Tage nach Sodom

Θέλει χρόνο να ανοίξει το γράμμα... υπομονή!

 

1000 λέξεις, 1000 εικόνες....

 

Χαιρετώ τ* αγαπημέν* μου μαθητ-

Πρέπει να έχετε τακτοποιηθεί πλέον εσύ και η πολυσυζητημένη σου Έλλη.
Είμαι σίγουρος πως οι κατευθύνσεις μου Σ/σας οδήγησαν εκεί που ήθελες να φτάσετε και είμαι ακόμα πιο σίγουρος πως τα κατάφερες εξαίσια μαζί της.

Σου στέλνω για να σου ανακοινώσω την άφιξη μου.
Θα φέρω μαζί μου τη σκλάβα και το παιχνίδι μου.
Θα φτάσω στις 23 Δεκεμβρίου ώρα Γερμανίας 16:30.

Λίγα λόγια για την πολυπεριποιητική Χέλγκα.
Η σία (σκλάβα) τρώει μόνο πίτουρο βρώμης, πρωτεινη και τυρί 1% τίποτα άλλο.
Κοιμάται σε χαλί και τρέφεται μέσα από τα μπολ της.
Ο Ρένος (παιχνίδι) έχει ελεύθερη διατροφή, κοιμάται συνήθως σε κρεββάτι και δεν αντέχει πάνω από 100 μαστιγώματα.

Όσο για μένα..
Ξέρει πολύ καλά η Χέλγκα τι επιθυμώ και πότε το επιθυμώ.

Τα υπόλοιπα από κοντά αγαπητ* μου.

Ειλικρινά Δικός σου

-Arnold-

Υ.Γ. Έχεις ακόμα το σετ ιππασίας του αξιομνημόνευτου Πατέρα σου...;

 

Επιτέλους!!!!

 

Παραμονή Χριστουγέννων.
Κάθομαι στην αγαπημένη μου βελούδινη, κυπαρισσί πολυθρόνα.
Απολαμβάνω το whiskey μου, ακούγοντας τον ήχο από τα ξύλα που καίγονται στο τζάκι, ενώ το toy μου γλείφει με ιδιαίτερο ενθουσιασμό το μεγάλο δάχτυλο του ποδιού μου, είναι στα τέσσερα με ένα μεγάλο φιόγκο τοποθετημένο με καρφίτσες πάνω από την χωρίστρα του κώλου και με ένα καφέ παπιγιόν στον λαιμό, τίποτα άλλο δεν φοράει.
Δίπλα μου και κάτω αριστερά βρίσκεται η Έλλη γυμνή με σιδερένιο κολάρο με κρίκο και σιδερένιες δέστρες με κρίκους στα χέρια-ποδιά σε στάση nadu.
Όπως η σκλάβα και το toy του Arnold έχει βαμμένα με μαύρο μολύβι τα μάτια της σαν φοράει μία ορθογώνια μάσκα.
Η σκλάβα του Arnold είναι κουλουριασμένη μπροστά από το τζάκι με τα μάτια κλειστά και τον πιο μεγάλη σφήνα του Αφέντη της βαθιά χωμένη μέσα στον κώλο της.
Ο Arnold με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί στο χέρι περιεργάζεται τα μαχαίρια και τα ξίφη που είναι τοποθετημένα στο τοίχο και πότε βγάζει ήχους σκεπτικός και πότε ενθουσιασμένος.
Η Χέλγκα στρώνει το τραπέζι.

- Είναι έτοιμο το φαγητό κυρι*
Κοιτάζω τον Arnold και τον προτρέπω λέγοντας
- Πάμε Δάσκαλε;
- Πηγαίνετε κι έρχομαι κι εγώ. σία ξεκουράσου λίγο ακόμα.

Μπαίνω στη τραπεζαρία έχοντας δεξιά κι αριστερά μου στα τέσσερα την Έλλη και τον Ρένο.
Θαυμάζω το εορταστικό τραπέζι.

Στην μέση της τραπεζαρίας βρίσκεται ένας στητός, χοντρός και μεγάλος μαύρος πούτσος. Μόνο αυτός ξεχωρίζει από τον κατακόκκινο σατέν μανδύα.
Γύρω του υπάρχουν λογής λογής υγρά μέσα σε μπουκάλια. Ούρα σε διάφορα χρώματα, πιο λευκά, πιο κίτρινα και πιο σκούρα. Μέσα σε μία μεγάλη κανάτα αυτό πρέπει να είναι χύσια, άραγε να είναι όλα από ένα άτομο μαζεμένα;
Και μέσα στις πιατέλες βρίσκονται ζεστά κόπρανα.
Αριστερά από τον πούτσο, ξαπλωμένο με ανοιχτά τα πόδια είναι ένα κατακόκκινο μουνάκι που στάζει ήδη μουνόζουμα. Δύο μικρά στήθη ξεχωρίζουν από τον πράσινο μανδύα που στις ρώγες έχουν περάσει βελόνες με πράσινες ελιές με αμύγδαλο.
Από τα δεξιά στα τέσσερα βρίσκεται ένα ξωτικό με ένα μεγάλο, αναμμένο κόκκινο-λευκό candy candle στον κώλο του, όπου στάζει πάνω στην κλειτορίδα της ξαπλωμένης ξωτικίνας.
Ανάμεσα τους και σκορπισμένα πάνω στη τραπεζαρία βρίσκονται παγάκια, μπαχαρικά, λεμόνια, μαχαιροπίρουνα, μαστίγια, δονητές, σφήνες και γενικά οτιδήποτε χρειάζεται για ένα τέτοιο εορταστικό δείπνο.
Στο βοηθητικό τραπεζάκι βρίσκεται το επιδόρπιο μας. Μία αγιοβασιλίτσα δεμένη με σχοινιά σε ανάποδη γέφυρα στον αέρα. Φιμωμένη, με κλειστά τα μάτια και σφιχτήρες σε κλειτορίδα και ρώγες.

- Γιατί δεν ξεκινάτε; Μήπως δεν πεινάτε;
Η φωνή του Arnold ακούστηκε χαρούμενη.