Pieces of my mind

I am sitting
In the morning
At the diner
On the corner

I am waiting
At the counter
For the man
To pour the coffee

And he fills it
Only halfway
And before
I even argue

He is looking
Out the window
At somebody
Coming in

"It is always
Nice to see you"
Says the man
Behind the counter

To the woman
Who has come in
She is shaking
Her umbrella

And I look
The other way
As they are kissing
Their hellos

I'm pretending
Not to see them
Instead
I pour the milk

I open
Up the paper
There's a story
Of an actor

Who had died
While he was drinking
It was no one
I had heard of

And I'm turning
To the horoscope
And looking
For the funnies

When I'm feeling
Someone watching me
And so
I raise my head

There's a woman
On the outside
Looking inside
Does she see me?

No she does not
Really see me
Cause she sees
Her own reflection

And I'm trying
Not to notice
That she's hitching
Up her skirt

And while she's
Straightening her stockings
Her hair
Is getting wet

Oh, this rain
It will continue
Through the morning
As I'm listening

To the bells
Of the cathedral
I am thinking
Of your voice...

And of the midnight picnic
Once upon a time
Before the rain began...

I finish up my coffee
It's time to catch the train

Tom's Diner / Suzanne Vega

 

Αφιερωμένο στον νηματοθέτη,στο πλυντήριο του,στο πλυντήριο μου και στα σάντουιτς απο το "Σπιτικόν "που έχουμε καταναλώσει αμφότεροι.

Απο τότε που ο Τσίπρας ήτον Κνίτης, και ένας Γερμανός μουσικός ξέμενε στην Σαλονίκη.


Big Sleep - Looking For A Girl With A Washing Machine




I'm looking for a girl
with a washing machine
and a room that's cool and shady

I'm looking for a girl
with a shower and bath
come on, baby, don't look at me like that

I'm looking for a girl
with a washing machine
I ain't saying
I ain't saying I'm dirty
and I ain't saying I'm clean

oooh oooh

I'm looking for a girl
with a washing machine
and a room that's cool and shady

I'm looking for a girl
without plans for the night
I ain't saying I'm lonely
but I could use some company

I'm looking for a girl
with a washing machine
I ain't saying
I ain't saying I'm dirty
and I ain't saying I'm clean

oooh oooh

I bet you've got a washing machine
I bet you ain't got nothing at do
but I'm just a boy who came into town
I won't let you down

oooh oooh

 

Απάντηση: Pieces of my mind

Πτήση 265 της Ολυμπιακής αεροπορίας για Λονδίνο, operated by Hellas Jet aircraft and crew.

Πάνω απ΄τη Γαλλία το αεροσκάφος βρίσκεται στο έλεος ξαφνικών αναταράξεων χωρίς σύννεφα. Ο τύπος δίπλα μου (γύρω στα 40, χοντρίκουλας, αξυρίστουλας, καράφλουλας, φόρμα της ΑΕΚ) τρώει φυστίκια, αδιάφορος ίσως για τις όλο και αυξανόμενες πιθανότητες να σπάσει στα δύο το αεροσκάφος.

Τον κοιτάζω και δε μπορώ να πιστέψω πόσο αναίσθητος είναι. Σκέφτομαι: "Ανόητε, υπάνθρωπε Αεκτζή, ούτε πότε βρίσκεσαι κοντά στο να τελειώσει η ζωή σου δεν καταλαβαίνεις, σου αξίζει να είσαι οπαδός της ΑΕΚ, τσίρκο, μπίθουλα."

Με βλέπει που τον κοιτάω και με κοιτάζει κι'αυτός. Τη στιγμή που συμβαίνει η ισχυρότερη των ανατράξεων προκαλώντας θολούρα στα μάτια μου και πόνο στη μέση μου, βγάζει από την τσέπη του μπροστά καθίσματος το κέηκ του (το έχει κρατήσει απ'τον άθλιο πλαστικό δίσκο με πλαστικό φαγητό που μας έχουν σερβίρει νωρίτερα).

"Μπράβο, μαλάκα," σκέφτομαι από μέσα μου, "φάε και το κέηκ να πας φαγωμένος, ηλίθιε, ανίδεε, που η κόπωση μετάλλων είναι ένα concept το οποίο προφανώς η ΑΕΚτζίδικες ικανότητες του μυαλού σου δε θα μπορούσε ποτέ να κατανοήσει."

