Secrets....

Re: Απάντηση: Re: Secrets....

Είναι κάπως δύσκολο να εξηγήσω τί εννοώ, αλλά θα προσπαθήσω. Ένας Κ δεν βρίσκει τα πράγματα ζόρικα, ούτε φοβάται τη ζωή (εδώ δεν φοβάμαι εγώ, που είμαι και αδέσποτο, λολ). Ούτε είναι "ανήλικος". Ένα είδος άρνησης της ενηλικίωσης χαρακτηρίζει ως επί το πλείστον ένα Υ, από ότι έχω δει έως τώρα, αλλά ας μην επεκταθώ και βγω εκτός θέματος.

Ένας Κ απολαμβάνει μία τεράστια ελευθερία, vis-a-vis του Υ. Αυτό ακριβώς είναι και το ζητούμενό Του - αν έχει λίγο νιονιό στο κεφάλι του. Και συνήθως έχει. Το θέμα όμως δεν σχετίζεται με την μητρότητα, όπως έχουμε συζητήσει και παλαιότερα. Σχετίζεται με τις συνειδητές επιλογές και την συνέπεια προς τον εαυτό μας. Επίσης σχετίζεται με ένα είδος ερωτισμού που είναι κατά πολύ απομακρυσμένο από τις συμβατικές σχέσεις, οι οποίες όπως ξέρεις βασίζονται ως επί το πλείστον στο δούναι και λαβείν - ακόμη και όταν τα μέλη των σχέσεων αυτών "βαφτίζουν" το σχετίζεσθαι "αγάπη".

Σαφώς αυτή είναι μόνο η δική μου οπτική στο θέμα, και κατανοώ ότι είμαι μάλλον αιρετική, σε σύγκριση με την πλειοψηφία. Σημασία δεν έχει το ποια επιλογή κάνει ο καθένας, αλλά το αν μπορεί να αντέξει το κόστος.

 

Απάντηση: Secrets....

Θα συμφωνήσω πως πρέπει να λέει μια υ την γνώμη της σε θέματα που ο Κ της για συγκεκριμένους λόγους δεν μπορεί να τα χειριστεί όπως θα ήθελε. Θα συμφωνήσω επίσης πως ο τρόπος που θα το κάνει η υ παίζει σημαντικότατο ρόλο (με τακτ, όπως πολύ όμορφα είπε ο Andy).
Σε αυτό το σημείο θα περιγράψω ένα προσωπικό μου βίωμα …Ο Κ μου περνούσε μία πολύ δύσκολη φάση στα επαγγελματικά του, κατά την γνώμη μου «τα έκανε όλα λάθος, μα όλα!!!  » όπως είναι φυσικό ήμουν ο άνθρωπος του, σε μένα τα έλεγε όλα, μου περιέγραφε καταστάσεις που μου προκαλούσαν απίστευτο ψυχικό πόνο. Λυπόμουν βαθύτατα που είχε μπλέξει σε ένα φαύλο κύκλο… το ένα λάθος του έφερνε το άλλο… είχα απελπιστεί, δεν ήξερα τι να κάνω, να κρίνω δεν μπορούσα, να τον ταρακουνήσω δεν μπορούσα, να του επιβληθώ αδύνατο!!!!! Οπότε σαν πονηρούλα που είμαι , βρήκα την λύση!!!! Εκείνος μιλούσε …μιλούσε …μιλούσε …για το πρόβλημα του και εγώ του έθετα ερωτήματα, το αποτέλεσμα? Το Αφεντικούλη μου ξεθόλωσε !!!! Ήξερε τι έπρεπε να γίνει , δεν ήθελε να το παραδεχτεί, εγώ απλά τον βοήθησα να το θέλει!   Δεν τον έκρινα ποτέ, δεν ένιωσε ποτέ πως τον καθοδηγώ, ίσα ίσα που ένιωθε υπεροχή επάνω μου επειδή μου έλυνε τις απορίες… χιχιχιχι και εγώ σαν μικρό κοριτσάκι δίπλα του!  
Έκανα αυτή την περιγραφή προσπαθώντας να σας δώσω να καταλάβετε περισσότερο το προηγούμενο μου post.
Είναι όμως μέσα στις αρχές μου να μη θέλω να καθοδηγώ τον Κ μου, η κριτική απλά δεν μου «βγαίνει» .Άρα πάλι καταλήγω… δεν θα του έλεγα ποτέ αυτά που τον κάνουν να φαίνεται στα μάτια μου «λίγος και μικρός» Τι νόημα έχει εάν στην πρώτη πτώση Του αλλάξω τους ρόλους? ( όλοι μα όλοι έχουμε τις αδύναμες μας στιγμές “aspa1987”) ναι μπορώ , ναι μου είναι εύκολο, φαντάζομαι όλες οι υ μπορούμε… δεν το θέλουμε όμως …το θέλουμε??  

 

Απάντηση: Secrets....

Διαβάζοντας τα παραπάνω, αναρωτιέμαι... μήπως λέμε όλη την αλήθεια που αντέχουν;

 

Ψέματα, όχι.. Μυστικά, πολλά..