sex and the city

Μου φαίνεται πως εννοείς ξενερωτικό γδύσιμο και όχι σέξι ντύσιμο...

 

επειδη η αισθητικη ειναι διαφορετικη στον καθενα , για να μην χαθουμε στην μεταφραση  ) ) ας θεωρησουμε πως μιλαω για μια γυναικα που σαφεστατα θελει να προκαλεσει τα αντρικα ενστικτα ....

 

Μπορώ να κάνω μόνο εικασίες... Ενδεχομένως υπάρχει μια σύγκρουση αυνασθημάτων, δηλαδή από τη μια "ντύνομαι σέξι, για να νιώσω εγώ καλά" (αίσθημα ευχαρίστησης) και από την άλλη "για ποια με πέρασες;αφού δεν είμαι διαθέσιμη"(αίσθημα ενοχής), με το τελευταίο τελικά να υπερισχύει.

 

Αγαπητέ isnogood, ειλικρινά χαίρομαι που διαφωνείς, ή τουλάχιστον, που δε συμφωνείς με το σύνολο των προσωπικών μου απόψεων. Αυτό για μένα υπόσχεται έναν υγιή προβληματισμό και κατ' επέκταση μια εποικοδομητική ανταλλαγή απόψεων σχετικά με ένα από τα ουσιαστικότερα θέματα που αφορούν τη γενιά μας. Καταρχήν, να διευκρινίσω ότι η αναφορά μου στις "δύσκολες καταστάσεις" που αντιμετώπισαν οι προηγούμενες γενεές* δεν περιορίζεται μόνο στις καταστροφικές, ή έστω δυσμενής συνέπειες των οποιοδήποτε πολέμων - παγκόσμιων ή εμφύλιων - αλλά και στις γενικότερες συνθήκες διαβίωσης εν καιρό ειρήνης. Για να μην πάμε και πολύ μακριά, κλασσικό παράδειγμα θα μπορούσε να είναι και η προηγούμενη γενιά στη χώρα μας, η οποία βίωσε πραγματικά δύσκολες καταστάσεις την περίοδο της δικτατορίας, καθώς και κατά τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης. Έως τότε, υπήρχαν ακόμα κάποιες αξίες, ιδανικά και πρότυπα, ικανά να παρακινήσουν και να εμπνεύσουν τους νέους της εποχής. Υπήρχαν ακόμα θεσμοί με καθολική αναγνώριση και κύρος, όπως και κάποιες έννοιες που πραγματικά σήμαιναν κάτι σημαντικό, ενώ σήμερα οι ίδιες έννοιες τείνουν πλέον να ξευτελιστούν στο μέγιστο βαθμό. Τι να πρωτοαναφέρω; μήπως το θεσμό του γάμου; του πτυχίου ενός πανεπιστημίου; της οικογένειας; την πραγματική έννοια της φιλίας; της αλληλεγγύης; της πατρίδας; της πολιτικοποίησης; της κοινωνικής ευθύνης / ευαισθησίας γενικότερα; Θεσμοί και έννοιες που κάποτε είχαν πολύ μεγαλύτερη αξία απ' ότι σήμερα κι έκαναν - κυρίως - τη νεολαία να "παιδεύεται" πνευματικά, να ανησυχεί, να διεκδικεί, να φιλοδοξεί, να ελπίζει, να οραματίζεται, να αγωνίζεται, να ξεχειλίζει από έντονα συναισθήματα και μοιραία να προοδεύει μέσω της εκάστοτε δράσης..
