αρέσειόμωςκαι ο μουσακάς όταν είναι μαγειρεμένος σπιτικά. Στη Γερμανία, αν θελήσεις να φας ελληνικά,βρίσκεις μόνο τουριστικά πιάτα.Σουβλάκι,ας πούμε. Εδώ απολαμβάνω την ποικιλία, τα φρέσκα υλικά, όλα...».

Παρ΄ όλα αυτά, υποστηρίζει πως η σχέση του πολίτη με το κράτος είναι δύσκολη στην Ελλάδα: «Βρίσκω πολύ κουραστικό όλο αυτό:αναζητείς κάποιον στο τηλέφωνο,ο ένας σε συνδέει με τον άλλο ώσπου,κάποια στιγμή,η γραμμή κόβεται. Θες να κάνεις μια δουλειά, σε στέλνουν από τη μία άκρη της Αθήνας στην άλλη, μόνο και μόνο για να σου πουν ότι έχεις ξεχάσει το ένα ή το άλλο χαρτί και πρέπει να κάνεις όλη τη διαδικασία από την αρχή, να χάσεις άλλο τόσο χρόνο κ.ο.κ.Για να είμαι ειλικρινής, θα πρέπει να πω πως στην Ελλάδα μοιάζει δύσκολο να είναι κανείς νομοταγής.Ισως γι΄ αυτό ορισμένοι άνθρωποι αναγκάζονται ή καλύτερα εξωθούνται σε παρανομίες...».

Ευαισθητοποιημένη σε θέματα που αφορούν την προστασία του περιβάλλοντος, η Μαρλίς Πέτερσεν ξεκαθαρίζει πως λατρεύει τις φυσικές ομορφιές της Ελλάδας. «Μου αρέσει που βρίσκω γωνιές στην Αθήνα αλλά και αλλού οι οποίες είναι χαρακτηριστικά ελληνικές» εξηγεί. «Η Ανδρος και η Τήνος,ας πούμε,ή κάποια μέρη της Πελοποννήσου.Εχω όμως την αίσθηση ότι οι Ελληνες δεν συνειδητοποιούν την αξία αυτής της ομορφιάς, ίσως την έχουν δεδομένη, γι΄ αυτό και δεν της δίνουν σημασία.Ανοίγει ο άλλος το αυτοκίνητο και πετά το σκουπιδάκι στον δρόμο,δεν κάνει υπομονή ώσπου να βρει έναν κάδο να το πετάξει.Κάτι τέτοιες στιγμές, μου ΄ρχεται να φωνάξω: Ζείτε,ζούμε- γιατί τώρα πια θεωρώ και τον εαυτό μου Ελληνίδα-σε έναν παράδεισο. Ας τον αγαπήσουμε κι ας τον φροντίσουμε όπως του αξίζει...».

Η ΚΡΙΣΗ, Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ

Η Μαρλίς Πέτερσεν παραδέχεται πως ένας ακόμη λόγος για τον οποίο επέλεξε την Ελλάδα ήταν το ότι ίσως την είχε κάπου κουράσει ο «τετράγωνος» τρόπος του απόλυτου ελέγχου που είχε συνηθίσει στη χώρα της.«Στη Γερμανία αν επιχειρήσεις να ζήσεις λίγο διαφορετικά, έχεις δυσκολίες. Είχα λοιπόν ανάγκη να νιώσω πιο ελεύθερη, να είμαι ο εαυτός μου.Στην Ελλάδα μπορείς να το κάνεις αυτό».Σε ό,τι αφορά την πολυσυζητημένη οικονομική κρίση,λέει ότι η κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας δεν κλόνισε καθόλου την απόφασή της να ζήσει εδώ.«Βεβαίως» ξεκαθαρίζει «είμαι μια επαγγελματίας που εργάζεται και κερδίζει χρήματα στο εξωτερικό,δεν έχω επαφή με την αγορά εργασίας εδώ...». Για την επίσημη στάση της Γερμανίας έναντι της Ελλάδας έχει την εξής άποψη: «Οι γερμανοί κυβερνώντες πιστεύουν πως η διαφθορά στην Ελλάδα είναι τόσο βαθιά ριζωμένη που δεν μπορεί να εξαλειφθεί μέσα σε μια νύχτα,έναν χρόνο ή ακόμη και πέντε.Χρειάζονται εκ βάθρων αλλαγές οι οποίες θα πάρουν δεκαετίες ολόκληρες μέχρι να υλοποιηθούν και να φέρουν αποτέλεσμα.Γι΄ αυτό και είναι επιφυλακτικοί.Ο μέσος Γερμανός όμως δεν είναι έτσι.Κατά κανόνα είναι φιλέλληνας.Ολοι λατρεύουν τις φυσικές ομορφιές της Ελλάδας και τιμούν την Ιστορία της...».

