The Healthy Submissive - Η υγιής υποτακτική

Απάντηση: The Healthy Submissive - Η υγιής υποτακτική

Η υποτακτικη εχει αναγκη την υποταγη, υποτασσομενη στη αναγκη της κυριαρχει πανω σ αυτη διοτι την κανει πραξη και αυτο ειναι που της δινει τη βαθυτερη ικανοποιηση

 

Απάντηση: The Healthy Submissive - Η υγιής υποτακτική

Σ ευχαριστώ.  

Θα το πάρω σε κομμάτια γιατί κι έτσι θα κουράσω μάλλον, τουλάχιστο θα είναι σε δόσεις  

Θα συμφωνήσω απόλυτα σ αυτό.
Τα εκ φύσεως υποτακτικά έχουν ανάγκη να υποταχθούν. Άλλα λιγότερο κι άλλα περισσότερα. Εκείνα που έχουν λιγότερη την μετουσιώνουν σε ανάγκη υπακοής κι εκείνα που θέλουν να παραδώσουν τα πάντα πριν υποταχθούν εντελώς και καταλήξουν στο Ανήκειν (στα μέτρα πάντοτε του δυνατού, δεν πιστεύω στα απόλυτα) και εργάζονται επί σειρά ετών ώστε να φτάσουν στην Υποταγή.

Όπως είπα, επί μέρους συμφωνώ.

Αυτοί που καταπιέζουν την ανάγκη τους αυτή, χονδρικά χωρίζονται σε 2 κατηγορίες.
1. Εκείνος που καταπιέζει αυτή την ανάγκη επειδή δεν την αποδέχεται ως φυσιολογική και την θεωρεί αδυναμία την οποία πρέπει να καταπιέζει μέχρι να ξεπεράσει (όπως έκαναν- κι ακόμα κάνουν κάποιοι- οι ομοφυλόφιλοι).
2. Εκείνος που καταπιέζει αυτή την ανάγκη επειδή την έχει συνειδητοποιήσει και αποδεχθεί, αλλά το κάνει ακριβώς για να μπορέσει να επιλέξει ανεπηρέαστα από αυτή την ανάγκη, η οποία μπορεί να τον οδηγήσει να βιαστεί στις επιλογές του και να βρεθεί με ένα άτομο που δεν του κάνει.
Όποιος βιάζεται σκοντάφτει. 

Μπορεί λοιπόν να καταπιέσει την ανάγκη του –επίσης στα μέτρα του εφικτού, έτσι ώστε να επιλέξει κάποιον που μπορεί να κατανοήσει τι είναι υποτακτικότητα και να μπορεί να την χειριστεί, όχι σαν προσφορά –γιατί δεν είναι, κατά την άποψη μου πάντα, η υποτακτικότητα κάποιο δώρο που προσφέρουμε ανιδιοτελώς και γινόμαστε –όπως είχα διαβάσει στο facebook πριν μου καταγγείλουν το λογαριασμό  - το Ιερό* Του, αλλά ως τη δική του ιδιαιτερότητα όσων αφορά όλα όσα έχει ανάγκη, τα οποία τα λαμβάνει Εκείνος που με τη σειρά Του έχει ανάγκη να πάρει όσα το υ εκφράζει/είναι και να του τα επιστρέψει με όλα όσα Εκείνος εκφράζει/είναι, γιατί ακριβώς αυτά χρειάζεται να πάρει το υ. Είναι σαν μαγεία.
*(άλλοθι αυτά ατόμων που ακόμα πιστεύουν πως κάνουν στον Κ κάποιο χατίρι αφού υποτάσσονται στην θέλησή Του και βολικά ξεχνάνε πως εκείνοι οι ίδιοι πρωτίστως έχουν την ανάγκη να βρουν κάποιο να του την «φορτώσουν» (γιατί όπως είναι δώρο θα μπορούσε να είναι και φορτίο, έτσι δεν είναι?) ή ατάκες εκείνης της κατηγορίας των Κ που θα πει ότι ξέρει τι θα γούσταρε η υ να ακούσει για να κατεβάσει άμυνες, γιατί εκείνο που έχει στο μυαλό του είναι πως όπως εκεί έξω μια μεγάλη ποσότητα αντρών που θα πει ότι έμαθε πως χρειάζεται να πει για να πηδήξει, έτσι κι εδώ μέσα ασπαζόμαστε την θέση μουνί=νόμισμα το οποίο πρέπει να πληρώνουν με τον ένα ή άλλο τρόπο -γι αυτό εικάζω κάτι Shades of Grey μιλάνε για δισεκατομμυριούχους και όλα αυτά που τους κάνουν, που δεν είναι παρά φαντασιώσεις νεαρών κορασίδων και μεσήλικων κορασίδων για το τι εστί Ds και απέχει παρασάγγας από την πραγματικότητα του Ds, όπως εγώ προσωπικά και υποκειμενικά αντιλαμβάνομαι. )

