Politically correct: Μήπως το έχουμε παρακάνει;

Προχτές το βράδυ, πάνω που ετοιμαζόμουν να κλείσω με πήρε η γυναίκα μου τηλέφωνο, "που έχεις τα κλειδιά σου καμάρι μου ;" μου λέει , δεν χρειάστηκε να ψάξω, κατάλαβα , "οχι ρε πούστη μου, πάλι τα ξέχασα!", ανέκραξα.
Ευτυχώς δεν ήταν εκεί κοντά κάποιος απο την αστυνομία της πολιτικής ορθότητος να με συλλάβει.

 

H Πολιτικη Ορθοτητα σε σημερινα Πανεπιστημια των ΗΠΑ.... Παρτε μια πολυ μικρη γευση, καθως υπαρχουν αμετρητα παρομοια ή και χειροτερα παραδειγματα.

 

Google is your friend. Use it...

 

Όταν σκέφτομαι τα παιδιά σου, όταν συλλογιέμαι πως τα βασανίζεις, προσπαθώντας να τα κάνεις ''φυσιολογικά'', σαν κι εσένα.
_______________________________________________________________________________________________________________

Σε φοβάμαι, ανθρωπάκο. Σε τρέμω, επειδή από σένα εξαρτάται το μέλλον της ανθρωπότητας. Σε φοβάμαι, επειδή το κυριότερο μέλημά σου στη ζωή είναι να δραπετεύεις από τον εαυτό σου. Είσαι άρρωστος, ανθρωπάκο, άρρωστος βαριά. Δε φταις εσύ γι' αυτό, μα έχεις υποχρέωση να γιατρευτείς. Θα 'χες από καιρό αποτινάξει τα δεσμά σου, αν δεν ενθάρρυνες ο ίδιος την καταπίεση και δεν τη στήριζες άμεσα με τις πράξεις σου. Καμία αστυνομική δύναμη στον κόσμο δε θα ήταν ικανή να σε συντρίψει, αν διέθετες στην καθημερινή σου ζωή έστω και μια στάλα αυτοσεβασμό· αν συνειδητοποιούσες, πραγματικά συνειδητοποιούσες, πως χωρίς εσένα η ζωή δε θα συνέχιζε ούτε μια ώρα.
_______________________________________________________________________________________________________________________

Πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι εσύ αναγορεύεις τα ανθρωπάκια σου καταπιεστές και φοράς το αγκάθινο στεφάνι του μαρτυρίου στους πραγματικά μεγάλους ανθρώπους. Ότι τους σταυρώνεις και τους λιθοβολείς, ή τους αναγκάζεις σε λιμοκτονία. Ότι δεν τους σκέφτεσαι ποτέ, ούτε λογαριάζεις όσα έκαναν για σένα. Ότι δεν έχεις ιδέα σε ποιους χρωστάς όσα απολαμβάνεις στη ζωή.
_______________________________________________________________________________________________________________________

Σε φοβάμαι, ανθρωπάκο, σε φοβάμαι πολύ. Δεν ήμουν έτσι πάντα. Ήμουν κι εγώ ανθρωπάκος, ανάμεσα σε εκατομμύρια άλλα ανθρωπάκια. Κατόπιν έγινα επιστήμονας και ψυχίατρος. Έμαθα να διακρίνω πόσο άρρωστος είσαι και πόσο επικίνδυνη είναι η αρρώστια σου. Έμαθα να διακρίνω ότι αυτό που σε καθηλώνει -καθημερινά, κάθε ώρα της μέρας, ακόμα και δίχως την ενίσχυση κάποιας εξωτερικής πίεσης- είναι η ψυχική διαταραχή σου κι όχι κάποια ανώτερη δύναμη, έξω από σένα. Αν ήσουν εσωτερικά ζωντανός και υγιής, θα 'χες ανατρέψει τους τύραννους, από καιρό. Στο παρελθόν οι δυνάστες σου προέρχονταν από τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα, μα σήμερα ξεπηδούν από τους κόλπους σου. Είναι κι αυτοί ανθρωπάκια σαν κι εσένα, ανθρωπάκο. Και πρέπει να είναι στ' αλήθεια πολύ μικροί και ποταποί για να γνωρίζουν, από πείρα, την αθλιότητά σου και με βάση τούτη τη γνώση να σε καταπιέζουν αποτελεσματικότερα και στυγνότερα από ποτέ.
________________________________________________________________________________________________________________________

