slave Katt

Απάντηση: slave Katt

«Πρεπει πρωτα ομως να μαθετε για την ανθρωπινη φυση και για τα παθηματα της. Γιατι παλια η φυση μασ δεν ηταν αυτη που ειναι τωρα, αλλα αλλιωτικη. Πρωτα απ’ολα ηταν τρια τα γενη των ανθρωπων, κι οχι οπως τωρα δυο, αρσενικο και θηλυκο. Αλλα υπηρχε και ενα τριτο αποτελουμενο απ’αυτα τα δυο,
που το ονομα του μενει ακομα, ενω το ιδιο εχει εξαφανιστει. Υπηρχε λοιπον τοτε το ανδρογυνο, που και στην εμφανιση και στο ονομα αποτελουσε συνδυασμο του αρσενικου και του θηλυκου. Τωρα ομως δεν υφισταται πια αλλα το ονομα χρησιμευει σαν βρισια. Επειτα ολοκληρο το σωμα καθε ανθρωπου ηταν στρογγυλο, εχοντας ολογυρα τη ραχη και τα πλευρα. Χερια ειχε τεσσερα και ποδια ισα με τα χερια, και προσωπα δυο πανω απο κυκλικο αυχενα, ολοιδια μεταξυ τους.
Κεφαλι ενα πανω απο τα δυο προσωπα που βρισκονταν το ενα απεναντι απο στο αλλο. Και αυτια τεσσερα και διπλα γεννητικα οργανα, και ολα τα αλλα οπως θα μπορουσε κανεις απο αυτα να εικασει. Προσωρουσε λοιπον και ορθιο οπως και τωρα προς οποιαδηποτε κατευθυνση ηθελε, αλλα και οταν επιθυμουσε να τρεξει γρηγορα, οπως οι ακροβατες που φερνοντας τα ποδια επανω κινουνται κυκλικα, εχοντας τοτε οχτω σκελη, στηριζοταν σ’αυτα και μετακινουνταν γρηγορα κυκλικα. Και ηταν τρια τα γενη και τετοια,
γιατι το αρσενικο γεννηθηκε αρχικα απο τον ηλιο, το θηλυκο απο τη γη κι εκεινο που μετειχε και των δυο απο τη σεληνη γιατι και η σεληνη μετεχει και των δυο. Ηταν δε κυκλικα, και αυτα και η πορεια τους, γιατι ηταν ομοια με τους γονεις τους. Και ηταν φοβερα ως προς τη δυναμη και τη σωματικη τους αντοχη και ειχαν πολυ μεγαλη επαρση. Τα εβαλαν μαλιστα και με τους θεους, και αυτο που λεει ο Ομηρος για τον Εφιαλτη και για τον Ωτο, για εκεινους το λεει, το οτι δηλαδη προσπαθησαν να ανεβουν στον ουρανο για να επιτεθουν στους θεους.
Ο Ζευς τοτε και οι αλλοι θεοι σκεφτονταν τι πρεπει να τους κανουν και δεν εβρισκαν λυση γιατι δεν μπορουσαν ουτε να τους σκοτωσουν και, οπως τους Γιγαντες, να τους κατακεραυνωσουν για να αφανισουν το γενος τους (γιατι ετσι οι τιμες προς αυτους και οι θυσιες των ανθρωπων θα χανονταν), ουτε ομως και να τους αφησουν να παρεκτρεπονται. Τελος ο Ζευς σκεφτηκε κατι και τους λεει:
-Μου φαινεται, ειπε, πως μηχανευτηκα εναν τροπο ωστε και να διατηρηθουν οι ανθρωποι και να παψει ο εκτραχηλισμος τους, αφου θα εχουν γινει ασθενεστεροι.
Τωρα λοιπον αυτους, ειπε θα τους κοψω τον καθενα στη μεση, κι ετσι και ασθενεστεροι θα ειναι και χρησιμοτεροι σ’εμας, γιατι θα ειναι πολυπληθεστεροι. Και θα βαδιζουν ορθιοι πανω στα δυο σκελη. Αν ομως εξακολουθησουν να παρεκτρεπονται και δεν θελησουν να ησυχασουν, και παλι, ειπε, θα τους κοψω στα δυο, ωστε να περπατουν πανω στο ενα ποδι σα να παιζουν κουτσο. Αφου τα ειπε αυτα, εκοψε τους ανθρωπους στη μεση, οπως εκεινοι που κοβουν τα μουσμουλα για να τα ξερανουν
η οπως εκεινοι που κοβουν τα αβγα με μια τριχα. Και οποιον εκοβε, εβαζε τον Απολλωνα να του γυριζει το προσωπο και τον μισο λαιμο προς την τομη, ωστε βλεποντας το κοψιμο του να γινει ο ανθρωπος φρονιμοτερος. Και τον εβαζε να γιατρεψει και τα αλλα. Αυτος λοιπον του γυριζε το προσωπο και, τραβωντας απο παντου το δερμα προς αυτο που λεμε τωρα κοιλια, οπως τα σουρωτα πουγκια, το εδενε στη μεση της κοιλιας αφηνοντας ενα στομιο, αυτο που λεμε αφαλο. Και τις αλλες ρυτιδες τις πολλες τις λειαινε και διαρθρωσε τα στηθη
εχοντας ενα οργανο παρομοιο μ’εκεινο που χρησιμοποιουν οι τσαγκαρηδες για να λειαινουν τις ρυτιδες των δερματων γυρω απο τα καλαποδια. Αφησε ομως λιγες, αυτες που βρισκονται γυρω απο την κοιλια και τον αφαλο, για να αποτελουν αναμνηση του παλιου παθηματος. Επειδη λοιπον η φυση διχοτομηθηκε, ποθωντας το καθενα το μισο του, πηγαινε μαζι του. Και τυλιγοντας τα χερια του ο ενας γυρω απο τον αλλον και αγκαλιασμενοι μεταξυ τους, θελοντας να ξαναενωθουν, πεθαιναν απο την πεινα και την απραξια, γιατι δεν ηθελαν να κανει τιποτα ο ενας χωρις τον αλλον.