Δεν θα μπορούσα προσωπικά πάντα, να είμαι σε σχέση που να μην μπορεί να εκφραστεί η υποτακτικότητα μου και τα πάντα μου εδώ που τα λέμε. Ακόμα και τα ελαττώματά μου, άσχετα με το αν εργάζομαι για την καλυτέρευση μου.
Προτιμώ να είμαι μόνη, παρά να συμβιβαστώ στα σημαντικά.
Πάντα μέχρι να βρεθεί Εκείνος που όλα όσα είμαι να είναι όλα όσα Επιθυμεί να έχει- άσχετα με το πως θα ορίσει να διαμορφωθούν τα επί μέρους στοιχεία. Η Ουσία μας δεν αλλάζει ποτέ.

Όσο για τα τείχη δεν θεωρώ πως είναι πάντοτε κακά. Αντίθετα, κάποια τουλάχιστον εξ αυτών-εικάζω όχι αυτά στα οποία εσύ αναφέρεσαι- μπορεί να αποβούν ευεργετικά αλλά και σωτήρια. Κι ο Κ που ξέρει από Ds, γνωρίζει πολύ καλά πως δεν είναι δεδομένο, πως επειδή επιθυμεί κάποια να του υποταχθεί, κάτι τέτοιο θα είναι και εύκολο ή θα γίνει από την μια μέρα στην άλλη και όπως και δήποτε καμία υ δεν θα έπρεπε να νιώθει ενοχές επειδή κρατάει στην αρχή μια πισινή.

Συμφωνώ πως μπορεί να νιώσει φυλακισμένη- αν και θα προτιμούσα να το ονομάσω αυτό απογοήτευση ή ματαίωση (ακόμα ψάχνω την μετάφραση της λέξης frustration).
Μας φυλακίζουν οι επιλογές μας –ακόμα και η έλλειψη απόφασης είναι μια επιλογή- οι οποίες μπορεί να βασίζονται αλλά μπορεί και όχι σε δικούς μας περιορισμούς ή έλλειψη κάποιων ικανοτήτων/δυνατοτήτων).

Αχ να το πάλι το «χαρίζει». Κόκκινο πανί για την λάρα  

Θα συμφωνούσα αν έγραφε πιο πάνω, πως η υ απελευθερώνεται από όλα όσα την περιορίζουν να «ΕΙΝΑΙ» και να εξελίσσεται βάση της πραγματικής της ταυτότητας, όταν βρει Εκείνον που της αναλογεί και βέβαια είναι αρκετά Γνώστης ώστε να μπορεί να την πάρει και να της το επιστρέψει μέσω του Ελέγχου και της Εξουσίας που με τη σειρά του έχει ανάγκη να ασκήσει.
Δεν εκτιμά την υποτακτικότητα σαν δώρο που του χαρίζουν, αλλά εκτιμά το άτομο εκείνο το οποίο είναι ειλικρινές ως προς το ποιο είναι και ποιες οι ανάγκες του, οι οποίες ανάγκες, είναι εκείνες που κάνουν δυνατή την εκπλήρωση των δικών Του.

Δεν είναι απλό να βρεθεί ο Κατάλληλος. Κι όταν τον βρει μια υ, είναι ευγνωμονούσα στο σύμπαν ολόκληρο για την «τύχη» της και αντιλαμβάνεται την αξία της Κυριαρχίας, όπως και της υποταγής, χωρίς να θεωρεί είτε το ένα είτε το άλλο δώρο προς χάρισμα σώνει και καλά.

Ας μείνω εδώ!
Συγνώμη ειλικρινά αν είναι όλα μπλεγμένα, είμαι στη διάθεση σου, στα μέτρα των δυνατοτήτων/ικανοτήτων μου, αν κάτι δεν βγάζει νόημα να προσπαθήσω να επεξηγήσω καλύτερα.  



Υ.Γ.
Επαναλαμβάνω για κάθε καλοθελητή, πως υποκειμενικές προσωπικές απόψεις εκφράζω.
Και ως άχρηστη, ηλίθια, ανάξια και λοιπά, είναι δεδομένο πως δεν κατέχω κάποιο Αλάθητο.

