Release

RE: RE: Release

Αιτία ή αφορμή είναι το παραπάνω MasteR PieR; Υπάρχουν διαδικασίες διόρθωσης της μη απόλυτης ειλικρίνειας στα πλαίσια D/s.

 

Για μένα tender lilly δεν υπάρχει διαδικασία διόρθωσης όταν τα πράγματα έχουν ξεκαθαριστεί από την αρχή και όταν έχεις δώσει στον υποτακτικό να καταλάβει ότι δεν έχει να φοβηθεί τίποτα όταν λέει πάντα την αλήθεια και ότι σε όλα μπορέι να υπάρξει διαδικασία διόρθωσης, εκτός από την απόκρυψη της αλήθειας. Συνεπώς για μένα, από τη στιγμή που κάτι μπαίνει σαν όρος από την αρχή, δεν υπάρχει δεύτερη ευκαιρία και μάλιστα σε τέτοια λεπτά θέματα.

 

Αντιλαμβάνομαι πως Ο Κάθε Κυρίαρχος, Έχει τους δικούς Του λόγους για τους οποίους μπορεί να δώσει release.

Όπως υποθέτω πως ένας απ΄ τους λόγους πιθανότατα να είναι η μη ανταπόκριση του σκλάβου στις διάφορες διαδικασίες διόρθωσης που υπάρχουν μέσα στα πλαίσια μιας Ms σχέσης.

Αναρωτιόμουν αν θα μπορούσαμε να αναλύσουμε εδώ κάποιες απ΄τις λεγόμενες "διαδικασίες διόρθωσης, " του σκλάβου.

Και μια 2η ερώτηση μου είναι, τι μπορεί να κάνει ένας σκλάβος, όταν έχει πάρει release?
Σέβεται και αποδέχεται την απόφαση Του Κυρίαρχου, χωρίς να κάνει καμμιά προσπάθεια ανάκλησης της?
Υπάρχει κάτι που μπορεί να κάνει, να πει?
Ποιά πρέπει να είναι η ενδεδειγμένη αντίδραση και συμπεριφορά σε κάτι τέτοιο?

 

Καθε ανθρωπος με αξιοπρεπεια, αν δει οτι δεν τον θέλει ο άλλος παιρνει το καπελακι του και φευγει...
Επισης ειναι γεγονος, οτι σε οποιαδήποτε σχεση, μα σε οποιαδηποτε, (φυσικα και σε μια σχεση D/s η M/s), οταν κατι δεν παει καλα, φταινε και οι δυο. Το θεμα ειναι αν το αναγνωρισουν και το παραδεχτουν και οι δυο..εδω ειναι το μεγαλείο..Αυτα τα λιγα..

 

Η εξάρτηση, όταν αυτή συνεπάγεται παθολογική συμπεριφορά.

 

RE: RE: Release

Αναφερομαστε σε release απο Master αλλα οι δικες μου παρατηρησεις μου λενε οτι μαλλον το αντιθετο ειναι το συνηθεστερο. Λιγες φορες εχω δει να γινεται release σκλαβος (τα σχολια αυτα αφορουν φυσικα μονο σε Ms σχεσεις), ενω συχνοτερα εχω δει να μην ανανεωνονται συμβολαια (αν και οχι να λυνονται) απο την μερια των σκλαβων. Αυτο δεν εχει να κανει παντα με την "ποιοτητα" του σκλαβου οπως ενδεχομενως βιαστουν καποιοι να συμπερανουν. Συχνα εχει να κανει με το οτι συμβαινει οι Κυριαρχοι να τεινουν να επαναπαυονται και να μην επενδυουν διαρκως την δουλεια που χρειαζεται μια Ms δομη ωστε να διατηρηθει, με αποτελεσμα ο σκλαβος να νοιωθει παραμελημενος και οτι δεν εχει κατευθυνση.

Επισης, για το ενδιαφερον ερωτημα-

ποιες ειναι οι δικες σου σκεψεις lara[E-p]?