Και οποτε πεθαινε το ενα απο τα δυο μισα και παρεμενε το αλλο, εκεινο που παρεμενε επιζητουσε αλλο και αγκαλιαζοταν μαζι του, ειτε τυχαινε να ειναι το ημισυ μιας ολοκληρης γυναικας (αυτο που τωρα ονομαζουμε γυναικα), ειτε ενος ανδρα. Κι ετσι χανονταν. Τους λυπηθηκε ομως ο Ζευς και μηχανευτηκε κατι αλλο, μεταθετοντας τα γεννητικα οργανα μπροστα. Γιατι προηγουμενως τα ειχαν κι αυτα προς τα εξω και η γονιμοποιηση και η γεννηση γινοταν οχι επανω τους αλλα στη γη, οπως και στα τζιτζικια.
Τα μετεθεσε λοιπον ετσι αυτα μπροστα και εκανε ωστε μ’αυτα να γινεται η γονιμοποιηση μεσα τους, με το αρσενικο μεσα στο θηλυκο, ωστε με το αγκαλιασμα, αν τυχει να ειναι αναμεσα σε αντρα και γυναικα, να γινεται γονιμοποιηση και να αναπαραγεται το γενος, η αν ειναι αντρας με αντρα, να επερχεται κορεσμος απο τη συνουσια και να υπαρχουν παυσεις, και να στρεφονται στος δουλειες τους και να ασχολουνται με τα διαφορα ζητηματα της ζωης.
Ειναι λοιπον απο τοσο παλια ο ερωτας εμφυτος στους ανθρωπους και τους επαναφερει στην αρχαια φυση, και επιχειρει να κανει απο τα δυο ενα, και να γιατρεψει την ανθρωπινη φυση. Ο καθενας λοιπον απο μας ειναι κομματι ανθρωπου, σαν κομμενος απο ενα στα δυο, οπως οι γλωσσες τα ψαρια, κι αναζητει παντοτε ο καθενας το κομματι που του λειπει. Οσοι λοιπον απο τους αντρες ειναι τμημα εκεινου που ονομαζοταν τοτε ανδρογυνο, αγαπουν τις γυναικες, και οι περισσοτεροι απο τους μοιχους απο αυτο το ειδος προηλθαν,
και οσες παλι γυναικες αγαπουν τους ανδρες και μοιχευουν προερχονται απο αυτο το ειδος. Οσες ομως απο τις γυναικες ειναι τμημα γυναικας, αυτες δεν ενδιαφερονται και πολυ για τους ανδρες, αλλα μαλλον προς τις γυναικες ειναι στραμμενες, και οι λεσβιες απο αυτο το ειδος προερχονται.
(….)
Οταν λοιπον τυχει κανεις και βρει εκεινο το δικο του το ημισυ, τοτε νιωθουν θαυμαστη φιλια και οικειοτητα και ερωτα,
μ’αλλα λογια, δε θελουν ουτε και για λιγο διαστημα να χωριστουν ο ενας απο τον αλλον. Και αυτοι που περνουν ολοκληρη τη ζωη τους μαζι, αυτοι ειναι που δε θα μπορουσαν να πουν τι θελει ο ενας απο τον αλλον και ειναι μαζι. Γιατι κανενας δεν θα πιστευε οτι ειναι αυτο η ερωτικη συνουσια, κι οτι ταχα γι’αυτον το λογο χαιρεται τοσο πολυ να ειναι ο ενας με τον αλλον. Αλλα ειναι φανερο οτι αυτο συμβαινει επειδη κατι αλλο επιθυμει η ψυχη του καθενος, που δεν μπορει να το πει,
αλλα μαντευει τι επιθυμει και το υπαινισσεται. Και αν σ’αυτους, την ωρα ηταν ξαπλωμενοι μαζι, πηγαινε ο Ηφαιστος εχοντας τα εργαλεια του και τους ρωτουσε:
-Τι θελετε, ανθρωποι, να γινει μ’εσας;
Κι αν δεν καταλαβαιναν, θα τους ξαναλεγε:
-Μηπως αυτο που επιθυμειτε ειναι να ενωθειτε τοσο πολυ ο ενας με τον αλλο, ωστε και τη νυχτα και τη μερα να μην αποχωριζοσαστε; Γιατι αν το επιθυμειτε αυτο, θα σας λιωσω μαζι και θα σας ξαναφυσηξω μαζι.,
ωστε απο δυο που εισαστε να γινετε ενα και, οσο ζειτε, να ζειτε και οι δυο μαζι σα να ειστε ενας, και, αφου πεθανετε, κι εκει παλι στον Αδη, αντι για δυο να ειστε ενας, εχοντας πεθανει μαζι. Προσεξτε ομως αν πραγματι αυτο ποθειτε και αν θα ειστε ευχαριστημενοι αν το πετυχετε αυτο. Ακουγοντας τα αυτα, ξερουμε οτι κανεις δε θα αρνιοταν και οτι δεν θα φανερωνοταν να θελει τιποτα αλλο, αλλα θα σκεφτοταν οτι ακουσε εκεινο ακριβως που απο παλια επιθυμουσε, να ενωθει και να συγχωνευτει με τον αγαπημενο του, κι απο δυο να γινουν ενας. Και η αιτια αυτου του πραγματος ειναι οτι η αρχαια φυση μας ηταν αυτη και οτι ημαστε καποτε ολοκληροι. Του ολοκληρου λοιπον η επιθυμια και η επιδιωξη ονομαζεται ερωτας».