 

Απάντηση: Opera

Αθήνα, Ελλάδα 23/11/2010 16:59 (ΑΠΕ-ΜΠΕ)

Οι δέκα καλύτεροι νέοι λυρικοί τραγουδιστές απο το Πεκίνο στην Αθήνα

Oλοκληρώθηκε στο Πεκίνο ο πανεθνικός Προκριματικός διαγωνισμός της Κίνας για την επιλογή των 10 καλύτερων νέων λυρικών τραγουδιστών που θα συμμετάσχουν με την υποστήριξη του Κινεζικού Υπουργείου Πολιτισμού, στον 37ο Διεθνή Διαγωνισμό Γκραν Πρι Μαρία Κάλλας, του Ατενέουμ, τον προσεχή Μάρτη.

Συνολικά πήραν μέρος 110 νέοι καλλιτέχνες, από τους οποίους η κριτική επέλεξε δέκα : έναν τενόρο, τέσσερεις βαρύτονους και πέντε υψίφωνες.

Μέλη της κριτικής επιτροπής ήταν διεθνείς Κινέζοι καλλιτέχνες, ένας από τους οποίους, ο βαρύτονος Kang-Liang Peng θα συμμετέχει και στην Διεθνή Κριτική Επιτροπή του Grand Prix Μαρία Κάλλας , του Ατενέουμ, στην Αθήνα.

Ο εθνικός Διαγωνισμός Λυρικού Τραγουδιού της Κίνας διοργανώθηκε, 10 με 18 Νοεμβρίου, από το Ινστιτούτο Σύγχρονης Μουσικής Τέχνης, που εποπτεύεται από το Υπουργείο Πολιτισμού της Κίνας, και την εφημερίδα Μουσικής του Πεκίνου, σε συνεργασία με το Ατενέουμ.

Τις τελετές έναρξης και λήξης του διαγωνισμού παρακολούθησαν εκ μέρους της Πρεσβείας της Ελλάδας στο Πεκίνο η Μορφωτική Ακόλουθος κ. Έλενα Αβραμίδου και ο ακόλουθος Τύπου και Επικοινωνίας κ. Χρήστος Φαϊλάδης όπως και ένα ενθουσιώδες κινεζικό ακροατήριο, καθηγητές και ερμηνευτές κλασικής μουσικής και λυρικού τραγουδιού, σπουδαστές και φιλότεχνοι.

Το 37ο Διεθνές Grant Prix Μαρία Κάλλας προγραμματίζεται να πραγματοποιηθεί στην Αθήνα από τις 13 έως τις 20 Μαρτίου 2011 και έχουν ήδη δηλώσει συμμετοχή πάνω από 50 υποψήφιοι από όλο τον κόσμο.

 

Απάντηση: Opera

Η La Boheme, είναι η τέταρτη όπερα που συνέθεσε ο Puccini. Με τις τρεις πρώτες όπερες του Le Villi, Edgar και Manon Lescaut, ο Puccini προετοιμάζεται στην ουσία να δημιουργήσει μια σειρά από οπερετικά αριστουργήματα, χτίζοντας έτσι μια μοναδική πορεία στον κόσμο της όπερας. Ήδη από τις προηγούμενες όπερες του, αρχίζει να διαφαίνεται η σπάνια μουσική ιδιοφυία του δημιουργού. Αρχίζει όμως να γίνεται αντιληπτό και ένα άλλο γνώρισμα της τέχνης του. Αυτό, του ερευνητή της γυναικείας ψυχοσύνθεσης και του δημιουργού ιδιαίτερων γυναικείων χαρακτήρων. Οι όπερές του περιστρέφονται γύρω από τη ζωή της εκάστοτε ηρωίδας του, όπου άλλοτε ευάλωτη και αέρινη, άλλοτε δυναμική και αποφασιστική, χαράζει το σχεδόν πάντα πολύ σκληρό πεπρωμένο της.

Την έμπνευσή του για την La Boheme, ο δημιουργός άντλησε από το μυθιστόρημα Σκηνές από τη ζωή των Μποέμ, του Ανρί Μυρζέ. Οι λιμπρετίστες Luigi Illica και Giuseppe Giacosa που ανέλαβαν το λιμπρέτο της όπερας, αν και δυσκολεύτηκαν ιδιαίτερα λόγω της τελειομανίας του συνθέτη, δημιούργησαν, ο ένας με την δραματουργική του ικανότητα και ο άλλος με την ποιητική του φλέβα, μια εξαιρετική βάση για τη μουσική του Pucinni.

