subspace

Εχω φτασει σε subspace αν και οχι σε τοσο βαρεια μορφη ωστε να μην αντιδρασω αν πχ. με μαχαιρωσουν και μου αρεσε παρα πολυ!Ημουν λες και ειχα παρει ναρκωτικα (αν και δεν εχω παρει ποτε,πιστευω πως καπως ετσι νιωθουν)!Αισθανομουν ευχαριτηση,ευτυχια,δε πονουσα καθολου ο,τι και να μου εκαναν και ημουν σε μια ημιλυποθημη κατασταση.. Μου εχει τυχει 2 φορες μεχρι στιγμης!Η πρωτη ηταν πολυ εντονη και οταν το συνειδητοποιησα,τρομαξα και φοβηθηκα πολυ!Τωρα ομως το εχω συνηθησει και μου αρεσει!  

 

Αχ..ωραία όλα αυτά που λέτε..πολύ θα ήθελα να τα νιώσω αυτά τα συναισθήματα...μήπως όμως είναι ουτοπία;

 

RE: RE: subspace

To subspace είναι μια πραγματικότητα ας όψετε ο καλός Θεούλης που μας έδωσε τις ενδορφίνες, την αδρεναλίνη και τις μαζοχιστικές τάσεις σε συνδυασμό με την μαστουρωτική κατάσταση της υποταγής.  

 

Είναι μαγικό να μάθεις να παίζεις με τις ορμόνες σου, να παίζει και Εκείνος/η μαζί τους, και εσύ με τις δικές Της/Του σε ήπιες ή σε έντονες μορφές, με τα φυσικά ναρκωτικά, χαρακτηριστική απόδειξη οτι είσαι ζωντανός... Να δέχεσαι να σε πηγαίνουν σε μια ποικιλία κατευθύνσεων, να βαθαίνεις, να διευρύνεσαι, να φτάνεις και μέχρι την έκσταση... υπάρχουν τρόποι να το κάνεις σε ήπιότερες μορφές και σε διάφορες στιγμές, όπως για παράδειγμα σε έντονες στιγμές δημιουργίας, όταν το "έξω" αφήνεσαι να βρεθεί μέσα σου και συ μέσα σ' αυτό... Ένα είναι σίγουρο, καλλιεργείται αλλά δεν εκβιάζεται, έρχεται σιγά σιγά, αλλά ξαφνικά, μόνο του, σαν δώρο.

 

Δυστυχλως δεν το έχω νιώσει και θα ήθελα πολύ..

 

τέλειο

 

Ουτοπία δεν είναι σε καμμία περίπτωση (αν και το subspace και το domspace είναι περισσότερο καταστάσεις παρά συναισθήματα)! Τα έχω βιώσει και τα δύο. Μάλιστα, μια από τις πιο έντονες «βουτιές» μου ήταν με φαινομενικά απλούστατο sensation play. Χρειάζεται όμως εμπιστοσύνη για να συμβεί, και δε μπορείς να το βιάσεις, έρχεται μόνο του ή δεν έρχεται καθόλου. Μπορεί να φαίνεται ότι είναι εμπειρία που τη βιώνω τρεις φορές τη βδομάδα, αλλά στα 12 (πάνω-κάτω) χρόνια εμπειρίας μου έχω βρεθεί στο subspace 5-6 φορές. Μια καλή φίλη μου με την ίδια εμπειρία δεν έχει «βουτήξει» ποτέ!

Το έχω δει να συμβαίνει κοντά μου όμως, και ξέρω πόσο υπέροχο είναι, και ξέρω πόση προσοχή χρειάζεται. Μια φορά χρειάστηκε να σταματήσουμε σκηνή επειγόντως (και μάλιστα σε club) για να επιτρέψουμε σε μια κοπέλα να επανέλθει.

Το domspace δεν το εμπιστεύομαι απόλυτα γιατί έχει την τάση να μου κλέβει τον πολυπόθητο Έλεγχο. Και όταν κάποιος εξαρτάται καθ'όλα από σένα, είναι επικίνδυνο (και το dom κομμάτι μου φοβάται την απώλεια ελέγχου). Έχω αφεθεί όμως σ'αυτό σε συνθήκες clubbing. Ακούγεται παράλογο, αλλά σε club υπάρχουν πάντα κάποιοι που σε προσέχουν/ελέγχουν, είτε φίλοι είτε οι επιτηρητές.

 