Μέχρι τότε η εξέλιξη και πρόοδος σε οποιονδήποτε κοινωνικό τομέα σήμαινε και μια μικρή επανάσταση, ενώ σήμερα σημαίνει απλώς περισσότερη κατανάλωση..
Μήπως αυτό π.χ. δε συμβαίνει πλέον με τη μουσική; με την τεχνολογία; με τον κινηματογράφο; με τη μόδα; με τα ναρκωτικά; με το σεξ; Καταπίνουμε και χωνεύουμε πλέον τα πάντα με ιδιαίτερη ευκολία και χωρίς πλήρη συνείδηση. Ακόμα και η προηγούμενη γενιά που διεκδίκησε κι αγωνίστηκε για την κοινωνική της βελτίωση κι εξέλιξη, έφτασε στο σημείο να προδώσει τον δικό της αγώνα και να ενταχθεί πλήρως με την επιβαλλόμενη παθητικότητα που χαρακτηρίζει την υπερκαταναλωτική, παγκοσμιοποιημένη - τάχα μου - σημερινή κοινωνία μας. Έχουμε φτάσει πλέον στο σημείο να επιθυμούμε / ποθούμε ή και να αποκτάμε διαφόρων ειδών αντικείμενα που τελικά έχουν μεγαλύτερη συναισθηματική αξία για εμάς απ' ότι ο οποιοσδήποτε συνάνθρωπός μας. Τα όποια μας συναισθήματα πλέον εξαντλούνται στο κατά πόσο αρεστοί γινόμαστε στον περίγυρό μας. Ζηλεύουμε και φθονούμε περισσότερο απ' όσο συμπονούμε κι αγαπάμε, ενώ θεωρούμε ότι το καλό μας είναι το κακό του διπλανού μας.. Έχουμε μάθει περισσότερο να παίρνουμε και λιγότερο να δίνουμε. Έχουμε καταντήσει φυγόπονοι και "παρτάκηδες", εντελώς ανίκανοι ν' αγαπήσουν και ν' αγαπηθούν. Ακόμα κι όταν ερωτευόμαστε, είμαστε τόσο απαίδευτοι συναισθηματικά που δε μπορούμε να διαχειριστούμε σωστά τα όποια συναισθήματά μας. Το αποτέλεσμα είναι να πληγώνουμε και να πληγωνόμαστε ευκολότερα, αλλά όχι εντονότερα. Δεν έχουμε μάθει να αγαπάμε τον εαυτό μας (και κατά συνέπεια τους άλλους) γιατί - έστω υποσυνείδητα - γνωρίζουμε ότι δεν το αξίζει πραγματικά. Παρόλαυτά, έχουμε γίνει "μανούλες" στο να προστατεύουμε τον εαυτούλη μας με κάθε τρόπο, αποφεύγοντας να τον υποβάλλουμε σε οποιοδήποτε τύπου συναισθηματικές δοκιμασίες. Αλλά ακόμα κι όταν το κάνουμε, αυτό γίνεται εντελώς επιδερμικά και επιφανειακά, με αποτέλεσμα να μην αποκομίζουμε κανένα ουσιαστικό όφελος για την συναισθηματική μας εκπαίδευση κι ατομική μας βελτίωση/πρόοδο γενικότερα.