Ο ίδιος υπήρξε προσηλωμένος σε ιστορίες που βασίζονταν στις απλές ανθρώπινες σχέσεις, όπου συνήθως εκτυλίσσονταν σε μακρινούς και εξωτικούς τόπους. Μιας και αποκαλούνταν musico delle picolle cose (μουσικός των μικρών πραγμάτων), τον απασχολούσαν δηλαδή τα μικρά, καθημερινά ζητήματα, ενώ ταυτόχρονα ενδιαφερόταν για τα μεγαλειώδη, έντονα συναισθήματα, η La Boheme είναι μια όπερα χωρίς εξεζητημένη πλοκή. Όμως, η αισθητική ευαισθησία και αίσθηση ισορροπίας του δημιουργού, καθώς και η δεξιοσύνη του να αγγίζει με τις μελωδίες του τις πιο ευαίσθητες χορδές της ανθρώπινης ψυχής, βουτάνε την όπερα σε μια ατμόσφαιρα, όπου εναλλάσσονται περίτεχνα η κωμωδία με τη θλίψη και η ελπίδα με το μάταιο


---------- Post added at 22:55 ---------- Previous post was at 22:30 ----------

...Eμ Ας πρόσεχε ο Μπράνα... τον πρόλαβε άλλος φίλε μου.
Η μοναδική Foster Jenkins. Απολαύστε την!!!!

 

Απάντηση: Opera

Oρφέας και Ευριδίκη του Christoph Willibald Gluck

 

Απάντηση: Opera

 

3 πρόσφατα άρθρα του ημερήσιου τύπου για την τραγική κατάσταση του μελοδράματος στη σύγχρονη Ελλάδα.

Λυρική: Διώξεις και ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης

Η ΑΥΓΗ 03/12/2010

Για "πογκρόμ διώξεων και επιβολή εξοντωτικών προστίμων" κάνει λόγο το Σωματείο Τραγουδιστών Μελοδράματος της Εθνικής Λυρικής σκηνής καταγγέλλοντας ότι η διοίκηση "με ευθύνη του ΥΠΠΟ-Τ, σπέρνει τον τρόμο και τον πανικό στους εργαζόμενους". Όπως αναφέρει το Σωματείο "επιβλήθηκαν πειθαρχικές ποινές σε μέλη και στους συνδικαλιστές του σωματείου της χορωδίας από 200-600 ευρώ, με γελοίες κατασκευασμένες κατηγορίες, με προφανή στόχο την ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης", ενώ το κλείσιμο της σκηνής του Ακροπόλ "στην προσπάθεια συρρίκνωσης του προσωπικού και παράδοσης της Λυρικής στο Ίδρυμα Νιάρχου" έχει ως αποτέλεσμα "να βρίσκονται στον δρόμο πλέον των 100 εργαζομένων".

Επίσης καταγγέλλουν ότι "Έχει ετοιμαστεί λίστα με 160 υποχρεωτικές μετατάξεις "ανεπιθύμητων" στην οποία φιγουράρουν ονόματα καλλιτεχνών-συνδικαλιστών του σωματείου της χορωδίας και όσων ακόμα ορθώνουν και την παραμικρή φωνή αντίστασης. Αυτόν τον σκοπό εξυπηρετούν και οι μυστικές έγγραφες "αξιολογήσεις" που έχουν κάνει οι υπεύθυνοι των τμημάτων". Καυτηριάζει επίσης δηλώσεις του προέδρου του Δ.Σ της Λυρικής και αντιδρά τόσο στη μεταφορά, προκαταβολικά, της πρεμιέρας της 15ης Δεκεμβρίου στις 21 του μηνός λόγω της γενικής απεργίας που έχει εξαγγελθεί, όσο και στη μετεγγατάσταση της ΕΛΣ στο πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού. Υπ' αυτές τις συνθήκες το Σωματείο αντιτίθεται στις μετατάξεις και στη μετεγκατάσταση στο Ελληνικό, ζητεί να αποσυρθούν οι ποινές που έχουν επιβληθεί και προτάσσει ποιοτική Εθνική Λυρική Σκηνή, προσιτή στον λαό και στα φτωχά λαϊκά στρώματα, μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους και άνοιγμα επιπλέον σκηνών προκειμένου να διαδίδεται πλατιά το έργο της ΕΛΣ. Τέλος επισημαίνει ότι "οι ευθύνες της κυβέρνησης και του υπουργού Πολιτισμού είναι τεράστιες. Η πολιτική που παραδίδει τον πολιτισμό στο κεφάλαιο κόβοντας μισθούς και ελαστικοποιώντας τις εργασιακές σχέσεις, χειροτερεύει τη ζωή των εργαζομένων".


***

Ρεσιτάλ αντικομμουνισμού

Αποκαλυπτικός ο πρόεδρος της Λυρικής όχι μόνο γιατί έχει στα ιδεώδη του ...τον Ρόναλντ Ρίγκαν, αλλά και για τον τρόπο που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ...τοποθετεί στελέχη
Ρεσιτάλ αντικομμουνισμού δίνει ο πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (ΕΛΣ), Νίκος Μουρκογιάννης, στην προχτεσινή, άκρως αποκαλυπτική, συνέντευξή του στην «Καθημερινή» (31/10). «Είχα από μικρός πειστεί ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την ανθρωπότητα ήταν η Σοβιετική Ενωση. Υπήρξα μαχητής του Ψυχρού Πολέμου», δηλώνει μεταξύ άλλων ο οικονομολόγος που τοποθετήθηκε από την κυβέρνηση στο «τιμόνι» ενός από τους μεγαλύτερους πολιτιστικούς οργανισμούς της χώρας μας, ενώ στην ερώτηση αν είναι και αντικομμουνιστής, ο Ν. Μουρκογιάννης απαντά: «Αντισοβιετικός. Αν ήμουν αντικομμουνιστής θα έδινα αξία στον κομμουνισμό» (!).