Μετα την Αδεια Του Κυριου μου θα προσπαθησω να απαντησω και εγω σε αυτο το thread. Δεν ξερω αν η εμπειρια μου ταιριαζει απολυτα με ολα τα αλλα που περιεγραψαν οι υπολοιποι, ουτε καν αν ημουν σε αυτο το υπεροχο subspace μιας και μεχρι σημερα μου εχει συμβει μονο μια φορα και δεν αρχισε στην μεση ενος session η μετα απο την προκληση πολυ δυνατου πονου. Θα προσπαθησω να το περιγραψω οσο πιο καλα μπορω αν και ειναι ελαχιστα τα πραγματα που συνηδειτα θυμαμαι.
Πιο πολυ ηταν η Φωνη Του και (νομιζω) οι Λεξεις Του εκεινες που με Οδηγησαν προς τα εκει. Απο εκει και περα ολα ειναι μια θολη εικονα. Μια αισθηση πιο πολυ απο οτι μια αληθινη αναμνηση.
Ναι μεν ενιωθα, ημουν εκει, κοιτουσα, λεξεις στο μυαλο μου προσπαθουσαν να δημιουργηθουν αλλα οποιαδηποτε προσπαθεια να κινησω το κορμι μου η να μιλησω ηταν αδυνατη. Ηταν μια αισθηση σαν να κοιταω το σωμα μου απο ψηλα και να προσπαθω να δωσω οδηγιες σε αυτο για τα πιο απλα πραγματα: να κουνησω το χερι μου, να ανοιξω τα χειλια μου και να προσπαθησω να μιλησω, καθε φορα νομιζα η αληθεια ειναι πως μιλουσα, το προβλημα ειναι πως νομιζω δεν με ακουγε κανεις.
Απο καποια στιγμη και μετα ακομα και οταν αρχισα να κινουμαι, να περπαταω ειχα συνεχεια εκεινη την αισθηση πως εγω δεν ημουν μεσα στο κορμι μου, δεν ημουν ευτυχισμενη, δεν ημουν ομως ουτε δυστυχισμενη, δεν μπορω να προσδιορισω ενα συναισθημα, μαλλον η λεξη που θα ταιριαζε ειναι η απολυτη μακαριοτητα που ενιωθα, λες και τιποτα δεν μπορουσε να με ακουμπησει, να με πειραξει, να με ταραξει η οτιδηποτε αλλο. Δεν μπορω να πω οτι με ενδειεφερε τι συμβενει με εμενα, δεν ενιωθα πονο, εξευτελισμο, ευτυχια, δυστυχια αλλα ουτε μπορω να πω πως δεν ενιωθα τιποτα, ημουν απλα εκει. Υπηρχα τιποτα αλλο. Δεν ξερω αν ηταν ενα ταξιδι προς τον Κυριο μου η προς την υποταγη μου, σκεφτομενη τωρα παλι τα ερεθισματα που εμειναν εμοιαζε πιο πολυ ενα ταξιδι προς τα μεσα. Που απλα ενιωθα να βυθιζομαι ολο και πιο πολυ στο απειρο και να γινομαι ενα με αυτο.
Ολο αυτο διηρκησε 3 μερες και η στιγμη που "γυρισα"(??) ειναι κατι που μου εχει μεινει ανεξιτηλο μεσα στην μνημη μου. Ημουν μονη μεσα στο αυτοκινητο μου και η κορνα του αυτοκινητου που ερχοταν ηταν σα να με εβγαλε μεσα απο εναν ατελειωτο ληθαργο, οδηγουσα στην μεση ενος σκοτεινου χειμωνιατικου δρομου χωρις φωτα αλλα και χωρις να νοιαζομαι για να κανω οτιδηποτε. Οταν συνηλθα αρχισε ενας κατακλησμος απο αισθηματα, ντροπης, φοβου, ανυμποριας, ευτυχιας, δυστυχιας, ερωτισμου, χιλιαδες πραγματα το ενα πανω στο αλλο χωρις να ξερω απο που πρεπει να αρχισω και που να τελειωσω με ολα αυτα, σαν να τα ζουσα η να τα ενιωθα για πρωτη φορα. Δεν μπορω να περιγραψω την βαθεια αισθηση που ενιωσα εκεινη την στιγμη για αυτο που ειμαι, οσο και να το προσπαθησω φοβαμαι πως δεν θα βρω τις καταλληλες λεξεις.
Ευχαριστω για τον χρονο και την υπομονη σας.

 

Σας ευχαριστω MasteJp 

 

Στο σημείο αυτό θα ήθελα να εκφράσω μία απορία.....
Elvira αναφέρεις στο ποστ σου συναισθηματα, που δεν έχω κανέναν λόγο, να αντικρούσω.
Παρόλα αυτά με προβλημάτισε και η δική σου κατάθεση λέγοντας πως όλο αυτό κράτησε 3 ημέρες, αλλά και του ΜasterJp που βρήκε την περιγραφή σου καλή και ακριβής.
Και θα αφήσω στο περιθώριο την υποτακτική γιατι οκ "ας πάρουμε έστω δεδομένο πως είναι εκεί και απλά υπακούει" λολ. Αλλά ποιος είναι αυτός ο Μαστερ που θα κρατήσει σε subspace μία υποτακτική για τόσο μεγάλο διάστημα; Είναι ο superman μήπως; Δεν τρώει ; Δεν κοιμάται; Δεν του βγήκε ακόμα ο ώμος από τα χτυπήματα;
....και αναρωτιέμαι....γιατί σε κανέναν άλλο δε γεννήθηκαν αυτά τα ερωτήματα;

Ευχαριστώ εκ των προτέρων..
αναμένοντας κάποια επεξήγηση , γιατί πάντα κρατώ στο πίσω μέρος του μυαλού μου πως ίσως κάτι να μην αντιλήφθηκα σωστά.

 

Ομολογώ πως ούτε εγώ αντιλαμβάνομαι αυτά που γράφεις Elvira. Ποια ήταν η αληλλεπίδραση με τον Κύριό σου κατά τη διάρκεια των τριών ημερών? Πού βρίσκονταν ο Κύριός σου όταν οδηγούσες εκτός εαυτού, μόνη σου σε κάποιο σκοτεινό δρόμο χωρίς φώτα πορείας? Ποιος είχε την ευθύνη για την ασφάλειά σου όσο βρισκόσουν σε αυτή την κατάσταση που περιγράφεις? Γιατί την κατάστασή σου την ονομάζεις subspace και όχι νάρκωση ή απάθεια ή κάπως αλλιώς? Σε παρακαλώ, αν θέλεις, γράψε μας περισσότερα ως προς το bdsm κομμάτι, γιατί δεν καταλαβαίνω, πώς αυτό που σου συνέβη συνδέεται με το subspace.