Αγαπητέ συμφορουμίτη, μιλάς για ανθρώπινη φύση, μιλάς για ανασφάλεια, μιλάς για "σύγχρονες" επιθυμίες και για τη γενετική μας ταυτότητα. Στην ανθρώπινη φύση εμπεριέχεται σαφώς και η ανασφάλεια. Είναι ένα από τα χαρακτηριστικά του ανθρώπου που μπορεί να συμβάλλει στη δημιουργικότητά του, προκειμένου να την αντιμετωπίσει και να την πολεμήσει, έως ότου την αποβάλλει εντελώς. Δυστυχώς όμως στην εποχή μας, αντί για να μας ωθήσει στη δημιουργία και βελτίωση, μας ωθεί περισσότερο προς τον συμβιβασμό και την υποκρισία για την ύπαρξή της, με αποτέλεσμα τη μη-δράση και την ενίσχυση της παθητικότητας. Οι "σύγχρονες" όπως τις ονομάζεις επιθυμίες μας, γιατί θα πρέπει πλέον να περιορίζονται μόνο σε υλικά αντικείμενα και εφήμερες απολαύσεις; Χάθηκε η επιθυμία για γνώση, για καινοτομία, για δημιουργία, για αμφισβήτηση, για κατανόηση, για αναγνώριση, για καταξίωση, για συντροφικότητα, για αλληλεγγύη, για συναισθηματική / πνευματική πρόοδο κι εξέλιξη; Η επιθυμία για χρήμα κι εξουσία πάντα υπήρχε και θα υπάρχει, αλλά είναι όλες οι προηγούμενες επιθυμίες που ανέφερα εκείνες που θα δώσουν το κατάλληλο κίνητρο σ' έναν άνθρωπο για να εξελιχθεί και να γίνει πραγματικά καλύτερος.. Για τη γενετική μας ταυτότητα που επίσης αναφέρεις - χωρίς να είμαι απόλυτα σίγουρος για το πως την εννοείς ακριβώς - το μόνο που έχω να πω είναι ότι - πλέον - αλλοτριώνεται βάναυσα από τη βρεφική μας κιόλας ηλικία. Συνήθως τα οποιαδήποτε ερεθίσματα λαμβάνουμε από τη στιγμή που αρχίζουμε να κατανοούμε το περιβάλλον μας, τείνουν να μας αποπροσανατολίζουν ολοένα και περισσότερο από την αυθεντικότητα της φύσης μας και του πραγματικού σκοπού της ύπαρξής μας. Η ανθρώπινη κοινωνία μεταλλάσσεται όλο και πιο πολύ σε ένα σύνολο "εαυτούληδων" που αρνείται να παιδευτεί για το οτιδήποτε. Από την άλλη, τα θέλουμε όλα εδώ και τώρα, χωρίς ουσιαστικά να αξίζουμε τίποτα, καθώς έχουμε μάθει να καταβάλλουμε πάντα τη μικρότερη δυνατή προσπάθεια. Πως είναι δυνατόν να έχουμε λοιπόν συναισθηματική παιδεία, από τη στιγμή που δεν έχουμε κοινωνική παιδεία; Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο το να εκπαιδευτεί συναισθηματικά ένα εγωκεντρικό κάθαρμα. Γιατί λίγο ή πολύ, τελικά αυτό είναι που μας χαρακτηρίζει ως γενιά.. ένα σύνολο απαίδευτων εαυτούληδων, τόσο συναισθηματικά, όσο και γενικότερα..
Kάθε άλλο λοιπόν παρά με εκπλήσσει η απόλυτη παρακμή που παρατηρώ καθημερινά γύρω μου..