Πλατων, Συμποσιον (η περι ερωτος), εκδοσεις Κακτος.
----------------------------------------------------------------------------------

Ο,τι πιο συγκλονιστικο εχει γραφτει ποτε κατ’εμε.

Ολα αρχιζουν απο εδω κι ολα ολοκληρωνονται εδω. Στον ερωτα. Τον ανακαλυπτω σιγα σιγα στο χωρο του bdsm. Μου τον αποκαλυψε ο Κυριος μου και Τον ευγνωμονω.

Κυριως στο bdsm βρισκω οτι ταιριαζει ο ερωτας. Χωρις αυτον δεν υπαρχει πονος. Πονος στο χερι που τιμωρει, πονος και στο βλεμμα που υποτασσεται. Κι ο πονος δινει ζωη οσο και παιρνει τη ζωη. Το bdsm πιο μεσα στη ζωη δε θα μπορουσε να ειναι.

Ερωτας - Πονος - Ζωη. Με οποια σειρα τα επιλεξουμε η επιλεξουν αυτα να μας συμβουν. Σαν την «τροφικη αλυσιδα απο καταβολης ανθρωπινου ειδους» του Master_DO στο νημα Urban M/s, Έλξη-Αίσθημα-Φλερτ-Συνεύρεση-Αίσθημα-Πάθος-Αίσθημα-Διαστροφή-Αίσθημα-Παράκρουση-Θάνατος (επι τη ευκαιρια, συγχαρητηρια Master_DO για οσα μοιραζεσαι μαζι μας).

Το ενα κομματι του εαυτου μου περιγραφεται στον Πλατωνα, ειμαι εγω. Το αλλο Τον περιμενει.

σκλαβα,
Κατερινα

---------- Post added at 20:50 ---------- Previous post was at 20:47 ----------

gmall & thaleia, καλησπερα και καλως σας βρηκα  

σκλαβα,
Κατερινα

 

Το ίδιο σκηνικό (κάποια εγκλωβισμένη σ' ένα μόνο νήμα) το έχουμε ξαναδεί. Η επανάληψή του, όμως, γιατί μου φαίνεται σαν φάρσα;
Και κάτι άλλο... Γιατί η νηματοθέτρια μας χαιρετά για δεύτερη φορά; Ανάγκη να δειχτεί; Ή μήπως να διαλαλήσει το "μοναδικό" αφέντη της;

 

Απάντηση: slave Katt

Γεια σου madlene,
Πάντα γρήγορη στις απαντήσεις σου. Σε ευχαριστώ που μπήκες στον κόπο να σχολιάσεις με τις ερωτήσεις σου τον εγκλωβισμό μιας νηματοθέτριας. Λυπάμαι όμως που σου φαίνεται έτσι, ως εγκλωβισμός, εγώ το παίρνω ως εντολή, αν αυτό σου αρκεί. Έτσι γράφτηκε και στην αρχή του νήματος άλλωστε. Όσο για τη φάρσα της επανάληψης που αναφέρεις, δε με βοηθάς να καταλάβω τι εννοείς.
Και κάτι άλλο, η δεύτερη ερώτηση που κάνεις θα παραμείνει ρητορική και ασχολίαστη από πλευράς μου.