 

Οι λογοι που μπορει να οδηγησουν μια σχεση σε release είναι αρκετοι και ποικιλλουν από ανθρωπο σε ανθρωπο. Για αλλους είναι η αποκρυψη αληθειας, για αλλους τα ψεματα, για αλλους η μη συνειδητη προσπαθεια για την εξελιξη της σχεσης και αρκετοι αλλοι λογοι που μπορει να είναι οσοι και οι εμπλεκομενοι.
Θα ηθελα όμως να απαντησω στο ερωτημα που εθεσε η lara[E-p].
Η πρωτη αντιδραση είναι σιγουρα η ενδειξη πως αποδεχετε την αποφαση. Καταλαβαινω πως μια τετοια αποφαση κανει και τον υποτακτικο και Την Κυριαρχο να Α/αναστατωνονται παρα πολύ. Στην περιπτωση τωρα που το release είναι αποφαση του σκλαβου, δεν νομιζω πως κανει κατι, μιας και εχει επιτευχθει ο ‘στοχος του’. Εδώ θελω να πω πως εχω δει σε περιπτωσεις να θελει να επιστρεψει και παλι όταν καταλαβε στην πορεια πως δεν ηταν σωστη αποφαση του.
Όταν είναι αποφαση Της Κυριας, τοτε απλα υπακουει στο πρωτο ακουσμα και ζητα, παντα με το πρωτοκολλο που εχει εκπαιδευτει, μια συζητηση. Ζητα να μαθει αν μπορει να κανει κατι ετσι ώστε να αλλαξει κατι στην αποφαση και τους λογους για τους οποιους Πηρε την αποφαση αυτή Η Κυρια μηπως και υπαρχει κατι για το οποιο υπηρχε παρανοηση. Όταν λοιπον η καταληξη ολων αυτων των διαδικασιων είναι και παλι το release, τοτε πολύ απλα υπακουει. Από εκεινη την στιγμη ξεκιναει η πιο κρισιμη περιοδος για την πιθανοτητα επαναφορας του στις υπηρεσιες Της Κυριας. Δεν μιλαω για εσκεμμενες ενεργειες αλλα για τελειως αυθορμητες και απολυτα απελευθερωμενες από το αγχος ‘να κανω κατι για να επιστρεψω’. Πρεπει πολύ απλα να νοιωθει μεσα του πως όλα εχουν τελειωσει και τοτε θα φανει στην συμπεριφορα του η αναγνωριση των λαθων του αλλα και το αν μπορει η όχι να τα διορθωσει. Όλα αυτά όμως όχι με την σκεψη πως θα τα διορθωσει για να επιστρεψει, αλλα για να γινει καλυτερος σκλαβος για Την Επομενη Κυρια.
Τωρα αν Αυτή Η Κυρια θα Είναι Η Ιδια, είναι άλλο θεμα. Παντως σιγουρα, δεν θα είναι ιδια η σχεση. Και δεν λεω πως θα είναι καλυτερη η χειροτερη διοτι πολύ απλα δεν ισχυει κατι τετοιο. Απλα θα είναι μια άλλη σχεση.
Τον Ιανουαριο του 2004 Η Κυρια Phaedra Αποφασισε να μου Δωσει release διοτι εθεσα τον εαυτο μου με ενεργειες μου, εκτος σχεσης. Χτυπηθηκα, πονεσα, υπεφερα και υπακουσα. Το επομενο διαστημα και, όταν μεσα μου ενοιωσα πως πραγματικα όλα ειχαν τελειωσει, θυμαμαι να είναι το διαστημα με την πιο απολυτη υποταγη που ειχα απεναντι Της. Καμια μου ενεργεια δεν αποσκοπουσε να επιστρεψω. Στην πορεια Αποφασισε να ξεκινησει και παλι η σχεση και τωρα ξερω πως μπορει να Ε/ειμαστε Τ/τα Ι/ιδια Π/ροσωπα αλλα δεν Ε/εχουμε Σ/συνεχισει εκεινη την σχεση. Ε/εχουμε Μ/μαθει από εκεινη την σχεση. Σε καμια περιπτωση δεν εγινε προσπαθεια να ‘Κ/κολλησουμε’ το σπασιμο.
lara[E-p] asked. Και μια 2η ερώτηση μου είναι, τι μπορεί να κάνει ένας σκλάβος, όταν έχει πάρει release? υπακουει
lara[E-p] asked. Σέβεται και αποδέχεται την απόφαση Του Κυρίαρχου, χωρίς να κάνει καμμιά προσπάθεια ανάκλησης της? Σεβεται και αποδεχετε την αποφαση και κανει προσπαθειες με σεβασμο και υποταγη στις αποφασεις
lara[E-p] asked. Υπάρχει κάτι που μπορεί να κάνει, να πει? Φυσικα και υπαρχει «Μαλιστα Κυρια.»
lara[E-p] asked. Ποιά πρέπει να είναι η ενδεδειγμένη αντίδραση και συμπεριφορά σε κάτι τέτοιο? Να εξακολουθησει να φερεται ακομα και σε εκεινες τις δυσκολες στιγμες όπως εχει εκπαιδευτει.

