The Dark Side of D.

Ο μαζοχισμός είναι σαδισμός που στρέφεται προς τα μέσα. Και τ' ανάπαλιν. Δεν είναι απαραίτητο πάντα να υπάρχουν λόγοι. Αν δεν υπάρχουν μπορούμε να τους επινοήσουμε. Μερικοί από μας δεν χρειάζονται καν τα προσχήματα.

Η εκδίκηση είναι ένα φτηνό συναίσθημα (για παιδάκια). Ενίοτε όμως γίνομαι κι εγώ παιδί και βλέπω το BDSM ως ένα τεράστιο ζαχαροπλαστείο, όπου μπορώ να βουτήξω τα βρώμικα δαχτυλάκια μου σε όλες τις τούρτες, σοκολατίνα, αμυγδάλου, τρίγωνα Πανοράματος, παγωτό με μπεζέδες, η λίστα είναι ατελείωτη και το παιδάκι μαγεμένο. Τι να σου κάνει;

Τώρα τελευταία προτιμώ το ονειρεμένο γαλακτομπούρεκο.

'Η στομαχόπονος θα με πιάσει ή διάρροια. Μήπως πρέπει να κόψω τα γλυκά;

"Ομνύει κάθε τόσο ν' αρχίσει πιο καλή ζωή..."

(Maley, δεν τον αποφύγαμε τον Κωνσταντίνο... - και γενικότερα)

 

Indeed.

Όπως είπα και πριν. Δεν είναι απαραίτητο πάντα να υπάρχουν λόγοι. Αν δεν υπάρχουν μπορούμε να τους επινοήσουμε. Μερικοί από μας δεν χρειάζονται καν τα προσχήματα.

Μερικοί.

 

Αααα... ποτέ δεν μπόρεσα να αντισταθώ σε μία πρόκληση. Ίσως όταν μεγαλώσω... 

Για λίγες μέρες τουλάχιστον, θα την δείξουμε την φατσούλα της σκληρότατης D.

 

Υπάρχουν οι έξυπνοι πότες,υπάρχουν και οι αλκοολικοί,και μάλιστα οι αλκοολικοί του ενός και μοναδικού ποτου...

Ο πατος του βαρελιού έχει όλη τη γλύκα αν πίνεις συνέχεια από το ίδιο ποτο βέβαια. Αν όμως αλλάζεις ποτά μπορείς να πίνεις το μισο βαρέλι,να το αφήνεις και να συνεχίζεις με κάποιο άλλο που περιέχει κάτι διαφορετικό αλλά εξίσου γευστικό. Γιατί αν πινεις συνέχεια απο το ίδιο κάποτε θα φτάσεις να ρουφάς τον πάτο χωρίς να βγάζεις σταγόνα...Και τότε θα αρχίσεις να δαγκώνεις τον πάτο χωρίς νόημα...Και δεν θα μπορείς να δοκιμάσεις πλέον τίποτα άλλο,γιατί απλά θα έχεις εθιστεί στο περιεχόμενο του συγκεκριμένου βαρελιού...

Ο σαδομαζοχίσμός είναι τμήμα του bdsm ναι,αλλά ποιός σαδομαζοχισμός...Αυτός που συναντάς τώρα για πρώτη φορά και στα επόμενα 5 λεπτά σβήνει το τσιγάρο του πάνω στο κορμί σου;

Μην με παρεξηγείς,δεν μιλάω για την "σκληρότητα" της πράξης.Μιλάω για την απόλυτη κενότητα της...Το bdsm θα σου ξαναπώ είναι επικοινωνία ψυχών σε ένα απίστευτα βαθύ συναισθηματικό επίπεδο...Οποιαδήποτε πράξη μέσα στα πλαίσια του,όσο σκληρη και αν φαντάζει στα μάτια ενός εξωτερικού παρατηρητη, μπορεί,και έχει, "ψυχολογικό νόημα". To bdsm θεραπευει "πληγές",δεν δημιουργεί νέες...Δεν βλέπω αυτη την "επικοινωνία" στα κειμενα σου,δεν βλέπω "ανταλλαγη",δεν βλέπω "ψυχικό δυναμικό"...Το μόνο που βλέπω ειναι περιφερόμενα σώματα σε απεγνωσμένες προσπάθειες ικανοποίησης καταπιεσμένων ενστικτων μέσα απο ανούσιες ευκαιριακές συναντήσεις.