Georgia, σε ευχαριστώ για το βιντεάκι, αλλά εγώ δεν είμαι τόσο καλή στο θέατρο όσο ο πρωταγωνιστής.

 

Απάντηση: slave Katt



Die Sonne

Eins, zwei, drei, vier, fünf
Sechs, sieben, acht, neun, Aus.

Alle warten auf das Licht
Fürchtet euch fürchtet euch nicht
Die Sonne scheint mir aus den Augen
Sie wird heute Nacht nicht untergehen
Und die Welt zählt laut bis zehn

Eins
Hier kommt die Sonne
Zwei
Hier kommt die Sonne
Drei
Sie ist der hellste Stern von allen
Vier
Hier kommt die Sonne

Die Sonne scheint mir aus den Händen
Kann verbrennen kann euch blenden
Wenn sie aus den Fäusten bricht
Legt sich heiss auf das Gesicht
Sie wird heute nacht nicht untergehen
Und die Welt zählt laut bis zehn

Eins
Hier kommt die Sonne
Zwei
Hier kommt die Sonne
Drei
Sie ist der hellste Stern von allen
Vier
Hier kommt die Sonne
Fünf
Hier kommt die Sonne
Sechs
Hier kommt die Sonne
Sieben
Sie ist der hellste Stern von allen
Acht, neun
Hier kommt die Sonne

Die Sonne scheint mir aus den Händen
Kann verbrennen, kann dich blenden
Wenn sie aus den Fäusten bricht
Legt sich heiss auf dein Gesicht
Legt sich schmerzend auf die Brust
Das Gleichgewicht wird zum Verlust
Lässt dich hart zu Boden gehen
Und die Welt zählt laut bis zehn

Eins
Hier kommt die Sonne
Zwei
Hier kommt die Sonne
Drei
Sie ist der hellste Stern von allen
Vier
Und wird nie vom Himmel fallen
Fünf
Hier kommt die Sonne
Sechs
Hier kommt die Sonne
Sieben
Sie ist der hellste Stern von allen
Acht, neun
Hier kommt die Sonne
Aus


Ο Ήλιος*

Ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε,
έξι, επτά, οκτώ, εννιά, τέρμα.

Όλοι περιμένουν το φως
Φοβάστε, μη φοβάστε
Ο ήλιος λάμπει από τα μάτια μου
Δε θα δύσει απόψε
Και ο κόσμος μετράει δυνατά μέχρι το δέκα

Ένα
Εδώ έρχεται ο ήλιος
Δύο
Εδώ έρχεται ο ήλιος
Τρία
Είναι το φωτεινότερο αστέρι όλων
Τέσσερα
Εδώ έρχεται ο ήλιος

Ο ήλιος με φωτίζει από τα χέρια
Μπορεί να κάψει μπορεί να σας θαμπώσει
Όταν ξεχύνεται από τη γροθιά
Πέφτει καυτός πάνω στο πρόσωπο
Δε θα δύσει απόψε
Και ο κόσμος μετράει δυνατά μέχρι το δέκα

Ένα
Εδώ έρχεται ο ήλιος
Δύο
Εδώ έρχεται ο ήλιος
Τρία
Είναι το φωτεινότερο αστέρι όλων
Τέσσερα
Εδώ έρχεται ο ήλιος
Πέντε
Εδώ έρχεται ο ήλιος
Έξι
Εδώ έρχεται ο ήλιος
Επτά
Είναι το φωτεινότερο αστέρι όλων
Οκτώ, εννιά
Εδώ έρχεται ο ήλιος

Ο ήλιος με φωτίζει από τα χέρια
Μπορεί να κάψει, μπορεί να σε θαμπώσει
Όταν ξεχύνεται από τη γροθιά
Πέφτει καυτός πάνω στο δικό σου πρόσωπο
Ξεχύνεται οδυνηρός πάνω στο στήθος
Η ισορροπία θα χαθεί
Αφέσου να πέσεις σκληρά στον πάτο
Και ο κόσμος μετράει δυνατά μέχρι το δέκα

Ένα
Εδώ έρχεται ο ήλιος
Δύο
Εδώ έρχεται ο ήλιος
Τρία
Είναι το φωτεινότερο αστέρι όλων
Τέσσερα
Και δε θα πέσει ποτέ από τον ουρανό
Πέντε
Εδώ έρχεται ο ήλιος
Έξι
Εδώ έρχεται ο ήλιος
Επτά
Είναι το φωτεινότερο αστέρι όλων
Οκτώ, εννιά
Εδώ έρχεται ο ήλιος
Τέρμα

*Σε μετάφραση δική μου (με λίγη βοήθεια)..

