Syrah's corner

20 Σεπτεμβρίου

[...] Κάποιον νοιώθω μέσα μου, που δεν καταδέχεται να σκύψει
στον Θεό.

 

25 Σεπτεμβρίου

Ω ! να πηδά το αίμα και να χύνεται απάνω στα σεντόνια και να σπαρταρά το σώμα της απάνω στο κρεββάτι και ν’ ανοιχτούν περίτρομα τα μάτια και να ριχτούν τα μπράτσα της μ’ ελπίδα και με φόβο γύρω στον λαιμό μου !...
Ω η γοητεία των αιμάτων !

 

2 Οκτωβρίου

Α Δύστυχη ! Δεν νοιώθεις λοιπόν πως εγώ είμαι ο Μαγνήτης κι από τα βάθη των χωμάτων Σε σέρνω και Σε φονεύω και Σε κυριαρχώ ;

 

10 Οκτωβρίου

Σ’ ανέλυσα όλη με το μικροσκόπιο που κρατεί ή διεφθαρμένη ψυχή μου. Ξέρω τί λένε τα μάτια Σου κάτω από τις μακρυές βλεφαρίδες και τί λέει το σφίξιμο του χεριού Σου και τί φωνάζει η σιωπή Σου μέσα στα σκότη. Ξέρω όταν λυγίζεις το κορμί Σου με ποιόν τρόπο σμίγουν και ρυτιδώνονται οι σάρκες Σου και πόσα λακκουδάκια γίνονται στα στήθη Σου και πώς βγαίνει θερμή και βαθειά από μέσα Σου η αναπνοή.
[...] Ξέρω τί θές να πεις όταν ανοίγεις το στόμα Σου και ξέρω τί βλέπεις όταν κλείς τα μάτια Σου και τί σκέπτεσαι όταν σιγά και ντροπαλά κοκκινίζουν τα μάγουλα Σου.
Από το βάδισμα Σου όταν έρχεσαι κι από τη θερμότητα του χεριού Σου όταν χαιρετάς ξέρω πόσα φιλιά θα μου δώσεις και τί λόγια θα μου πεις. Σ’ ανέλυσα όλη ω Δύστυχη! με το μικροσκόπιο που κρατεί η διεφθαρμένη ψυχή μου...

 

29 Οκτωβρίου

Ω πόσα νοιώθω που δεν τα νοιώθουν άλλοι!

 

18 Νοεμβρίου. Μεσάνυχτα

Αισθάνομαι μέσα μου κόσμους ολόκληρους, άνθιση κόσμων τερατώδη κι εξωτική. Κι είνε όλα χρυσάνθεμα τα άνθη της ψυχής μου μεγάλα, σατανικά, ολάνοιχτα και μοιάζουν πινελλιές κίτρινες και κόκκινες τρανού ζωγράφου. Είμαι πλασμένος για άλλους κόσμους.

 

24 Δεκεμβρίου

Ω όταν Σε φανταστώ μέσα στον τάφο, άγρια ένστικτα ηδονής και φρίκης σηκώνονται σαν κύματα μέσα στο αίμα μου και μ’ έρχεται να Σ’ αρπάσω και να κολλήσω τα χείλη μου απάνω στα χείλη Σου και να Σε σφίξω - μ’ όλη τη δύναμη της απελπισίας και της αγάπης [...]

 

5 του Γενάρη

Απόψε την έκαμα ν’ ανατριχιάσει όλη από τη φρίκη. Είχε συρθεί ώμορφη και διψασμένη στα χείλη μου. Καθώς τ’ αηδόνι σέρνεται στα μάτια του όφι. Ήμουν ανήσυχος να ιδώ πώς θα της φανεί η έκπληξης που της ετοίμασα. Την οδήγησα γελαστή κι αμίλητη στο κρεββάτι. Είχε νυχτώσει πλειά και τα παράθυρα ήσαν
κλεισμένα. [...]

Την οδήγησα γελαστή κι αμίλητη στο κρεββάτι και της έκρυψα με τα χείλη μου τα μάτια. Κάποια φρίκη κρεμόταν απάνω μας. Κι όταν ανοιξε τα μάτια κι εκύτταξεν απάνω απέναντι στο κρεββάτι, ω τη δύστυχη ! μια κραυγή φρίκης εξέσκισε τα στήθη της, τα μάτια της ανοίχτηκαν κι έμειναν ακίνητα από τον φόβο κι εκύτταζαν απάνω. Όλο της το κορμί έτρεμε. [...]

Νοιώθω ακόμα το ανατρίχιασμα όλου Σου του κορμιού μέσα στα χέρια μου, ω Δύστυχη ! Εγλύστρησε κάτω από το κρεββάτι κι έκρυψε μέσα στα τρέμουλα της χέρια το πρόσωπο της. Και δάκρυα μεγάλα, σιωπηλά, έτρεχαν από τα μάτια της. Κάποιος σπασμός φρίκης εκινούσε το απάνω της χείλι κι όλο της το κορμί έτρεμε. Έτσι το καλάμι λυγίζει στην κρύα αναπνοή της νύχτας. Την εκύτταξα στα μάτια κι έβλεπα όλη την εξέλιξη του φόβου. Κι όταν έσκυψα να την φιλήσω για να ησυχάσει εσωρειάστηκε στα πόδια μου κι αγκάλιασε τα γόνατα μου και με παρακάλεσε. Έτσι-εσκέφτηκα - παρακαλούσαν τους Θεούς. Με παρακάλεσε να την ελεήσω και να την αγαπώ μόνο και να μη την βασανίζω.

Τί μου έκαμε για να την βασανίζω ; Τί της εζήτησα και δεν μου έδωκε ; Κι έκλαιε και παρακάλιε.

Απελπισμένη.

 

6 του Γενάρη

Δεν μ’ εννοείς. Δεν μ’ ενόησες ακόμη.

 

7 του Γενάρη

Φοβούμαι πως θα τρελλαθώ.

 

12 του Γενάρη

Την αηδεία που νοιώθω δεν θα τη νοιώσεις ποτέ.

 

16 του Γενάρη

Μου φαίνεται πως θα τρελλαθώ.