Θέλω τα παιδιά και οι νέοι να απολαμβάνουν το σωματικό έρωτα δίχως αναστολές.
Δε θεωρώ ότι για να είναι κανείς θρήσκος, με την καλύτερη, αυθεντικότερη έννοια, πρέπει να καταστρέψει την ερωτική του ζωή και να μουμιοποιηθεί, στην ψυχή και το σώμα.
Γνωρίζω πως εκείνο που αποκαλείς «Θεός» υπάρχει πραγματικά, αλλά όχι με τη μορφή που φαντάζεσαι. Ο Θεός είναι η πρωταρχική κοσμική ενέργεια, ο έρωτας στο κορμί σου, η ακεραιότητα του χαρακτήρα σου και το αίσθημα της φύσης, μέσα σου και γύρω σου.

_________________________________________________________________________________________________________________________

Δεν έχεις κανένα αισθητήριο για να διακρίνεις τον πραγματικά μεγάλο άνθρωπο. Ο χαρακτήρας του, τα βάσανά του, η λαχτάρα του, η οργή του κι ο αγώνας του για σένα σου είναι άγνωστα. Αγνοείς εντελώς πως υπάρχουν άντρες και γυναίκες που, από φύση τους, είναι ανίκανοι να σε καταπιέσουν και να σε εκμεταλλευτούν· άντρες και γυναίκες που θέλουν να είσαι ελεύθερος, πραγματικά κι αληθινά ελεύθερος. Μα αντιπαθείς τούτους τους άντρες και τις γυναίκες, επειδή είναι έξω από τη φύση σου. Είναι απλοί και ειλικρινείς. Εκτιμούν την αλήθεια, όσο εκτιμάς εσύ την κομπίνα. Βλέπουν μέσα σου σα να 'σαι διάφανος, αλλά δε σε περιφρονούν. Θλίβονται για την κατάντια του ανθρώπου. Μα διαισθάνεσαι πως βλέπουν μέσα σου και νιώθεις να απειλείσαι. Αναγνωρίζεις τη μεγαλοσύνη τους, ανθρωπάκο, μόνο όταν πολλά άλλα ανθρωπάκια σού πουν ότι είναι μεγάλοι. Φοβάσαι τους μεγάλους ανθρώπους, την επαφή τους με τη ζωή και την αγάπη τους γι' αυτή. Όμως ο μεγάλος άνθρωπος σε αγαπά, όπως θα αγαπούσε κάθε ζωντανό πλάσμα. Δε θέλει να υποφέρεις, όπως υποφέρεις χιλιάδες χρόνια τώρα. Δε θέλει να λες ανοησίες, όπως λες εδώ και χιλιάδες χρόνια. Δε θέλει να δουλεύεις σαν μουλάρι, επειδή αγαπά τη ζωή και θέλει να την απαλλάξει από τα βάσανα και τον εξευτελισμό.

Μην το βάζεις στα πόδια! Βρες το κουράγιο να αντικρίσεις τον εαυτό σου!