 

δε γνώριζω αν γίνονται συμβόλαια ή κατι παρομοίο το οποίο να θέλει και δικηγόρο αλλά αν κάποιος δε θέλει να ανήκει κάπου δεν έχει νόημα να τον εμποδίσεις...

προσωπικά πριν δύο μήνες εγκάτελειψα Την Αφέντρα μου αφού πλέον δεν ένιωθα την κυριαρχία Της πάνω μου ή ακόμα καλύτερα δεν ήθελα ,το πρόβλημα δεν είναι το πως γίνετε το release ή ο χωρισμός όπως το αντιλαμβάνομαι, αλλά γιατί να γίνει. όταν μεταξύ μας αρχίσαμε να νίωθουμε ισότιμοι ,όταν Την διόρθωνα συνεχώς κάθε φορά ένιωθα όλο και πιό μακρία Της γιατί έχανα την εμπιστοσύνη μου πάνω Της.. πιστεύω ότι αν ο σκλάβος/α χάσει την εμπιστοσύνη του Στον/η Κυριάρχο του τότε απλά πίεζει τον εαυτό του/ης
όταν προσπαθήσαμε να επανέλθουμε στα προηγούμενα η έλλειψη εμπιστοσύνης ήταν αυτό που τα εμπόδισε όλα

επίσης άλλοι λόγοι που εππηρέασαν έμενα και απομακρύνθηκα ήταν το γύρω περιβάλλον και οι δυσκολίες του να γίνει αυτό που επιθυμούσαμε ,κάτι που πιστεύω είναι και αυτό ένας λόγος να γίνει για release


απλά μη προσπαθήτε να αποτρέψετε το release (κλασσικός ελληνικός εγωισμός που γίνετε όχι μόνο σε σαδομαζοχιστικές σχεσεις...) αλλά να βρείτε τους λόγους που γίνετε αυτό
αυτά από τη μικρή και πικρή μου εμπειρία...

ΥΓ αν μερικες φόρες στα γράπτα μου Β/βλέπετε άσχετα λ ή ΄ είναι που προσπαθώ να εξεικιώσω το τόνικο σύστημα σε ένα χαρακτήρα πιό γρήγορης γράφης  

 

RE: RE: Release

Το πιο πάνω το οποίο υπογράμμισα, έθεσε ένα ερώτημα που με απασχολεί, αλλά μάλλον δεν είναι σχετικό με το παρών θέμα, έτσι θα το μεταφέρω σε καινούριο thread.

Σκέψεις διάφορες και αντιφατικές μερικές φορές. Έχω πάρει release 2 φορές. Και τις 2 βέβαια από δική μου βλακεία. Την 1η το ζήτησα μόνη μου και το μετάνιωσα σχεδόν αμέσως αλλά ήταν αργά.