 

Απάντηση: The Healthy Submissive - Η υγιής υποτακτική

Yπαρχει ομως και μια 3η κατηγορια. Ειναι εκεινος που εχει πληρως συνειδητοποιησει και αποδεχθει αυτη την αναγκη αλλα επειδη ετυχε και βρεθηκε μπροστα του ενας ανθρωπος για τον οποιο τρεφει πολλα και εντονα συναισθηματα, αν και ειναι vanilla, και ο οποιος καλυπτει ολες τις υπολοιπες αναγκες του και εν μερη και αυτη, προσπαθει να την καταπιεσει ή μαλλον να την περιορισει συμφωνα με την ‘ανεκτικοτητα’ του vanilla συντροφου του, ωστε να μη τον δυσαρεστησει με τη συμπεριφορα του.

Eχεις απολυτο δικαιο.  
Ηταν τελειως λανθασμενος ο τροπος που εξεφρασα την αποψη μου, γιατι συμπιπτει απολυτα με τη δικη σου.

 

Απάντηση: The Healthy Submissive - Η υγιής υποτακτική

Ενδιαφέρον!  
Ανήκει στη 2η θα έλεγα, ως πιθανή αιτία της συνειδητοποιημένης καταπιεσμένης φύσης. Γιατί σίγουρα δεν είναι μόνο η μία που ανέφερα.
Λόγοι για να καταπιέσει μια συνειδητοποιημενη υ την ανάγκη της μπορούν να υπάρχουν πολλοί.
Η συγκεκριμένη που αναφέρεις πολύ ενδιαφέρουσα και με προϋπάρχουσα τάση στον βανίλλα σύντροφο, ίσως υπάρχει δρόμος.
Θα πρέπει να το σκεφτώ λίγο και θα ταιριάξει ως συζήτηση στο παράλληλο νήμα...
Σ ευχαριστώ

Δεν θα έλεγα πως ήταν λανθασμένος, εφοσον κατάλαβα τι ήθελες να πεις και εν γένει συμφωνούσα, απλά υπάρχει παγίδα όταν αρχίζουμε και σκεφτόμαστε αυτό που είμαστε/κάνουμε ως δώρο προς κάποιον και θέλησα να το εκφράσω, ως επέκταση αν θες και διευκρίνηση της δικής σου αρχικής σκέψης.
Και όχι επειδή δεν είναι βέβαια σαν δώρο το να βρει ο ένας το ταιριαστό του άλλο.
Απλά μπορεί να μας βάλει στο κουτάκι να σκεφτόμαστε ωσάν του κάνουμε αλτρουιστικά το χατήρι, ενώ στην πραγματικότητα ΕΜΕΊΣ χρειαζόμαστε να προσφέρουμε ακριβώς για να νιώθουμε αξιόλογοι σ εκείνο το επιπλέον κομμάτι που μας διοικούν οι ανασφάλειες κι η χαμηλή αυτοεκτίμηση. (Που σε όλους ακόμα και τους πιο σίγουρους, υπάρχει ένα μικρό τέτοιο κομματάκι   )

Υ.Γ. Στόχος να νιώθουμε εξίσου αξιόλογες και χωρίς το άλλοθι του δώρου.
Στόχος να απολαμβάνουμε αυτό που είμαστε χωρίς ενοχές του είδους- αφού θέλω να φτύνουν και να σέρνομαι στο πάτωμα είμαι ανάξια εκτός κι αν μέσα στο μυαλό μου με ονομάσω Δώρο, με ονομάσω το Ιερό Του, για να μπορώ να αντέξω τις ενοχές και να τις ξεπερνώ για την απόλαυσή μου και το δεν αναλαμβάνω ευθύνη για το ποια είμαι και τι επιθυμεί το σώμα/μυαλό μου να βιώσει λέγοντας πως όλα τα κάνω για τον Αφέντη μου ΚΑΙ ΜΟΝΟ. Δεν είμαι εκεί εγώ. Είμαι κάπου αλλού και σαν μάρτυρας-ήρωας "ανέχομαι" ότι μου επιβάλλει, δεν το κάνω επειδή κι εγώ το επιθυμώ και το γουστάρω και το απολαμβάνω.

 

Αυτό το κείμενο με άγγιξε... Πολύ καλο!

 

Πωπω! Ειλικρινά σε ευχαριστώ πάρα πολύ! Ταυτίζομαι με τόσα πολλά κομμάτια του κειμένου. Και τελικά χαίρομαι που κατάφερα με πολλη προσωπική δουλειά να εμβάθυνω μόνη μου σε όλα αυτά τα κομμάτια.

 

Εκπληκτικό κείμενο.
Δάκρυσα σε κάποια σημεία..
Πολύ καλή τροφή για σκέψη!