Χαρακτηριστκή και η απάντηση που δίνει στην ερώτηση: «-Στο βιβλίο σας "Purpose. The Starting Point of Great Companies", γράφετε ότι σας έχουν κατηγορήσει ως το πρόσωπο που προώθησε την "εμπορική χρήση" των καταδιωκτικών F-16 των Αμερικανών προς την Ελλάδα. Γράφετε με υπερηφάνεια: "Δηλώνω ένοχος"». «- Ναι, διότι νιώθω ότι έβαλα ένα λιθαράκι στην ενίσχυση της εθνικής άμυνας και στην κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης», απαντά ο Ν. Μουρκογιάννης, ο μάνατζερ που χαρακτηρίζει τον Ρόναλντ Ρίγκαν ως τον «πιο έξυπνο άνθρωπο στο κόσμο»!

Το αντικομμουνιστικό ντελίριο του Ν. Μουρκογιάννη είναι δίχως άλλο αποκαλυπτικό του «βίου και πολιτείας» του επίδοξου «σωτήρα» της Λυρικής, η διοίκηση του οποίου έχει οδηγήσει στη συρρίκνωση της ΕΛΣ και έχει καταγγελθεί για ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης και δημιουργία κλίματος εκφοβισμού στους εργαζόμενους. Ομως, ακόμη περισσότερο αποκαλύπτει το πραγματικό «πρόσωπο» της πολιτικής και των επιλογών της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, που βρήκε τον «εκλεκτό» της για το μοναδικό λυρικό θέατρο του τόπου μας στο πρόσωπο του Ν. Μουρκογιάννη.

Εύγλωττη απόδειξη αυτών των επιλογών και τού πώς «υπηρετεί» το ΥΠΠΟ την τέχνη είναι τα λεγόμενα του Ν. Μουρκογιάννη στην ίδια συνέντευξη: «Η αλήθεια είναι ότι η πρόταση για τη Λυρική δεν ήρθε ακριβώς από την κυβέρνηση. Ολοι οι άνθρωποι έχουν έναν μέντορα. Το όνομα του δικού μου είναι δρ Εγκον Ζέντερ, Γερμανοελβετός μεγαλοεπιχειρηματίας. Βλεπόμαστε μια φορά τον μήνα και τρώμε σε μπαρ της Ζυρίχης και μετά πάμε στην όπερα. Μια μέρα μου λέει, είσαι πατριώτης και αφήνεις να κλείσει η μοναδική όπερα στην Ελλάδα; Ακουσα ότι ο υπουργός που πάει να την κλείσει είναι τέως υπάλληλός μου και είπα να μην τολμήσει να το κάνει, διότι ο καλύτερος restructuring consultant (σύμβουλος ανασυγκρότησης) στον κόσμο είναι Ελληνας και μπορεί να την σώσει σε μια εβδομάδα. Τότε δέχθηκα τηλεφώνημα από τον κύριο Γερουλάνο. Στην αρχή, νόμισα ότι θα κάνω αυτό που κάνω συνήθως: consulting engagement (σύμβουλος που προτείνει στελέχη σε επιχειρήσεις και οργανισμούς). Είπα στον κύριο υπουργό, είμαι λίγο ακριβός. Παίρνω 20.000 δολάρια την ημέρα, επί τρεις μήνες, είναι λογαριασμός. Ο υπουργός γέλασε διότι δεν υπάρχουν χρήματα. Μου είπε τότε, θα διοριστείς πρόεδρος, ο οποίος όμως δεν πληρώνεται. Ετσι, τώρα το κάνω εκ του υστερήματος. Αλλά αναγκάζομαι να ταξιδεύω στον Καναδά και στην Αυστραλία για δουλειές. Είμαι συνεχώς σε τζετ λαγκ».

Αξίζει να σημειωθεί πως η πολυεθνική εταιρεία Egon Zehnder, της οποίας σύμφωνα με τα λεγόμενα Μουρκογιάννη ο υπουργός Πολιτισμού υπήρξε τέως υπάλληλός της, διαθέτει παραρτήματα σε δεκάδες χώρες, ενώ τα στελέχη της θεωρούνται «γκουρού» στην αναζήτηση «κατάλληλων ανθρώπων για κατάλληλες θέσεις». Πελάτες της, είναι μεγάλες εταιρείες, οργανισμοί και κυβερνήσεις. Οπως, η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, στην οποία ο επικεφαλής του παραρτήματος της Αθήνας, Ανδρέας Γαβριηλίδης, έχει συστήσει «ικανά στελέχη» για να στελεχώσουν κρατικούς οργανισμούς (ΕΟΤ, ΟΠΑΠ, ΕΡΤ κ.α.). Σε συνέντευξή του δήλωνε: «Η επαγγελματική ευθύνη μας τόσο απέναντι στον πελάτη όσο και στο στέλεχος δεν σταματά με την πρόσληψη του τελευταίου... συνήθως εξακολουθούμε να παρακολουθούμε την εξέλιξη του επιλεγέντα υποψηφίου, ερχόμενοι σε επαφή όχι μόνο μαζί του αλλά και με τον πελάτη σε κατάλληλα χρονικά διαστήματα. Αρχικώς κατά τους πρώτους μήνες της εργασίας του και μετά στο τέλος του πρώτου έτους της υπηρεσίας του, μια τακτική που είναι εποικοδομητική για όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη»!