Οι συμπεριφορές μου σ΄ εκείνο το διάστημα ήταν ποικίλες.
Ικέτευα να με Ξαναπάρει, αλλά αυτό δεν συνέβηκε τότε.. Τον ρώτησα αν υπάρχει κάτι που θα μπορούσα να κάνω για να με Πάρει πίσω. Μου Είπε πως δεν Βλέπει το λόγο για κάτι τέτοιο.
Έκλαψα, πονούσα φρικτά, αλλά ήξερα πως αυτό δεν σημαίνει και δεν μπορεί να βοηθήσει. Προσπάθησα να είμαι ήρεμη με την απόφαση Του, ενώ προσπαθούσα να βρω τα λάθη και τις αδυναμίες μου, να δω πως να καλυτερέψω.
Μέσα στο ψάξιμο για τους λόγους που με ώθησαν σ΄ αυτή τη βλακεία, έπαιρνα άδεια να συζητήσουμε, μιλάγαμε όχι καθημερινά αλλά μιλάγαμε. Και έλεγα πόσο είχα μετανιώσει, ανέλυσα όλα μου τα λάθη, όσα έβλεπα και τα συζητούσα μαζί Του, μετά από άδεια βέβαια να το κάνω. Γενικά η συμπεριφορά μου, ακολουθούσε σε όλα αυτά στα οποία είχα εκπαιδευτεί.
Πήρα όλα μας τα logs από τότε που μιλάγαμε στο νετ και τα εκτύπωσα και άρχισα να διαβάζω, να υπογραμμίζω, όλα όσα μου Έλεγε, ότι Προσπαθούσε να μου Εξηγήσει, έβλεπα τις δικές μου αντιδράσεις, και ανέλυα και ανέλυα και με τη Βοήθεια Του, κατανοούσα καλύτερα και συνέχιζα.

Τον ξαναρώτησα μετά από κάποιο διάστημα, αν μπορώ να κάνω οτιδήποτε για να με Ξαναπάρει και μου Είπε μόνο αυτό:
«Σκέψου πως είσαι στον πάτο ενός πηγαδιού, και πεινάς και διψάς…κι εγώ είμαι από πάνω και κρατάω φαγητό και νερό. Τι πιστεύεις πως θα μπορούσες να κάνεις, ώστε να θέλω να στα δώσω?»
Έψαχνα και ψάχνω ακόμη την απάντηση σ΄ αυτό. Κάποιες φορές νομίζω πως τη βρίσκω και κάποιες αμφιβάλλω…

Τότε απλά αφέθηκα στο ένστικτο μου, κλειδώνοντας τη λογική απ΄ έξω και ικέτεψα με όλη μου τη ψυχή, σύρθηκα, ξεφτιλίστηκα μπροστά Του, Του είπα πόση ανάγκη έχω να Τον υπηρετώ, να Του προσφέρω, να Τον φροντίζω, πόση απελπισμένη ανάγκη έχω να είμαι ιδιοκτησία Του.
Δεν θυμάμαι όλα όσα είπα και έκανα εκείνη τη μέρα. Είχα διαλυθεί, δεν σκεφτόμουν, απλά εξέφραζα όλα όσα ένιωθα.
Τότε μου Είπε πως θα με Πάρει πίσω, εάν αποποιηθώ το δικαίωμα μου να ζητάω release, ότι κι αν γίνει, ακόμη κι αν Έχει άλλη σκλάβα, κάτι που παλιά είχα δηλώσει πως δεν θα άντεχα….και μου έδωσε χρόνο να το σκεφτώ.
Το σκέφτηκα, εκείνη τη στιγμή πολλά περνούσαν απ΄ το μυαλό μου, ζύγιζα, προσπαθούσα να σκεφτώ αν θα μπορούσα να παραδώσω το μοναδικό μου δικαίωμα μέσα στη σχέση… Και σκέφτηκα πως θα είμαι χωρίς Αυτόν, πως νιώθω όταν δεν είμαι ιδιοκτησία Του, όλο τον πόνο και την αβάσταχτη οδύνη που με γεμίζει όταν Απουσιάζει από τη ζωή μου και όλη μου η ζωή προ Του Αφέντη μου και μετά, πέρασε από μπροστά μου μέσα στις στιγμές εκείνες. Και είπα πως θα είναι χαρά μου και τιμή μου να αποποιηθώ το δικαίωμα μου για release, ότι κι αν γίνει.