Και μου το προσφέρει με ένα ηλίθιο χαμόγελο.

Ηλιθιωδώς, κι εγώ, με τη σειρά μου, ανταποδίδω δείχνοντας τα δόντια μου.

Στο καρουσέλ στο Χήθροου τον βλέπω λίγα μέτρα δεξιά μου να βουτάει τη βαλίτσα του. Η βαλίτσα του είναι λαχανί.

 

Αιώνες πριν, κατακαλόκαιρο.....

.....περιμένω στην Πατησίων για ταξί.....

.....είμαι φορτωμένη με ψώνια, ταξί ούτε για δείγμα, η ζέστη με έχει εξουθενώσει.....

.....στο απέναντι πεζοδρόμιο κάθεται ένας άστεγος με το σκύλο του και ζητιανεύει.... τον έχω ξαναδεί εκεί, είναι Γάλλος, νέος και όμορφος, πολύ βρώμικος και σκελετωμένος, και συχνά μιλάει μόνος του και χειρονομεί....

.....έχω αρχίσει να απελπίζομαι ότι θα βρω ταξί.... δεν περνούν ούτε αυτοκίνητα ούτε πεζοί.... "πενιχρή η είσπραξη σήμερα", σκέφτομαι για τον απέναντί μου.....

.....πονούν τα πόδια μου, και αρχίζω να σκέφτομαι σοβαρά μήπως να γυρίσω περπατώντας.....

.....απέναντι περνάει μια παρέα παιδιά, και ρίχνουν κάτι στο τενεκεδάκι του Γάλλου.....

.....φωτίζεται το πρόσωπό του, τους ευχαριστεί κάνοντας τη χαρακτηριστική κίνηση με το χέρι στην καρδιά, σηκώνεται αμέσως με το κέρμα και πάει στο διπλανό περίπτερο.....

.....επιστρέφει με ένα μπουκαλάκι νερό, κάθεται όπως και πριν κατάχαμα, το αδειάζει στο τενεκεδάκι και το δίνει στο σκύλο.....

.....από δω που είμαι ακούγεται η γλώσσα του σκύλου να πλαταγίζει στο τενεκεδάκι.....

.....με συγκινεί αυτό που είδα, αλλά.....

.....κουράστηκα, ζεσταίνομαι, είμαι ιδρωμένη, θέλω επιτέλους να ξεκουραστώ.....

.....ύστερα από λίγη ώρα, μια κυριούλα ρίχνει κάτι στο τενεκεδάκι.....

.....όπως και πριν, ο νεαρός παίρνει ένα μπουκαλάκι νερό από το περίπτερο, το αδειάζει στο τενεκεδάκι και το δίνει στο σκύλο.....

.....ο σκύλος σηκώνει το κεφάλι του, τον κοιτάει και σπρώχνει το τενεκεδάκι προς το μέρος του ανθρώπου του.....

.....εκείνος χαμογελά, του χαϊδεύει το κεφάλι, παίρνει το τενεκεδάκι και πίνει.....

.....ούτε κατάλαβα πώς βρέθηκα μέσα στο ταξί, το βλέμμα μου συναντιέται με του ταξιτζή στο καθρεφτάκι, αλλά δε μπορώ να σταματήσω να κλαίω.....

 

Απάντηση: Pieces of my mind

Τελευταίες τους στιγμές.
Εκείνη φοράει ένα μακρύ, φαρδύ φουστάνι με λουλούδια μωβ, μία μωβ κορδέλα στα μαλλάκια της, καφέ σκληρές φθηνές μπαλαρίνες, (όταν μεγαλώσει θέλει να γίνει κι αυτή), και νοσταλγία στα ματάκια.
Εκείνος t-shirt με τύπωμα που απεικονίζει τον Superman, (όταν μεγαλώσει θέλει να γίνει κι αυτός), βερμουδάκι γαλάζιο, snickers, και νοσταλγία στα ματάκια.
Συναντιούνται στο lobby, σε λίγο θα φτάσει το λεωφορείο για να τον πάρει.
Τον πλησιάζει με σταυρωμένα τα χέρια μπροστά, κρατώντας ένα βιβλίο, και το κεφάλι γερμένο στο πλάι (αδυνατεί να το σηκώσει απόψε).
Τον κοιτά με θλίψη, είναι οι τελευταίες τους στιγμές.
Την πλησιάζει κοιτώντας τις καφέ μπαλαρίνες.
Ο ήχος της όπισθεν.
Του χαρίζει το βιβλίο, του χαρίζει ένα φιλί στο μάγουλο.
Της χαρίζει ένα χάμόγελο, της χαρίζει την ψυχή του.
Εκείνος προχωρά προς την έξοδο, κοιτώντας πίσω του.
Εκείνη στέκεται στην πόρτα, ο αέρας ανασηκώνει το φουστανάκι της.
Είναι από τα αγοράκια στα οποία, πάντα, κάποιες θα χαρίζουν βιβλία.
Είναι από τα κοριτσάκια στα οποία, πάντα, κάποιοι θα χαρίζουν την ψυχή τους.