Αυτά, για να μην έχουμε ψευδαισθήσεις για το ποιοι κυβερνούν πραγματικά τον τόπο!

Ριζοσπάστης, 2/11/2010

***


Ολόκληρη η συνέντευξη του κ. Μουρκογιάννη εδώ:

kathimerini.gr | «Δεν έχω τη φήμη ότι βυθίζω πλοία»

«Δεν έχω τη φήμη ότι βυθίζω πλοία»

Ο πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής ξεκαθαρίζει ότι το πρόγραμμα δεν είναι εμπορικό αλλά εθνικό

Συνέντευξη στον Ηλια Mαγκλινη

Κατά την πρόσφατη συνέντευξη Τύπου στο υπό ανακαίνιση φουαγιέ του θεάτρου Ολύμπια της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (ΕΛΣ), ο Νίκος Μουρκογιάννης, πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της εθνικής μας όπερας, ο οποίος κλήθηκε από τον υπουργό Πολιτισμού την περασμένη άνοιξη για να διασώσει τον πολύπαθο οργανισμό, παρουσίασε το φετινό πρόγραμμα. «Κάρμεν», «Τόσκα», «Κουρέας της Σεβίλλης», «Μαγικός αυλός» και για το καλοκαίρι «Ναμπούκο», «Παλιάτσοι» και «Καβαλερία Ρουστικάνα». Στις αντιδράσεις κάποιων περί παράδοσης της ΕΛΣ σε μια άνευ όρων εμπορικότητα, ο Ν. Μουρκογιάννης ξεκαθάρισε: «Δεν είναι το ιδεώδες πρόγραμμα• είναι όμως το αναγκαίο».

«Η αλήθεια είναι ότι το θεωρώ ιδεώδες», διευκρινίζει τώρα, καθισμένος στο γραφείο του, στην προσωρινή έδρα της ΕΛΣ, στην οδό Πανεπιστημίου 39, με θέα την Αθηναϊκή Τριλογία και ηχητικό ντεκόρ τα τραγούδια των Ιρανών απεργών πείνας.
Οταν τον ρωτώ αν τον σχεδιασμό του προγράμματος υπογράφει ο Τζοβάνι Πάκορ, ο απερχόμενος καλλιτεχνικός διευθυντής (στην ουσία η θέση έχει ήδη χηρέψει, αλλά ο κύριος πρόεδρος θεωρεί ότι πολύ εύκολα θα βρεθεί διάδοχος) αντιδρά. «Μ’ ενοχλεί αυτή η προσωπική αιχμή κάποιων ερωτήσεων».

– Δεν είναι αιχμή, μια απλή ερώτηση είναι...
– Οχι, όχι, κοιτάξτε να δείτε: για μένα είναι αδιανόητο ότι ένα καλλιτεχνικό πρόγραμμα μπορεί να γίνει από ένα άτομο. Είναι μια πολύπλοκη διαδικασία. Ενας καλλιτεχνικός διευθυντής δεν μπορεί από μόνος του να έχει άποψη για όλα. Το ΥΠΠΟΤ μου δίνει ένα ποσό Α, εγώ πρέπει για το προσωπικό να διαθέσω ένα ποσό Β, οπότε για το πρόγραμμα απομένει ένα ποσό Γ. Αυτή η πειθαρχία δεν υπήρχε ποτέ στην ΕΛΣ. Ετσι βγαίνουν τα 3,5 εκατομμύρια για το φετινό πρόγραμμα. Ο σκοπός είναι να κάνεις ένα πρόγραμμα το οποίο να μη σε βάλει μέσα. Μη ζητάτε λοιπόν απόδειξη για το αυτονόητο.

Στο βιογραφικό του ανθρώπου που έχει αναλάβει τις τύχες της ΕΛΣ αναφέρεται ότι «είναι ένας από τους κορυφαίους ειδικούς στον κόσμο στον τομέα της Εταιρικής Στρατηγικής και της Στρατηγικής Ηγεσίας». Μου διηγείται πώς γνώρισε τον Ρόναλντ Ρέιγκαν («ο πιο έξυπνος άνθρωπος στο κόσμο»), τον Σον Κόνερι, πώς κονταροχτυπήθηκε στο Χάρβαρντ με τον Μπιλ Γκέιτς για μια... γυναίκα («έτσι άρχισα το κάπνισμα»), ωστόσο, επέστρεψε «στην Ελλάδα ύστερα από 35 χρόνια στο εξωτερικό, ειδικά για τη Λυρική. Δεν έχω τη φήμη ότι βυθίζω πλοία: από τις 57 επιχειρήσεις που κλήθηκα να διασώσω, μόνον σε δύο απέτυχα», είχε δηλώσει στη συνέντευξη Τύπου.