Τη 2η φορά, με Έδιωξε. Συμπεριφέρθηκα με αγένεια και άσκημο τρόπο και τότε Έκοψε κάθε επικοινωνία μαζί μου.

Απ΄ εκείνη τη στιγμή και μετά, όλα όσα έκανα ήταν λες και δεν δρούσα εγώ, δεν έκανα τίποτα με τη λογική, λειτουργούσα κάτω από κάποια ακατανόητη για μένα κατάσταση. Απλά μέσα στο μυαλό μου ήταν μια μοναδική σκέψη. Να πάω κοντά Του, να συρθώ στα πόδια Του, να ικετέψω…
Στις 3 το πρωί λοιπόν το πρωί, μπήκα στο νετ και έκλεισα εισιτήριο χωρίς επιστροφή για Αθήνα., ετοίμασα μια τσάντα. Στις 7 πήρα στη δουλειά και είπα πως φεύγω, μου είπαν πως δεν γίνεται και τους είπα πως μόλις επιστρέψω θα έχουν την παραίτηση μου, αλλά φεύγω. Πήρα τους γονείς μου και τον πατέρα των παιδιών να τα αναλάβουν, μίλησα με τα παιδιά, κανόνισα όλα όσα έπρεπε να κανονιστούν και πήγα αεροδρόμιο. Κι ενώ φοβάμαι απίστευτα να πετάξω, σε ένα μέρος που δεν γνωρίζω, χωρίς κανένα να με περιμένει, εκείνη τη στιγμή κανένας φόβος δεν με άγγιζε, πέρα απ΄το φόβο να μείνω χωρίς Τον Κύριο μου. Πραγματικά ένιωθα αποφασισμένη να μείνω έξω από την πόρτα Του στο χαλάκι, όσο αντέξω, ικετέυοντας να με Συγχωρέσει.
Έφτασα Αθήνα, πήρα ταξί και πήγα στο σπίτι Του.
Όταν κατέβηκα έτρεμαν τα πόδια μου τόσο πολύ που ο ταξιτζής με ρώτησε αν θέλω βοήθεια να φτάσω στην πόρτα…
Κατάφερα να φτάσω και κτύπησα…
Άνοιξε την πόρτα και Έμεινε Άναυδος να με Κοιτά, ενώ εμένα τα πόδια μου από μόνα τους λύγισαν και έπεσα στο πάτωμα κλαίγοντας, χωρίς να μπορώ να αρθρώσω λέξη.
Προχώρησε μέσα στο σπίτι λέγοντας μου να μπω και να κλείσω την πόρτα. Υπάκουσα και κλείνοντας την πόρτα ξανάπεσα στο πάτωμα, λέγοντας πόσο άχρηστη είμαι, πόσο έχω μετανιώσει για την συμπεριφορά μου και πολλά άλλα. Ικέτευα να με Συγχωρέσει, να μην με Διώξει.
Άρχισε να μου Κάνει ερωτήσεις στις οποίες απαντούσα, ενώ με χαστούκιζε δυνατά κάθε φορά που συνέβαινε αυτό. Μετά με Διέταξε να γδυθώ, και με Τιμώρησε, μέχρι τα όρια της λιποθυμίας. Εκεί με έλυσε και με Αγκάλιασε, Λέγοντας μου πως με Έχει Συγχωρέσει.