*Υ.Γ. Απλά να αναφέρω ότι σύμφωνα με την κοινωνική/πολιτική επιστήμη, οι γενεές αλλάζουν ανά 25 έτη.

 

Νομίζω έχει μειωθεί στα 15 με 20 έτη. Δεν είμαι βέβαιη γι αυτό, βρήκα μία αναφορά στο νετ στα 20 έτη αλλά είμαι σχεδόν βέβαιη ότι στην κοινωνιολογία αναφέρει πλέον 15 μόνο. Βασίζομαι στη μνήμη μου αλλά αν κάποιος γνωρίζει ας μας διαφωτίσει.

 

Συμφωνώ!

 

απο τα λεγομενα σου Footsnifer φαινεται σαφως οτι δειχνεις ως κυριο ενοχο για την ελειψη συναισθηματικης παιδειας (ορισμος που ανηκει στον Incoplete και ολοι νομιζω συμφωνησαμε) τον ιδιο τον ανθρωπο που τον χαρακτηριζεις οτι φυγοπονει , ειναι παρτακιας και λοιπα συναφει .....
και παλι εν μερη συμφωνω ....
Ωστοσο το σημερα ειναι δυσκολοτερο απο ποτε αλωτε ... το αυριο θα ειναι ακομα χειροτερο ..
Ποτε αλωτε το σημερα δεν ηταν τοσο απαιτητικα ξεζουμιστικο που διψα να στραγγισει καθε καλο χαρακτηριστικο μεσα απο τους ανθρωπους που τυφλα το υπηρετουν ...
Το θεμα ειναι πως και αν αυτο μπορει να διωρθωθει ..
Εξισου σημαντικο ειναι να καταλαβουμε το ΓΙΑΤΙ φτασαμε εδω ...
Ειμαι σιγουρος οτι παρα την ευστοχη κοινη αντιληψη πως κατι παει πολυ στραβα και πως η συμπεριφορα ολων δεν ειναι η σωστη .... τιποτα δεν δειχνει οτι αυτη προκειται να αλαξει προς το καλυτερο .... ή μηπως υπαρχει ελπιδα ;
θα σας δωσω ενα παραδειγμα :
Σκεφτητε πως αποφασιζετε να ασχολειθητε με την πεζοπορεια στο βουνο που περιλαμβανει γνωσεις προσανατολισμου , προφυλαξη στην φυση και ορειβασια ....
εχετε βαλει στοχο να φτασετε στην κορυφη οπου υπαρχει καταλυμα ζεστο και φιλοξενο ..
Εχει αρχισει να σκοτεινιαζει , συνεφα μαζευονται απειλιτικα για καταιγιδα , καποιες πρωτες σταλες βροχης ερχονται στο εδαφος , συνειδητοποιητε πως βαδιζετε σε δυσβατο μονοπατι στις παρυφες ενος γκρεμου .. και ο προορισμος σας ακομα πουθενα ....
Σιγουρα η αρχικη σας χαρα για την εκδρομη εχει δωσει την θεση της στην αγωνια και το αγχος ...εισαστε παιδι της πολης και το ολο τοπιο αρχιζει να δειχνει τρομακτικο ...
Προσπαθειτε να φανταστητε το σκηνικο αυτο ...... και αναρωτηθειτε ... ποιον θα θελατε να ειχατε εκεινη την στιγμη για οδηγο σας ; ... τον κολητο σας ; ... καποιον γνωστο που καποτε ειχε ξανακανει ορειβασια ; ... το παιδι του εκδρομικου κεντρου που τα Σ/Κ δουλευει σαν οδηγος στους εκδρομεις και την υπολοιπη εβδομαδα εργαζεται στην πολη ; ..... η μηπως εναν επαγγελματια οδηγο που εχει κανει την ιδια διαδρομη χιλιαδες φορες , γνωριζει τις καιρικες συνθηκες του βουνου αψογα και ξερει πολυ καλα οτι σε λιγα λεπτα θα βρισκεστε ολοι στο καταφυγιο ; ........
Αυτη την στιγμη , ΟΛΟΙ ειμαστε σε ενα δυσβατο μονοπατι διπλα σε χαραδρες και γκρεμους και αρχιζει να νυχτωνει και να αστραφτει .. δεν το επιλεξαμε ... ομως συμβαινει εδω και τωρα ... ειναι τοσο αληθινο που σχεδον μας αγγιζει κατω απο το δερμα μας βαθια μεσα στα κοκκαλα και τις σαρκες μας .... εχουμε ομως ενα πλεονεκτημα ... μπορουμε να επιλεξουμε οδηγο ....
Αυτο που συμβαινει ειναι πως προσπαθουμε πολυ μονοι μας .... παρα την ανασφαλεια που εχουμε αναγνωρισει και κανουμε οτι μπορουμε για να την διωξουμε , ταυτοχρονα και ειρωνικα αρνουμαστε την βοηθεια πονταροντας στην δυναμη μας , ενιοτε και την αθανασια μας ....
Εθελοντικα γινομαστε πιονια σε μια σκακιερα οπου η αγαπη και η δικαιοσυνη θεωρουνται εχθροι ....