Και θα σου ξαναπώ. Τα κείμενα σου είναι πολύ καλά επειδή περιγραφουν καταστάσεις κενότητας,ωμού κυνισμού,και απολυτης συναισθηματικής γυμνότητας. Θέλει τέχνη και αυτό,και δεν είναι καθόλου ευκολο για τον οποιοδήποτε να το κάνει.

 

Σαφώς, σαφέστατα. Αλλά το γνωστικό επίπεδο δεν ωφέλησε ποτέ κανέναν σε τίποτε.

Πάλι για μερικούς.

 

Ακριβώς, αυτό είναι ο πάτος του βαρελιού. Νοστιμότατος. Δοκιμάστε τον. Vintage wine. Για λίγους.

Στιφό; Ξυνό; Μήπως - ω Θεέ μου - επώδυνο;

Ούτε εγώ βλέπω τίποτε. Την πατήσαμε αγαπητέ. Αυτό λέγεται πατατράκ με ταρατατζούμ.

Η τραγωδία είναι πολύ κοντά στην κωμωδία. Ή αλλιώς, σε κάθε κηδεία κάποιος γελάει. Και μια καλή κωμωδία σε κάνει να κλαις.

BDSM με αρχίδια. Το γέλιο είναι το αντίδοτο. Αλλά όποιος δεν πονάει παίζει θέατρο.

 

Γειά σου ρε D. ανυπέρβλητη! εξακολουθείς να είσαι όπως σε ήξερα  
ενα μπρός δύο πίσω  
Δύο μπρος, ένα πίσω!! κρατάς γερά τις ισοροπίες σου!

Ασπρο σου λεν μαυρο εσύ... και τουμπαλιν!! Θα τους τρελλάνεις όλους!
καλά το πας συνέχισε! Δεν θα απομείνει κανείς!!
Ξέρεις εσύ... ΟΛΟΙ μηδενικά και η D βασιλεύει.

Καμμια φορά στην ησυχία, την απολυτη μπορεί να ακουστεί η Δ. γι'αυτό μη σβήνεις τα φωτα ,
μην κλεινεις τη μουσική... Δυνατά ....πιο δυνατά!!

ποιον πατο και ποιο βαρέλι? τα φώτα θες !! και τα χεις...
Μονο προσοχή στα black out

Να σαι καλά και να προσέχεις!!

 

Γιατί μου βάζετε δύσκολα; Αφού θα τα απαντήσω.

Κανέναν από εμάς εννοώ. Τους απλούς θνητούς. Αυτούς που κάνουν αυτά τα φριχτά λαθάκια που δεν επιδέχονται την a priori αποφυγή ούτε καν το retrospective justification. Δεν πιστεύω ότι όλοι οι κανόνες ισχύουν για όλους. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι.

Αλλά θα μπορούσα να τολμήσω να πω ότι ΟΛΟΙ έχουν αδυναμίες. Άλλου τύπου. Και εκεί πάλι δεν ωφελεί το γνωστικό επίπεδο. Απλά δεν τίθεται θέμα λάθους. Τίθεται θέμα ροπής, επιλογής, σαν να θέλεις να ψαρέψεις σε ένα μολυσμένο ποτάμι ενώ το ξέρεις ότι είναι μολυσμένο, μόνο για την χαρά του να πιάσεις το μολυσμένο σου ψαράκι.

Εγώ το ονομάζω σπορ. Αλλά είναι μία αδυναμία.

 

H ζωή η ίδια ειναι μια τεράστια θεατρική σκηνή γλυκιά μου. Και εμείς όλοι ανεξαιρετως είμαστε ηθοποιοί. Σε ένα έργο που κάποιος άλλος έγραψε για εμάς. Απλά κάποιοι το έχουν συνειδητοποιήσει και κάποιοι όχι.

Είναι ωραία η φαντασίωση ότι εσύ "δεν παίζεις θέατρο" σε αντίθεση με τους άλλους που παίζουν. Απο τις πιο συνηθισμένες,θα έλεγα πάντως.