σκλάβα,
Κατερίνα

 

Απάντηση: slave Katt

Προσφατα ανακάλυψα ότι στη φυση μου είναι ο σαδισμός και βρίσκω το φόρουμ εξαιρετικά ενδιαφέρον. Εχω πολύ μικρή εμπειρία στο αντικείμενο πλην όμως υπάρχει κάτι που με τραβαει απίστευτα σε αυτό. Μάλιστα τον τελευταιο καιρό έχει γινει κάτι σαν τρόπος ζωης , δυσκολευομαι να λειτουργησω ερωτικά αν κάπου - κάπως και με κάποιο τρόπο δεν υπάρχει υποταγή [ πριν ή και κατα τη διάρκεια]. Στην αρχη αρχισα να ανησυχω , χαίρομαι όμως που και άλλοι άνθρωποι συμμεριζόνται αυτες της ανησυχίες μου και γενικότερα ότι όπλο αυτο δεν υπάρχει μόνο σε μένα...
Αφου λοιπόν έχεις εντολή να απαντας στο forum νομίζω ότι οι απαντησεις θα μου είναι ιδιαιτερες χρήσιμες για το μέλλον. Good Job Σκλάβα

 

Απάντηση: slave Katt

Κατερινα θελω να μου πεις ποιο ειναι το αγαπημενο σου φετιχ που σου αρεσει να σου κανει ο αφεντης σου οπως επισης τι σου κανει ο Αφεντης σου. Σε δενει, μαστιγωνει, σε κατουραει; Απο περιεργεια ρωταω! Εμενα μαρεσει να πινω τα υγρα της γυναικας....

 

Απάντηση: slave Katt

Γεια σου formysleves,
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια J Ξεκινώ λέγοντας πως δεν ξέρω αν είμαι το κατάλληλο πρόσωπο για να απαντήσει σε όσα αυτά. Θα προσπαθήσω να πω δυο πράγματα βάσει όσων βιώνω τον τελευταίο καιρό.
Καταρχάς έχω την πεποίθηση ότι όλοι είμαστε βδσμ. Μικρή δόση ή λίγο μεγαλύτερη. Όπως έχει ειπωθεί κι αλλού στο φόρουμ, όταν ανακαλύψουν αυτή την τάση, άλλοι άνθρωποι ντρέπονται και την καταπνίγουν, άλλοι την καλλιεργούν και δημιουργούν. Υπάρχουν και άνθρωποι που λειτουργούν ολοκληρωτικά με το βδσμ, βρίκεται σε κάθε έκφανση της ερωτικής ή/και σεξουαλικής τους ζωής ή ακόμα και ολόκληρης της ζωής τους, άλλωστε το βδσμ δεν αναφέρεται μόνο στο σεξ.
Το γεγονός ότι «δυσκολεύεσαι να λειτουργήσεις ερωτικά αν κάπου-κάπως και με κάποιο τρόπο δεν υπάρχει υποταγή [ πριν ή και κατα τη διάρκεια]», μπορεί να είναι και ενθουσιασμός. Ή μπορεί μέχρι τώρα να λειτουργούσες ήδη έτσι αλλά να μην το είχες καταλάβει. Προσωπικά, όσο ανακαλύπτω τον κόσμο του βδσμ, τόσο βρίσκω στοιχεία του που είχα μέσα μου από παλιά (προ-βδσμ εποχής).
Στο κομμάτι της υποταγής καθεαυτής, πιστεύω πως πρέπει να υπάρχει στο πριν για να εκφραστεί συνειδητοποιημένα και κατά τη διάρκεια. Ένας μάστερ εμπνέει (δεν είμαι σίγουρη γι’αυτό ή γι‘αυτή τη λέξη) την υποταγή πριν το σεξουαλικό μέρος της σχέσης, εφόσον μιλάμε για σχέση.
Μη σε πνίγει ότι δεν μπορείς να λειτουργήσεις διαφορετικά. Ανακάλυψε τον εαυτό σου, τις ανάγκες και τις επιθυμίες σου. Μην ανησυχείς, το βδσμ είναι ένα όμορφο μονοπάτι, αρκεί να να είσαι υπεύθυνος, οργανωμένος, πληροφορημένος, νηφάλιος και εμπνευσμένος. Και να έχεις τον/την κατάλληλη παρτενέρ για να τα ζήσετε μαζί όλα αυτά.