 

Χαίρομαι ιδιαίτερα που βλέπω ότι σε προβληματίζει η.. προβληματική εποχή που ζούμε, αν και δε θα τη χαρακτήριζα δυσκολότερη σε σχέση με το παρελθόν. Αντιθέτως, παραείναι εύκολα τα πάντα πλέον και ίσως γι' αυτό η γενιά μας έχει καταντήσει ένα σύνολο απαίδευτων ατόμων, τόσο συναισθηματικά, όσο και γενικότερα.. Αυτό που υπηρετούμε - με την παθητικότητα και την ανικανότητα μας κυρίως για οποιαδήποτε μορφή αντίδρασης - είναι τα νοσηρά συμφέροντα κάποιας μειονότητας που δεν έχει καμία σχέση με το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο. Βέβαια, δε θα ήθελα σε καμία περίπτωση να παρεξηγηθώ ως οπαδός του Λιακόπουλου τον οποίο θεωρώ απλώς εκμεταλλευτή της άγνοιας και της αμάθειας του περισσότερου κόσμου, αλλά πραγματικά πιστεύω πως είμαστε το αποτέλεσμα της μεθόδευσης για την υλοποίηση συγκεκριμένων σχεδίων. Ούτε έχει και καμία σημασία να προσπαθήσουμε να διαλευκάνουμε τις οποιεσδήποτε θεωρίες συνωμοσίας.. Αυτό που για μένα έχει σημασία, είναι να συνειδητοποιήσουμε επιτέλους ότι ο καθένας μας ξεχωριστά διαθέτει όλα τα απαραίτητα στοιχεία που χρειάζεται για να αφυπνιστεί από τη "νιρβάνα" του, έτσι ώστε να αρχίσει να ασχολείται με την ουσιαστική ατομική του βελτίωση και πρόοδο σε όλα τα επίπεδα. Δυστυχώς όμως, μας λείπουν πλέον τα κατάλληλα κίνητρα για κάτι τέτοιο. Έχουμε γίνει σκλάβοι του βολέματος και της εγωπάθειας μας. Προσεγγίζουμε τους άλλους μόνο όταν θεωρούμε ότι μπορούν να συμβάλλουν στην ενίσχυση των συγκεκριμένων χαρακτηριστικών μας. Πως λοιπόν να δημιουργήσουμε σωστές και με δυνατές βάσεις σχέσεις; Προσωπικά, παρόλο που τυχαίνει να γνωρίζω καθημερινά κόσμο, αντιμετωπίζω τεράστια δυσκολία στο να γνωρίζω κάποιο άτομο - της γενιάς μας - που θα με "κερδίσει" γι' αυτό που πραγματικά είναι και για ότι αντιπροσωπεύει. Έχω αρχίσει να διακρίνω μια ματαιότητα στην αναζήτησή μου - κυρίως - για άτομα της γενιάς μου, που να αξίζουν πραγματικά το σεβασμό, το θαυμασμό και την εμπιστοσύνη. Άτομα που θα με εμπνεύσουν με την αυθεντικότητά τους και με αυτό που πραγματικά αντιπροσωπεύουν. Αυτό είναι το πιο θλιβερό για μένα κι ίσως ο βασικότερος λόγος που δυσκολεύομαι να ξεκινήσω και κυρίως να διατηρήσω κάποια σχέση..

Ειλικρινά δε ξέρω αν υπάρχει κάποιο περιθώριο ανατροπής - έστω και σταδιακά - της δυσάρεστης αυτής πραγματικότητας. Ειλικρινά το εύχομαι και το ελπίζω..

Μέχρι τότε, όπως τραγουδάει κι ο αείμνηστος Johnny Cash .. "till things are brighter I'm the man in black.."

 

Απάντηση: Re: sex and the city

Την κουρτίνα 2.

 

Re: Απάντηση: Re: sex and the city

εχεις κολησει με την κουρτινα 2 ..... ανοιξε και καμια αλλη ... αραχνες επιασαν οι αλλες εκπληξεις .....  

 

Η κουρτινα 2 κρυβει τον Ινκο που ρωταει συνεχεια "Μ'αγαπας?"......

Ξανασκεψου το........

 

Απάντηση: Re: sex and the city

την 1.. την 1

την 1