________________________________________________________________________________________________________________________

Σκόρπια αποσπάσματα από το ''Άκου ανθρωπάκο'' του Βίλχελμ Ράιχ, καθώς το 1946 που γράφτηκε ή το 1948 που δημοσιεύτηκε δεν υπήρχε η έννοια της πολιτικής ορθότητας.
Δυστυχώς, η ανθρώπινη συνείδηση δεν έχει εξελιχτεί καθόλου τα τελευταία 70 χρόνια και παραμένει τραγικά επίκαιρος.
Αν παρατηρήσετε ότι το έκοψα και το έραψα θα ομολογήσω την ενοχή μου, προφανώς σε μία προσπάθεια μου να απομονώσω και κάποια αισιόδοξα μηνύματα, μερικές μικρές ανάσες στον χειμαρρώδη λόγο του Ράιχ.
Και ναι, το έχουμε παρακάνει, για να απαντήσω επί του θέματος, προφανώς δεν μπορούμε να απεγκλωβιστούμε από την φύση μας, ούτε από τις εξουσίες που ασκούνται επάνω μας.
Ο ελεύθερος άνθρωπος τελικά μπορεί να είναι μία ουτοπία, παγιδευμένος στα γρανάζια της εκμετάλλευσης και της πολιτικής ορθότητας, των σκοπιμοτήτων και του αέναου παιχνιδιού, του οποίου οι κανόνες είναι προδιαγεγραμμένοι από τους ορατούς και αόρατους δυνάστες.
Απομακρυνόμαστε όλο και περισσότερο από την κοσμική μας ουσία, δυστυχώς η πρόβλεψη ότι ''τα εγγόνια των συγχρόνων του θα γίνονταν οι σοφοί μηχανικοί της ανθρώπινης φύσης'' δεν επαληθεύτηκε.
Μάλλον κι ο ίδιος ήταν υπερβολικά αισιόδοξος σε ότι αφορά την δυνατότητα του ανθρώπου για ουσιαστικά θετική αλλαγή.
Γιατί ο κόσμος άλλαξε από τότε, αλλά προς το απόλυτο κακό, δισεκατομμύρια χρόνια εξέλιξης δεν απέτρεψαν την χειροτέρευσή μας, ειλικρινά δεν ξέρω πως μπορεί ν΄αλλάξει αυτό, παρά μόνο εκ των έσω.
Χρήμα, θρησκευτική μισαλλοδοξία και σεξουαλική καταπίεση, τα δεινά του κόσμου τούτου εν συντομία.
Είχατε δεν είχατε, με κάνατε και θυμήθηκα τον βαθύ πεσσιμισμό της εφηβείας μου, αυτόν που τόσο κόπο κάνω για να ξεπεράσω τα τελευταία 30 χρόνια, ουφ...
Αλλά και πάλι, έτσι για να ακουστώ σαν τους παπάδες τους οποίους ακυρώνω, μόνο ένα πράγμα υπάρχει που σώζει από την ατέλειωτη αυτή κατρακύλα στα άδυτα της ανθρώπινης φύσης κι αυτό είναι η Αγάπη, μάρτυράς μου κι ο Βίλχελμ!
 
Ο σώζων εαυτόν σωθήτω λοιπόν!
Κι αν αυτό ακούγεται πολιτικώς ορθόν, ποσώς με ενδιαφέρει, είναι αυτό που είναι, είναι αυτό που πιστεύω.


Ας κλείσω λοιπόν με αυτό:

«Μα τι θα πει η κοινή γνώμη για την άποψή μου; Άμα την εκφράσω δημόσια, θα με λιώσουν σα σκουλήκι!»
Αυτό που αποκαλείς «κοινή γνώμη», ανθρωπάκο, είναι το συνονθύλευμα της προσωπικής άποψης όλων των ανθρωπάκων, αντρών και γυναικών. Κάθε ανθρωπάκος και κάθε γυναικούλα έχει κατά βάθος μια ορθή άποψη και ένα ιδιαίτερο είδος λαθεμένης άποψης. Οι λαθεμένες απόψεις τους πηγάζουν από το φόβο των λαθεμένων απόψεων όλων των άλλων ανθρωπάκων. Να γιατί δε βγαίνουν στο φως οι ορθές απόψεις. Έτσι, για παράδειγμα, δε θα πιστεύεις πια ότι «δε μετράς». Θα ξέρεις και θα διακηρύττεις πως είσαι το θεμέλιο και το στήριγμα τούτης της ανθρώπινης κοινωνίας. Μην το βάζεις στα πόδια! Μη φοβάσαι! Δεν είναι δα και τόσο δυσάρεστο να είσαι ένα υπεύθυνο στήριγμα της κοινωνίας.»
 