«Η αλήθεια είναι ότι η πρόταση για τη Λυρική δεν ήρθε ακριβώς από την κυβέρνηση», υπογραμμίζει. «Ολοι οι άνθρωποι έχουν έναν μέντορα. Το όνομα του δικού μου είναι δρ Ιγκον Ζέντερ, Γερμανοελβετός μεγαλοεπιχειρηματίας. Βλεπόμαστε μια φορά τον μήνα και τρώμε σε μπαρ της Ζυρίχης και μετά πάμε στην όπερα. Μια μέρα μου λέει, είσαι πατριώτης και αφήνεις να κλείσει η μοναδική όπερα στην Ελλάδα; Ακουσα ότι ο υπουργός που πάει να την κλείσει είναι τέως υπάλληλός μου και είπα να μην τολμήσει να το κάνει διότι ο καλύτερος restructuring consultant στον κόσμο είναι Ελληνας και μπορεί να την σώσει σε μια εβδομάδα. Τότε δέχθηκα τηλεφώνημα από τον κύριο Γερουλάνο. Στην αρχή, νόμισα ότι θα κάνω αυτό που κάνω συνήθως: consulting engagement. Είπα στον κύριο υπουργό, είμαι λίγο ακριβός. Παίρνω 20.000 δολάρια την ημέρα, επί τρεις μήνες, είναι λογαριασμός. Ο υπουργός γέλασε διότι δεν υπάρχουν χρήματα. Μου είπε τότε, θα διοριστείς πρόεδρος, ο οποίος όμως δεν πληρώνεται. Ετσι, τώρα το κάνω εκ του υστερήματος. Αλλά αναγκάζομαι να ταξιδεύω στον Καναδά και στην Αυστραλία για δουλειές. Είμαι συνεχώς σε τζετ λαγκ».