Δεν ξέρω πραγματικά αν έπραξα σωστά ή λάθος, αλλά δεν μπορούσα να σκεφτώ κάποιους άλλους τρόπους. Ίσως να ήταν ανυπακοή που έτρεξα με αυτό τον τρόπο, ίσως ήταν λάθος να ικετέψω γι αυτό που σήμαινε τα πάντα για μένα…Δεν ξέρω… Δεν μπορούσα όμως να κάνω αλλιώς, ήταν δυνατότερο από μένα, και τη λογική μου.

Συμφωνώ ως επί το πλείστον. Το μόνο το οποίο δυσκολεύομαι να αντιληφθώ, ως κάτι που θα ήμουν ίσως ικανή να κάνω, είναι να μην βασανίζομαι από το άγχος αν θα με Πάρει ή όχι πίσω.

Θα είμαι απόλυτα ειλικρινής, όπως πάντα εξάλλου, δεν μπορώ να φανταστώ Οποιονδήποτε Άλλο για Αφέντη μου, εκτός από Τον Κύριο μου.
Ξέρω πως ακούγεται υπερβολικό, αλλά νιώθω πως είναι αδύνατο για μένα, να σκεφτώ έστω την πιθανότητα να βρω Άλλο Αφέντη. Όχι γιατί Ο Κύριος μου Είναι Τέλειος, αλλά γιατί Ο Κύριος μου Είναι ο Τέλειος για μένα.

Δεν αμφιβάλλω και εξάλλου έχω την τιμή να γνωρίζω και η ίδια κι Άλλους Υπέροχους και Εξαίρετους Masters, αλλά δεν θα μπορούσα να φανταστώ Κανέναν απ΄ Αυτούς στη θέση Του Κυρίου μου.
Δεν μπορώ να φανταστώ ακόμη πως θα μπορούσα να δοθώ τόσο απόλυτα ξανά σε κανένα.

Το ξέρω πως μπορεί κάποιος να πει πως στη ζωή τίποτα δεν μπορεί να είναι τόσο απόλυτο και όταν περάσει ο χρόνος ίσως να ανακαλύψω ακόμη Κάποιο που να Έχει όλα όσα Έχει Ο Λατρευτός μου Αφέντης, αλλά έτσι νιώθω.

Πολύ ενδιαφέρουσα βρήκα την άποψη με την οποία συμφωνώ, πως η σχέση μετά από κάτι τέτοιο δεν είναι με καμιά έννοια το κόλλημα σπασμένου γυαλιού, αλλά μια καινούρια σχέση, βασισμένη στα παθήματα που γίνονται μαθήματα και την επιπλέον γνώση που αποκομίζεις μέσα απ΄ αυτά.

 

Αρε lara [E-p], ποσο συγκινήθηκα...

 

RE: RE: Release

Η αληθεια ειναι πως και εμενα το ιδιο μου συνεβει , επισης μεσα στο κειμενο σου εχει ενα κομματι πολυ ενδιαφερον ,
'' Δεν μπορώ να φανταστώ ακόμη πως θα μπορούσα να δοθώ τόσο απόλυτα ξανά σε κανένα. Το ξέρω πως μπορεί κάποιος να πει πως στη ζωή τίποτα δεν μπορεί να είναι τόσο απόλυτο .....''

επιφυλασομαι να γραψω οταν θα εχω χρονο την ιστορια και το τελος μιας σχεσης μιας slave που ειναι σε αυτο το σαιτ , αν μου επιτρεψει φυσικα , και το ποσο σωστο ειναι αυτο το ''απολυτο'' που λες για ορισμενους ανθρωπους και ποσο καθοριστικος μπορει να ειναι ενας ανθρωπος μεσα σε μια ζωη και επισης ποσο επισης καθοριζει την μετ' επειτα πορεια του αλλου που μενει πισω μετα απο ενα χωρισμο .

ευγε lara [E-p] !

 

Σας ευχαριστώ πολύ...