 

 

 

 

Ο ελεύθερος άνθρωπος τελικά μπορεί να είναι μία ουτοπία, παγιδευμένος στα γρανάζια της εκμετάλλευσης και της πολιτικής ορθότητας, των σκοπιμοτήτων και του αέναου παιχνιδιού, του οποίου οι κανόνες είναι προδιαγεγραμμένοι από τους ορατούς και αόρατους δυνάστες.
Απομακρυνόμαστε όλο και περισσότερο από την κοσμική μας ουσία, δυστυχώς η πρόβλεψη ότι ''τα εγγόνια των συγχρόνων του θα γίνονταν οι σοφοί μηχανικοί της ανθρώπινης φύσης'' δεν επαληθεύτηκε.

Ελευθερια=Ευθυνη
Ποιος θελει ευθυνες σημερα; Ειναι πολυ πιο απλο να πηγαινεις με τον οχλο και πιο ξεκουραστο. Ετσι δεν φταις εσυ, φταινε ολοι οι αλλοι....Απλο  

(συγγνωμη, δεν εχω μαθει πως δουλευει το συστημα με τις απαντησεις)

 

Είδα το κείμενο της Mirror.

Καιρός ήταν να φανεί μια κοινωνική αντίσταση στο να κολλάνε σε μωρά παιδιά ταμπέλες σεξουαλικής συμπεριφοράς και σεξουαλικών στερεοτύπων. Μακάρι να μάθουν να μην το κάνουν και μέσα στα σπίτια τους. Να μη λένε το ηλικίας τριών χρονών κοριτσάκι τους "τσουλίτσα" όταν κάνει νάζια για μια καραμέλα, ας πούμε. Να μη μαθαίνουν το τρίχρονο αγοράκι τους να είναι "μάγκας". Και ούτω καθ εξής.

Η σωστή κοινωνική συμπεριφορά, τα κατα καιρούς κοινά αποδεκτά ήθη δηλαδή, πάντα επιβάλλονται, με peer pressure και αυτό ισχύει για τα χαλαρά πρωτόκολλα κοινωνικής συμπεριφοράς, με την παρέα πχ και για τα σκληρά, με αγνώστους, στη δημόσια υπηρεσία κλπ. Είναι μιας μορφής οργανωτική βία. Σε κανέναν δεν αρέσει να τον ρεγουλάρουν και να μη μπορεί να κάνει τίποτα γι αυτό. Τί να κάνουμε. Έτσι είναι τα πράγματα. Σήμερα, στο 2016, είναι πιο σωστό να μη διαφοροποιούνται τα φύλα στο σχολείο. Το 1956 δεν απασχολούσε σχεδόν κανέναν αυτό. Το ότι σήμερα απασχολεί για μένα είναι πρόοδος και όχι πολιτικώς ορθό κατασκεύασμα. Είμαι επίσης υπέρ του μπουργκινιού, που έχει γίνει ο χαμός αυτές τις μέρες. Έδωσε σε γυναίκες την ευκαιρία να μπουν στη θάλασσα, που ως σήμερα δεν την είχαν ποτέ τους. Γιατί να σκανδαλιστώ και να διαμαρτυρηθώ όταν είναι ένα βήμα προόδου, δίπλα μου ακριβώς, επειδή δεν με αφορά; Δεν το κάνω για να είμαι politically correct, το κάνω επειδή το πιστεύω και κυρίως επειδή οτιδήποτε άλλο μου φαίνεται χειρότερη και λιγότερο αποτελεσμαιτκή τοποθέτηση.

Έχω την εντύπωση πως το κίνημα του "πολιτικώς ορθού" ξεκίνησε από φιλοσοφικό, στις ΗΠΑ, την εποχή της πρώτης προεδρίας Κλίντον. Έχω την εντύπωση πως οι Κλίντον το ασπάστηκαν και το έκαναν εργαλείο κοινωνικής πολιτικής. Έχω την εντύπωση πως πρόλαβαν στο τσακ την Αμερικάνικη κοινωνία να μη γίνει κοινωνία μίσους και ας πούμε, σε πολύ αδρές γραμμές, πως για μια εικοσαετία το μισοκατάφεραν, γιατί μετά ξανακύλησε η κατάσταση.

Στο χέρι μας είναι να μην υπερβάλλουμε, αλλά να ξέρουμε το μέτρο και να ξέρουμε να επιλέγουμε.