Με τη σειρά μου να θέσω ένα ερώτημα:
Πιστεύεις ότι υπάρχει ζωή "μετά το βδσμ"; Πώς φαντάζεσαι τη ζωή μετά; Πιστεύεις ότι δεν υπάρχει «πίσω δρόμος» κι ότι από εδώ και στο εξής θα λειτουργείς ερωτικά κατά κάποιο τρόπο μόνο στα πλαίσια μιας σχέσης που περιέχει υποταγή ή και άλλα βδσμ στοιχεία; Πώς νιώθεις γι’αυτό;

---------- Post added at 13:26 ---------- Previous post was at 13:07 ----------

Ο Κύριός μου κάνει αυτά που του αρέσουν Εκείνου, που θεωρεί σωστά στα πλαίσια της εκπαίδευσής μου, πάντα στο βαθμό που αντέχω.
Όταν με ρωτάει, λέω ποια είναι αυτά που δε θέλω, που δεν είμαι ακόμα έτοιμη να δεχτώ κι όχι αυτά που θέλω.
Μαθαίνω πώς να είμαι δοτική με το να γίνομαι δεχτική.

 

Γεια σου Katt, εγώ πάλι δεν θέλω να σε ρωτήσω τίποτα, απλά καλώς ήρθες  

 

Απάντηση: slave Katt

 

Χρόνια πολλά Κύριέ μου !
Η σκλάβα Κατερίνα

---------- Post added at 15:15 ---------- Previous post was at 15:11 ----------

sklavina καλώς σε βρήκα!  
Επίσης θέλω να ευχαριστήσω εσένα Emma, με ενθάρρυνες πολύ και το εκτιμώ  

 

Re: Απάντηση: slave Katt

Παρακαλώ... αλλά πώς;  


Υ.Γ. Καλώς ήρθες και να χαίρεσαι τον Κύριό σου.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: slave Katt

Ευχαριστώ  
Τα reputation credits & το σχόλιό σου εννοούσα.

---------- Post added at 20:00 ---------- Previous post was at 19:55 ----------

Να μια ιστορία..