– Το εμπορικό, λοιπόν, είναι το ιδεώδες πρόγραμμα για εσάς.
– Αυτός ο διαχωρισμός ανάμεσα στο εμπορικό και το καλλιτεχνικό έχει επινοηθεί από άτομα ανευθυνοϋπεύθυνα. Ομως, δεν είναι εμπορικό το πρόγραμμα, το αδικείτε. Είναι εθνικό. Εχουμε μεγάλη εθνική παράδοση στην όπερα. Η παράσταση «Μαραθών-Σαλαμίς» είναι έργο Κερκυραίου συνθέτη, του Παύλου Καρρέρ. Υπάρχει ο Μπιθικώτσης, όμως υπάρχει και ο Καρρέρ, είναι μέρος της εθνικής μας παράδοσης. Επίσης, το κοινό της Λυρικής ξέρει πολύ καλά τι θέλει να δει. Οταν κάποτε άκουγαν ότι στη Λυρική έχει παράσταση με ομοφυλοφιλικές πτυχές, δεν πήγαιναν να την δουν.
– Εσείς αδικείτε τώρα το πρόσφατο παρελθόν της Λυρικής. Ακόμα και στις πιο πειραματικές της φάσεις, το θέατρο είχε κόσμο, και μάλιστα, νεαρόκοσμο.
– Δεν αμφισβητώ το καλλιτεχνικό κριτήριο του αείμνηστου Λαζαρίδη. Μάλιστα, την επόμενη χρονιά ή τη μεθεπόμενη θα επαναφέρω αυτή την καλλιτεχνική φόρμουλα διότι, παρότι δεν είμαι καλλιτέχνης, την γνωρίζω καλά.
Πάλι στην πρωτοπορία
– Δηλαδή, μόλις ξεπεραστούν τα προβλήματα, η Λυρική θα πρωτοπορήσει;
– Εξ ορισμού. Και θα κάνω μεγάλη έκπληξη. Διότι εμένα δεν μου αρέσουν οι μικρές κινήσεις. Επαναλαμβάνω ότι η ένστασή μου δεν είναι στο καλλιτεχνικό κριτήριο ενός Λαζαρίδη. Μπορεί να μην είμαι καλλιτεχνικός διευθυντής, δεν χρειάζεται όμως ευφυΐα να πληρώσεις ενάμισι εκατομμύριο δολάρια και να φέρεις μια όπερα από το Σαν Φρανσίσκο για να εντυπωσιάσεις. Επίσης, είμαι κατά των εισαγωγών, διότι η δουλειά μου είναι να κρατάω ζωντανή τη συνέχεια του ελληνικού έθνους, πόσω μάλλον όταν κάνεις αυτές τις εισαγωγές καταληστεύοντας τους φορολογουμένους.
– Γι’ αυτό είπατε ότι δημοσιογράφοι και κριτικοί συμβάλαμε στον εκτροχιασμό της Λυρικής, όταν χειροκροτούσαμε εκείνες τις παραστάσεις;
– Ακριβώς!
– Σας ενδιαφέρει τι λένε οι κριτικοί;
– Με ενδιαφέρει, διότι αν ορισμένοι κριτικοί γράψουν αρνητικά, βοηθάνε τη Λυρική.
– Θέλετε να πείτε ότι το κοινό κάνει το αντίθετο από αυτό που διαβάζει στις κριτικές.
– Ακριβώς!
«Καυτό» πόρισμα για 39 υποθέσεις
Ο Νίκος Μουρκογιάννης καμαρώνει για τη δεύτερη θύρα που άνοιξε στο θέατρο Ολύμπια επί της Χαριλάου Τρικούπη αλλά και για την ανακαίνιση του φουαγιέ. «Ξέρετε γιατί το έκανα αυτό;», ρωτάει χαμογελώντας. «Το φουαγιέ της Λυρικής θα διατίθεται για κοινωνικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις. Μπορεί να είναι παρουσίαση βιβλίου, μπορεί γαμήλια δεξίωση. Αυτό σημαίνει επιπρόσθετα έσοδα για τον οργανισμό».
– Μιλάτε για νοικοκύρεμα αλλά έχετε ένα χρέος 120.000 ευρώ προς στο γραφείο K2 Design του Γιάννη Κουρούδη. Καταξιωμένο γραφείο, με βραβεύσεις στο εξωτερικό, η δουλειά του ταυτίστηκε με την αναγέννηση της Λυρικής. Γιατί διακόψατε τη συνεργασία σας τόσο άτσαλα;
– Η δουλειά του Γιάννη Κουρούδη μου αρέσει πάρα πολύ. Είναι όμως ακριβό γραφείο για εμάς. Ως διοικητικό συμβούλιο εξοικονομούμε χρήματα απ’ όπου μπορούμε. Αν πρέπει να διακόψουμε με έναν προμηθευτή, τον καλούμε για έναν διακανονισμό πτωχεύσεως – διότι να μη γελιόμαστε, η Λυρική τελεί υπό πτώχευση. Σου χρωστάμε 100, σου δίνουμε το ΦΠΑ σου και το 50% της αμοιβής σου. Εκείνος ζήτησε το 75%. Οταν όμως έχω 39 προμηθευτές που το έχουν δεχθεί, γιατί να κάνω μια εξαίρεση εδώ; Το άτσαλο είναι από την πλευρά του, όχι από εμάς.
– Γιατί έκλεισε το Ακροπόλ;
– Το Ακροπόλ το είχα βάρος στη συνείδησή μου αλλά ήταν οικονομικό βάρος στη Λυρική κι αν το άφηνα, θα πρόδιδα το σκοπό μου: τη διάσωση της Λυρικής και κατ’ επέκταση στο να συμβάλω στη διατήρηση του κέντρου της Αθήνας. Σε δέκα χρόνια, στο κέντρο της Αθήνας θα κυκλοφορούν μόνον Πακιστανοί. Γι’ αυτό και δεν θέλω να φύγω ποτέ από το Ολύμπια! Εχουμε τέσσερα προϊόντα, δεν είμαστε μόνον όπερα. Είμαστε λυρική σκηνή. Τα δύο από αυτά έχουν ως βάση το κέντρο της Αθήνας. Πρώτον, είμαστε το μεγαλύτερο παιδικό θέατρο της χώρας. Δεύτερον, είμαστε η οπερέτα της Αθήνας και μου λείπει κι ένα προϊόν που θέλω να φέρω και που θα βοηθήσει οικονομικά: το μιούζικαλ. Οι δύο αίθουσες στο νέο κτίριο στο Φάληρο δεν μου φτάνουν. Θα μου πεις: δεν σου φτάνουν και κλείνεις το Ακροπόλ; Είπαμε, ήταν ασύμφορο για τη Λυρική αυτή τη στιγμή.
– Τι γίνεται με το πόρισμα σχετικά με τα πεπραγμένα της προηγούμενης διοίκησης; Γιατί αυτή η μυστικότητα;
– Κάποιοι με κατηγορούν για κάτι που δεν με έχει κατηγορήσει ποτέ άνθρωπος: ότι είμαι λαϊκιστής. Οι ίδιοι άνθρωποι μου ζητάνε να δημοσιοποιήσω το πόρισμα, κάτι που είναι το άκρον άωτο του λαϊκισμού. Μα αυτό είναι ζήτημα της δικαστικής εξουσίας. Το πόρισμα της επιτροπής βρίσκεται στο ΥΠΠΟΤ με ευθύνη μου. Γνωστοποιώ στις αρμόδιες αρχές το πόρισμα, έως εκεί φτάνουν τα όριά μου.
– Το έχετε διαβάσει;
– Ναι. Αλλά είναι απόρρητο. Η δουλειά μου ήταν να το διαβιβάσω στον υπουργό. Καταγράφει 39 ύποπτες συμπεριφορές και είναι 29 σελίδες. Υπόψη, είναι το προϊόν εξαιρετικής εργασίας από επιτροπή καθηγητών.
– Πάντως, με όλα τα κακά που συντελέστηκαν στη διαχείριση, είχε γίνει ένα άνοιγμα και ο νέος κόσμος πλησίασε τη Λυρική.
– Κάνετε το ίδιο λάθος. Το σημερινό κοινό της Λυρικής δεν προέρχεται από μία μόνον ηλικία. Και επαναλαμβάνω ότι αυτή είναι μια στρατηγική που έχει ακολουθηθεί εκ των πραγμάτων. Θα υπάρξουν όμως εκπλήξεις. Και θα υπάρξουν εκπλήξεις μόλις κάποιος μου φέρει χρήματα. Μέχρι τότε όμως, σιωπή. Θα πορευόμαστε μαζί με τον φορολογούμενο.
Η χούντα, ο Ψυχρός Πόλεμος και τα F-16
Ο Νίκος Μουρκογιάννης έχει κάνει σπουδές στα νομικά και τα οικονομικά και μια μακρά καριέρα στο εξωτερικό. «Εχω πάρει μερικές πολύ δύσκολες αποφάσεις στη ζωή μου για τις οποίες δεν έχω μετανιώσει. Υπήρξα αντιχουντικός διότι με ενοχλούσε η σύνταξη και η γραμματική του Παπαδόπουλου. Αφού πήρα πτυχίο στη Νομική Αθηνών με τον μεγαλύτερο βαθμό, αφήνω τα νομικά και φεύγω στο Χάρβαρντ για οικονομικά. Είχα από μικρός πειστεί ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την ανθρωπότητα ήταν η Σοβιετική Ενωση. Υπήρξα μαχητής του Ψυχρού Πολέμου».
– Και αντικομμουνιστής;
– Αντισοβιετικός. Αν ήμουν αντικομμουνιστής θα έδινα αξία στον κομμουνισμό.
– Στο βιβλίο σας «Purpose. The Starting Point of Great Companies», γράφετε ότι σας έχουν κατηγορήσει ως το πρόσωπο που προώθησε την «εμπορική χρήση» των καταδιωκτικών F-16 των Αμερικανών προς την Ελλάδα. Γράφετε με υπερηφάνεια: «Δηλώνω ένοχος».
– Ναι, διότι νιώθω ότι έβαλα ένα λιθαράκι στην ενίσχυση της εθνικής άμυνας και στην κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης.