Όσον αφορά τα του χώορυ, θα έλεγα πως είμαστε μάλλον ευαίσθητοι στην υπεργενίκευση και ότι προσέχουμε, γενικά. Εδώ μέσα, ως ένα κομμάτι του χώρου, σαν τί πρόβλημα politically correct υπερβολής να έχουμε; Δεν μας τη λένε, συχνά πυκνά, εξ απ ανέκαθεν, πως οι Κυρίαρχοι είναι κακοί και οι υποτακτικές τους ηλίθιες που τους εμπιστεύονται; Ας πούμε; Ότι οι μαζοχιστές είναι αυτοκαταστροφικοί; Ότι οι σχέσεις μας είναι φαντασιωσικές και δεν κρατάνε; Δεν τα ανεχόμαστε, σχεδόν, όλα συτά;

 

Ερώτηση, κατ' αρχάς απευθυνόμενη προς εκείνους που ηλικιακά βίωσαν την εποχή στην οποία ίσχυε.
Δεν υπάρχει ίχνος πολιτικής ορθότητας στη στρατηγική Μ.A.D. (Mutual Assured Destruction).
Ο κόσμος ... οι ζωές μας .... η καθημερινότητά μας .... είναι, σήμερα που το δόγμα MAD δεν ισχύει, καλύτερα ή χειρότερα από τότε που ίσχυε?

Η πολιτική ορθότητα είναι (έγινε στη πορεία) ακόμη μια δικλείδα εκτόνωσης της μάζας, άρα ακόμη ευκολότερα χειραγωγήσιμη, συνηθισμένη να εθελοτυφλεί βλέποντας το τυρί και όχι τη φάκα.
Το σκίτσο στο post #27, έχει μια ακόμη ερμηνεία. Όλοι βλέπουν τον ίδιο ορίζοντα, έχουν τις ίδιες προσλαμβάνουσες. Σκεφθείτε πόσο διαφορετικός θα ήταν ο ορίζοντας του ψηλότερου, εάν ισσορροπούσε στην κορυφή και των 3 κιβωτιών?
Τελικά, το δίκαιο της πυγμής είναι το μόνο ουσιαστικό δίκαιο κι ας τρίζουν τα κόκκαλα του Παπανούτσου.

Στα καθ΄ημάς, η πορεία του βδσμ και της λαγνείας του από την "Αυτοκρατορία των αισθήσεων" στις "50 αποχρώσεις", είναι απότοκη της πολιτικής ορθότητας.
Σας αρέσει?

 

Η κατά-χρηση του όρου τού έδωσε άρωμα δογματισμού με σχεδόν φονταμενταλιστική επίγευση.
Στην πραγμστικότητα, ανέκαθεν ήμουν επιφυλακτική απέναντί του κι απέναντι σε όσους- με ευκολία - τον επικαλούνται.

Stat rosa pristina nomine, nomina nuda tenemus.
Umberto Eco.

 

Το θέμα είναι να καταλάβουμε ως είδος ότι ανήκουμε στο ζωικό βασίλειο και
ότι κάποιες συμπεριφορές μας δε μπορούν να καταπιεστούν εντελώς ή να μην
υπάρχουν,επειδή απορρέουν από ζωικά ένστικτα.Οι τσακωμοί στα σχολεία,
η επίδειξη σεξουαλικών διαθέσεων ακόμα και σε πολύ νεαρές ηλικίες είναι βαθιά χωμένα στο
υποσυνείδητο.Είμαστε πιθηκάκια που εξελισόμαστε εξαιρετικά αργά και επειδή
θέλουμε να νομίζουμε ότι είμαστε κάτι το διαφορετικό,κάποιοι έβαλαν καλούπια
και θέλησαν να φτιάξουν το σύγχρονο άνθρωπο,κάνοντας τα πράγματα χειρότερα
με τις λύσεις τους

 

κάποια στιγμή ας καταλάβουμε ότι είναι το λίμπιντο και όχι η λίμπιντο, πολιτικά ορθό άλλωστε  

 

Κι ομως, ειναι libido libidinis, θηλυκού γενους.

 

κατἀ Φρόυντ.