Εικόνα στο lobby κάποιου ξενοδοχείου με υπέροχο κήπο, κάπου στη Χαλκιδική.

 

Ενα απογευμα του προπερασμενου Ιουνιου, παω σε εναν συνεργατη στην Καλλιθεα, με το τρενο.

Παντα μπερδευω την σταση "Καλλιθεα" με την σταση "Ταυρος" και φυσικα, κατεβαινω τελικα στη λαθος σταση. Γαμωσταυριζοντας περναω στην απεναντι μερια για να ξαναπαρω το τρενο. Πανω απο την πλατφορμα, υπαρχει μια γεφυρα και πανω της περνανε αμαξια.

Η πλατφορμα εχει αρκετο κοσμο. Ξαφνικα, ακουω εναν ηχο σαν να σπαει λαστιχο και γυρναω προς τα πανω, στην μερια της γεφυρας. Μια χρωματιστη βροχη απο κατι σαν κομφετι προσγειωνεται στην πλατφορμα. Αδυνατω να διακρινω καποιον στην γεφυρα υπαιτιο για αυτο. Χαμογελαω καθως τα μαγικα κομφετι προσγειωνονται πανω μου και γυρω μου και υστερα κοιταω τριγυρω συνειδητοποιωντας πως κανεις αλλος δεν φαινεται να εχει δει την χρωματιστη βροχη. Τι περιεργο. Αναρωτηθηκα αν το φανταζομαι ολο αυτο και ετσι εσκυψα και μαζεψα μια χρυση κορδελιτσα και την εβαλα στην τσεπη μου. Την εδειξα στον συνεργατη μου αργοτερα και την ειδε και αυτος, οποτε τελικα δεν το ειχα φανταστει. Μαλλον ο υπολοιπος κοσμος που ηταν στην πλατφορμα φανταστηκε οτι δεν ειδε τιποτα.

Μια αλλη φορα θα σας μιλησω για τη φορα που ειδα τον Θανατο να καθεται σ'ενα παγκακι εξω απο το Marks&Spencer. Κι αυτο αναρωτιεμαι αν το φανταστηκα.

 

Κάθομαι στο μπαλκόνι με την μαμά μου και πίνουμε το απογευματινό μας καφεδάκι. Έχει όμορφη μέρα με μπόλικο ήλιο, και φυσάει ικανοποιητικά. Στο μπαλκόνι της απέναντι πολυκατοικίας παίζουν ένα αγοράκι και ένα κοριτσάκι, δίδυμα. Πρέπει να είναι γύρω στα 7. Μαζί τους κάθεται και η γιαγιά τους και πλέκει με το βελονάκι. Σηκώνεται και πάει μέσα μαζί με το αγοράκι. Ξαναβγαίνει μετά από λίγο και μια απαλή μουσική το ακολουθεί.
Σηκώνει την αδερφή του και την παίρνει αγκαλιά. Χορεύουν. Ένα παιδικό, χαρούμενο, εκτός ρυθμού, φανταστικό τάνγκο. Μπερδεύουν τα χεράκια και τα ποδαράκια τους, αλλά δεν σταματάνε. Στα πρόσωπά τους, μια γλυκιά σοβαρότητα.
Στην μπαλκονόπορτα στέκεται η γιαγιά και η μαμά τους και τα κοιτάνε χαμογελώντας.

Και έτσι απλά, η μέρα έγινε ακόμα πιο φωτεινή.