Υπηρχε στο Λονδινο κατα τη βασιλεια της Ελισαβετ ενας σοφος ονοματι Μπογκ που ηταν πασιγνωστος με το ονομα Μπογκι χαρη στην πραγματεια του για "Τα Ανθρωπινα Λαθη" που κανεις δε γνωριζε.
Ο Μπογκι που δουλευε σ’ αυτο το εργο εδω και εικοσι πεντε χρονια, δεν ειχε εκδοσει τιποτα ακομα, αλλα τα χειρογραφα του καθαρογραμμενα και αραδιασμενα στα κουφωματα των παραθυρων περιλαμβαναν τουλαχιστον δεκα τομους βιβλιων. Το πρωτο ανελυε το λαθος της γεννησης αρχη ολων των αλλων. Στα επομενα εβλεπες τα λαθη των μικρων αγοριων και των μικρων κοριτσιων, των εφηβων, των ωριμων ανθρωπων και γερων και εκεινα των προσωπων που ασκουσαν διαφορα επαγγελματα, οπως κρατικοι υπαλληλοι, εμποροι, στρατιωτικοι, μαγειροι, εκδοτες, κλπ. Οι τελευταιοι τομοι, ατελεις ακομη, περιλαβαιναν τα λαθη της Δημοκρατιας που προεκυπταν απο ολα τα ατομικα και επαγγελματικα λαθη. Και ηταν τετοιος ο ειρμος των ιδεων σ’ αυτο το ωραιο εργο που δεν μπορουσες να αφαιρεσεις μια σελιδα χωρις να καταστρεψεις ολες τις υπολοιπες. Τα πορισματα εβγαιναν τα μεν απο τα δε και προεκυπτε σιγουρα απο το τελευταιο οτι το κακο ειναι η ουσια της ζωης και οτι αν η ζωη ειναι μια ποσοτητα μπορεις να βεβαιωσεις με μαθηματικη ακριβεια οτι υπαρχει τοσο κακο στη γη οσο και στη ζωη.
Ο Μπογκι δεν ειχε κανει το σφαλμα να παντρευτει. Εμενε στο σπιτακι του μονος του με μια γρια οικονομο την Κατ, δηλαδη Κατερινα, που την αποκαλουσε Κλοζεντινα επειδη ηταν απο το Σαουθαμπτον.
Η αδερφη του φιλοσοφου, που ειχε λιγοτερο λαμπερο μυαλο απο του αδερφου της, ειχε, πεφτοντας απο λαθος σε λαθος, αγαπησει εναν υφασματεμπορα απο την πολη, τον ειχε παντρευτει και ειχε φερει στον κοσμο μια μικρη κορουλα με το ονομα Τζεσυ.
Το τελευταιο σφαλμα της ηταν που πεθανε μετα απο δεκα χρονια φροντιδας του σπιτιου και που προξενησε ετσι τον θανατο του εμπορου που δεν μπορεσε να ζησει μετα απο αυτο. Ο Μπογκι πηρε στο σπιτι του το ορφανο απο συμπονια και επισης με την ελπιδα οτι θα του προσφερε ενα καλο παραδειγμα για τα παιδικα λαθη.
Τοτε η μικρη ηταν εξι ετων. Τις πρωτες οχτω μερες που εμεινε στο σπιτι του γιατρου εκλαιγε και δεν ελεγε τιποτα. Το πρωι της ενατης ειπε στον Μπογκ: «Ειδα τη μαμα. Ηταν κατασπρη. Ειχε λουλουδια σε μια διπλα του φουστανιου της. Τα σκορπισε στο κρεβατι μου, αλλα δεν τα ξαναβρηκα το πρωι. Δως τα μου σε παρακαλω τα λουλουδια της μαμας».
Ο Μπογκ σημειωσε αυτο το λαθος αλλα αναγνωρισε στο σχολιο που εκανε οτι ηταν αθωο και καπως χαριτωμενο λαθος.
Μετα απο λιγο καιρο η Τζεσυ ειπε στον Μπογκ.
«Θειε Μπογκ εισαι γερος και ασχημος. Αλλα σ’ αγαπω πολυ και πρεπει να μ’ αγαπας κι εσυ».
Ο Μπογκ πηρε την πενα του, αλλα αναγνωριζοντας μετα απο βαθια σκεψη οτι δεν ηταν πια πολυ νεος και οτι ποτε του δεν υπηρξε ωραιος, δεν κατεγραψε τα λογια του παιδιου. Ειπε μονο:
«Γιατι πρεπει να σ αγαπω τζεσυ;»
«Γιατι ειμαι μικρη».
Ειναι αληθεια, αναρωτηθηκε ο Μπογκ. Ειναι αληθεια οτι πρεπει ν’ αγαπουμε τα μικρα; Μπορει. Γιατι στην πραγματικοτητα εχουν μεγαλη αναγκη απο την αγαπη μας. Αυτο θα μπορουσε να δικαιολογησει το συνηθισμενο λαθος των μαναδων που δινουν απλοχερα στα μικρα τους παιδια το γαλα τους και την αγαπη τους. Αυτο ειναι ενα κεφαλαιο της πραγματειας μου που πρεπει να διορθωσω.
Το πρωι της γιορτης του, ο γιατρος μπαινοντας στο δωματιο οπου ηταν αραδιασμενα τα βιβλια του και τα χαρτια του και ονομαζε βιβλιοθηκη του, ενιωσε μια ωραια μυρωδια που ερχοταν απο ενα βαζο με γαριφαλα στο πρεβαζι του παραθυρου του.
Ηταν τρια λουλουδια, αλλα τρια λουλουδια κατακοκκινα που το φως χαιδευε χαρουμενα. Και ολα γελουσαν μεσα στο μικρο δωματιο, η παλια ταπετσαρισμενη πολυθρονα, το τραπεζι απο ξυλο καρυδιας. Οι ραχες των παλιων δερματοδετων βιβλιων γελουσαν μεσα απο το πετσι και τους τιτλους τους. Ο Μπογκι αποστεγνωσμενος σαν αυτα βαλθηκε να γελα μαζι τους. Η Τζεσυ του ειπε αγκαλιαζοντας τον:
