Syrah's corner

Μάξιμος Ομολογητής

Θεόν νοήσαι αδύνατον, φράσαι δε αδυνατώτερον.


Σχόλια εις το Περί θείων ονομάτων

 

Χρήστος Γιανναράς

Η σημασία*1 παραπέμπει σε σημαινόμενο που ούτε νοείται, ούτε εκφράζεται. Η ίδια η ορθή κατανόηση της σημασίας Θεός αποκλείει την κατανόηση και έκφραση του σημαινομένου, στο οποίο παραπέμπει.

[...] είναι λογικό να έχουν μια πρώτη αφετηριακή αιτία. Αυτή την αιτία τη λέμε Θεό.

Η κατανόηση του Θεού ως πρώτης αιτίας τον προϋποθέτει λογικά ως αναίτιο. Κατανοούμε τη σημασία του αναίτιου μόνο ως νοηματική αντίθεση στη σημασία του αιτιατού. [...] Η σημασία αναίτιος βρίσκεται έξω από όλες τις δυνατές καταστάσεις των δεδομένων της εμπειρίας μας.

[...] Κατανοούμε το σημαίνον*3, παραμένει απρόσιτο στη γνωστική σύλληψη το σημαινόμενο*4.


Το ρητό και το άρρητο (Τα γλωσσικά όρια του ρεαλισμού της μεταφυσικής), 1999


*1 της λέξης Θεός
*2 Το γεγονός της ύπαρξης και ο κόσμος των υπαρκτών
*3 τη σημασία της λέξης Θεός
*4 ο Θεός

 

Μάξιμος Ομολογητής

Μιλάμε για το αναίτιο και το άκτιστο τω μέτρω της ημετέρας γλώσσης ακολουθούντες (ου γαρ υπερβήναι ταύτην δυνατόν ημίν).


Σχόλια εις το Περί θείων ονομάτων

 

15 Ιουλίου

Είμαι ξυπνητός κι ονειρεύομαι.

 

20 Ιουλίου

Κάτι βαρύ επλάκωνε τα στήθη μας. Ολόμαυρα τα νέφαλα κρέμονταν αποπάνω μας.

[...] Κι όταν εχωρίσαμε κι έσκυψα στα μάτια της και είδα όλη την αγωνία μου [...] ένοιωσα μέσα μου κάτι τι να γέρνει πληγωμένο κι ώμορφο και ν’ αρχινά να κλαίει.

 

27 Ιουλίου

Κι όταν εγονάτισα μπροστά της κάποια φωνή πληγωμένου κι ετοιμοθάνατου εβγήκε από την καρδιά μου ανέβηκε κι εξέσκισε τα στήθη μου κι έριξε απάνω στα χείλη μου την αιώνια οδύνη των αιωνίων λέξεων: Σ’ αγαπώ.

 

2 Αυγούστου

Φοβούμαι για την πάλη τη γιγάντια που γίνεται πίσω από το μέτωπο μου.

 

3 Αυγούστου

Αν εργάστηκα σήμερα; Όχι αγάπη μου, Εσένα συλλογιζόμουν.

 

4 Αυγούστου

Είχες την αγωνία των θυμάτων που σέρνονται στον βωμό.

 

11 Αυγούστου

Ω το θαύμα των σαρκών Σου πανώρηο ριμένο στο κρεββάτι! Και τα βαρειά Σου βλέφαρα τα φορτωμένα πόθους! Ω το αστραποβόλημα του κορμιού Σου μέσα στα σκότη!

[...]

Κοιμάσαι και χαμογελάς- Μου έρχεται να Σ’ αρπάσω από τα μαλλιά και να βάλω το χέρι μου απάνω στο εξόγκωμα εκείνο του λαιμού Σου που ανεβοκατεβαίνει και να σφίξω, και ν’ απολαύσω τον Πόνο Σου ω πολυαγαπημένη, και να ιδώ τα μάτια Σου πώς θ’ ανοίξουν άξαφνα τρομαγμένα και τί χρώμα θα τους δώσει η φρίκη και να ιδώ τα χείλη Σου τί θα τα κάμεις. Θα Σε σφίξω με τα δυό μου χέρια απάνω στο εξόγκωμα του λαιμού Σου που ανεβοκατεβαίνει και θα ιδώ πόσο ώμορφα θα κυρτωθή και θα τυλιχτή απάνω μου ο όφις του κορμιού Σου. Θα εξογκωθούν οι βολβοί των ματιών Σου και θάναι απόλαυση η αγωνία της φωνής Σου - σαν ροχαλητό θανάτου, σαν τις φωνές εκείνες και τις κατάρες π’ ακούω κάποτε τη νύχτα να βγαίνουν από τ’ άστρα που ψυχομαχούν. Θα στρυμωχτής εκεί στη γωνιά του κρεββατιού και θα παρακαλέσεις και θα νοιώσω -ω άγρια Απόλαυση!- θερμό και μαλακό το αίμα Σου να τρέχει από τα χέρια μου, μέσα από τα δάχτυλα μου, και να πέφτει απάνω στα λευκά σεντόνια και να στάσσει κάτω απ’ τις δαντέλλες...

 

12 Αυγούστου

- Μην κλαις. Μην κλαις... Το κρασί της αγάπης - το κρασί της αγάπης έμέθυσε την ψυχή μου.

 

15 Σεπτεμβρίου

Τα δάκρυα σωρειάστηκαν απάνω Στην ψυχή μου χρόνια και χρόνια τώρα. Και πνίγομαι.