 

Απάντηση: Opera

Ελπίζω να με συγχωρέσει ο δημιουργός του νήματος, παραθέτω ένα κομμάτι κλασσικής μουσικής αλλά όχι όπερα (μα που είναι το νήμα της κλασσικής μουσικής; ) που μου φάνηκε πάρα πολύ συγκινητικό!

Haydn, 13η συμφωνία, κονσέρτο τσέλο

 

Απάντηση: Opera

Sergei Prokofiev's great opera 'The fiery angel', french version. The opera was completed in 1927, but the World Premiere was only after Prokofiev's death (March 5th, 1953, the same day as Stalin's death), on the 25th of November 1954 in Paris.
The Libretto is also by the composer, after the 1908 novel by Valery Bryusov.
a very brief outline: The story is set in sixteenth century Germany. Renata recognizes in count Heinrich her childhood visitor, Madiel, the fiery angel. Heinrich takes Renata as his mistress, but then abandons her. Renata enlists the knight Ruprecht in an obsessive search for her angel, through many bizarre adventures in the world of sixteenth century occultism. In the end Renata is convicted for heresy and condemned to death by the inquisition, by burning at the stake.
The opera is based on the great novel 'The fiery angel: a sixteenth century romance', by the Russian Symbolist writer Valery Bryusov. It's a book full of fantasy, adventure, philosophy, religion, horror, occultism and last but not at all least: masochism. A fantastic read!

You also might be interested to know that almost all material of Prokofiev's third symphony is derived from his 'Fiery Angel'-opera.



In this french version Jane Rhodes sings Renata and Ruprecht is sung by Xavier Depraz. Charles Bruck conducts the Orchestre du Theatre National de L'Opera de Paris. The only real disadvantage of this french version recording is that it is in mono and of course it lacks somewhat of the dynamics we are used to nowadays in a modern recording.

Hector Berlioz 'Damnation of Faust' 1846

Dramatic legend in four parts after Goethe's "Faust"
The Ride to the Abyss and Pandemonium (part 4)
Jean-Pierr Furlan,tenor (Faust)
Sir Willard White,bass-baritone (Mephistopheles)

 

Απάντηση: Opera

Κι εμένα, κι εμένα...  

 

Απάντηση: Opera



Με τις σχετικές αιτήσεις γιά συγχώρεση από το νηματοθέτη κλπ, κλπ, κλπ:

 

Απάντηση: Opera

Maria Callas is Maddalena "La Mamma Morta"