«Να θειε Μπογκ, κοιτα, εδω ειναι ο ουρανος (και εδειχνε μεσα απο τα μεταλλικα γκριζα τζαμια το ανοιχτο γαλαζιο της ατμοσφαιρας). Μετα, πιο κατω, ειναι η γη η ανθισμενη γη (και εδειχνε το βαζο με τα γαριφαλα). Επειτα πιο κατω τα χοντρα μαυρα βιβλια ειναι η κολαση».
Αυτα τα χοντρα μαυρα βιβλια ηταν ακριβως οι δεκα τομοι της πραγματειας των Ανθρωπινων Λαθων αραδιασμενα κατω απο τα παραθυρα στα κουφωματα. Αυτο το λαθος της Τζεσυ θυμισε στο σοφο το εργο του που ειχε παραμελησει εδω και λιγο καιρο για να κανει περιπατους στους δρομους και στα παρκα με την ανηψια του. Το παιδι ανακαλυπτε χιλια αξιαγαπητα πραγματα και τα αποκαλυπτε ταυτοχρονα στον Μπογκι που δεν ειχε ποτε στη ζωη του βγαλει τη μυτη του εξω απο τα βιβλια του. Εκεινος ξανανοιξε τα χειρογραφα του αλλα δεν αναγνωριζε πια το εργο του ουτε τα λουλουδια ουτε την Τζεσυ.
Ευτυχως ηρθε η φιλοσοφια να τον βοηθησει και σχηματισε τη βεβαιοτητα οτι η Τζεσυ δεν ηταν καλη σε τιποτα. Γαντζωθηκε σε αυτην την αληθεια τοσο γερα οσο του χρειαζοταν για την αναπτυξη τοιυ εργου του.
Μια μερα που μελετουσε αυτο το θεμα, βρηκε τη Τζεσυ στη βιβλιοθηκη. Περνουσε κλωστη στη βελονα μπροστα στο παραθυρο με τα γαριφαλα. Τη ρωτησε τι ηθελε να ραψει.
Η Τζεσυ του αποκριθηκε:
«Δεν ξερεις, λοιπον, θειε Μπογκ πως τα χελιδονια εφυγαν;»
Ο Μπογκι δεν ηξερε τιποτα. Αφου το θεμα δεν ηταν σε κανενα φιλοσοφο. Η Τζεσυ συνεχισε
«Μου το ειπε η Κατ χτες».
«Η Κατ; φωναξε ο Μπογκι, το παιδι εννοει τη σεβαστη Κλοζεντινα!»
«Η Κατ μου ειπε χτες «φετος τα χελιδονια εφυγαν πιο νωρις απο οτι συνηθως. Αυτο μας προμηνυει προωρο και βαρυ χειμωνα». Να τι μου ειπε η Κατ. Κι επειτα ειδα τη μαμα με λευκο φορεμα και με λαμψη στα μαλλια της. Μονο που δεν κρατουσε λουλουδια οπως την αλλη φορα. Μου ειπε «Τζεσυ πρεπει να βγαλεις απο το μπαουλο το παλτο του θειου Μπογκ και να το επιδιορθωσεις αν ειναι σε κακη κατασταση». Ξυπνησα και μολις σηκωθηκα εβγαλα το παλτο απο το μπαουλο και ειναι σχισμενο σε πολλα σημεια θα το ραψω».
Ηρθε ο χειμωνας κι ηταν βαρυς ετσι οπως ειχαν προμηνυσει τα χελιδονια. Ο Μπογκι μεσα στο χοντρο του παλτο με τα ποδια στη φωτια προσπαθουσε να διορθωσει μερικα κεφαλαια της πραγματειας του. Αλλα καθε φορα που κατορθωνε να συνδεσει τις καινουργιες εμπειριες με τη θεωρια του παγκοσμιου κακου, η Τζεσυ του μπερδευε τις σκεψεις φερνοντας του ενα ποτηρι μπυρα η απλα δειχνοντας του τα ματια της και το χαμογελο της.
Οταν ξαναηρθε το καλοκαιρι, ο θειος και η ανηψια εκαναν περιπατους στους αγρους. Η Τζεσυ εφερνε φυτα που εκεινος κατονομαζε και που αυτη κατετασε τα βραδια αναλογα με τις ιδιοτητες τους. Εδειχνε σ’ αυτους τους περιπατους ενα πνευμα καθαρο και μια ψυχη ζεστη. Ετσι ενα βραδυ καθως απλωνε στο τραπεζι τα βοτανα που ειχε μαζεψει ολη τη μερα ειπε στον Μπογκ:
«Τωρα, θειε Μπογκ, ξερω με το ονομα τους ολα τα φυτα που μου εδειξες. Να αυτα που θεραπευουν κι αυτα που καταπραΰνουν. Θελω να τα κρατησω για να τα αναγνωριζω παντα και να τα κανω γνωστα στους αλλους. Θα μας χρειαστει ενα μεγαλο βιβλιο για να τα αποξηρανουμε ολα εκει μεσα».
«Παρε αυτο εδω ειπε ο Μπογκ», και της εδειξε τον πρωτο τομο της πραγματειας των Ανθρωπινων Λαθων.
Οταν μπηκε σε καθε φυλλο του τομου απο ενα φυτο, πηραν αλλο βιβλιο και μετα απο τρια καλοκαιρια το αριστουργημα του σοφου μεταμορφωθηκε ολοτελα σε βοτανολογιο.
-------------------------------------------------------------------------


Τα λάθη είναι ανεξάντλητα (δεν εννοώ αυτά που επαναλμβάνονται).. κι αναρωτιέμαι ..
Πόσα λάθη μπορεί να κάνει η σκλάβα.. πόσα λάθη μπορεί να συγχωρήσει ο Κύριός της.. στα πόσα λάθη καίγονται.. στα πόσα λάθη εξαντλείται η σχέση;